محققان پلیمری را ساخته اند که نام آن PolySTAT می باشد و به صورت یک محلول نمکی می باشد. بطور کلی از همان موادی ساخته شده که برای ساختن لنزهای تماسی استفاده می شود، اما دارای یک پپتید می باشد که به آن متصل است و میل دارد تا به پروتئین الیافی به نام فیبرین که در لخته های خون یافت می شود متصل شود. 

در صورت نیاز می توان آن را در محفظه ای غیر یخچالی و به صورت ترکیب شده با محلول نمکی نگهداری کرد.

هنگامی که به بدن تزریق می شود، پپتید لخته هایی را که در حال شکل گیری هستند تقویت کرده و به آنها اجازه می دهد در مکان مورد نظر مستقر شوند. از آنجایی که تنها به فیبرین می چسبد، باعث ایجاد لخته های خونی در جاهای دیگری در بدن نمی شود.

برای آزمایش آن، محققان بریدگی هایی را در شریان رانی 40 موش آزمایشگاهی ایجاد کردند و سپس به حدود نیمی از آنها محلول پلیمری تزریق کردند. حدود 50% از موش هایی که تزریقی برایشان انجام نشد مردند، اما 100% موش هایی که تزریق دریافت کردند زنده ماندند.

به نظر نمی رسد PolySTAT زیانی را به اعضای بدن وارد کند، اما برای اینکه بتوان آن را برای انسان به کار برد، می بایست آزمایشات ایمنی بلند مدتی را انجام داد. برای مثال، این پرسش که دقیقا این پلیمر چه تاثیری بر تفکیک طبیعی لخته های خونی دارد، باقی خواهد ماند.

در نهایت می توان گفت این روشی جدید برای درمان جراحات است که می تواند جان سربازان زیادی را در میادین جنگی نجات دهد.

منبع : کوی دانش 
باز نشر : سایت علمی نخبگان جوان