مهم ترین ویژگی آی پد آن چیزی نیست که فکر می کنید!
اولین آیفون را یادتان می آید؟ ارتباط کم سرعت اینترنتی، بدون GPS، حداکثر ۸ گیگابایت حافظه و بدتر از همه بدون فروشگاه برنامه های جانبی؟ اما همان آیفون همه چیز را در مورد اسمارتفون ها تغییر داد؛ همان آیفون اولین قدم یک جنگ تازه صنعتی بود. آیا حاضرید آن آیفون را حالا بخرید؟ نه! معلوم است که نه! با آن امکانات محدود! وقتی درباره محدودیت های آی پد می خوانم یاد اولین آیفون می افتم. آی پد امروز وسیله ای کامل نیست؛ برنامه نویسان هنوز دقیقا نمی دانند چه برنامه هایی برای آن بنویسند، و آی پد هنوز به جزء جدایی ناپذیر زندگی شمار زیادی از صاحبانش تبدیل نشده. آی پد قدمی اول است و من اعتقاد دارم که به رشد خود ادامه خواهد داد. اما آی پد بدون تردید چیزهایی دارد که عاشقش می شوید. شاید مهم ترین چیزی که آی پد دارد “تمرکز” بوده است. نبود مولتی تسکینگ در آی پد (اجرای همزمان چند برنامه) از دید من یک ویژگی است نه محدودیت. من فکر می کردم با این مسئله مشکل پیدا خواهم کرد، اما اینطور نشد. نمی دانید چقدر عاشق تمرکزی هستم که موقع استفاده از آی پد پیدا می کنم: با آی پد هر لحظه صندوق پستی را چک نمی کنم، هر لحظه به توئیتر سر نمی زنم و حتی فیدخوان هم ندارم. در عوض موقعی که آی پد روشن است، من یا فقط کتاب می خوانم، یا فقط بازی می کنم یا فقط چیز می نویسم. برای ما که با لپ تاپ ها هزار کار را همزمان انجام می دهیم، این آزادی بزرگی است. باید امتحانش کنید تا بفهمید چه می گویم. این تمرکز به اضافه ارتباط کاملا دستی با آی پد، که موس و کیبورد را به نفع اشاره کردن و ضربه زدن با انگشتان کنار گذاشته، تجربه استفاده از برنامه ها را صمیمی تر از لپ تاپ کرده است. من حالا فکر می کنم رایانش آی پدی و رایانش لپ تاپی چیزهایی کاملا متفاوت هستند. با آی پد خیلی راحت تر جذب یک برنامه می شوید، ولی خیلی سخت تر حواس تان پرت می شود. این شاید مهم ترین خصوصیت آی پد در دنیای شلوغ وب است. من به آینده آی پد واقعا امیدوارم.
