کشوری با بزرگترین شبکه قطار پرسرعت جهان

سلام.

حالا توی کشور ما به بحث حمل و نقل ریلی اصلا اهمیت نمی دن. اعلاوه بر اینکه توی کشور ما بحث حمل و نقل دریایی هم نداریم. (البته این جور نیست نشه استفاده کرد. بلکه می شه از انزلی و آستارا به گرگان رفت مثلا. یا جنوب کشور از چابهار به خرمشهر داشت. ولی خوب ماییم دیگه و این کارها رو انگار دوست نداریم. )
توی صنایع حمل و نقل خودرو توی بورس است و این قدر جاده آسفالته بی کیفیت درست می کنن که حال آدم به هم بخوره. (هر جایی که فکرش رو نمی کنی جاده آسفالته داره. حتی وسطه دریاچه. اما دریغ از گسترش خطوط ریلی و زیاد کردن قطارها و کیفیت اونها. (خیلی مسیرهاش مال زمانهای بیشتر از سی و چهل سال قبل است و حتی ترمیم هم نمی کنن. مگه اینکه این قده خراب بشه که غیر قابل استفاده بشه که مجبورن تعمیرش کنن)

در کنارش صنعت هواپیما هم جدیدا توجه خوبی بهش شده.

ولی آخه چه بدی از این شبکه حمل و نقل ریلی دیدن که واقعا گسترش نداره. بلیطش هم که کم گرون نیست. بهترین استفاده اش رو در حال حاضر باید بگیم مترو تهران.

خدایی اگه مترو تهران نبود تهران با این همه حمل و نقل می خواست چی کار کنه؟؟؟

خوب این قده خوبه، چرا توی مسافرت بین شهری مثلا از تهران به کرج، قزوین، رشت ازش استفاده نمی شه؟ عوض جاده چالوس؟؟؟
اونم با این ویژگی که وسط راهش ایستگاه هایی درست بشه که جنبه تفریحی داشته باشه و بلیط های نیم مسیر مثلا از تهران به یکی از این ایستگاه ها باشه بعد از پیاده شدن و تفریح کردن، دوباره یه بلیط نیم بهای دیگه تا خود رشت باشه مثلا؟

بدی ما ایرانی ها این هست که وقتی قصد سفر می کنیم این قده تند دلمون می خواد این مسیر رفت و برگشت رو بریم. اصلا نمی خوایم قبول کنیم که آقا این مسیر رفت و برگشت هم جزو مسیر است.
در ضمن توی قطار که آسایش بیشتری برای استفاده از مسیر سفر و با هم بودن خانواه ها است.