کشتی‌های غول‌ آسا

[a.shina]

کریستف کلمب با یک کشتی ۲۴ متری پا بر قاره آمریکا گذارد. ۵۴ سال پیش بزرگترین کشتی باربری دنیا ۱۵۹ متر بود که به موزه پیوسته است.

به گزارش عصرایران به نقل از دویچه وله، حالا کشتی‌ها ابعاد و قدرتی دارند که غیر قابل تصور است.




کشتی "ام‌اس‌سی اسکار" بزرگترین کشتی باربری جهان است که اخیرا برای تخلیه بار در بندر "برمن‌هافن" لنگر انداخت. این کشتی ۳۹۵ متر طول و ۶۰ متر عرض دارد. این کشتی
۱۹ هزار و ۲۲۴ کانتینر (twenty foot equivalent unit) گنجایش دارد.




پیش از "ام‌اس‌سی اسکار" کشتی "سی‌اس‌سی‌ال گلوب" با گنجایش ۱۹ هزار و ۱۰۰ کانتینر رکورد جهان را در اختیار داشت. البته این رکورد تنها ۵۳ روز بیشتر دوام نیاورد و با ورود "ام‌اس‌سی اسکار" در روز هشتم ژانویه سال ۲۰۱۵ فروریخت.





البته کشتی "اما ماارسک" که در سال ۲۰۰۶ به آب انداخته شد هنوز هم با ۳۹۸ متر طول، طویل‌ترین کشتی جهان محسوب می‌شود. اما گنجایش آن تنها ۱۵ هزار و ۵۵۰ کانتینر است.

‌



برای این‌که بفهمیم اعداد و ارقام ارائه شده یعنی چه، نیاز به چند مقایسه هست. کریستف کلمب با "کشتی بادبانی سانتا ماریا" در سال ۱۴۹۲ پا بر قاره آمریکا گذارد. این کشتی ۲۴ متر طول و ۳۹ نفر خدمه داشت.




نمونه دیگر کشتی باربری "کاپ سان دیگو" در سال ۱۹۶۱ است که گرچه در آن زمان استاندارد جهانی کانتیتر وجود نداشت اما با ۱۵۹ متر از بزرگترین کشتی‌های دوران خود بود.


این کشتی حالا به موزه پیوسته است.



نگاهی به اطلاعات جالب کشتی "ام‌اس‌سی اسکار" ابعاد غیر قابل تصور آن را روشن می‌کند. وزن خالص این کشتی (بدون بار) ۶۰ هزار تن است. بعد از بارگیری، "اسکار" به ارتفاع یک ساختمان ۵ طبقه به درون آب فرو می‌رود.




"ام‌اس‌سی اسکار" توسط "Daewoo Shipbuilding Company" در بوزان کره ساخته شده است. تقریبا شش ماه طراحی و در کمتر از یک سال جوشکاری بدنه آن با ۴۵ هزار تن فولاد طول کشیده است.



موتور کشتی "ام‌اس‌سی اسکار" با ۱۲ متر طول ۸۳ هزار اسب بخار قدرت دارد. موتور این کشتی ۱۱ سیلندر دارد که قطر هر سیلندر آن ۹۰ سانتیمتر است. انرژی تولید شده توسط این موتور غول آسا بطور مستقیم به پروانه‌کشتی منتقل می‌شود.




پروانه کشتی "ام‌اس‌سی اسکار" که در آلمان ریخته‌گری شده، دارای پنچ پره است که طول هر پره به ۱۰ متر و ۳۰ سانتیمتر می‌رسد.




کشتی "ام‌اس‌سی اسکار" تقریبا ۲۳ گره دریایی (۴۲ کیلومتر) در ساعت سرعت دارد و روزانه بین ۲۲۰ تا ۲۵۰ تن گازوئیل (۲۸۰ هزار لیتر) مصرف سوخت آن است که البته در مقایسه با کامیون بسیار با صرفه‌تر است.



"ام‌اس‌سی اسکار" در شبانه‌روز تقریبا هزار کیلومتر را طی می‌کند. بدین ترتیب این کشتی برای هر صد کیلومتر ۲۸ هزار لیتر گازوئیل مصرف می‌کند که اگر بر مقدار کانتینرهای گنجایش آن تقسیم شود، برای هر کانتینر یک و نیم لیتر گازوئیل در صد کیلومتر مصرف کرده است. این درحالی است که یک کامیون برای جابجایی یک کانتینر در صد کیلومتر چند برابر این میزان مصرف گازوئیل دارد.




اما وقتی صحبت از کانتینر می‌شود، یعنی چه؟ تا سال‌های دهه ۵۰ میلادی وقتی یک کشتی باری در اسکله برای تخلیه بار لنگر می‌انداخت، کالاها بایستی با طناب، تور، پالت، جرثقیل و زحمت بسیار از درون کشتی به بیرون تخلیه می‌شدند. در دهه ۳۰ میلادی مالکوم مک‌لین، مالک آمریکایی یک شرکت حمل و نقل، ایده ساخت یک "جعبه" استاندارد برای حمل و نقل کالا را داشت، اما این ایده تازه در دهه ۶۰ میلادی عملی شد.



کانتینرهای اولیه ۶ متر و ۱۰ سانتی‌متر طول، ۲ متر و ۴۴ سانتیمتر عرض و بین ۲ متر و ۴۴ تا ۲ متر و ۹۰ سانتیمتر ارتفاع داشتند. اما استاندارد کانتینرهای امروزین دوبرابر شده است

.

در بعضی از اسکله‌های جهان تخلیه کانتیر از درون کشتی بصورت تماما اتوماتیک توسط چرثقیل‌های مخصوص صورت می‌گیرد.




کشتی "ام‌اس‌سی اسکار" ۳۵ نفر خدمه دارد. در کنار کاپیتان و معاون او، دوافسر و ۲۴ نفر دیگر این کشتی غول‌آسا را هدایت می‌کنند. گرچه با توجه به عظمت این کشتی تعداد خدمه کم به‌نظر می‌رسد، اما سیستم‌های الکترونیکی هدایت‌گر و رهیاب بخش عمده‌ای از کار را برعهده دارند.




حجم باری را که در درون کشتی "ام‌اس‌سی اسکار" جای می‌گیرد می‌توان با ۳۹ هزار اتومبیل یا ۱۱۷ میلیون جعبه کفش به تصویر کشید. اما واقعیت این است که بار این کشتی بسیار متنوع است و با پهلو گیری در اسکله‌های گوناگون تنها بخشی از آن را تخلیه می‌کند.



گرچه کشتی "ام‌اس‌سی اسکار" با قابلیت حمل ۱۹ هزار و ۲۴۴ کانتینر فعلا بزرگترین کشتی جهان محسوب می‌شود و قرار است در ماه آوریل سال ۲۰۱۵ "خواهر خوانده" آن "ام‌اس‌سی اولیو" به دریا انداخته شود، اما بزودی کشتی‌های بزرگتر و غول‌پیکرتری نیز وارد خواهند شد. این درحالی است که متخصصان در دهه ۹۰ میلادی سقف حمل بار توسط کشتی‌های باری را ۱۰ تا ۱۲ هزار کانتینر می‌دانستند.
عصر ایران