پرورش تمساح در ایران

[بهـمن]

قوانین و مقررات بین المللی پرورش تمساح

تجارت تمساح ها و محصولات آنها در سطح جهانی و بین المللی از طریق کنوانسیون منع تجارت جهانی گونه های جانوری و گیاهی در معرض خطر انقراض(سایتیس (CITES کنترل می شود. روش اعمال مقررات سایتیس در مورد تمساح ها بسیار پیچیده تر از اعمال این روشها در مورد سایر گونه ها است. اکثر گونه های تمساح ها در ضمیمه شماره یک کنوانسیون گنجانیده شده اند که اجازه هیچگونه تجارتی را به دولت ها نمی دهد مگر اینکه آنها در اسارت پرورش یافته باشند. سایر گونه هایی که در ضمیمه شماره ۲ قرار دارند منعی برای تجارت آنها وجود ندارد به شرطی که مجوز لازم را برای صادرات اخذ کرده باشند.
در حال حاضر با توجه به قوانین سایتیس۴ سطح مختلف کنترل تجارت وجود دارد:
۱- ضمیمه شماره I : این بخش شامل کلیه گونه های در معرض تهدید است که ممکن است وضع حفاظتی آنها تحت تاثیر تجارت قرار گیرد. تجارت هر یک از این گونه ها باید تنها در شرایط خاص صورت پذیرد. صادرات حیوانات وحشی برای استفاده مولد جهت اهداف پرورشی مجاز نیست مگر اینکه هدف انگیزش برنامه های پرورشی جهت اطمینان از بقاء گونه ها باشد.
۲- ضمیمه شماره یک (تولید در اسارت برای اهداف پرورشی):
در مورد گونه هایی که در ضمیمه شماره یک قرار دارند ولی برای اهداف اقتصادی در اسارت تولید و پرورش یافته اند، مقررات ضمیمه شماره دو اعمال می شود و شامل تمساح هایی می شود که در اسارت متولد شده و یا والدین آنها در اسارت جفت گیری کرده اند یعنی تمساح هایی که از تخم هایی که در اسارت گذاشته و تفریخ شده اند بوجود آمده اند. اهداف چنین کارگاه هایی نباید شامل حفظ جمعیت طبیعی باشد و باید بدون چشم داشت از طبیعت اداره شوند.
ضمیمه شماره ۲ (منتقل شده از ضمیمه شماره یک برای گله داری) :
در این بخش، گونه های ضمیمه شماره یک که به نظر اعضاء در آینده نه چندان طولانی در معرض خطر قرار خواهند گرفت و ممکن است از طریق فعالیت های گله داری امیدی برای ادامه بقائشان باشد را می توان به ضمیمه شماره ۲ منتقل نمود به شرط آنکه معیارهای مدیریتی قاطع و علمی با آن همراه باشد.
ضمیمه شماره دو (انتقال از ضمیمه شماره یک بر اساس سهمیه)
در این گروه تنها به بخش محدودی از پوست های حیوانات ضمیمه شماره یک اجازه صادرات داده می شود. میزان سهمیه توسط توافق های بین المللی تعیین می شود و باید براساس مطالعاتی که اثرات احتمالی چنین برداشتی را پیش بینی کرده است باشد. این سهمیه ممکن است برای حیوانات حاصل از صید از طبیعت یا پرورشی و یا پوست به صورت مجزا تعیین گردد.
برای صادرات پوست (براساس هر یک از روشهای مذکور) ، پوستها باید توسط برچسب هایی علامت گذاری شوند که دربرگیرنده یک شماره انحصاری باشد.