امروزه برای شلیک یک اژدر صوتی ابتدا شناور شلیک کننده به وسیله سونارهای خود هدف را یافته و سیستم هدایت آتش اژدر را با اطلاعات به دست آمده از هدف تغذیه می کند. به صورت عمومی ، اژدرهای صوتی به یک گیرنده صدای حساس به فرکانسهای میانی مجهز می شود که می تواند برای تشخیص صدای هدف از صداهای محیط یا کشف مکان هدف به صورت فعال بکارگرفته شود. این گونه اژدرها را می توان شبیه موشکهای هوا به هوای شلیک کن – فراموش کن دانست. این بدان معنی است که پس از کشف هدف به وسیله شناور شلیک کننده ، شلیک اژدر با سونار غیرفعال آغاز می شود. این سونار به سادگی به جستجوی ردپای هدف ، با استفاده از اطلاعاتی که قبلا دریافت کرده ، ادامه می دهد.
پس از کشف هدف به وسیله سونار غیرفعال ، هدایت آن به صورت خودکار به سونار فعال سپرده می شود. احتمالا هدف در این لحظه شروع به چپ و راست رفتن یا استفاده از اخلالگر برای منحرف کردن اژدر شلیک شده می کند. اگر مدارات منطقی اژدر توسط اخلالگر فریب داده نشوند اژدر مسیر خود را به سوی هدف ادامه خواهد داد و در زمان نزدیک شدن به آن توسط فیوزهای مجاورتی یا ضربه ای منفجر خواهد شد. اژدرهای صوتی از زمانی که پای به عرصه جنگهای مدرن گذاشته اند ثابت کرده اند که سلاح های مؤثر بر علیه شناورهای سطحی و زیرسطحی هستند. امروزه ، این اژدرها بیشتر برای مقابله با زیردریایی های دشمن بکارگرفته می شوند.
توضیح یک اصطلاح
سونار : به بازتابهای صوتی سونار گفته می شود. کسانی که با رادار آَشنایی دارند این اصطلاح را زیاد شنیده اند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)