همه چیز درباره بیماری منییر

[solinaz]

منيير چيست؟


بيماري منيير كه هيدروپس آندولنف نيز ناميده مي شود، اختلال در گوش داخلي است. اگر چه علت اين بيماري هنوز ناشناخته است، احتمالاً ناشي از يك اختلال در فشار مايع گوش داخلي است كه يكي از مهمترين و شايعترین دلايل سرگيجه واقعي در گوش داخلي به حساب مي آيد. اين بيماري در بيشتر موارد فقط يك گوش و در حدود 15% از بيماران هردو گوش را درگير مي كند. شروع بيماري به طور معمول در سنين بين 20 تا 50 سال و در بين زنان و مردان به طور مساوي رخ مي دهد.


نشانه هاي بيماري چیست؟


علائم و نشانه هاي بيماري شامل سرگيجه چرخشي، كاهش شنوايي، وزوز گوش (غرشي، همهمه، صداي زنگ) و احساس پري در گوش مبتلا مي باشد.

وزوز و احساس پري ممكن است فقط در حين تغييرات شنوايي احساس شود و بعد از آن از بين برود و يا در طول حملات سر گيجه يا بعد از آن رخ دهد، همچنين ممكن است دائمي باشد. افت شنوائي متغير در مراحل اوليه بيماري به ويژه در فركانس هاي بم ديده مي شود. با گذشت زمان كاهش شنوائي دائمي و در تمام فركانس ها پيشرفت مي كند. صداهاي بلند ممكن است در گوش مبتلا آزار دهنده باشد اما از بين تمام علائم و نشانه ها، سرگيجه معضل اصلي بيمار است كه معمولاً در پي اختلالات گوش داخلي و يا سيستم عصب مركزي رخ مي دهد.

حملات سرگيجه معمولاً 20 دقيقه تا 2 ساعت و در بعضي بيماران بيشتر طول مي كشد. كه در اين مدت بيمار قادر به انجام فعاليت هاي روزمره زندگي نمي باشد.

بيمار ممكن است بعداز حملات سرگيجه چندين ساعت خواب آلوده باشد و احساس عدم تعادل نيز چندين روز طول بكشد.

اين علائم ممكن است جزئي و خفيف باشد و يا با بروز حملات سرگيجه شدید، پي در پي و ناگهاني باعث ناتواني در فرد شود.

چگونگي تشخيص بيماري؟


ابتدا تاريخچه کامل شامل چگونگي سرگيجه، شدت، مدت زمان و تداوم آن همچنين مدت زمان كم شنوائي، تغييرات آن، وزوز و احساس پري در يك يا هردو گوش از بيمار پرسیده مي شود. اطلاعات ديگري نیز در مورد سابقه بيماري سفليس، اريون، ديگر عفونت هاي جدي، التهابات چشم، نقص سيستم ايمني، آلرژي و جراحي گوش در گذشته از بیمار پرسش می گردد. همچنين در مورد سلامت عمومي مثل ديابت، فشار خون، چربي خون بالا، مشکلات تيروئيد، اختلالات عصبي- رواني از بيمار سئوال مي شود كه در صورت وجود اين بيماري ها براي بررسي و درمان آن اقدام مي شود.

با كامل شدن تاريخچه بیماری، تست هاي تشخيص عملكرد شنوائي و تعادل انجام مي شود. آزمايش های سنجش شنوائي معمولاً بيان گر كاهش شنوائي حسي در گوش مبتلا مي باشد. توان تمایز گفتار (توانايي بيمار براي تشخيص بين لغات مشابه مثل ميز و تيز) اغلب در گوش مبتلا كاهش مي يابد.

تست هاي تشخيصی براي بررسي تعادل


·ENG (الكترونيستا گموگرافي) براي بررسي عملكرد تعادل انجام مي شود. در یک اتاق تاریک، الکترودهایی در نزدیکی چشم بیمار قرار داده می شود. آب يا هواي گرم يا سرد به آرامي در مجرای هر يك از گوش ها وارد می شود. چشم ها به طور هماهنگ شروع به حرکت مي كنند (نیستاگموس). بررسي حركات چشم جهت ارزيابي سيستم تعادل مورد استفاده قرار مي گيرد. اين آزمايش نشان مي دهد در نیمی از موارد عملكرد تعادلی در گوش مبتلا كاهش يافته است.

·تست هاي ديگري از جمله TestRotational و پوسچوروگرافی (یا آزمون تعادلی) نيز ممكن است براي ارزيابي سيستم تعادل انجام شود.


ساير تست ها :


- ECOG :اين آزمايش بيانگر افزايش فشار مايع گوش داخلي در بعضي بيماران است.


- ABR : تست پاسخ شنيداري ساقه مغز همراه تست هاي ديگر از جمله MRI و CT براي رد يا وجود تومور در عصب شنوائي يا تعادل بكار مي رود. اين نوع تومور نادر است اما باعث بروز علائم و نشانه هايي شبيه علائم بيماري منيير مي شود.



توصيه هايي براي تغيير روش زندگي به منظور كاهش تعداد حملات بيماري:

-اجتناب از مصرف الكل، كافئين، سيگار، خستگي زياد و استرس

-مصرف غذائي صحیح

-خواب كافي


-انجام فعاليت هاي بدنی


تشخيص و درمان بيماري منیير:


يك رژيم غذائي كم نمك و مدر (افزايش دهنده ادرار) ممكن است باعث كاهش تعداد حملات بيماري در بعضي بيماران شود. بدين منظور مصرف داروهاي منظم طبق دستور و مصرف غذای كم نمك اهميت زيادي دارد. داروهاي ضد سر گيجه مثل Antivert ( با نام تجاري – Meclizine ) يا Valium ( با نام تجاري – diazepam ) باعث تسكين موقت مي شود. داروي ضد تهوع نيز گاهي تجويز مي شود. داروهاي ضد سر گيجه و ضد تهوع ممكن است باعث ايجاد خواب آلودگی در بيمار شود.

بيمار بايد از مصرف كافئين، سيگار و الكل اجتناب كند. خواب منظم و تغذيه مناسب اهميت زيادي دارد. همچنين انجام فعاليت فيزيكي و پرهيز از خستگي زياد از موارد ديگر مي باشد. استرس ممكن است باعث تشديد سرگيجه و وزوز در بيماري منيير شود كه اجتناب از استرس و مشاوره روانپزشکی توصيه مي شود. بيمار با سر گيجه ناگهاني بايد از رانندگي خودداري كند.


جراحي چه زمان توصيه مي شود؟


هنگاميكه با روش هاي ذكر شده، حملات سر گيجه را نتوان كنترل كرد يكي از روش هاي جراحي زير توصيه مي شود:

- درمان (Chemical labyrinthotomy) یا لابیرنتکتومی شیمیایی يك روش مناسب براي کنترل حملات بيماري مي باشد. به اين ترتيب كه داروئي مانند جنتامايسين و يا داروهاي ديگر در گوش مياني تزريق مي شود. جنتامايسين يك آنتي بيوتيك است كه باعث كاهش عملكرد تعادل در گوش تحت درمان و در نتیجه كنترل سرگيجه با حفظ شنوائي در سه چهارم موارد مي شود.

به جز دوره ای کوتاه پس از درمان كه به عنوان دوره عدم تعادل یا دوره تطابق بيمار با سطح جديدي از عملكرد تعادل نام دارد، اين درمان قابل تحمل مي باشد. همچنين در مقايسه با ديگر روش هاي جراحي ساده تر و كم خطر تر مي باشد.





- شانت آندولنفاتيك يا روش دکمپرسیون (decompression) يك عمل گوش است كه در آن ساک اندولنفاتیک که محل تجمع مایعات گوش داخلی است، باز می شود. با اين روش حملات سر گيجه در 2/1 تا دو سوم افراد كنترل مي شود. اما تعادل افراد دائمي نيست. زمان بهبود بعداز عمل درمقايسه با روش هاي ديگر كوتاهتر است.

- قطع عصب وستيبولر روش ديگري است كه عصب تعادل از محل خروج آن از گوش داخلي به سمت مغز قطع مي شود. حملات سرگيجه در تعداد زيادي از بيماران به طور موقت درمان مي شود و در بيشتر افراد شنوائي حفظ مي شود.

- تخریب لابيرنت و قطع عصب هشت: در اين روش مكانيسم تعادل و شنوائي در گوش داخلي در يك گوش مختل مي شود. اين روش زماني كه بيمار دچار افت شديد شنوایی در گوش مبتلا است مورد استفاده قرار مي گيرد. تخریب لابيرنت و قطع عصب هشت باعث كنترل حملات سر گيجه در درصد بالایی از بیماران مي شود.

منبع