چه قدر با احساس اون دوران رو وصف می کنین .
چرا ما آدم ها نمی تونیم در لحظه ، قدر داشته هامون رو بدونیم و از وجودشون حظ وافر ببریم .
همیشه یاد آوری خاطرات ولو اون هایی که با سختی هایی هم توام بوده برامون جذاب و شیرینه .
امیدوارم منم روزی اون غذاهای شبیه دمپایی ابری و ساچمه پلو و ... و دوندگ یتو امور مالی و اداری و ... رو تجربه کنم .
علاقه مندی ها (Bookmarks)