خلاصه اطلاعات درمان سرطان بزرگسالان

[poune]

درمان سرطان پستان
Breast Cancer Treatment
اطلاعات عمومی دربارۀ سرطان پستان

نکات کلیدی این بخش

• سرطان پستان بيماري‌اي است كه سلول‌هاي بدخيم (سرطاني) در بافت پستان تشكيل مي‌شوند.
• سن و تاریخچه سلامت می‌توانند بر خطر ایجاد سرطان پستان تأثیر بگذارند.
• گاهی سرطان پستان به وسیله جهش‌های (تغییرات) ژنتیکی موروثی ایجاد می‌شوند
• آزمایش‌ها و معاینه‌های پستان‌ها برای کشف و تشخیص سرطان پستان به‌کار می‌روند
• عوامل خاصی بر بهبودی (شانس بهبودی) و گزینه‌های درمان اثر می‌گذارند.
  

سرطان پستان بیماری‌اي است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت پستان تشکیل می‌شوند.
پستان از لوب‌ها و مجاری تشکیل شده است. هر پستان 15 تا 20 بخش به نام لوب دارد که لوب‌ها از بخش‌های کوچکتری به نام لوبول‌ها تشکیل شده اند. لوبول‌ها به تعداد زیادی حفره کوچک منتهی می‌شوند که می‌توانند شیر تولید کنند. لوب‌ها، لوبول‌ها و برآمدگی‌ها با لوله‌های باریکی به نام مجراها به هم متصل می‌شوند.
هر پستان داراي رگ‌های خونی و رگ‌های لنفاوی است. در رگ‌های لنفاوی مایع تقریباً بی رنگی به نام لنف جريان دارد. رگ‌های لنفاوی به اندام‌هایی به نام غدد لنفاوی منتهی می‌شوند. غدد لنفاوی ساختار لوبیایی شکل کوچکی دارند که در سراسر بدن یافت می‌شوند. آنها مواد موجود در مایعی به نام لنف را تصفیه و به مبارزه علیه عفونت و بیماری کمک می‌کنند. مجموعۀ غدد لنفاوی نزدیک پستان در زیر بغل، بالای استخوان ترقوه و قفسه سینه یافت قرار دارند.
متداول‌ترین نوع سرطان پستان، کارسینوم مجاری شیری است که از سلول‌های مجاری شيري شروع می‌شود. سرطانی که از لوب‌ها یا لوبول‌ها شروع می‌شود، کارسینوم لوبولار نامیده می‌شود و بیش از سایر انواع سرطان پستان در هر دو پستان ایجاد می‌شود.
سرطان التهابی پستان یک نوع سرطان پستان غیرمعمول است که در آن پستان داغ، قرمز و متورم می‌شود.
برای کسب اطلاع درباره سرطان پستان در کودکان، خلاصه PDQ برای سرطان‌های غیرمعمول کودکان را مشاهده کنید.

سن و سابقه سلامت بر خطر ابتلا به سرطان پستان تأثیر می‌گذارند.
هر چیز که احتمال ابتلا به یک بیماری را افزایش دهد، ريسك فاکتور (عامل خطرزا) نامیده می‌شود. عوامل خطرزای سرطان پستان شامل موارد زیر است:

• سن بالا.
• قاعدگی در سن پایین.
• اولین حاملگی در سن بالا یا هرگز بچه‌دار نشدن.
• سابقه شخصی سرطان پستان یا بیماری‌های خوش‌خیم پستان (غیر سرطانی).
• مادر یا خواهر مبتلا به سرطان پستان.
• پرتودرمانی در ناحیه پستان / قفسه سینه.
• بافت پستانی که در ماموگرام متراکم به ‌نظر می‌رسد.
• دریافت هورمون‌هایی مثل استروژن و پروژسترون.
• نوشیدن مشروبات الکلی.
• سفیدپوست بودن.

سرطان پستان گاهی با جهش‌های (تغییرات) ژنتیک موروثی ایجاد می‌شود.
ژن‌ها حاوي اطلاعات وراثتی اند که فرد از والدینش می‌گیرد. سرطان پستان موروثی حدود 5 تا 10 درصد از کل سرطان‌های پستان را شامل می‌شود. بعضی ژن‌های جهش یافته مربوط به سرطان پستان در گروه‌های نژادی خاصی متداول ترند.
زنانی که یک ژن جهش یافته سرطان پستان دارند و آنان که در یک پستان سرطان دارند، خطر بروز سرطان پستان در پستان دیگر آنها افزایش می‌یابد. همچنین، احتمالاً خطر ابتلا به سرطان تخمدان یا سرطان‌های دیگر هم در آنها افزایش می‌یابد. مردانی هم که یک ژن تغییریافته مربوط به سرطان پستان دارند، در معرض افزایش خطر بیماری هستند. برای اطلاعات بیشتر، خلاصه درمان سرطان پستان در مردان را ببینید.
آزمایش‌هایی وجود دارد که می‌تواند ژن‌های تغییریافته را شناسایی کند. این آزمایش‌های ژنتیکی گاهی برای اعضای خانواده‌هایی انجام می‌شود که در معرض خطر بالای ابتلا به سرطان قرار دارند.
برای اطلاعات بيش‌تر خلاصه‌های زیر را ببینید:

• غربالگری سرطان پستان.
• پیشگیری از سرطان پستان.
• ژنتیک سرطان پستان و تخمدان.

آزمایش‌هایی که برای یافتن و تشخیص سرطان پستان به کار می‌روند.
اگر تغییرات پستان‌ها قابل توجه باشد، پزشک باید آن را مورد بررسی بيش‌تر قرار دهد. آزمایش‌ها و مراحل زیر ممكن است به‌کار روند:

• ماموگرام: عکس با اشعه X از پستان

• نمونه‌برداری: برداشتن سلول‌ها یا بافت‌ها آن گونه که برای آسیب‌شناس بررسی علائم سرطان در زیر میکروسکوپ مقدور باشد. اگر توده‌اي در پستان تشخیص داده شود، احتمالاً پزشک قسمت کوچکی از توده را خارج می‌کند. نمونه‌برداری چهار نوع است:
• نمونه‌برداری کامل: برداشتن کل توده.
• نمونه‌برداری ناكامل: برداشت قسمتی از توده یا نمونه‌اي از بافت.
• نمونه‌برداری سوزني ضخیم (core): خارج کردن بافت با استفاده از یک سوزن ضخیم.
• آسپیراسیون سوزني ظريف (FNA: Fine-needle aspiration ) خارج کردن بافت یا مایع با استفاده از یک سوزن نازک.

آزمایش گیرنده‌های پروژسترون و استروژن: این آزمایش برای اندازه گیری میزان گیرنده‌های استروژن و پروژسترون (هورمون‌ها) در بافت سرطانی است. اگر در پستان، وجود سرطان تشخیص داده شود، بافت تومور، را در آزمایشگاه بررسی می‌کنند تا مشخص شود آیا استروژن و پروژسترون می‌تواند روی رشد این سرطان تأثیر بگذارند، آیا هورمون‌درماني می‌تواند رشد سرطان را متوقف کند یا خیر.
ام.آر.آی. (MRI): در این روش از یک مغناطیس، امواج رادیویی و یک کامپیوتر برای تصویر‌برداری دقیق از نواحی داخل بدن استفاده می‌شود. این روش تصویربرداری در صورت تشدید مغناطیسی، ام.آر.آي هسته‌ای (NMRI) نامیده می‌شود.

عوامل خاصی بر احتمال بهبودی و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارد؛
بهبودی و گزینه‌های درمان به عوامل زیر بستگی دارد:

• مرحلۀ سرطان (اندازه تومور و اینکه آیا فقط در پستان است یا به غدد لنفاوی یا سایر نقاط بدن گسترش یافته است).
• نوع سرطان پستان.
• مقادیر گیرنده‌های استروژن و پروژسترون در بافت تومور.
• مقادیر بالای گیرنده‌های نوع 2 عامل رشد اپیدرمی انسانی (HER-2/neu) در سلول‌ها.
• سرعت رشد تومور .
• سن زن، سلامت عمومی او و وضعیت قاعدگی (آیا بيمار هنوز پریودهای قاعدگی دارد یا نه).
• آیا سرطان قبلاً تشخیص داده شده و عود کرده است

مراحل سرطان پستان.
نکات کلیدی این بخش:

• پس از اينكه سرطان پستان تشخيص داده شد، آزمايش‌هايي به منظور تشخيص گسترش سرطان به درون پستان يا ساير قسمت‌هاي بدن انجام مي‌شود.
• سرطان پستان از سه راه در بدن گسترش می‌یابد
• مرحله‌بندی زیر برای سرطان پستان به‌کار برده می‌شود:
• مرحله صفر (Carcinoma in situ) كارسينوم درجا
• مرحله I
• مرحله IIA
• مرحله IIB
• مرحله IIIA
• مرحله IIIB
• مرحله IIIC
• مرحله IV

بعد از تشخیص سرطان پستان، آزمایش‌هایی به منظور تشخیص گسترش سلول‌های سرطانی به داخل پستان یا سایر نقاط بدن انجام می‌شود.
روند معمول برای تشخیص این که سرطان در داخل پستان یا سایر نقاط بدن گسترش یافته است، مرحله بندی نامیده می‌شود. اطلاعات گردآوری شده از روند مرحله بندی، مرحلۀ بیماری را مشخص می‌کند. دانستن مرحلۀ بیماری در تصمیم‌گیری برای درمان اهمیت دارد.

سرطان پستان از سه راه در بدن گسترش می‌یابد
سرطان از سه راه در بدن گسترش می‌یابد:

• از طریق بافت. سرطان به بافت‌های طبیعی اطراف حمله می‌کند.
• از طریق دستگاه لنفاوی. سرطان به ‌دستگاه لنفاوی حمله می‌کند و از طریق عروق لنفاوی به دیگر نقاط بدن رسوخ مي‌كند.
• از طریق خون. سرطان به سیاهرگ‌ها و مویرگ‌ها حمله می‌کند و از طریق خون به دیگر نقاط بدن می‌رسد.

وقتی سلول‌های سرطانی از غدۀ اولیه (اصلی) جدا می‌شوند و از طریق لنف یا خون به دیگر مناطق بدن می‌رسند، احتمال دارد غدۀ دیگری (ثانویه) تشکیل شود. این مرحله متاستاز نام دارد. غدۀ ثانویه (منتشر) از همان نوع سرطان غدۀ اولیه است. به‌عنوان مثال، اگر سرطان پستان به استخوان‌ها برسد، سلول‌های سرطانی استخوان‌ها در حقیقت سلول‌های سرطانی پستان هستند و بیماری، سرطان پستان گسترش یافته (متاستاسیک) است، نه سرطان استخوان .

مراحل زیر برای سرطان پستان به‌کار می‌روند:

مرحله صفر - كارسينوم درجا (in situ)
دو نوع کارسینوم پستان در جا وجود دارد:

• کارسینوم درجاي مجاري شيري (DCIS) نوعی وضعیت غیرتهاجمی است که در آن سلول‌های غیرطبیعی در لایۀ پوشاننده مجاری پستان یافت می‌شوند و سلول‌های غیرطبیعی به خارج از مجرا و درون بافت‌های پستان گسترش نیافته اند. در بعضی موارد، DCIS ممکن است به سرطان تهاجمی تبدیل شود و در بافت‌های دیگر گسترش یابد؛ هنوز مشخص نیست که چگونه می‌توان پیش‌بینی کرد کدام نوع از آسیب‌ها تهاجمی خواهند شد.
• کارسینوم درجاي لوبولار (LCIS) وضعیتی است که در آن سلول‌های غیرطبیعی در لوبول‌های پستان یافت می‌شوند. این وضعیت به‌ندرت تبدیل به سرطان تهاجمی می‌شود؛ اما، داشتن کارسینوم لوبولار در جا، باعث خطر ایجاد سرطان تهاجمی می‌شود و داشتن کارسینوم لوبولار در جا خطر ایجاد سرطان پستان در پستان دیگر را افزایش می‌دهد.

بزرگی

5 سانتی‌متر 4 سانتي‌متر 2 سانتي‌متر 1 سانتی‌متر
نخود فرنگی، بادام زمینی، گردو و لیمو اندازه غده‌ها را نشان می‌دهند.

مرحله I
در مرحله I ، سرطان تشکیل شده است. غده 2 سانتي‌متر یا كوچك‌تر است و به خارج از پستان پراکنده نشده است.

مرحله IIA
در مرحله IIA:

• غده‌ای در پستان وجود ندارد، ولی سرطان در غدد لنفاوی زیر بغل یافت می‌شود؛
• غده 2 سانتي‌متر یا كوچك‌تر است و در غدد لنفاوی زیر بغل گسترش یافته است؛
• غده بزرگ‌تر از 2 سانتي‌متر است ولی از 5 سانتي‌متر بزرگ‌تر نیست و به غدد لنفاوی زیر بغل منتشر نشده است.

مرحله IIB
در مرحله IIB ، غده به صورت‌های زیر است:

• بزرگ‌تر از 2 سانتي‌متر و كوچك‌تر از 5 سانتي‌متر و در غدد لنفاوی زیر بغل گسترش یافته است؛
• یا بزرگ‌تر از 5 سانتي‌متر است ولی به غدد لنفاوی زیر بغل گسترش نیافته است.

مرحله IIIA
در مرحله IIIA:

• غد‌‌ه‌اي در پستان یافت نمی‌شود؛ ولی سرطان در غدد لنفاوی زیر بغل، که به یکدیگر یا به ساختارهای دیگر متصل هستند، یافت می‌شود، یا سرطان در غدد لنفاوی نزدیک استخوان جناغ سينه پیدا شده است؛
• تومور از 2 سانتي‌متر كوچك‌تر است؛ سرطان در غدد لنفاوی زیر بغل، که به یکدیگر یا به ساختارهای دیگر متصل هستند، گسترش یافته، یا به غدد لنفاوی نزدیک استخوان جناغ رسیده است؛
• غده بزرگ‌تر از 2 سانتي‌متر و كوچك‌تر از 5 سانتي‌متر است؛ سرطان در غدد لنفاوی زیر بغل، که به یکدیگر یا به ساختارهای دیگر متصلند، منتشر شده یا به غدد لنفاوی نزدیک استخوان جناغ رسیده است؛
• یا غده بزرگ‌تر از 5 سانتي‌متر است؛ سرطان در غدد لنفاوی زیر بغل، که به یکدیگر یا ساختارهای دیگر متصل‌اند، رسوخ كرده، یا احتمالاً به درون غدد لنفاوی نزدیک استخوان جناغ رسیده‌است.

مرحله IIIB
در مرحله IIIB، غده ممکن است هر اندازه‌اي باشد و سرطان:

• در دیوارۀ قفسه سینه و / یا پوست پستان گسترش یافته است؛
• یا در غدد لنفاوی زیر بغل، که به یکدیگر یا ساختارهای دیگر متصل‌اند، منتشرشده یا در غدد لنفاوی نزدیک استخوان سینه پخش شده باشد.

سرطانی که در پوست پستان منتشر شده، سرطان التهابی پستان است. برای اطلاعات بيش‌تر بخش سرطان التهابی پستان را مطالعه کنید

مرحله IIIC
در مرحله IIIC، ممکن است در پستان هیچ نشانی از سرطان وجود نداشته باشد و یا تومور به هر اندازه‌اي باشد و به دیوارۀ قفسه سینه و/ یا پوست پستان گسترش یافته باشد. همچنین، سرطان:

• در غدد لنفاوی بالا و پایین استخوان جناغ سينه رسوخ كرده است؛
• یا ممکن است به غدد لنفاوی زیر بغل یا غدد لنفاوی نزدیک استخوان جناغ انتشار یافته باشد.

سرطانی که در پوست گسترش یافته است، سرطان التهابی پستان است. برای اطلاعات بيش‌تر بخشی را در سرطان التهابی پستان ببینید.
مرحله IIIC سرطان پستان به دو نوع قابل جراحی و غیرقابل جراحی تقسیم می‌شود.

در مرحله IIIC قابل درمان، سرطان:

• در 10 یا تعداد بيش‌تري از غدد لنفاوی زیر بغل یافت می‌شود؛
• یا در غدد لنفاوی زیر استخوان ترقوه یافت می‌شوند؛
• یا در غدد لنفاوی زیر بغل و غدد لنفاوی نزدیک استخوان جناغ موجود است.

در مرحله IIIC غیرقابل درمان سرطان پستان، سرطان به غدد لنفاوی بالای ترقوه گسترش یافته است.

مرحله IV
در مرحله IV، سرطان، در سایر اندام‌های بدن گسترش یافته است، به ویژه در استخوان‌ها، ریه‌ها، کبد یا مغز.

سرطان پستان التهابی
در سرطان پستان التهابی، سرطان در پوست پستان گسترش یافته است و پستان قرمز و متورم به‌نظر می‌رسد و در آن گرما احساس می‌شود. قرمزی و گرما به این علت ایجاد می‌شود که سلول‌های سرطانی عروق لنفاوی رادر پوست مسدود می‌کنند. ظاهر پوست پستان حفره دار به‌نظر می‌رسد که اصطلاحاً peau d'orange پوست پرتقالی خوانده می‌شود .
ممکن است توده‌اي قابل لمس در پستان وجود نداشته باشد. سرطان التهابی پستان ممکن است در مراحل IIIB، IIIC یا IV باشد.

سرطان پستان راجعه
سرطان پستان راجعه، سرطانی است که پس از درمان عود می‌کند. سرطان ممکن است در پستان، دیوارۀ قفسه سینه یا سایر نقاط بدن عود کند.

مروری بر گزینه‌های درمان.

نکات کلیدی این بخش:

• انواع مختلف درمان براي سرطان پستان وجود دارد.
• چهار نوع درمان كه متداول است، عبارتند از:
• جراحی
• پرتودرمانی
• شيمي‌درمانی
• هورمون‌درمانی

انواع جدید درمان که در پژوهش‌‌های بالینی در حال آزمایش هستند:

• تکه‌برداری از غده لنفی محافظ به وسیله جراحی.
• شيمي‌درمانی با دوز بالا به همراه پیوند سلول‌های بنیادی
• آنتی بادی‌های تک‌دودمانی به‌عنوان درمان کمک کننده (مکمل)
• مهارکننده‌های تیروزین کیناز به‌عنوان درمان کمک کننده (مکمل)

بیماران ممکن است بخواهند در پژوهش‌‌های بالینی شرکت کنند.
اينگونه بیماران می‌توانند قبل ، بعد و در زمان شروع درمان سرطان خود در پژوهش‌‌های بالینی شرکت کنند.
ممکن است آزمایش‌های پیگیری لازم باشد.
انواع مختلف درمان برای بیماران مبتلا به سرطان پستان وجود دارد.
انواع درمان برای بیماران مبتلا به سرطان پستان وجود دارد. بعضی از درمان‌ها استاندارد و رايج است و بعضی انواع درمان در مرحلۀ آزمایش در پژوهش‌‌های بالینی است.
پژوهش بالینی درمان، یک مطالعه تحقیقاتی است که هدف آن بهبود درمان‌های رایج یا کسب اطلاعات جدید دربارۀ درمان‌بیماران مبتلا به سرطان است. وقتی پژوهش‌‌های بالینی نشان دهند که درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، درمان جدید جايگزين درمان استاندارد می‌شود. بيماراني كه بخواهند در پژوهش‌‌های بالینی شرکت کنند؛ بايد بدانند كه بعضی از پژوهش‌‌های بالینی فقط مخصوص بیمارانی است که درمان را آغاز نکرده اند.

هم اکنون چهار نوع درمان متداول است:

جراحی
اکثر بیماران مبتلا به سرطان پستان، برای خارج کردن غدۀ سرطانی تحت عمل جراحی قرار می‌گیرند؛ معمولاً بعضی غدد لنفاوی زیر بغل هم برداشته می‌شوند تا زیر میکروسکوپ بررسی شوند و مشخص شود آیا حاوی سلول‌های سرطانی هستند یا خیر.
جراحی با حفظ پستان، عمل جراحی برداشتن سرطان، با حفظ پستان، شامل موارد زیر است:

• برداشتن توده: جراحی‌ای برای برداشتن تومور (غده) و قسمت کوچکی از بافت سالم اطراف آن.
• پستان‌برداری ‌جزئی (Partial Mastectomy): جراحی‌ای برای برداشتن قسمتی از پستان که مبتلا به سرطان است و بعضی بافت‌های سالم اطراف آن. این عمل را پستان‌برداری قطعه‌اي (Segmental) هم می‌گویند.

ممکن است بعضی غدد لنفاوی بیمارانی که با جراحی نگهدارندۀ پستان درمان شده‌اند نیز، برای نمونه‌برداری از زیر بغل خارج شوند. این عمل تشريح غدد لنفاوي نامیده می‌شود. و همزمان با جراحی نگهدارندۀ پستان یا پس از آن قابل انجام است. تشريح غدد لنفاري از طریق یک شکاف مجزا انجام می‌شود.

سایر انواع جراحی شامل موارد زیر است:

• پستان‌برداری کامل (Total Mastectomy): جراحی‌ای که در آن کل پستان بیمار را برمی‌دارند. این روش پستان‌برداری ساده هم نامیده می‌شود. بعضی غدد لنفاوی زیربغل هم ممکن است برای نمونه‌برداری، در همان زمان جراحی پستان یا پس از آن، برداشته شوند. این کار از طریق یک شکاف مجزا صورت می‌گیرد.

• برداشتن راديكال تعديل شدة پستان (Modified radical mastectomy): جراحی‌ای که در آن کل سینۀ بیمار مبتلا به سرطان، بسیاری از غدد لنفاوی زیر بغل، لایۀ پوشانندۀ بالای ماهیچه‌های قفسه سینه و گاهی، قسمتی از ماهیچه‌های قفسه سینه برداشته می‌شود.

ماستکتومی تغییریافتۀ رایکال Modified radical mastectomy: خطوط نقطه‌چین نشانگر جاهایی است که کل پستان و بعضی غدد لنفاوی برداشته می‌شوند. قسمتی از ماهیچۀ دیوارۀ قفسه سینه نیز ممکن است برداشته شود.

• پستان‌برداری رادیکال (Radical Mastectomy): جراحی‌ای که در آن پستان بیمار مبتلا به سرطان، ماهیچه‌های دیوارۀ قفسه سینه زیر پستان و همۀ غدد لنفاوی زیربغل برداشته می‌شوند. این روش گاهی پستان‌برداری رادیکال Halsted نامیده می‌شود.

حتی اگر جراح تمام بافت سرطانی را که در زمان جراحی قابل مشاهده است، بردارد، باز هم بعضی بیماران بعد از جراحی تحت پرتودرمانی، شیمی‌درمانی یا هورمون‌درماني قرار می‌گیرند تا سلول‌های سرطانی باقی‌مانده از بین بروند. درماني كه بعد از جراحی، برای بالابردن شانس معالجه به‌كار مي‌رود، درمان کمکی نامیده می‌شود.
اگر بیماری قصد انجام پستان‌برداری را داشته باشد، احتمالاً بازسازی پستان (جراحی که بعد از پستان‌برداری، شکل پستان را درست می‌کند) مطرح می‌شود. بازسازی پستان ممکن است همزمان با پستان‌برداری یا بعد از آن انجام شود. در بازسازی پستان ممکن است از بافت خود بیمار (بافت غیرپستانی) یا ایمپلنت‌های (کاشت‌های) پرشده با سالین یا ژل سیلیکون استفاده شود.

پرتودرمانی
پرتودرمانی درمانی است که در آن از پرتوهای X با میزان بالا یا سایر انواع پرتو برای کشتن سلول‌های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده می‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد.
در پرتودرمانی خارجی از یک دستگاه در خارج از بدن، پرتو را به سمت قسمت سرطاني می‌فرستند. در پرتودرمانی داخلی از مادۀ رادیواکتیوی استفاده می شود که در سوزن‌ها، سیم‌ها (Wires)، سلول‌های کاشته شده (Seeds)، کاتترها (لوله‌های قابل انعطاف که برای کشیدن یا تزریق مایع، دارو و ... به بدن از آنها استفاده می‌شود) جاسازی می‌شود و مستقیماً در درون غدۀ سرطانی یا نزدیک آن جاگذاری می‌شود. تجویز پرتودرمانی به نوع و مرحلۀ سرطان در حال معالجه بستگی دارد.

شيمي‌درمانی
شيمي‌درمانی نوعی درمان است که از داروها برای توقف رشد سلول‌های سرطانی، با کشتن سلول‌ها یا جلوگیری از تقسیم آنها، استفاده می‌شود. وقتی از شيمي‌درمانی به‌صورت خوراکی استفاده شود یا به درون رگ یا ماهیچه تزریق ‌شود، داروها وارد جریان خون می‌شوند و از اين طريق به سلول‌های سرطانی در سراسر بدن مي‌رسند (شيمي‌درمانی سیستمیک يا فراگير) . وقتی از شيمي‌درمانی مستقیماً در داخل کانال نخاعی، یک اندام، یا یک حفره بدن مثل شکم استفاده می‌شود، داروها بیش‌تر، روی سلول‌های سرطانی همان نواحی اثر می‌گذارند (شيمي‌درمانی موضعی). تجویز شيمي‌درمانی بستگي به نوع و مرحلۀ سرطان در حال معالجه دارد.

هورمون‌درمانی
هورمون‌درماني نوعی درمان سرطان است که در آن هورمون‌ها را حذف یا از فعالیت آنها جلوگیری و در نتیجه رشد سلول‌های سرطانی را متوقف می‌کنند. هورمون‌ها توسط غدد بدن تولید می‌شوند و با جریان خون در بدن جریان می‌یابند. بعضی هورمون‌ها موجب رشد برخی سرطان‌های خاص مي‌شوند. اگر آزمایش‌ها نشان دهند که روی سلول‌های سرطانی محل‌هایی وجود دارد که هورمون‌ها می‌توانند به آنها وصل شوند (گیرنده‌ها)، از داروها، جراحی یا پرتودرمانی برای کاهش تولید هورمون‌ها یا جلوگیری از عملکرد آنها استفاده می‌شود. مثلاً هورمون استروژن، که موجب رشد بعضی سرطان‌های پستان می‌شود، اغلب توسط تخمدان‌ها تولید می‌شود. درمانی که تولید استروژن تخمدان‌ها را متوقف می‌کند، تخریب تخمدان نامیده می‌شود.
هورمون‌درماني همراه با تاموکسیفن اغلب برای بیماران مبتلا به مراحل اولیه سرطان پستان و بیماران مبتلا به سرطان پستان متاستاتیک (سرطانی که به سایر نقاط بدن گسترش یافته است) تجویز می شود. هورمون‌درماني با تاموکسیفن یا استروژن‌ها می‌تواند بر سلول‌های سراسر بدن اثر بگذارد و ممکن است موجب افزایش احتمال ایجاد سرطان آندومتر شود. زنانی که تاموکسیفن دریافت می‌کنند، باید هر سال آزمایش لگن انجام دهند و هر نشانه‌ای از سرطان را بررسی کنند.
هر نوع خونریزی واژن، به غیر از خونریزی قاعدگی، باید در اسرع وقت به پزشک گزارش داده شود.
هورمون‌درماني با یک مهارکنندۀ آروماتاز به زنان یائسه‌ای که سرطان پستان وابسته به هورمون دارند، داده می‌شود. سرطان پستان وابسته به هورمون برای رشد به هورمون استروژن نیاز دارد. مهارکننده‌های آروماتاز با جلوگیری از آنزیمی به نام آروماتاز که آندروژن را به استروژن تبدیل می‌کند، استروژن بدن را کاهش می دهند.
برای درمان سرطان پستان در مراحل اولیه، از مهارکننده‌های آروماتاز خاصی ممکن است به‌عنوان درمان مکمل (کمک رسان) به جای تاموکسیفن (بعد از 2 سال یا بيش‌تر استفاده از تاموکسیفن) استفاده شوند. برای درمان سرطان پستان متاستاتیک، مهارکننده‌های آروماتاز در پژوهش‌های بالینی آزمایش می‌شوند تا با هورمون‌درماني با تاموکسیفن مقایسه شوند.

انواع جدید درمان در پژوهش‌های بالینی بررسی می‌شوند.
این بخش، به خلاصه‌اي از درمان‌هایي كه در پژوهش‌های بالینی مورد مطالعه قرار گرفته مي‌پردازد، ولی ممکن است به تمام درمان‌هاي جدید مطالعه شده اشاره نکند.

نمونه‌برداری غدۀ لنفی نگهبان با جراحی
نمونه‌برداری غدۀ لنفی نگهبان (Sentinel)، خارج کردن غدۀ لنفی نگهبان از طریق جراحی است. غدۀ لنفی نگهبان ، اولین غدۀ لنفی است که نگهبان لنفاوی را از تومور دریافت می‌کند و اولین غدۀ لنفی است که احتمالاً سرطان از آن شروع به رشد می‌کند. یک مادۀ رادیواکتیو و / یا رنگ آبی در نزدیکی تومور تزریق می‌شود. مادۀ رادیواکتیو یا رنگ آبی از مجاری لنفاوی به غدد لنفاوی جریان پیدا می‌کند. اولین غدۀ لنفی که مادۀ رادیواکتیو یا رنگ به آن می‌رسد، خارج می‌شود. آسیب‌شناس بافت را زیر میکروسکوپ برای یافتن سلول‌های سرطانی بررسی می کند. اگر سلول‌های سرطانی پیدا نشوند، ممکن است برداشتن غدد لنفاوی بيش‌تري لازم نباشد. بعد از نمونه‌برداری غدۀ لنفی نگهبان، جراح، تومور را بر می‌دارد (جراحی نگهدارنده پستان یا (برداشتن کل پستان) .
شيمي‌درمانی با دوز بالا همراه با سلول‌های بنیادی
شيمي‌درمانی با دوز بالا به همراه پیوند سلول‌های بنیادی روشی است که در آن دوزهای بالای شيمي‌درمانی داده می‌شود و گلبول‌های تشکیل دهندۀ خون که توسط درمان سرطان تخریب شده‌اند، جایگزین می‌شوند. بدين منظور گلبول‌های بنیادی (سلول‌های خونی نابالغ) از خون یا مغز استخوان بیمار یا اهداکننده جدا شده منجمد و ذخیره می‌شوند، وبعد از پایان شيمي‌درمانی، سلول‌های بنیادی ذخیره شده را از حالت یخزده خارج می‌کنند و از طریق تزریق به بیمار بر می‌گردانند. این سلول‌های بنیادی دوباره تزریق شده، در داخل بدن رشد و گلبول‌های خونی را بازسازی می‌کنند.
مطالعه‌ها نشان داده‌اند که شيمي‌درمانی با دوز بالا همراه با پیوند سلول‌های بنیادی، بهتر از شيمي‌درمانی متعارف در درمان سرطان پستان عمل نمی‌کند. بدين سبب، پزشکان تصمیم گرفته‌اند که شيمي‌درمانی با دوز بالا فقط در پژوهش‌های بالینی به‌کار رود. قبل از شرکت در چنین آزمایشی، زنان باید با پزشك خود درباره عوارض جانبی جدی، مثل مرگ که ممکن است به وسیله شيمي‌درمانی با دوز بالا ایجاد شود، مشورت کنند.

آنتی‌بادی‌های تک‌دودمانی به‌عنوان درمان کمک‌کننده (مکمل)
درمان به‌وسیلۀ آنتی بادی تک دودمانی درمانی است که در آن از آنتی بادی‌های (پادتن) ساخته شده در آزمایشگاه که از یک نوع سلول دستگاه دفاعی به‌وجود می‌آیند، استفاده می‌شود. این آنتی‌بادی‌ها (پادتن‌ها) می‌توانند موادی را در سلول‌های سرطانی یا مواد طبیعی، که احتمالاً به رشد سلول‌های سرطانی کمک می‌کنند، شناسایی کنند. آنتی‌بادی‌ها به این مواد می‌چسبند و سلول‌های سرطانی را می‌کشند یا رشد آنها را متوقف و از گسترش آنها جلوگیری می‌کنند. آنتی‌بادی‌های تک‌دودمانی با تزریق وارد بدن می‌شوند. این آنتی‌بادی‌ها ممکن است به تنهایی برای انتقال مستقیم داروها، سموم یا مواد رادیواکتیو به سلول‌های سرطانی به‌کار روند. آنتی بادی‌های تک‌دودمانی به‌عنوان درمان کمکی (مکمل) در ترکیب با شيمي‌درمانی هم به‌کار می‌روند.
(Herceptin ( Trastuzumab یک آنتی بادی تک‌دودمانی است که از اثرات پروتئین فاکتور رشد HER-2 که سیگنال‌های رشد را بین سلول‌های سرطانی پستان انتقال می‌دهد جلوگیری می‌‌‌کند. در حدود یک چهارم بیماران مبتلا به سرطان پستان، تومورهایی دارند که ممکن است با Trastuzumab همراه با شيمي‌درمانی، درمان شود.

مهارکننده‌های تیروزین کیناز به‌عنوان درمان کمک‌کننده
مهارکننده‌های تیروزین کیناز داروهای درمان هدفداری هستند که سیگنال‌های لازم برای رشد تومور را مسدود می‌کنند. مهارکننده‌های تیروزین کیناز ممکن است در ترکیب با سایر داروهای ضد سرطان به‌عنوان درمان کمک‌کننده (مکمل) به‌کار روند.
Lapatinib مهارکنندۀ تیروزین کینازی است که اثرات پروتئین HER-2 و سایر پروتئین‌های درون سلول‌های سرطانی را متوقف می‌کند. این دارو ممکن است برای درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان HER-2 مثبت که به دنبال درمان با Trastuzumab بیماری آنها پیشرفت داشته است، به‌کار رود.

ممکن است آزمایش‌های پیگیری لازم باشد
برخی آزمایش‌های تشخیص سرطان یا تشخیص مرحلۀ ‌آن ممکن است تکرار شود. بعضی آزمایش‌ها به منظور درک چگونگی عملکرد درمان تکرار می‌شوند. تصمیم دربارۀ ادامه، تغییر یا توقف درمان احتمالاً براساس نتایج این آزمایش‌ها صورت می‌گیرد. این کار «مرحله‌بندی مجدد» نامیده می شود.
انجام بعضی آزمایش‌ها بعد از اتمام درمان، ادامه می‌یابد. نتایج این آزمایش‌ها می‌توانند نشان دهند که آیا وضعیت بیمار تغییر کرده یا سرطان عود کرده است (بازگشت). این آزمایش‌ها «پیگیری» یا «چک آپ» نامیده می‌شوند.

انتخاب‌های درمان با توجه به مرحله بیماری
کارسینوم درجاي مجاري شيري (DCIS).
کارسینوم درجاي لوبولار (LCIS).
مرحلۀ I ، مرحلۀ II ، مرحلۀ IIIA و مرحلۀ IIIC سرطان پستان قابل جراحی.
مرحلۀ IIIB ، مرحلۀ IIIC غیر قابل جراحی ، ‌مرحلۀ IV و سرطان متاستاتیک.
مرحلۀ IIIB مرحلۀ IIIC سرطان پستان غیرقابل جراحی.
مرحلۀIV و سرطان پستان متاستاتیک.

کارسینوم مجاری شیری در جا (DCIS)
درمان کارسینوم درجاي مجاری شیری (DCIS) شامل موارد زیر است:

• جراحی حفظ‌كنندة پستان و پرتودرمانی به همراه تاموکسیفن یا بدون آن
• پستان‌برداری (برداشتن پستان) کامل با یا بدون تاموکسیفن
• جراحی نگهدارندۀ پستان بدون پرتودرمانی
• پژوهش‌های بالینی پیرامون جراحی نگهدارندۀ پستان و تاموکسیفن با یا بدون پرتودرمانی

کارسینوم لوبولار در جا(LCIS)
درمان کارسینوم درجاي لوبولار (LCIS) شامل موارد زیر است:
نمونه‌برداری برای تشخیص LCIS و به دنبال آن آزمایش‌ها و ماموگرام‌های منظم برای یافتن هرچه زودتر هرگونه تغییرات به‌عنوان مشاهده نامیده می‌شود.

• تاموکسیفن خطر ایجاد سرطان پستان را کاهش می‌دهد.
• پستان‌برداری پیشگیرانۀ دوطرفه. این انتخاب درمانی گاهی در زنانی که در معرض خط بالاي ابتلا به سرطان پستان هستند، استفاده می‌‌شود. اکثر جراحان معتقدند که این درمان تهاجمی‌تر از حد نیاز است.
• پژوهش‌های بالینی که داروهای پیشگیرانۀ سرطان را آزمایش می‌کنند.

مرحلۀ I ، مرحلۀ II ، مرحلۀ IIIA و مرحلۀ IIIC سرطان پستان قابل جراحی
درمان مرحلۀ I ، مرحلۀ II ، مرحلۀ IIIA و مرحلۀ IIIC قابل جراحی سرطان پستان شامل موارد زیر است:

• جراحی حفظ‌كنندة پستان فقط برای برداشتن سرطان و بعضی بافت‌های پستانی احاطه کنندۀ آن، و به دنبال آن تشریح غدۀ لنفی و پرتودرمانی.
• برداشتن تعديل‌شدة راديكال پستان (Modified Radical Mastectomy) با یا بدون جراحی بازسازی پستان
• پژوهش‌بالینی نمونه‌برداری غدۀ لنفی نگهبان که به‌وسیلۀ جراحی پیگیری می‌شود.

درمان کمکی (درمانی که بعد از جراحی برای بالا بردن شانس معالجه انجام می‌شود) شامل موارد زیر است:

• پرتودرمانی غدد لنفاوی نزدیک پستان و دیوارۀ قفسۀ سینه پس از پستان‌برداری تغییریافته رادیکال
• شيمي‌درمانی سیستمیک (فراگير) با یا بدون هورمون‌درمانی
• هورمون‌درمانی
• پژوهش بالینی (Herceptin ( Trastuzumab در ترکیب با شيمي‌درمانی سیستمیک (فراگير)

مرحلۀ IIIB ، مرحلۀ IIIC غیرقابل درمان ،‌مرحلۀ IV و سرطان پستان متاستاتیک (گسترش یافته)
مرحلۀ IIIB، مرحلۀ IIIC سرطان پستان غیرقابل درمان
درمان مرحلۀ IIIB و مرحلۀ IIIC سرطان پستان غیرقابل جراحی شامل موارد زیر است:

• شيمي‌درمانی سیستمیک (فراگير).
• شيمي‌درمانی عمومی در ادامۀ جراحی (جراحی حفظ‌كنندة پستان یا برداشتن كامل پستان) ، ‌با تشریح غدۀ لنفی در ادامۀ پرتودرمانی. درمان عمومی اضافی (شيمي‌درمانی ،‌ هورمون‌درماني یا هر دو) ممکن است تجویز شود.
• پژوهش‌های بالینی ارزیابی کنندۀ داروهای ضد سرطان جدید، ترکیبات دارویی جدید و راه‌های جدید درمان.

مرحلۀ IV و سرطان پستان متاستاتیک (گسترش یافته)
درمان مرحلۀ IV یا سرطان پستان متاستاتیک شامل موارد زیر است:

• هورمون‌درماني و / یا شيمي‌درمانی عمومی (سیستمیک) با یا بدون (Herceptin (Trastuzumab
• درمان توسط مهارکنندۀ تیروزین کیناز همراه با Lapainib در ترکیب با Capecitabine
• پرتودرمانی و / یا جراحی برای رهایی از درد و سایر علائم
• پژوهش‌های بالینی تست کنندۀ شيمي‌درمانی سیستمیک جدید و/ یا هورمون‌درمانی
• پژوهش‌های بالینی ترکیبات جدید (Herceptin ( Trastuzumab با داروهای ضد سرطان
• پژوهش‌های بالینی ترکیبات جدید Lapatinib به همراه داروهای ضد سرطان
• پژوهش‌های بالینی درباره سایر یافته‌ها، شامل شيمي‌درمانی با دوز بالا همراه با پیوند سلول‌های بنیادی
• داروهای بیس فسفونات برای کاهش بیماری استخوان و درد وقتی که سرطان به استخوان گسترش می‌یابد.

گزینه‌های درمان برای سرطان التهابی پستان
درمان سرطان التهابی پستان شامل موارد زیر است:

• شيمي‌درمانی سیستمیک (فراگير)
• شيمي‌درمانی سیستمیک و در ادامه، جراحی (جراحی حفظ‌كنندة پستان یا پستان‌برداری کامل)، با تشریح غدۀ لنفی و به دنبال آن، پرتودرمانی. درمان سیستمیک اضافی (شيمي‌درمانی، هورمون‌درماني یا هر دو) ممکن است تجویز شود.
• پژوهش‌های بالینی درباره داروهای جدید ضدسرطان، ترکیبات جدید دارویی و راه‌های جدید درمان.

گزینۀ درمان برای سرطان پستان راجعه
درمان سرطان پستان راجعه (سرطانی که پس از درمان مجدداً باز می‌گردد) در پستان یا دیوارۀ قفسۀ سینه، شامل موارد زیر است:

• جراحی (برداشتن كامل (Radical) یا تعديل‌شدة راديكال (Modified Radical)، پرتودرمانی یا هر دو
• شيمي‌درمانی سیستمیک (عمومی) یا هورمون‌درمانی
• پژوهش بالینی (Herceptin( Trastuzumab در ترکیب با شيمي‌درمانی سیستمیک (عمومی)

[poune]

درمان سرطان خون AML بزرگسالان
Adult Acute Myeloid Leukemia Treatment
اطلاعات عمومی دربارۀ سرطان خون AML بزرگسالان

نکات کلیدی این بخش

• سرطان خون AML بزرگسالان نوعی از سرطان است که در آن مغز استخوان، میلو بلاست‌ها (نوعی گلبول سفید)، گلبول‌‌‌های قرمز یا پلاکت‌‌‌های غیرطبیعی می‌‌‌سازد.
• سرطان خون AML زیر گونه‌‌‌های متفاوتی دارد.
• كشیدن سیگار، سابقۀ درمان به روش شیمی‌درمانی و قرار داشتن در معرض تابش اشعه خطر ابتلا به سرطان خون AML بزرگسالان را بيش‌تر مي‌كند.
• نشانه‌‌‌های احتمالی سرطان خون AML بزرگسالان عبارت‌اند از تب، احساس خستگی و به آسانی دچار خونریزی یا خون‌مردگی شدن.
• از آزمایش‌‌‌هایی شامل معاینۀ خون و مغز استخوان برای کشف (یافتن) و تشخیص سرطان خون AML بزرگسالان استفاده می‌‌‌کنند.
• برخی عوامل بر پیش آگهی سرطان (احتمال بهبودی) و راه‌‌‌های درمانی تأثیر می‌‌‌گذارند.

سرطان خون AML بزرگسالان نوعی از سرطان است که در آن مغز استخوان، میلو بلاست‌ها (نوعی گلبول سفید)، گلبول‌‌‌های قرمز یا پلاکت‌‌‌های غیرطبیعی می‌‌‌سازد.
سرطان خون AML بزرگسالان، سرطانی است مربوط به خون و مغز استخوان. این سرطان معمولاً در صورتی‌‌‌که درمان نشود، به سرعت رو به وخامت می‌‌‌گذارد. شایع‌‌‌ترین نوع لوسمی حاد در میان بزرگسالان است. نام‌‌‌های دیگر سرطان خون AML، لوسمی میلوژنوس حاد، لوسمی میلوبلاستیک حاد، لوسمی غیرلنفوسیتی حاد است.
به‌طور طبیعی، مغز استخوان سلول‌های بنیادی خون (سلول‌های نابالغ) می‌‌‌سازد که به مرور به سلول‌های خونی بالغ تبدیل می‌‌‌شوند. سلول بنیادی به سلول بنیادی مغز استخوانی یا سلول بنیادی لنفاوی تبدیل مي‌شود. سلول‌‌‌بنیادی لنفاوی به مرور به گلبول سفید تبدیل می‌‌‌شود. سلول بنیادی مغز استخوانی هم به یکی از سه گونۀ سلول‌های خونی بالغ تبدیل می‌‌‌شود:

• گلبول‌‌‌های قرمز که وظیفه شان رساندن اکسیژن و مواد دیگر لازم به بافت‌‌‌های بدن است.
• گلبول‌‌‌های سفید که وظیفۀ مبارزه با عفونت و بیماری را بر عهده دارند.
• پلاکت‌‌‌ها که با ایجاد لخته در خون، از خونریزی جلوگیری می‌‌‌کنند.

در سرطان خون AML، سلول‌های بنیادی مغز استخوانی معمولاً به گونه‌‌‌ای از گلبول‌‌‌های سفید به نام میلوبلاست تبدیل می‌‌‌شوند. میلو بلاست‌ها در سرطان خون AML غیرطبیعی‌اند و به گلبول‌‌‌های سفید سالم تبدیل نمی‌‌‌شوند. گاهی در سرطان خون AML، سلول‌های بنیادی بسیار بیش از حد طبیعی، به گلبول‌‌‌های قرمز یا پلاکت‌‌‌ها تبدیل می‌‌‌شوند. به این گلبول‌‌‌های سفید یا پلاکت‌‌‌های غیرطبیعی، سلول‌های لوسمی یا بلاست نیز می‌‌‌گویند. سلول‌های خونی سرطانی در مغز استخوان و خون جمع می‌‌‌شوند و بنابراین فضای کم‌تری برای گلبول‌‌‌های سفید، گلبول‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌های سالم باقی می‌‌‌ماند. در این هنگام، عفونت، کم‌خونی، یا به آسانی دچار خونریزی شدن، پیش می‌آید. سلول‌های خونی سرطانی به بیرون از خون و به قسمت‌های دیگر بدن، از جمله دستگاه عصبی مرکزی (مغز و نخاع)، پوست و لثه‌‌‌ها سرایت می‌کنند.
این خلاصه دربارۀ سرطان خون AML بزرگسالان است. برای کسب اطلاعات بیش‌تر دربارۀ انواع دیگر سرطان خون، به خلاصه‌‌‌های مراجعه کنید:

• درمان سرطان خون AML/ انواع دیگر سرطان مغز استخوانی بدخیم اطفال
• درمان سرطان خون CML
• درمان سرطان خون ALL بزرگسالان
• درمان سرطان خون ALL اطفال
• درمان سرطان خون CLL
• درمان سرطان خون سلول مويي

سرطان خون AML زیر گونه‌‌‌های متفاوتی دارد.
بیش‌تر زیرگونه‌‌‌های سرطان خون AML براساس میزان بلوغ (رشد) سلول‌های سرطانی هنگام تشخیص و میزان تفاوت آنها با سلول‌های طبیعی تعیین می‌‌‌شوند.
سرطان خون APL (لوسمی پرومیلوسیتیک حاد) زیرگونه‌‌‌ای از سرطان خون AML است و هنگامی روی می‌‌‌دهد که دو قسمت از دو ژن به هم می‌‌‌چسبند. معمولاً افراد میانسال به سرطان خون APL مبتلا می‌شوند. علائم سرطان خون APL هم شامل خونریزی است و هم ایجاد لخته‌‌‌های خون
کشیدن سیگار، سابقۀ درمان با شیمی‌درمانی و قرار داشتن در معرض تابش اشعه، خطر ابتلا به سرطان خون AML بزرگسالان را بيش‌تر مي‌كند.
هر چیزی که خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد، عامل خطرزا می‌‌‌گویند. داشتن عوامل خطرزا به معنای ابتلا به سرطان نیست؛ از طرفی عدم وجود عوامل خطرزا نیز به معنای مبتلا نشدن به سرطان نیست. افرادی که فکر می‌‌‌کنند در معرض خطر ابتلا به سرطان هستند، باید با پزشک خود در این‌باره صحبت کنند. عوامل خطرزای احتمالی مربوط به سرطان خون AML عبارتند از:

• مرد بودن.
• کشیدن سیگار، به خصوص پس از 60 سالگی.
• داشتن سابقۀ شیمی‌درمانی یا پرتودرمانی.
• سابقۀ گذراندن درمان سرطان خون ALL اطفال، در کودکی.
• قرار داشتن در معرض تابش اشعۀ ناشی از انفجار بمب اتمی یا بنزن.
• داشتن سابقۀ اختلالات خونی مانند سندروم میلو دیسپلاستیک (Myelodysplastic syndrome).

نشانه‌‌‌های احتمالی سرطان خون AML بزرگسالان عبارتند از تب، احساس خستگی و به‌آسانی دچار خونریزی یا خونمردگی شدن.
نشانه‌‌‌های اولیة سرطان خون AML شبیه نشانه‌‌‌های سرماخوردگی یا بیماری‌‌‌های دیگر عادی است. در صورت مشاهدة هريك از مشكلات، پزشک خود را در جریان بگذارید:

• تب.
• تنگی نفس.
• به‌آسانی دچار خونریزی یا خونمردگی شدن.
• پتشی (لکه‌‌‌های مسطح و کوچک زیر پوستی که بر اثر خونریزی به‌وجود می‌‌‌آیند).
• ضعف یا احساس خستگی.
• کاهش وزن یا از دست دادن اشتها.

از آزمایش‌‌‌هایی شامل معاینۀ خون و مغز استخوان به منظور کشف و تشخیص سرطان خون AML بزرگسالان استفاده می‌‌‌کنند.
از این آزمایش‌‌‌ها و فرایندها استفاده می‌کنند:

• معاینۀ فیزیکی و سابقۀ پزشکی: معاینۀ بدن برای بررسی نشانه‌‌‌های عمومی سلامتی، از جمله بررسی نشانه‌‌‌های احتمالی بیماری مانند غده‌‌‌ها یا هر چیز دیگری که غیرطبیعی به‌نظر برسد. سابقۀ عادت‌‌‌های مربوط به سلامتی، بیماری‌‌‌ها و درمان‌‌‌هایی را هم که فرد پشت سر گذاشته تهیه می‌‌‌کنند.
• آزمایش شمارش کامل سلول‌های خون (CBC): فرایندی که طی آن از خون به‌منظور انجام این بررسی‌‌‌ها نمونه‌‌‌برداری می‌‌‌کنند:
• تعداد گلبول‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌ها.
• میزان هموگلوبین (پروتئینی حاوی اکسیژن) موجود در گلبول‌‌‌های قرمز.
• درصد گلبول‌‌‌های قرمز تشکیل‌دهندۀ نمونه خون.

بررسی ساختار شیمیایی خون: فرایندی که در آن، میزان موادی که اندام‌‌‌ها و بافت‌‌‌های داخلی بدن در خون آزاد کرده‌‌‌اند، اندازه‌‌‌گیری می‌‌‌شود. میزان غیرطبیعی (بیش‌تر یا کم‌تر از حد طبیعی) این مواد نشانۀ بیماری اندام یا بافت آزاد کنندۀ آن است.

اسمیر خون محیطی (Peripheral Blood Smear): فرایندی که در طی آن بلاست‌‌‌های خونی، تعداد و گونه‌های گلبول‌‌‌های سفید، تعداد پلاکت‌‌‌ها و تغییرات ظاهری در سلول‌های خونی را بررسی می‌کنند.
آسپیراسیون و نمونه‌برداری مغز استخوان‌: برداشتن مغز استخوان، خون و قطعۀ کوچکی از استخوان، با استفاده از سرنگی در استخوان لگن یا استخوان جناغ سینه. آسیب‌شناس مغز استخوان، خون و استخوان را به‌منظور یافتن سلول‌های غیرطبیعی زیر میکروسکوپ معاینه می‌‌‌کند.

تحلیل سیتوژنتیک (Cytogenetic Analysis): یک آزمون آزمایشگاهی که در آن سلول‌های موجود در نمونه خون یا مغز استخوان را بررسی میکروسکوپی می‌‌‌کنند تا ببینند تغییرات خاصی در کروموزوم‌های موجود در لنفوسیت‌‌‌ها ایجاد شده است یا نه.

ایمیونوفِنوتایپینگ (Immunophenotyping): فرایندی جهت شناسایی نوع سلول‌‌‌ها، براساس گونه‌‌‌های آنتی‌‌‌ژن‌‌‌ها یا نشانگرهای سطح سلول‌‌‌ها. در این فرایند از طریق مقایسۀ سلول‌های سرطانی با سلول‌های طبیعی سیستم دفاعی، زیرگونۀ سرطان خون AML را تشخیص می‌‌‌دهند.

واکنش زنجیرهای پلیمراز ترنسکریپشن معکوس (Reverse transcription-polymerase chain reaction) (RT-PCR): آزمایشی آزمایشگاهی که در آن، سلول‌های نمونۀ بافت را با استفاده از مواد شیمیایی مخصوصی معاینه می‌‌‌کنند تا ببینند تغییرات خاصی در ساختار یا عملکرد ژن‌‌‌ها ایجاد شده است یا نه. در این آزمایش جهت تشخیص سرطان خون APL استفاده می‌‌‌شود.
برخی عوامل بر پیش آگهی سرطان (احتمال بهبودی) و راه‌‌‌های درمانی تأثیر می‌‌‌گذارند.

پیش آگهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌‌های درمانی به این عوامل بستگی دارند:

• سن بیمار.
• زیرگونۀ سرطان خون AML
• اینکه بیمار سابقۀ شیمی‌درمانی جهت درمان نوع دیگری از سرطان را داشته یا نه.
• اینکه آیا بیمار سابقة اختلالات خونی مانند سندروم میلودیسپلاستیک (Myelodysplastic) را داشته یا نه.
• اینکه سرطان به دستگاه عصبی مرکزی سرایت کرده یا خیر.
• سابقۀ درمان یا عود (بازگشت) سرطان.

بسیار مهم است که سرطان خون AML، فوراً درمان شود.

مراحل سرطان خون AML بزرگسالان
نکات کلیدی این بخش

• پس از تشخیص سرطان خون AML بزرگسالان، برای مشخص شدن اینکه سرطان به سایر قسمت‌های بدن نیز سرایت کرده است یا نه، از بیمار آزمایش‌‌‌هایی مي‌گيرند.
• سرطان به سه طریق در بدن گسترش می‌‌‌یابد.
• آزمایش مرحله‌بندی متعارفی برای سرطان خون AML بزرگسالان وجود ندارد.
  

پس از تشخیص سرطان خون AML بزرگسالان، برای مشخص شدن اینکه سرطان به سایر قسمت‌های بدن نیز سرایت کرده است یا نه، بیمار آزمایش‌‌‌هایی انجام می‌‌‌دهد.
میزان گسترش یا سرایت سرطان را معمولاً با درجۀ آن مشخص می‌‌‌کنند. در سرطان خون AML بزرگسالان، به‌جای مشخص کردن درجۀ سرطان، از زیرگونۀ سرطان خون AML و سرایت یا عدم سرایت آن به خارج از خون و مغز استخوان برای برنامه‌‌‌ریزی درمان استفاده می‌‌‌کنند. از این آزمایش‌‌‌ها و فرایندها جهت تعیین میزان گسترش سرطان خون استفاده شود:

• عكس‌برداري از قفسۀ سینه با اشعۀ ایکس: عكس‌برداري از اندام‌‌‌ها و استخوان‌‌‌های قفسۀ سینه با استفاده از اشعۀ ایکس. اشعۀ ایکس، نوعی اشعه حاوی انرژی است که از بدن مي‌گذرد و بر روی فیلم مخصوص، نواحی درون بدن را تصویر مي‌کند.
• پونکسیون لومبار (Lumbar Puncture): فرایندی که برای به‌‌‌‌دست آوردن مایع مغز نخاعی از ستون فقرات انجام می‌‌‌شود. این کار را با فرو کردن سرنگی در ستون فقرات انجام می-دهند. نام‌‌‌های دیگر این فرایند، LP یا کشیدن مایع نخاعی است.
• سونوگرافی (Ultrasound): فرایندی که در آن امواج صوتی پر انرژی را به سوی بافت‌‌‌ها یا اندام‌‌‌های داخلی درون شکم (Abdomen) گسیل می‌‌‌کنند و از آن اکو (بازتاب) می‌‌‌گیرند. این بازتاب‌ها از بافت‌‌‌های بدن تصویری می‌سازند که سونوگرام نام دارد.

سرطان به سه طریق در بدن گسترش می‌‌‌یابد.

اگر سلول‌های سرطانی به خارج از خون سرایت کنند، تومور توپری تشكيل مي‌دهند. به این فرایند متاستاز می‌‌‌گویند. سه راه گسترش سلول‌های سرطانی در بدن عبارت‌اند از:

• از طریق خون. سلول‌های سرطانی همراه با خون حرکت و به بافت‌‌‌های سخت داخل بدن، مانند مغز یا قلب حمله می‌‌‌کنند و تومور توپری را تشکيل می‌‌‌دهند.
• از طریق دستگاه لنفاوی. سلول‌های سرطانی به دستگاه لنفاوی حمله می‌‌‌کنند، به عروق لنفاوی نفوذ و موجب تشکیل تومور توپر در قسمت‌‌‌های دیگر بدن می‌‌‌شوند.
• از طریق بافت سخت. سلول‌های سرطانی که تومور توپر را تشکيل داده‌‌‌اند، به بافت‌‌‌های مجاور آن ناحیه سرایت می‌‌‌کنند.

نوع سرطان تومور جدید (متاستاتیک) از همان نوع سرطان اولیه است. مثلاً، در صورتی‌‌که سلول‌های سرطان خون به مغز سرایت کنند، سلول‌های سرطانی موجود در مغز در واقع سلول‌های خونی سرطانی هستند. بیماری سرطان خون جابه‌‌‌جا شده است، و نه سرطان مغز.

آزمایش مرحله‌بندی متعارفی برای سرطان خون AML بزرگسالان وجود ندارد.
وضعیت این سرطان را با عبارات درمان نشده، فروکش کرده، یا راجعه توصیف می‌‌‌کنند.

سرطان خون AML درمان نشدۀ بزرگسالان
سرطان خون AML درمان نشدۀ بزرگسالان، بیماری را به تازگی تشخیص داده‌‌‌اند. و به‌جز اقداماتی جهت نابودی علائمی مانند تب، خونریزی یا درد، درمانی آغاز نشده است، و شرایطی که در زیر می‌‌‌آیند وجود دارد:

• نتیجۀ آزمایش شمارش کامل سلول‌های خون غیرطبیعی است.
• حداقل 20% از سلول‌های مغز استخوان بلاست هستند (سلول‌های لوکمیک).
• نشانه‌‌‌ها یا علائم سرطان خون وجود دارد.

سرطان خون AML فروکش کردۀ بزرگسالان
در سرطان خون AML در حال فروکشی بزرگسالان، بیماری درمان شده و این شرایط وجود دارد:

• نتیجۀ آزمایش شمارش کامل سلول‌های خون طبیعی است.
• کم‌تر از 5% سلول‌های درون مغز استخوان بلاست هستند.
• در مغز و نخاع یا قسمت دیگری از بدن، نشانه یا علامتی از سرطان خون مشاهده نشده.

سرطان خون AML راجعۀ بزرگسالان
سرطان خون AML راجعه، سرطانی است که پس از اتمام درمان عود کرده است (بازگشته است). محل عود سرطان خون AML در خون یا مغز استخوان است.

گزینه‌‌‌های درمانی در یک نگاه
نکات کلیدی این بخش

• انواع متفاوتی از درمان برای مبتلایان به سرطان خون AML بزرگسالان وجود دارد.
• درمان سرطان خون AML بزرگسالان معمولاً دو مرحله دارد.
• از چهار نوع درمان متعارف استفاده می‌‌‌شود:
  
  • شیمی‌درمانی
  • پرتودرمانی
  • پیوند مغز استخوان
  • درمان با استفاده از داروهای دیگر
• در پژوهش‌‌‌های بالینی روش‌‌‌های درمانی جدید بررسی می‌شوند.
• درمان بیولوژیک
• شاید بیماران بخواهند شرکت در یک پژوهش بالینی را در نظر بگیرند.
• بیماران می‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن و پس از آغاز درمان در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.
• انجام آزمایش‌‌‌های پیگیری سلامتی بیمار پس از درمان لازم است.

انواع متفاوتی از درمان برای مبتلایان به سرطان خون AML بزرگسالان وجود دارد.
انواع متفاوتی از درمان برای مبتلایان به سرطان خون AML بزرگسالان وجود دارد. برخی از این درمان‌‌‌ها، متعارف هستند (درمان‌‌‌هایی که در حال حاضر از آنها استفاده می‌‌‌شود)، و برخی دیگر در پژوهش‌‌‌های بالینی بررسی می‌شوند. پژوهش بالینی یک بررسی تحقیقاتی است که با هدف بهبود درمان‌‌‌های جاری یا به‌‌‌دست آوردن اطلاعاتی دربارۀ درمان‌‌‌های جدید برای مبتلایان به سرطان انجام می‌‌‌شود. در صورتی‌‌‌که پژوهش‌‌‌های بالینی نشان بدهند که درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، درمان جدید جایگزین درمان متعارف قبلی شود. شاید بیماران بخواهند شرکت در یک پژوهش بالینی را در نظر بگیرند. شرکت در برخی از پژوهش‌‌‌های بالینی تنها برای بیمارانی که درمان سرطان را آغاز نکرده‌‌‌اند مجاز است.
درمان سرطان خون AML بزرگسالان معمولاً دو مرحله دارد.

دو مرحلة درمان سرطان خون AML بزرگسالان عبارتند از:

• درمان القایی برای فروکشی: این، اولین مرحلۀ درمان است. در این مرحله، هدف نابودی سلول‌های سرطانی در خون و مغز استخوان است. با انجام این مرحله، سرطان خون وارد وضعیت فروکشی می‌‌‌شود.
• درمان پس از فروکشی: این، دومین مرحلۀ درمان است. پس از اینکه سرطان وارد وضعیت فروکشی شد، این مرحله انجام می‌‌‌شود. هدف از درمان پس از فروکشی از بین بردن سلول‌های سرطانی باقیمانده‌ای است که با وجود اینکه فعال نیستند، اما بعید نیست در آینده رشد خود را از سر بگیرند و موجب عود سرطان شوند. به این مرحله، درمان استمرار فروکشی مي‌گويند.

از چهار نوع درمان متعارف استفاده می‌‌‌شود:

شیمی‌درمانی
شیمی‌درمانی، یکی از روش‌‌‌های درمان سرطان است که در آن از داروها برای توقف گسترش سلول‌های سرطانی – با نابودی آنها و چه با جلوگیری از تقسیم شدنشان - استفاده می‌‌‌شود. در صورتی‌‌‌که شیمی‌درمانی از طریق دهان یا تزریق در رگ یا عضله انجام شود، داروها وارد جریان خون می‌شود و می‌‌‌توانند به سلول‌های سرطانی در سراسر بدن دسترسی پیدا کنند (شیمی‌درمانی سیستمیک). شیمی‌درمانی اگر مستقیماً در ستون فقرات (شیمی‌درمانی داخل نخاعي)، یک اندام یا یک حفرۀ بدنی مانند شکم، صورت بگیرد تأثیر عمدة داروها بر سلول‌های سرطانی همان نواحی خواهد بود (شیمی‌درمانی منطقه‌‌‌ای). از شیمی‌درمانی داخل نخاعي برای درمان سرطان خون AML که به مغز و نخاع سرایت کرده یا ممکن است در آینده سرایت کند، استفاده می‌‌‌شود. شیمی‌درمانی ترکیبی درمانی است که در آن، از بیش از یک داروی ضد سرطان استفاده می‌‌‌شود. روش انجام شیمی‌درمانی، با توجه به زیرگونۀ سرطان و اینکه به مغز و نخاع سرایت کرده است یا نه تعیین می-شود.

پرتودرمانی
پرتودرمانی یک روش درمان سرطان است که در آن از اشعۀ ایکس پر انرژی یا انواع دیگر تابش اشعه به‌منظور سلول‌های سرطانی یا توقف رشد این سلول‌‌‌ها استفاده می‌‌‌کنند. در پرتودرمانی خارجی، از دستگاهی خارج از بدن برای گسیل کردن اشعه به سمت محدوده‌ای که درگیر سرطان است استفاده می‌‌‌شود. در پرتودرمانی داخلی از مواد رادیواکتیوی استفاده می‌‌‌کنند که داخل سرنگ‌ها، دانه‌ها (Seeds)، سیم‌‌‌ها یا سوندها جایگذاری کرده‌اند و مستقیماً در ناحیۀ دچار سرطان یا نواحی مجاور آن کار گذاشته‌اند. روش انجام پرتودرمانی به نوع و مرحلۀ سرطان بستگی دارد.

پیوند سلول‌های بنیادی
پیوند سلول‌های بنیادی روشی است که در آن ابتدا شیمی‌درمانی انجام می‌شود و سپس سلول‌های خونسازی که غیرطبیعی هستند یا بر اثر درمان از بین رفته‌‌‌اند، جایگزین می‌‌‌شوند. سلول‌های بنیادی را (سلول‌های خونی نابالغ)، از خون یا مغز استخوان بیمار یا یک اهدا کننده مي‌گيرند، منجمد و ذخیره می‌کنند. پس از اتمام شیمی‌درمانی، یخ سلول‌های بنیادی ذخیره شده را آب می‌‌‌کنند و آنها را به بیمار تزریق می‌‌‌کنند. این سلول‌های بنیادی تزریق شده به سلول‌های خونی بدن تبدیل می‌‌‌شوند.

درمان با استفاده از داروهای دیگر
تری اکسید آرسنیک (Arsenic trioxide) و اسید رِتینوئیک تمام ترانس (All-trans retinoic acid) (ATRA) داروهای ضد سرطانی هستند که سلول‌های خونی سرطانی را از بین می‌‌‌برند، جلوی تقسیم این سلول‌‌‌ها را می‌‌‌گیرند یا به تبدیل سلول‌های خونی سرطانی به گلبول‌‌‌های سفید بالغ کمک می‌‌‌کنند. از این داروها در درمان زیرگونه‌‌‌ای از سرطان خون AML به نام سرطان خون APL استفاده می‌کنند.

در پژوهش‌هاي باليني روش‌هاي درماني جديد را بررسي مي‌كنند.


درمان بیولوژیک
درمان بیولوژیک درمانی است که در آن از سیستم دفاعی خود بیمار جهت مبارزه با سرطان استفاده می‌‌‌شود. در این روش، از موادی که بدن می‌سازد یا در آزمایشگاه می‌سازند به منظور تقویت، هدایت یا ترمیم سیستم دفاعی طبیعی بدن علیه سرطان استفاده می‌‌‌کنند. به این روش درمان سرطان ایمیون تراپی یا زیست درمانی نیز می‌‌‌گویند.
یک نوع درمان بیولوژیک، درمان با پادتن‌‌‌های تک دودمانی است، روشی درمانی که در آن از پادتن‌هایی استفاده می‌‌‌شود که در آزمایشگاه از یک نوع سلول سیستم دفاعی می‌سازند. این پادتن‌ها می‌توانند بر مواد روی سلول‌های سرطانی یا موادی که به رشد سلول‌های سرطانی کمک می‌‌‌کنند تأثیر بگذارند. این پادتن‌‌‌ها به این گونه مواد می‌‌‌چسبند و سلول‌های سرطانی را از بین می‌‌‌برند، جلوی رشدشان را می‌‌‌گیرند یا مانع سرایت آنها می‌‌‌شوند. پادتن‌‌‌های تک‌دودمانی را به بیمار تزریق مي‌كنند. معمولاً این پادتن‌‌‌ها، را یا تنهایی به‌کار می‌گیرند، یا از آنها به منظور حمل مستقیم داروها، ترکیبات سمی یا مواد رادیواکتیو به سمت سلول‌های سرطانی استفاده می‌کنند.

شاید بیماران بخواهند شرکت در یک پژوهش بالینی را تجربه کنند.
برای برخی از بیماران، شرکت در پژوهش‌‌‌های بالینی بهترین راه درمان است. پژوهش‌‌‌های بالینی قسمتی از فرایند تحقیقات در مورد سرطان هستند. دلیل انجام پژوهش‌‌‌های بالینی مشخص شدن میزان بی‌خطر بودن و کارایی روش‌‌‌های درمانی جدید نسبت به درمان‌‌‌های متعارف است.
بسیاری از روش‌‌‌های درمانی متعارفی که امروزه برعلیه سرطان به‌‌‌کار می‌‌‌روند براساس پژوهش‌‌‌های بالینی گذشته پایه‌‌‌ریزی شده‌‌‌اند. بیمارانی که در پژوهش‌‌‌های بالینی شرکت می‌‌‌کنند تحت درمان متعارف قرار می‌گیرند یا جزء اولین افرادی هستند که درمان جدید را آزمایش کرده‌اند.
بیمارانی که در پژوهش‌‌‌های بالینی شرکت می‌‌‌کنند، به بهبود روش درمان سرطان در آینده نیز کمک می‌کنند. حتی در صورتی‌‌‌که پژوهش‌‌‌های بالینی منجر به روش‌‌‌های درمانی مؤثری نشوند، اغلب، ابهامات مهمی را برطرف می‌کنند و موجب پیشرفت تحقیقات مربوط به سرطان می‌‌‌شوند.

بیماران می‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن و پس از آغاز درمان در پژوهش‌‌‌های بالینی شرکت کنند.

انجام آزمایش‌‌‌های پیگیری سلامتی بیمار پس از درمان لازم است.
برخی از آزمایش‌‌‌هایی که جهت تشخیص سرطان یا مرحله‌بندی آن انجام شده‌اند، تکرار می‌شوند. برخی از آزمایش‌‌‌ها به‌منظور مشخص شدن میزان کارایی درمان تکرار می‌‌‌شوند. تصمیم‌گیری دربارۀ ادامه، تغییر یا توقف درمان براساس نتایج این آزمایش‌‌‌ها انجام می‌شود. گاهی به این کار مرحله‌بندی مجدد می‌‌‌گویند.
برخی از آزمایش‌‌‌ها پس از پایان گرفتن درمان، هر از گاهی تکرارمی‌شوند. نتایج این آزمایش‌‌‌ها تغییر شرایط بیمار یا عود (بازگشت) سرطان را نشان می‌دهد. گاهی هم، به این آزمایش‌‌‌ها، آزمایش-های پیگیری سلامتی بیمار پس از درمان یا معاینه‌‌‌های عادی (Check-up) می‌‌‌گویند.

گزینه‌‌‌های درمان برای سرطان خون AML بزرگسالان

• سرطان خون AML درمان نشدۀ بزرگسالان
• سرطان خون AML فروکش کردۀ بزرگسالان
• سرطان خون AML راجعۀ بزرگسالان

در ضمیمۀ هر بخش درمان، لینکی از فهرست پژوهش‌‌‌های بالینی جاری وجود دارد. برای برخی از انواع یا مراحل سرطان، هیچ پژوهش بالینی ذکر نشده است. از پزشک خود بپرسید که پژوهش‌‌‌های بالینی مناسب شما وجود دارد که در این فهرست ذکر نشده است.

سرطان خون AML درمان نشدۀ بزرگسالان
درمان متعارف سرطان خون AML بزرگسالان، در مرحلۀ اولِ درمان القایی برای فروکشی به زیرگونۀ سرطان خون AML بستگی دارد و شامل این موارد است:

• شیمی‌درمانی ترکیبی.
• شیمی‌درمانی با میزان بالا.
• شیمی‌درمانی با میزان پایین.
• شیمی‌درمانی داخل نخاعي.
• اسید رِتینوئیک تمام ترانس All-trans retinoic acid) ATRA) به‌علاوۀ شیمی‌درمانی، برای درمان سرطان خون APL.

سرطان خون AML فروکش کردۀ بزرگسالان
درمان متعارف سرطان خون AML در طول وضعیت فروکشی به زیرگونۀ سرطان بستگی دارد و شامل این موارد است:

• شیمی‌درمانی ترکیبی.
• شیمی‌درمانی با میزان بالا، با یا بدون استفاده از پرتودرمانی، و پیوند سلول‌های بنیادی با استفاده از سلول‌های بنیادی خود بیمار.
• شیمی‌درمانی با میزان بالا و پیوند سلول‌های بنیادی با استفاده از سلول‌های بنیادی اهدایی.

یکی از درمان‌‌‌های سرطان خون AML فروکش کرده بزرگسالان، که در پژوهش‌‌‌های بالینی تحت بررسی است، تری اکسید آرسنیک است.

سرطان خون AML راجعۀ بزرگسالان
درمان متعارفی جهت سرطان خون AML راجعۀ بزرگسالان وجود ندارد. درمان به زیرگونۀ سرطان خون AML بستگی دارد و شامل این موارد است:

• شیمی‌درمانی ترکیبی.
• درمان بیولوژیک با استفاده از پادتن‌‌‌های تک‌دودمانی
• پیوند سلول‌های بنیادی
• درمان با استفاده از تری اکسید آرسنیک.

[poune]

درمان سرطان آندومتر
Endometrial Cancer Treatment
اطلاعات کلی دربارۀ سرطان آندومتر

نکات کلیدی این بخش

• در سرطان آندومتر سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت آندومتر رحم به‌وجود می‌آیند.
• استفاده از تاموکسیفن برای سرطان پستان یا مصرف استروژن به‌تنهایی (بدون پروژسترون) خطر ابتلا به سرطان آندومتر را بالا مي‌برد.
• نشانه‌های سرطان آندومتر شامل ترشحات نا‌معمول واژن یا درد لگن است.
• آزمایش‌هايي که بافت آندومتر رحم را ارزیابی مي‌كنند برای یافتن و تشخیص سرطان آندومتر به‌کار می‌روند.
• عوامل معینی بر پیش‌آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمانی تأثیر می‌گذارند.
  

در سرطان آندومتر سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت آندومتر رحم به‌وجود می‌آیند.
آندومتر لایۀ پوشانندة رحم است که اندام ماهیچه‌ای و توخالی در لگن زن‌هاست. رحم جایی است که جنین رشد می‌کند. در بسیاری از زنان غیرباردار، رحم حدود 8-7 سانتی‌متر است. انتهای پايینی و باریک آن دهانة رحم (cervix) نام دارد که به واژن منتهی می‌شود.
سرطان آندومتر با سرطان ماهیچة رحم ـ که به آن سارکومای رحم می‌گویند ـ متفاوت است. برای اطلاعات بیش‌تر به مقاله دربارۀ درمان سارکومای رحم مراجعه کنید.

• استفاده از تاموکسیفن برای سرطان پستان یا مصرف استروژن به تنهایی (بدون پروژسترون) خطر ابتلا به سرطان آندومتر را بالا مي‌برد.

سرطان آندومتر در بیماران مبتلا به سرطان پستان که با تاموکسیفن درمان مي‌شوند ایجاد شود. بیماری که این دارو را مصرف می‌کند باید هر سال مورد معاینة لگن قرار بگیرد و هرگونه خونریزی واژن (غیر از خونریزی قاعدگی) را خیلی سریع گزارش دهد. خانم‌هایی که استروژن تنها مصرف می‌کنند (هورمونی که بر رشد بعضی از سرطان‌ها اثر مي‌گذارد) خطر ایجاد سرطان آندومتر در آنها افزایش می‌یابد.
مصرف استروژن در ترکیب با پروژسترون (یک هورمون دیگر) خطر ایجاداین سرطان را در خانم‌ها افزایش نمی‌دهد.

نشانه‌های سرطان آندومتر شامل ترشحات نا‌معمول واژن یا درد لگن است.
این نشانه و نشانه‌های دیگر را سرطان آندومتر به‌وجود مي‌آورد. بیماری‌های دیگری نیز موجب نشانه‌های مشابهی مي‌شود. در صورت پدید آمدن هریک از اين مشکلات حتماً با پزشک مشورت کنید:

• خونریزی یا ترشحاتی که به قاعدگی (پریود) ربطی نداشته باشد.
• ادرار کردن سخت یا دردناک
• درد در هنگام آمیزش جنسی
• درد در ناحیة لگن

آزمایش‌هايي که بافت آندومتر رحم را ارزیابی مي‌كنند برای یافتن و تشخیص سرطان آندومتر به‌کار می‌روند.
چون سرطان آندومتر از داخل رحم شروع می‌شود، معمولاً در آزمایش پاپ خود را نشان نمی‌دهد. به این دلیل، باید نمونه‌ای از بافت آندومتر را بردارند و برای پیدا کردن سلول‌های سرطانی بررسی ميكروسكوپي شوند. بعضي از این روش‌ها كه استفاده مي‌كنند:

• بیوپسی (نمونه‌برداری) از آندومتر: برداشتن بافت از آندومتر (پوشش داخلی رحم) با وارد کردن یک تیوب باریک و انعطاف‌پذير از طریق دهانة رحم به داخل رحم انجام می‌شود. تیوب به آرامی مقدار کوچکی از بافت آندومتر را می‌تراشد و سپس نمونة بافت را بیرون می‌آورد. آسیب‌ شناس بافت رازیر میکروسکوپ برای یافتن سلول‌های سرطانی می‌بینند.
• دیلاتاسیون و کورتاژ: نوعی جراحی برای برداشتن نمونه‌های بافت یا پوشش داخلی رحم است. دهانة رحم cervix را باز مي‌كنند و کورت (ابزار قاشقی شکل) را برای برداشتن بافت به داخل رحم مي‌‌فرستند. نمونه‌های بافت را برای یافتن نشانه‌های بیماری بررسی ميكروسكوپي مي‌كنند. به این روش D&C هم می‌گویند.

عوامل معینی بر پیش‌آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمانی اثر می‌گذارد.
پیش‌‌آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمانی به اين موارد بستگی دارند:

• مرحلة سرطان (چه فقط در آندومتر باشد و چه کل رحم را درگیر کرده باشد یا در قسمت‌های دیگر بدن گسترش بیابد).
• سلول‌های سرطانی در زیر میکروسکوپ چگونه به‌نظر می‌رسند.
• سلول‌های سرطانی تحت تأثیر پروژسترون قرار مي‌گيرند يا خير.

سرطان آندومتر کاملاً قابل درمان است.

مراحل سرطان آندومتر

نكات کلیدی این بخش

• بعد از اینکه سرطان آندومتر را تشخیص دادند ، آزمایش‌هايي انجام مي‌دهند تا مشخص شود سلول‌های سرطانی در رحم یا قسمت‌های دیگر بدن گسترش یافته‌اند یا خیر.
• سه راه برای گسترش سرطان در بدن وجود دارد.
• از اين مراحل برای سرطان آندومتر استفاده مي‌كنند:
  
  • مرحلة I
  • مرحلة II
  • مرحلة III
  • مرحلة IV

بعد از اینکه سرطان آندومتر را تشخیص دادند، آزمایش‌هايي انجام مي‌دهند تا مشخص شود سلول‌های سرطانی در رحم یا قسمت‌های دیگر بدن گسترش یافته‌اند یا خیر.
به روشی که در آن مشخص می‌شود که آیا سرطان داخل رحم یا قسمت‌های دیگر بدن گسترش یافته است مرحله‌بندی مي‌گويند. اطلاعات جمع‌آوری شده هنگام مرحله‌بندی، مرحلة بیماری را مشخص می‌کند. برای برنامه‌ریزی درمان مهم است که مرحلة بیماری را بدانیم. از آزمایش‌ها و رویه‌های معینی برای فرآیند مرحله‌بندی استفاده مي‌كنند. از رحم‌برداری (عمل جراحی که در آن رحم را برمی‌دارند.) معمولاً برای کمک به فهم اینکه چقدر سرطان پیشرفت کرده است استفاده مي‌كنند.

سه راه برای گسترش سرطان در بدن وجود دارد.
سه راهی که سرطان در بدن گسترش می‌یابد عبارتند از:

• از راه بافت مجاور. سرطان به بافت‌های سالم اطراف هجوم می‌برد.
• از راه سیستم لنفاوی. سرطان به سیستم لنفاوی هجوم مي‌برد و از طریق عروق لنفاوی به نقاط دیگر بدن می‌رسد.
• از راه خون. سرطان به سیاهرگ‌ها و مویرگ‌ها هجوم مي‌برد و از طریق خون به نقاط دیگر بدن می‌رسد.

وقتی سلول‌های سرطانی از تومور اولیه (منشاء) جدا می‌شود و از طریق لنف یا خون به قسمت‌های دیگر بدن می‌رسد، احتمال دارد تومور دیگری (ثانویه) تشکیل شود. به این رویه متاستاز می‌گویند. تومور ثانویه (متاستاتیک) از همان سرطان تومور اولیه است. مثلاً، اگر سرطان پستان در استخوان گسترش یابد، سلول‌های سرطانی در استخوان درحقیقت همان سلول‌های سرطان پستان هستند، بیماری سرطان متاستاتیک پستان است نه سرطان استخوان.

از اين مراحل برای سرطان آندومتر استفاده مي‌كنند:

مرحلة I
در مرحلة I، سرطان فقط در رحم یافت می‌شود. مرحلة I به مراحل IA، IB و IC بر این اساس که سرطان چقدر گسترش یافته تقسیم می‌شود:

• مرحلة IA : سرطان فقط در آندومتر است.
• مرحلة IB: سرطان به نیمة داخلی میومتر (لایة عضلانی رحم) گسترش يافته است.
• مرحلة IC: سرطان به نیمة خارجی میومتر گسترش يافته است.

مرحلة II
در مرحلة II، سرطان از رحم به گردن رحم گسترش يافته، ولی هنوز به خارج از رحم سرايت نكرده است. مرحلة II به دو مرحلة IIA و IIB بر این اساس که سرطان تا کجا گسترش یافته است تقسیم می‌شود.

• مرحلة IIA: سرطان به غددی که در محل اتصال گردن رحم به رحم وجود دارند گسترش يافته است.
• مرحلة IIB: سرطان به بافت هم‌بندي گردن رحم گسترش يافته است.

مرحلة III
در مرحلة III، سرطان ورای رحم و گردن رحم گسترش يافته ولی هنوز به آن‌سوی لگن گسترش نيافته است. مرحلة III خود به سه مرحلة IIIB، IIIA و IIIC، بر این اساس که سرطان تا کجای لگن گسترش یافته است تقسیم می‌شود.

• مرحلة IIIA: سرطان به یک یا چند محل گسترش یافته است:
  
  • به خارجی‌ترین لایة رحم، یا
  • به نزدیک‌ترین بافت خارج از رحم، یا
  • به پردة صفاق گسترش یافته است.
• مرحلة IIIB: سرطان به آن‌سوی رحم و گردن رحم، به سمت واژن گسترش یافته است
• مرحلة IIIC: سرطان به غدد لنفاوی نزدیک رحم گسترش یافته است

مرحلة IV
در مرحلة IV، سرطان در ورای لگن گسترش می‌یابد. مرحلة IV به دو مرحلة IVA و IVB بر این اساس که سرطان تا کجا گسترش یافته است تقسیم می‌شود.

• مرحلة IVA: سرطان به مثانه و یا به جدار روده گسترش یافته است.
• مرحلة IVB: سرطان به بخش‌های دیگر بدن در آن‌سوی لگن ـ که شامل غدد لنفاوی داخل شکم و یا کشالة ران است ـ گسترش يافته است.

سرطان آندومتر عودکننده
سرطان آندومتر عودکننده نوعی سرطان است که بعد از درمان دوباره عود کرده (برگشته) است. سرطان معمولاً در لگن، در غدد لنفاوی داخل شکم یا در قسمت‌های دیگر بدن عود مي‌کند.
مروری بر گزینه‌های درمانی
نكات کلیدی این بخش

• انواع متفاوتی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان آندومتر وجود دارد.
• سه نوع درمان متعارف استفاده شده عبارتند از:
  
  • جراحی
  • پرتو درمانی
  • هورمون درمانی

انواع جدیدی از درمان در پژوهش‌های بالینی تجربه می‌شوند.

• شیمی درمانی

بیماران به شرکت در پژوهش‌های بالینی فکر مي‌کنند.
بیماران در پژوهش‌های بالینی قبل، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان شرکت مي‌کنند. گاهي آزمایش‌هایی برای پیگیری لازم است.

انواع متفاوتی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان آندومتر وجود دارد.
انواع متفاوتی از درمان برای بیمارانی که سرطان آندومتر دارند وجود دارد. بعضی از درمان‌ها متعارف هستند (درمان‌هایی که هم‌اکنون استفاده می‌شوند)، و بعضی از آنها در پژوهش‌های بالینی آزمایش مي‌شوند. پژوهش‌های بالینی درمانی مطالعه‌اي تحقیقاتی است که به‌منظور بهبود درمان‌های کنونی یا به‌دست آوردن اطلاعاتی دربارۀ درمان‌های جدید برای بیماران مبتلا به سرطان است. وقتی پژوهش‌های بالینی نشان می‌دهند که درمان جدید از درمان متعارف بهتر است، درمان جدید جاي درمان رايج را مي‌گيرد. بیماران به فکر مي‌افتند تا در پژوهش‌های بالینی شركت كنند. بعضی از پژوهش‌های بالینی فقط برای بیمارانی که هنوز درمان را شروع نکرده‌اند مجاز است.

در حال حاضر از سه نوع درمان متعارف استفاده مي‌كنند:

جراحی
جراحی (برداشتن سرطان در عمل جراحی) رایج‌ترین درمان برای سرطان آندومتر است. از اين شیوه‌های جراحی استفاده مي‌كنند:

• رحم‌برداري (هيستركتومي) کامل: با عمل جراحي رحم و گردن رحم را برمي‌دارند. اگر رحم و گردن رحم را از واژن بیرون آورند، به آن عمل رحم‌برداری (هيستركتومي) واژنی می‌گویند. اگر رحم و گردن رحم را از طریق یک شکاف بزرگ (بریدگی) در شکم بیرون آورند به آن رحم‌برداری شکمی می‌گویند و اگر از طریق یک شکاف کوچک به‌وسیلة لاپاروسکوپ بردارند به آن رحم‌برداری لاپاروسکوپیک می‌گویند.
• سالپینگو اووفورکتومی دو طرفه: عمل جراحی که هردو لولة فالوپ و تخمدان را برمي‌دارند.
• رحم برداری هيستركتومي راديکال: جراحی برای برداشتن رحم، گردن رحم و قسمتی از واژن است. تخمدان‌ها، ﻟﻮﻟه‌های ﻓﺎﻟﻮپ یا غدد لنفاوی مجاور را هم برمي‌دارند.
• حتی اگر پزشک همة سرطان قابل مشاهده را در طول جراحی بردارد، بعضی از بیماران بعد از جراحی پرتودرماني یا هورمون درمانی هم مي‌شوند تا سلول‌های سرطانی که باقی مانده است از بین بروند. به درمانی که بعد از جراحی برای بالا بردن احتمال موفقیت درمان استفاده می‌شود درمان کمکی مي‌گويند.

پرتودرمانی
پرتودرماني نوعی درمان سرطان است که از اشعة ایکس پرانرژی یا ساير پرتوها برای نابودي سلول‌های سرطانی یا متوقف کردن رشد آنها استفاده می‌کند. دو نوع پرتودرماني وجود دارد. پرتودرماني خارجی از دستگاهی در خارج از بدن برای تاباندن اشعه به‌ سرطان استفاده می‌کنند. در پرتودرماني داخلی از مادة رادیواکتیو که در سوزن‌ها، دانه‌ها، سیم‌ها یا کاتتر‌ها بسته‌بندی شده‌اند استفاده مي‌كنند که مستقیماً داخل یا نزدیک سرطان كار مي‌گذارند. روش پرتودرماني به نوع و مرحلة سرطانی که تحت درمان است بستگي دارد.

هورمون‌درمانی
هورمون‌درمانی نوعی درمان سرطان است که هورمون‌ها را بر‌می‌دارد یا امكان فعاليت را از آنها مي‌گيرد و از رشد سلول‌های سرطانی جلوگیری می‌کند. هورمون‌ها موادی هستند که غدد در بدن مي‌سازند و در خون وجود دارند. بعضی از هورمون‌ها موجب رشد سرطان‌های معینی می‌شوند. اگر آزمایش‌ها نشان دهند که در سلول‌های سرطانی محل‌هایی وجود دارد که هورمون‌ها می‌تواند به آنها متصل شوند (گیرنده‌ها)، از داروها، جراحی یا پرتودرماني برای کاهش تولید هورمون یا توقف عملکرد آنها استفاده مي‌كنند.

روش‌های جدید درمانی در پژوهش‌های بالینی ارزیابی مي‌شوند.

شیمی‌درمانی
شیمی‌درمانی نوعی درمان سرطان است که از داروها برای توقف رشد سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند، چه از طریق نابودي سلول‌ها یا با متوقف کردن تقسیم آنها. وقتی شیمی‌درمانی از طریق خوراكي یا تزریق داخل سیاهرگ یا ماهیچه انجام مي‌شود، داروها وارد جريان خون می‌شوند و به سلول‌های سرطانی در تمام بدن مي‌رسند (شیمی‌درمانی سیستمیک). وقتی دارو‌های شیمی‌درمانی را مستقیماً در ستون فقرات، یک عضو یا حفره‌ای از بدن مثل شکم تزريق مي‌كنند، داروها مستقیماً بر سلول‌های سرطانی آن مناطق اثر می‌کنند (شیمی درمانی منطقه‌ای). روش شیمی‌درمانی به نوع و مرحلة سرطانی مورد درمان بستگی دارد.

بیماران به فكر شرکت در پژوهش‌های بالینی مي‌افتند.
برای بعضی از بیماران، شرکت در پژوهش‌های بالینی بهترین انتخاب درمانی است. پژوهش‌های بالینی بخشی از رویة تحقیقاتی سرطان است. پژوهش‌های بالینی برای فهم ایمنی و مؤثر یا بهتر بودن درمان‌های جدید از درمان‌های متعارف انجام می‌شوند.
امروزه بسیاری از درمان‌های رايج سرطان براساس پژوهش‌های بالینی پيشين است. بیمارانی که در پژوهش های بالینی شرکت می‌کنند يا درمان‌های متعارف مي‌شوند یا از جمله افرادی هستند که برای اولین بار درمان جدیدی را تجربه مي‌كنند.
بیمارانی که در پژوهش‌های بالینی شرکت می‌کنند همچنین به پیشرفت روش درمانی سرطان در آینده کمک می‌کنند، آنها اغلب به پرسش‌هاي مهمی پاسخ می‌دهند و به پیشرفت تحقیق کمک می‌کنند.

بیماران می‌توانند در پژوهش‌های بالینی قبل، در حین یا بعد از شروع درمان سرطان شرکت کنند.
بعضی از پژوهش‌های بالینی فقط شامل بیمارانی است که هیچ درمانی دریافت نکرده‌اند. آزمايش‌هاي ديگر درمان بیمارانی را بررسی می‌کنند که سرطانشان معالجه نشده است. همچنین پژوهش‌های بالینی وجود دارند که روش‌های جدیدی را برای جلوگيري از عود سرطان (بازگشت) و یا کاهش عوارض جانبی ناشی از درمان سرطان بررسی مي‌كنند.
پژوهش‌های بالینی در نقاط دنيا انجام می‌شوند. قسمت گزینه‌های درمانی لینک‌های پژوهش‌های بالینی درمانی کنونی را دنبال می‌کند.این مطالب از داده‌های پژوهش‌های بالینی انستيتوي ملي سرطان گرفته شده است.
گاهي آزمایش‌هایی برای پیگیری لازم است.
بعضی از آزمایش‌ها را برای تشخیص یا پیدا کردن مرحلة سرطانی تکرار مي‌كنند؛ بعضی را هم به این منظور که درمان چقدر خوب پیش می‌رود. تصمیم‌گیری در مورد اینکه آیا باید درمان را متوقف كرد، ادامه و یا تغییر داد براساس نتایج این آزمایش‌ها انجام می‌دهند که گاهی به آن مرحله‌بندی مجدد می‌گویند.
پس از اینکه درمان پایان یافت بعضی از آزمایش‌ها را چند وقت به چند وقت انجام مي‌دهند. نتایج این آزمایش‌ها بيانگر تغییر شرایط شما یا عود سرطان است. به این آزمایش‌ها گاهی آزمایش‌های پیگیری یا چکاپ مي‌گويند.

گزینه‌های درمانی برحسب مرحله

• مرحلة I سرطان آندومتر
• مرحلة II سرطان آندومتر
• مرحلة IIA
• مرحلة IIB
• مرحلة III سرطان آندومتر
• مرحلة IV سرطان آندومتر

مرحلة I سرطان آندومتر
درمان مرحلة I سرطان آندومتر شامل اين موارد است:

• جراحی (رحم‌برداری (هيستركتومي) کامل شکمی و سالپینگو اووفورکتومی دو طرفه). همچنین غدد لنفاوی موجود در لگن و شکم را برای بررسی میکروسکوپي جهت یافتن سلول‌های سرطانی برمي‌دارند.
• جراحی (رحم‌برداری کامل شکمی و سالپینگو اووفورکتومی دو طرفه، با یا بدون برداشتن غدد لنفاوی در لگن و شکم) و به‌دنبال آن انجام پرتودرماني داخلی یا پرتودرماني خارجی به لگن. پس از جراحی، یک سیلندري پلاستیکی که شامل منبع پرتو است داخل واژن مي‌گذارند تا باقیماندة سلول‌های سرطانی را از بین ببرد.
• پرتودرماني تنها برای بیمارانی که نمی‌توانند جراحی کنند.
• پژوهش‌های بالینی پرتودرماني و یا شیمی‌درمانی.

مرحلة II سرطان آندومتر
درمان مرحلة II سرطان آندومتر معمولاً ترکیبی از درمان‌هاست، شامل پرتودرماني داخلی، خارجی و جراحی.

مرحلة IIA
درمان مرحلة IIA سرطان آندومتر شامل اين موارد است:

• جراحی- رحم‌برداری (هيستركتومي) کامل شکمی و سالپینگو اووفورکتومی دو طرفه. همچنین غدد لنفاوی موجود در لگن و شکم را برای بررسی میکروسکوپي جهت یافتن سلول‌های سرطانی برمي‌دارند.
• جراحی - رحم‌برداری (هيستركتومي) کامل شکمی و سالپینگو اووفورکتومی دوطرفه، با یا بدون برداشتن غدد لنفاوی در لگن و شکم و به‌دنبال آن انجام پرتودرماني داخلی یا پرتودرماني خارجی به لگن. پس از جراحی، سیلندري پلاستیکی که شامل منبع پرتو است داخل واژن مي‌گذارند تا باقی‌ماندة سلول‌های سرطانی را از بین ببرد.
• پرتودرماني تنها برای بیمارانی که نمی‌توانند جراحی کنند.
• پژوهش‌های بالینی از پرتودرماني و یا شیمی‌درمانی.

مرحلة IIB
درمان مرحلة IIB سرطان آندومتر شامل اين موارد است:

• جراحی- رحم‌برداری کامل شکمی و سالپینگو اووفورکتومی دوطرفه. همچنین غدد لنفاوی موجود در لگن و شکم را برای بررسی میکروسکوپي جهت یافتن سلول‌های سرطانی برمي‌دارند.
• پرتودرماني داخلی و خارجی، به همراه جراحی- رحم‌برداری (هيستركتومي) کامل شکمی و سالپینگو اووفورکتومی دوطرفه. همچنین غدد لنفاوی موجود در لگن و شکم را برای بررسی میکروسکوپي جهت یافتن سلول‌های سرطانی برمي‌دارند).
• جراحی - رحم‌برداري (هيستركتومي) راديکال با یا بدون برداشتن غدد لنفاوی برای بررسی میکروسکوپي جهت یافتن سلول‌های سرطانی.

مرحلة III سرطان آندومتر
درمان مرحلة III سرطان آندومتر شامل اين موارد است:

• جراحی (رحم‌برداري (هيستركتومي) راديکال با یا بدون برداشتن غدد لنفاوی برای بررسی میکروسکوپي جهت یافتن سلول‌های سرطانی) به همراه پرتودرماني داخلی و خارجی.
• پرتودرماني تنها برای بیمارانی که نمی‌توانند جراحی کنند.
• هورمون‌درمانی تنها برای بیمارانی که توانايي جراحی یا پرتودرماني ندارند.
• پژوهش‌های بالینی شیمی‌درمانی.
• پژوهش‌های بالینی درمان‌های جدید.

مرحلة IV سرطان آندومتر
درمان مرحلة IV سرطان آندومتر شامل اين موارد است:

• پرتودرماني داخلی و خارجی
• هورمون‌درمانی
• پژوهش‌های بالینی شیمی‌درمانی

گزینه‌های درمانی برای سرطان راجعة آندومتر
درمان سرطان راجعة آندومتر شامل اين موارد است:

• پرتودرماني به‌عنوان درمان تسکینی برای کاهش نشانه‌های بیماری و بهبود کیفیت زندگی.
• هورمون‌درمانی
• پژوهش‌های بالینی شیمی‌درمانی

[poune]

درمان سرطان خون (CLL)
Chronic Lymphocytic Leukemia
اطلاعات عمومی دربارۀ سرطان خون CLL

نکات کلیدی این بخش

• سرطان خون CLLسرطانی است که در آن، مغز استخوان، تعداد بسیار زیادی لنفوسیت (گونه­ای از گلبول­های سفید) می­سازد.
• سن بالا می­تواند روی خطر ابتلا به سرطان خون CLLمؤثر باشد.
• از نشانه­های احتمالی سرطان خون CLL، تورم غدد لنفاوی و خستگی است.
• از آزمایش­های مخصوص خون، مغز استخوان و غدد لنفاوی به‌منظور کشف (یافتن) و تشخیصسرطان خون CLLاستفاده می­شود.
• برخی عوامل بر گزینه­های درمان و پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) تأثیر می­گذارند.

سرطان خون CLL سرطانی است که در آن مغز استخوان تعداد بسیار زیادی لنفوسیت (گونه‌‌‌‌‌‌ای از گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید) می‌‌‌‌‌‌سازد.
لوسمي لفنوسيتيك فرض CLL، نوعی از بیماری‌‌‌‌‌‌های مربوط به خون و مغز استخوان است که معمولاً به کندی رو به وخامت می‌‌‌‌‌‌گذارد. سرطان خون CLL دومین سرطان خون شایع در میان بزرگسالان است. اغلب، در دوران میانسالی یا پس از این دوران بروز مي‌كند؛ این سرطان به‌ندرت در کودکان دیده می‌شود.
به‌طور طبیعی، بدن سلول‌‌‌‌‌‌های بنیادی خونی (سلول‌‌‌‌‌‌های نارس) می‌‌‌‌‌‌سازد که به مرور به سلول های خونی كامل تبدیل می‌‌‌‌‌‌شوند. یک سلول بنیادی خونی ممکن است به سلول بنیادی مغز استخوانی و یا سلول بنیادی لنفاوی تبدیل شود.

سلول بنیادی مغز استخوانی به یکی از سه گونه سلول‌‌‌‌‌‌های خونی كامل تبدیل می‌‌‌‌‌‌شود:

• گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز که وظیفه‌‌‌‌‌‌شان رساندن اکسیژن و دیگر مواد لازم به تمام بافت‌‌‌‌‌‌های بدن است.
• گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید که وظیفه‌‌‌‌‌‌شان مبارزه با عفونت و بیماری است.
• پلاکت‌‌‌‌‌‌ها که به انعقاد خون كمك كرده و از خونريزي جلوگيري مي‌كنند.

سلول بنیادی لنفاوی ابتدا به لنفوبلاست و سپس به یکی از سه گونه لنفوسیت‌‌‌‌‌‌ها (گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید) تبدیل می‌‌‌‌‌‌شود:

• لنفوسیت‌‌‌‌‌‌های B که برای مبارزه با عفونت پادتن تولید می‌‌‌‌‌‌کنند.
• لنفوسیت‌‌‌‌‌‌های T که به لنفوسیت‌‌‌‌‌‌هایB در تولید پادتن جهت مبارزه با عفونت کمک می‌‌‌‌‌‌کنند.
• سلول‌‌‌‌‌‌های کشنده طبيعي که به سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی و ویروس‌‌‌‌‌‌ها حمله می‌‌‌‌‌‌کنند.

در سرطان خون CLL، سلول‌‌‌‌‌‌های بنیادی بسیار زیادی به لنفوسیت‌‌‌‌‌‌های غیرطبیعی تبدیل شده و به گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید سالم مبدل نمی‌‌‌‌‌‌شوند. به این لنفوسیت‌‌‌‌‌‌های غیرطبیعی، سلول‌‌‌‌‌‌های خونی سرطانی (لوكميك) نیز می‌‌‌‌‌‌گویند. این لنفوسیت‌‌‌‌‌‌ها نمی‌‌‌‌‌‌توانند به خوبی با عفونت مبارزه کنند. از طرفی، با افزایش تعداد لنفوسیت‌‌‌‌‌‌ها در خون و مغز استخوان، فضای کم‌تری برای گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید، گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌‌‌های سالم باقی می‌‌‌‌‌‌ماند. این امر می‌‌‌‌‌‌تواند منجر به عفونت و کم‌‌‌‌‌‌خونی شده و فرد به‌سادگی دچار خونریزی شود.
این مقاله اي دربارۀ سرطان خون CLL است. برای کسب آگاهي بیش‌تر دربارۀ سرطان خون، به بخش‌‌‌‌‌‌های PDQ زیر مراجعه کنید:

• درمان سرطان خون ALL بزرگسالان.
• درمان سرطان خون ALL اطفال.
• درمان سرطان خون AML بزرگسالان.
• درمان سرطان خون AML/ دیگر انواع سرطان‌‌‌‌‌‌های بدخیم مغز استخوان.
• درمان سرطان خون CML.
• درمان سرطان خون سلول مويي.

سن بالا می‌‌‌‌‌‌تواند روی خطر ابتلا به سرطان خون CLL مؤثر باشد.
به هر آنچه خطر ابتلا به بیماری را افزایش دهد، عامل خطرزا می‌‌‌‌‌‌گویند. وجود عوامل خطرزا به معنای ابتلا به سرطان نیست؛ از طرفی نبود عوامل خطرزا نیز به معنای عدم ابتلا به سرطان نیست. افرادی که فکر می‌‌‌‌‌‌کنند در معرض خطر ابتلا به سرطان قرار دارند باید در این باره با پزشک صحبت کنند. عوامل خطرزای مربوط به سرطان خون CLL شامل موارد زیر می‌‌‌‌‌‌شود:

• قرار داشتن در دوران ميانسالي یا سنین بالاتر، مرد بودن، سفیدپوست بودن.
• سابقه خانوادگی ابتلا به سرطان خون CLL یا سرطان دستگاه لنفاوی.
• داشتن بستگانی از نژاد یهودی روس یا یهودی اروپای شرقی.

از نشانه‌‌‌‌‌‌های احتمالی سرطان خون CLL، تورم غدد لنفاوی و خستگی است.
معمولاً سرطان خون CLL علائمی از خود بروز نمی‌‌‌‌‌‌دهد و طی معاینات معمولی به‌وجود آن پی می برند. گاهی علائمی بروز مي‌كند که می‌‌‌‌‌‌تواند ناشی از سرطان خون CLL یا مشکلات دیگر باشد. در صورت بروز هر یک از مشکلات زیر باید با یک پزشک در ميان بگذاريد:

• تورم بدون درد غدد لنفاوی گردن، زیربغل، شکم (Stomach) یا کشاله ران.
• احساس خستگی بسیار شدید.
• درد یا احساس پرش در زیر دنده‌‌‌‌‌‌ها.
• تب و عفونت.
• کاهش وزنی که دلیلش مشخص نباشد.

از آزمایش‌‌‌‌‌‌های مخصوص خون، مغز استخوان و غدد لنفاوی به منظور کشف (یافتن) و تشخیص سرطان خون CLL استفاده می‌‌‌‌‌‌شود.

ممکن است از آزمایش‌‌‌‌‌‌ها و فرایندهای زیر استفاده شود:

• معاینه فیزیکی و سابقه پزشکی: معاینه بدن به منظور بررسی نشانه‌‌‌‌‌‌های بیماری، مانند وجود غده یا هر چیز دیگری که غیرطبیعی به‌نظر برسد. سابقه عادت‌‌‌‌‌‌های مربوط به سلامت، بیماری‌ها و درمان‌‌‌‌‌‌های گذشته بیمار نیز تهیه می‌‌‌‌‌‌شود.
• آزمایش شمارش کامل سلول‌‌‌‌‌‌های خون (CBC): فرایندی که در آن از خون نمونه گرفته مي‌شود و موارد زیر در آن بررسی می‌‌‌‌‌‌شود:
• تعداد گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌‌‌ها.
• میزان هموگلوبین (پروتئینی حامل اکسیژن ) در گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز.
• درصد گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز تشکیل‌دهنده نمونه خون.

آزمایش شمارش کامل سلول‌‌‌‌‌‌های خونی (CBC). با فرو کردن یک سرنگ داخل رگ از شخص خون می‌‌‌‌‌‌گیرند. نمونه خون به آزمایشگاه ارسال شده و تعداد گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌‌‌های آن شمارش می‌‌‌‌‌‌شود. از آزمایش CBC به منظور تشخیص و بررسی موارد بسیار زیادی استفاده می‌‌‌‌‌‌شود.

• تحلیل سیتوژنتیک (Cytogenetic Analysis): یک آزمایش آزمایشگاهی که در آن سلول‌‌‌‌‌‌های موجود در نمونه خون یا مغز استخوان را در زیر میکروسکوپ بررسی می‌‌‌‌‌‌کنند تا ببینند آیا تغییرات خاصی در کروموزوم‌‌‌‌‌‌های موجود در لنفوسیت‌‌‌‌‌‌ها ایجاد شده است یا نه.
• بررسي فنوتيپ ايمني (Immunophenotyping): آزمایشي که در آن سلول‌‌‌‌‌‌های نمونه خون یا مغز استخوان را زیر میکروسکوپ بررسی می‌‌‌‌‌‌کنند تا مشخص شود منشأ لنفوسیت‌‌‌‌‌‌های بدخیم (سرطانی) لنفوسیت‌‌‌‌‌‌های B بوده یا لنفوسیت‌‌‌‌‌‌های (T).
• آسپیراسیون و نمونه‌‌‌‌‌‌برداری مغز استخوان: برداشتن مغز استخوان، خون و قطعه کوچکی از استخوان، با استفاده از سرنگی در استخوان لگن یا استخوان جناغ سینه. یک آسیب‌شناس مغز استخوان، خون و استخوان را به جهت طبیعی یا غیرطبیعی بودن، زیر میکروسکوپ بررسی می‌‌‌‌‌‌کند.

برخی عوامل، بر گزینه‌‌‌‌‌‌های درمان و پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) تأثیر می‌‌‌‌‌‌گذارند.

گزینه‌‌‌‌‌‌های درمان به عوامل زیر بستگی دارند:

• مرحله سرطان.
• تعداد گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌‌‌ها.
• وجود علائمی مانند تب، لرز یا کاهش وزن.
• بزرگ‌تر شدن کبد، طحال یا غدد لنفاوی از حد طبیعی.
• پاسخ بیمار به درمان اولیه.
• عود (بازگشت) سرطان خون CLL.

پیش‌آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) به عوامل زیر بستگی دارد:

• اینکه آیا DNA تغییر کرده است و در صورتی‌‌‌‌‌‌که جواب مثبت است، تغییر به چه نحو است؟
• اینکه لنفوسیت‌‌‌‌‌‌ها در سراسر مغز استخوان گسترش یافته‌‌‌‌‌‌اند یا نه.
• مرحله سرطان.
• بهبود یافتن یا عود سرطان خون CLL بر اثر درمان.
• اینکه آیا سرطان خون CLL به لنفوم یا لوسمي پرولنفوسيتيك (Prolymphocytic Leukemia) تبدیل شده است یا نه.
• سلامت عمومی بیمار.

مراحل سرطان خون CLL

نکات کلیدی این بخش

• پس از تشخیص سرطان خون CLL، آزمایش‌‌‌‌‌‌هایی برای پی بردن به میزان گسترش سرطان در خون و مغز استخوان انجام می‌‌‌‌‌‌شود.
• سرطان به سه شکل در بدن گسترش می‌‌‌‌‌‌یابد.
• برای توصیف سرطان خون CML از مراحل زیر استفاده می‌‌‌‌‌‌شود:
• مرحله صفر
• مرحله (I) يك.
• مرحله (II) دو.
• مرحله (III) سه.
• مرحله (IV) چهار.

پس از تشخیص سرطان خون CLL، آزمایش‌‌‌‌‌‌هایی برای پی بردن به میزان گسترش سرطان در خون و مغز استخوان انجام می‌‌‌‌‌‌شود.
مرحله‌بندی سرطان (Staging)، فرایندی است که از آن جهت پی بردن به میزان گسترش سرطان در بدن استفاده می‌‌‌‌‌‌شود. به منظور تهیه بهترین برنامه درمان، دانستن مرحله سرطان از اهمیت زیادی برخوردار است. می‌‌‌‌‌‌توان از آزمایش‌‌‌‌‌‌های زیر برای مرحله‌بندی سرطان استفاده کرد:

• آسپیراسیون و نمونه‌برداری مغز استخوان : برداشتن مغز استخوان، خون و قطعه کوچکی از استخوان، با استفاده از سرنگی در استخوان لگن یا جناغ سینه. آسیب‌شناس، مغز استخوان، خون و استخوان را به منظور یافتن سلول‌‌‌‌‌‌های غیرطبیعی زیر میکروسکوپ مورد معاینه و بررسي قرار مي‌دهد.
• عکس‌‌‌‌‌‌برداری از قفسه سینه با اشعه ایکس: عکس‌‌‌‌‌‌برداری از اندام‌‌‌‌‌‌ها و استخوان‌‌‌‌‌‌های قفسه سینه با استفاده از اشعه ایکس. اشعه ایکس، نوعی اشعه حاوی انرژی است که می‌‌‌‌‌‌تواند از بدن عبور کرده و بر روی فیلم مخصوص، نواحی درون بدن را تصویر کند.
• ام.آر.آی (M.R.I) (عکس‌‌‌‌‌‌برداری با استفاده از طنین مغناطیسی): فرایندی که در آن با استفاده از مغناطیس، امواج رادیویی و یک رایانه، مجموعه‌‌‌‌‌‌ای از عکس‌‌‌‌‌‌هایی بسیار دقیق و با جزئیات در نواحی داخلی بدن، مانند مغز و نخاع تهیه می‌‌‌‌‌‌شود. نام دیگر این فرایند عکس برداری هسته‌ای با استفاده از طنین مغناطیسی (اِن.ام.آر.آی) است.
• سی.تی.اسکن (سی.اِی.تی.اسکن): فرایندی که طی آن مجموعه‌‌‌‌‌‌ای از تصاوير دقیق و با جزئیات از نواحی داخلی بدن، و از زوایای مختلف تهیه می‌‌‌‌‌‌شود. این عکس‌‌‌‌‌‌ها توسط رایانه ای متصل به یک دستگاه اشعه ایکس تهیه می‌‌‌‌‌‌شوند. ممکن است ماده‌‌‌‌‌‌ای رنگی به درون رگ تزریق یا به بیمار خورانده شود تا به وضوح بیش‌تر تصویر اندام‌‌‌‌‌‌ها یا بافت‌‌‌‌‌‌ها کمک کند. نام‌‌‌‌‌‌های دیگر این فرایند پرتونگاری مقطعی رایانه‌‌‌‌‌‌ای، پرتونگاری با استفاده از رایانه یا پرتونگاری محوری رایانه‌‌‌‌‌‌ای است.
• بررسی ساختار شیمیایی خون: فرایندی که در آن، میزان مواد خاصی که توسط اندام‌‌‌‌‌‌ها و بافت‌‌‌‌‌‌های داخلی بدن در خون آزاد شده‌‌‌‌‌‌اند، اندازه‌‌‌‌‌‌گیری می‌‌‌‌‌‌شود. میزان غیرطبیعی (بیش‌تر یا کم‌تر از حد طبیعی) این مواد ممکن است نشانه بیماری اندام یا بافت آزادکننده آن باشد.
• آزمایش آنتی گلبولین (Antiglobulin test): آزمایشی که در آن نمونه خون را در زیر میکروسکوپ بررسی می‌‌‌‌‌‌کنند تا مشخص شود روی سطح گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز یا پلاکت‌‌‌‌‌‌ها، پادتنی وجود دارد یا خیر. ممکن است این پادتن‌‌‌‌‌‌ها در برابر گلبول‌‌‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌‌‌ها واکنش نشان داده و آنها را از بین ببرند. نام دیگر این آزمایش، آزمایش كومبس (Coomb's test) است.

سرطان به سه شکل در بدن گسترش می‌‌‌‌‌‌یابد.

• در صورتی‌‌‌‌‌‌که سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی به خارج از خون سرایت کند، یک تومور توپر را تشکيل مي‌دهد. این فرایند متاستاز نام دارد. سه شکل گسترش سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی در بدن عبارتند از:
• از طریق خون. سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی از طریق خون به بافت‌‌‌‌‌‌های سخت بدن، مانند مغز یا قلب حمله کرده و غده‌اي توپر را شکل می‌‌‌‌‌‌دهند.
• از طریق دستگاه لنفاوی. سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی به دستگاه لنفاوی حمله می‌‌‌‌‌‌کنند، در عروق لنفاوی نفوذ کرده و در دیگر قسمت‌‌‌‌‌‌های بدن تومور توپر تشکیل می‌‌‌‌‌‌دهند.
• از طریق بافتی سخت. سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی که غده‌اي توپر ايجاد كرده‌اند به بافت‌‌‌‌‌‌های مجاور سرایت می‌‌‌‌‌‌کنند.

جنس تومور جدید (متاستاتیک) از همان‌گونة سرطان اولیه است. برای مثال، در صورتی‌‌‌‌‌‌که سلول‌های خونی سرطانی به مغز سرایت کنند، سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی درون مغز در واقع سلول‌‌‌‌‌‌های خونی سرطانی هستند. نوع بیماری، سرطان خون متاستاتیک ([جابه‌‌‌‌‌‌جا شده]) خواهد بود، و نه سرطان مغز.

برای توصیف سرطان خون CML از مراحل زیر استفاده می‌‌‌‌‌‌شود:

مرحله صفر (0)
در سرطان خون CLL مرحله صفر، تعداد بسیار زیادی لنفوسیت در خون وجود دارد، اما اثری از دیگر نشانه‌‌‌‌‌‌های سرطان خون دیده نمی‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌شود.

مرحله يك (I)
در سرطان خون CLL مرحله (I) يك، تعداد بسیار زیادی لنفوسیت در خون وجود دارد و غدد لنفاوی بزرگ‌تر از حد طبیعی هستند.

مرحله دو (II)
در سرطان خون CLL مرحله II، تعداد بسیار زیادی لنفوسیت در خون وجود دارد، کبد یا طحال بزرگ‌تر از اندازه طبیعیشان هستند، و غدد لنفاوی نیز ممکن است بزرگ‌تر از اندازه طبیعی‌‌‌‌‌‌ شده باشند.

مرحله سه (III)
در سرطان خون CLL مرحله III، تعداد بسیار زیادی لنفوسیت و تعداد بسیار کمی گلبول‌‌‌‌‌‌ قرمز در خون وجود دارد. ممکن است غدد لنفاوی، کبد یا طحال بزرگتر از اندازه طبیعی شده باشند.

مرحله چهار (IV)
در سرطان خون CLL مرحله IV، تعداد بسیار زیادی لنفوسیت و تعداد بسیار کمی پلاکت در خون وجود دارد. ممکن است غدد لنفاوی، کبد یا طحال بزرگتر از اندازه طبیعي شده باشند و تعداد گلبول های قرمز خون نیز بسیار اندک باشد.

سرطان خون CLL مقاوم به درمان (refractory)
سرطان خون CLL مقاوم به درمان، سرطانی است که با انجام درمان بهبود پیدا نمی‌‌‌‌‌‌کند.

گزینه‌‌‌‌‌‌های درمان در یک نگاه

نکات کلیدی این بخش

• درمان‌‌‌‌‌‌های متفاوتی برای مبتلایان به سرطان خون CLL وجود دارد.
• پنج نوع درمان استاندارد مورد استفاده عبارتند از:
  
  • انتظار توأم با مراقبت.
  • پرتودرمانی.
  • شیمی درمانی.
  • جراحی.
  • درمان با استفاده از پادتن تک دودمانی.
  • درمان با استفاده از پادتن تک دودمانی.
• روش‌‌‌‌‌‌های درمانی جدید در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌گیرند.
• شيمي‌درماني به همراه پیوند سلول‌‌‌‌‌‌های بنیادی.
• بیماران مي‌توانند در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی شركت كنند.
• بیماران می‌‌‌‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن، یا پس از آغاز درمان در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی شرکت کنند.
• ممکن است انجام آزمایش‌‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان لازم باشد.

درمان‌‌‌‌‌‌های متفاوتی برای مبتلایان به سرطان خون CLL وجود دارد.
درمان‌‌‌‌‌‌های متفاوتی برای مبتلایان به سرطان خون CLL وجود دارد. برخی از درمان‌‌‌‌‌‌ها استاندارد اند (درمان‌‌‌‌‌‌هایی که در حال حاضر از آنها استفاده می‌‌‌‌‌‌شود)، و برخی دیگر در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌گیرند. پژوهش بالینی، یک بررسی تحقیقاتی است که هدف آن، بهبود درمان‌‌‌‌‌‌های جاری یا به‌‌‌‌‌‌دست آوردن اطلاعات دربارۀ درمان‌‌‌‌‌‌های جدید مربوط به مبتلایان به سرطان است. اگر پژوهش‌های بالینی نشان دهند درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، ممکن است از آن به بعد درمان‌‌‌‌‌‌جدید به‌عنوان درمان استاندارد مطرح شود. شاید بیماران بخواهند شرکت در یک پژوهش بالینی را در نظر بگیرند. در برخی از پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی تنها بیمارانی که درمانشان را شروع نکرده‌‌‌‌‌‌اند را می‌پذیرند.

پنج نوع درمان استاندارد مورد استفاده عبارتند از:

انتظار توأم با مراقبت
انتظار توأم با مراقبت به معنای تحت نظر داشتن دقیق شرایط بیمار است، و تا زمانی‌‌‌‌‌‌که علائم وی تغییر نکند از هیچ‌‌‌‌‌‌گونه درمانی استفاده نمی‌‌‌‌‌‌شود. به این روش معاینه وبررسی نیز می‌‌‌‌‌‌گویند. در حین انجام این روش، مشکلات ناشی از بیماری از قبیل عفونت را درمان می‌‌‌‌‌‌کنند.

پرتودرمانی
پرتودرمانی یک روش درمانی برای سرطان است که در آن از اشعه ایکس با انرژی بالا یا دیگر انواع تابش اشعه جهت از بین بردن یا متوقف کردن رشد سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی استفاده می‌‌‌‌‌‌شود. پرتودرمانی به دو شکل انجام می‌‌‌‌‌‌شود. در پرتودرمانی خارجی، كه از دستگاهی خارج از بدن به منظور تاباندن اشعه به ناحیه درگیر سرطان استفاده می‌‌‌‌‌‌شود. و پرتودرمانی داخلی كه از مواد رادیواکتیوی استفاده می‌‌‌‌‌‌شود که داخل سرنگ‌‌‌‌‌‌ها، دانه‌ها (Seeds)، سیم‌‌‌‌‌‌ها یا سوندها جایگذاری شده و مستقیماً در ناحیه دچار سرطان یا نواحی مجاور آن قرار داده می‌‌‌‌‌‌شوند. روش انجام پرتودرمانی به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد.

شیمی‌درمانی
شيمي‌درماني یکی از روش‌‌‌‌‌‌های درمان سرطان است که در آن از داروها برای متوقف کردن گسترش سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی، یا از بین بردن آنها و یا جلوگیری از تقسیم شدنشان استفاده می-شود. هنگامی‌‌‌‌‌‌که شيمي‌درماني از طریق دهان یا تزریق درون رگ یا عضله انجام شود، داروها وارد جریان خون شده و می‌‌‌‌‌‌توانند به سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی در سراسر بدن دسترسی یابند (شيمي‌درماني سیستمیک). در صورتی‌که شيمي‌درماني مستقیماً درون ستون فقرات، یک اندام یا حفره بدنی مانند شکم (Abdomen) انجام شود، تأثیر عمده داروها بر سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی در همان نواحی خواهد بود (شيمي‌درماني منطقه‌‌‌‌‌‌ای). روش انجام شيمي‌درماني به نوع و مرحله سرطان بستگي دارد.

جراحی
طحال برداری (Splenectomy)، نوعی از جراحی است که در آن طحال را بر می‌‌‌‌‌‌دارند.

درمان با استفاده از پادتن تک دودمانی
درمان با استفاده از پادتن تک دودمانی یک روش درمانی سرطان است که در آن از پادتن‌‌‌‌‌‌هایی که در آزمایشگاه از روی نوع خاصی از سلول‌‌‌‌‌‌های سیستم ایمنی ساخته می‌‌‌‌‌‌شود، استفاده می‌‌‌‌‌‌شود. این پادتن‌ها می‌‌‌‌‌‌توانند بر روی مواد درون سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی یا موادی عادی که ممكن است به رشد سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی کمک کنند، تأثیر بگذارند، به این نحو كه پادتن‌‌‌‌‌‌ها به آن مواد می‌‌‌‌‌‌چسبند و سلول-های سرطانی را از بین می‌‌‌‌‌‌برند، جلوی رشدشان را می‌‌‌‌‌‌گیرند یا مانع از سرایتشان می‌‌‌‌‌‌شوند. پادتن های تک دودمانی را به بیمار تزریق می‌‌‌‌‌‌کنند. ممکن است از این پادتن‌‌‌‌‌‌ها به تنهایی، یا برای رساندن مستقیم داروها، مواد سمی یا رادیو اکتیو به سلول‌‌‌‌‌‌های سرطانی استفاده کنند.

روش‌‌‌‌‌‌های درمانی جدید در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌گیرند.
در اين خلاصه درمان‌هايي كه در حال حاضر در پژوهش‌هاي باليني مورد بررسي قرار دارند توصيف شده‌اند. ممكن است تمام درمان‌هاي جديد در حال بررسي در اينجا ذكر نشده باشد. اطلاعات مربوط به پژوهش‌هاي باليني در پايگاه علمي، پزشكي و آموزش مؤسسة تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان موجود است.

شيمي‌درماني همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌های بنیادی
شيمي‌درماني همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌های بنیادی روشی است که در آن ابتدا شيمي‌درماني انجام شده و سپس سلول‌‌‌‌‌‌های خونسازی که بر اثر درمان از بین رفته‌‌‌‌‌‌اند جایگزین می‌‌‌‌‌‌شوند. سلول‌‌‌‌‌‌های بنیادی (سلول‌‌‌‌‌‌های خونی نابالغ) را از خون یا مغز استخوان بیمار یا فرد اهداکننده جدا کرده، منجمد (فریز) و ذخیره می‌‌‌‌‌‌کنند. پس از پایان شیمی درمانی، یخ سلول‌‌‌‌‌‌های بنیادی ذخیره شده را آب کرده و آنها را دوباره به بیمار تزریق می‌‌‌‌‌‌کنند. این سلول‌‌‌‌‌‌های تزریق شده به سلول‌‌‌‌‌‌های خونی بدن بيمار تبدیل می‌‌‌‌‌‌شوند و آنها را ترمیم می‌‌‌‌‌‌کنند.

بیماران مي‌توانند در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی شركت جويند.
برای برخی از بیماران، شرکت در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی ممکن است بهترین گزینه درمان باشد. پژوهش‌های بالینی بخشی از فرایند تحقیقات مربوط به سرطان هستند. هدف از پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی پی بردن به بی‌‌‌‌‌‌خطر و مؤثر بودن یا بهتر بودن این روش‌‌‌‌‌‌ها از درمان‌‌‌‌‌‌های استاندارد است.
بسیاری از درمان‌‌‌‌‌‌های استاندارد امروزی، حاصل پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی گذشته هستند. بیمارانی که در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی شرکت می‌‌‌‌‌‌کنند، ممکن است تحت درمان‌‌‌‌‌‌های استاندارد قرار بگیرند و یا جزء اولین كساني باشند که درمان جدید بر رویشان انجام می‌‌‌‌‌‌شود.
از طرفی بیمارانی که در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی شرکت می‌‌‌‌‌‌کند، به روش درمان سرطان در آینده نیز کمک می‌‌‌‌‌‌کنند. حتی در صورتی‌‌‌‌‌‌که پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی به درمان‌‌‌‌‌‌های مؤثر و جدیدی منجر نشوند، اغلب بسیاری از ابهامات را برطرف می‌‌‌‌‌‌کنند و به پیشرفت تحقیقات کمک می‌‌‌‌‌‌کنند.

بیماران می‌‌‌‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن، یا پس از آغاز درمان در پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی شرکت کنند.
برخی از پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی تنها شامل بیمارانی می‌‌‌‌‌‌شود که تا کنون تحت درمان قرار نگرفته‌‌‌‌‌‌اند. برخی دیگر از پژوهش‌‌‌‌‌‌های بالینی برای بیمارانی است که سرطانشان بهبود نیافته. همچنین پژوهش های بالینی دیگری نیز وجود دارد که در آنها روش‌‌‌‌‌‌های جدید جلوگیری از عود (بازگشت) سرطان یا کاهش عوارض جانبی ناشی از درمان مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌گیرد.
پژوهش‌هاي باليني در بسياري از نقاط دنيا انجام مي‌شود. براي اطلاع از پژوهش‌هاي باليني جاري به پيوست‌هاي بخش گزينه‌هاي درمان مراجعه كنيد. اين پيوست‌ها برگرفته از پايگاه داده پژوهش‌هاي باليني انستيتوي ملي سرطان است.
ممکن است انجام آزمایش‌‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان لازم باشد.
ممکن است لازم باشد برخی از آزمایش‌‌‌‌‌‌هایی که به منظور تشخیص سرطان یا مرحله‌بندی آن انجام شده، تکرار شوند، يا برخی از آزمایش‌‌‌‌‌‌ها جهت مشخص شدن میزان کارایی درمان تجديد شوند. تصمیم‌‌‌‌‌‌گیری دربارۀ ادامه، تغییر یا توقف درمان براساس نتایج این آزمایش‌‌‌‌‌‌ها انجام مي‌شود. به این کار مرحله‌بندی مجدد نيز می‌‌‌‌‌‌گویند.

گزینه‌‌‌‌‌‌های درمانی با توجه به مرحله سرطان

• سرطان خون CLL مرحله صفر (0)
• سرطان خون CLL مرحله I، مرحله II، مرحله III و مرحله IV
• سرطان خون CLL مرحله صفر (0)
• درمان سرطان خون CLL مرحله صفر معمولاً انتظار توأم با مراقبت است.

سرطان خون CLL مرحله0، مرحله I، مرحله II، مرحله III و محله IV
درمان سرطان خون CLL مرحله صفر، مرحله I، مرحله II، مرحله III و محله IV می‌‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• انتظار توأم با مراقبت در صورت کمبود یا نبود علائم.
• درمان با استفاده از پادتن‌‌‌‌‌‌ها تک دودمانی
• شيمي‌درماني با استفاده از یک یا چند نوع دارو، با، یا، بدون استفاده از استروئیدها و یا درمان با پادتن‌هاي‌‌‌‌‌‌ تک دودمانی.
• پرتودرمانی خارجی با میزان پایین در قسمت‌‌‌‌‌‌هایی از بدن که درگیر سرطان هستند، مانند طحال یا غدد لنفاوی.
• پژوهش بالینی شامل شيمي‌درماني و درمان بیولوژیک به همراه پیوند سلول‌‌‌‌‌‌های بنیادی.

گزینه‌‌‌‌‌‌های درمانی مربوط به سرطان خون CLL مقاوم به درمان
درمان سرطان خون CLL مقاوم به درمان می‌‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر شود:

• پژوهش بالینی شامل شيمي‌درماني به همراه پیوند سلول‌‌‌‌‌‌های بنیادی.
• پژوهش بالینی بر روی یک روش درمانی جدید.

[poune]

درمان سرطان خون CML
Chronic Myelogenous Leukemia Treatment
اطلاعات عمومی مربوط به سرطان خون CML

نکات کلیدی این بخش

• سرطان خون CML سرطانی است که درآن مغز استخوان بسیار بیش از حد گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید تولید می‌‌‌‌‌‌‌کند.
• از نشانه‌‌‌‌‌‌‌های احتمالی سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌توان به خستگی، تعریق شبانه و تب اشاره کرد.
• بیش‌تر مبتلایان به سرطان خون CML، دچار جهش(تغییر) ژنتیکی موسوم به کروموزوم فیلادلفیا هستند.
• آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی که خون و مغز استخوان را بررسی می‌‌‌‌‌‌‌کنند جهت کشف (یافتن) و تشخیص سرطان خون CML مورد استفاده قرار مي‌گيرد.
• برخی عوامل بر پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) تأثیر می‌‌‌‌‌‌‌گذارند.

سرطان خون CML سرطانی است که در آن مغز استخوان بسیار بیش از حد گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید تولید می‌‌‌‌‌‌‌کند.
لوسمي ميلوژنيك مزمن CML (یا لوسمی گرانولوسیتی مزمن) نوعی بیماری پیشرونده خون و مغز استخوان است که به‌کندی پیشرفت می‌‌‌‌‌‌‌کند و معمولاً در دوران میانسالی یا پس از آن روی می‌‌‌‌‌‌‌دهد، و به‌ندرت در کودکان دیده می‌‌‌‌‌‌‌شود
در حالت طبیعی، مغز استخوان سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی خونی (سلول‌‌‌‌‌‌‌های نارس) می‌‌‌‌‌‌‌سازد که به مرور به سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی كامل تبدیل می‌‌‌‌‌‌‌شوند. یک سلول بنیادی خونی ممکن است به یک سلول بنیادی میلوئید یا یک سلول بنیادی لنفوئید تبدیل شود. سلول بنیادی لنفوئید به گلبول‌‌‌‌‌‌‌ سفید تبدیل می-شود. سلول بنیادی میلوئید به یکی از سه گونه سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی كامل زیر تبدیل می‌‌‌‌‌‌‌شود:

• گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز که وظیفه رساندن اکسیژن و دیگر مواد را به تمام بافت‌‌‌‌‌‌‌های بدن بر عهده دارند.
• پلاکت‌‌‌‌‌‌‌ها که موجب انعقاد خون مي‌شوند و از خونريزي جلوگيري مي‌كنند.
• گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ ‌‌‌‌ها (گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید) که وظیفه مبارزه با عفونت و بیماری را دارند.

در سرطان خون CML، تعداد بسیار زیادی از سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی به گونه‌‌‌‌‌‌‌ای از گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید به نام گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها تبدیل می‌‌‌‌‌‌‌شوند. این گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها غیرطبیعی هستند و به گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید كامل تبدیل نمی‌‌‌‌‌‌‌شوند. می‌‌‌‌‌‌‌توان این سلول‌‌‌‌‌‌‌ها را سلول‌های لوکمیک نیز نامید. سلول‌های لوکمیک می توانند در خون و مغز استخوان جمع شوند و بنابراین فضای کم‌تری را برای گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید، گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌های سالم باقی بگذارند. درنتيجه بیمار ممکن است گرفتار عفونت و کم‌‌‌‌‌‌‌خونی شده و به‌سادگی دچار خونریزی شود.

از نشانه‌‌‌‌‌‌‌های احتمالی سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌توان به خستگی، تعریق شبانه و تب اشاره کرد.
این علائم و دیگر نشانه‌ها ممکن است بر اثر سرطان خون CML ایجاد شوند. بايد توجه داشت كه مشکلات دیگر نیز می‌‌‌‌‌‌‌توانند چنین علائمی ایجاد کنند. در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که هر یک از مشکلات زیر برای شما پیش آمد باید به پزشک مراجعه کنید:

• احساس خستگی مفرط.
• کاهش وزن بدون دلیل مشخص.
• تعریق شبانه.
• تب.
• درد یا احساس پری زیر دنده‌‌‌‌‌‌‌های سمت چپ بدن.

گاهی، سرطان خون CML به هیچ وجه موجب ایجاد علائم خاصی نمی‌‌‌‌‌‌‌شود.

بیش‌تر مبتلایان به سرطان خون CML دچار جهش (تغییر) ژنتیکی موسوم به کروموزوم فیلادلفیا هستند.
هر سلولی در بدن حاوی دی.اِن.اِی DNA (ماده‌‌‌‌‌‌‌ای ژنتیکی) است که تعیین‌کننده ظاهر و نوع فعالیت آن سلول است. کروموزوم‌‌‌‌‌‌‌ها حاوی دی.اِن.اِی هستند. در سرطان خون CML، بخشی از دی.اِن.اِی یک کروموزوم به کروموزومی دیگر می‌‌‌‌‌‌‌چسبد. این دگرگونی «کروموزوم فیلادلفیا» نام دارد. این کروموزوم موجب ساخته شدن آنزیمی به نام تیروزین کیناز در مغز استخوان می‌‌‌‌‌‌‌شود که این آنزیم به نوبه خود موجب تبدیل تعداد بسیار زیادی سلول بنیادی به گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید (گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها یا بلاست‌ها) می‌‌‌‌‌‌‌شود.

کروموزوم فیلادلفیا: از طریق والدین به فرزندان منتقل نمی‌‌‌‌‌‌‌شود.
کروموزوم فیلادلفیا. قسمتی از کروموزوم 9 و قسمتی از کروموزوم 22 می‌‌‌‌‌‌‌شکنند و جایشان را با یکدیگر عوض می‌‌‌‌‌‌‌کنند. هنگامی‌‌‌‌‌‌‌که قسمت جدا شده کروموزوم9 به کروموزم 22 می‌‌‌‌‌‌‌چسبد، ژن bcr-abl تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌شود. کروموزوم 22 تغییر یافته، «کروموزوم فیلادلفیا» نام دارد.

از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی که خون و مغز استخوان را بررسی می‌‌‌‌‌‌‌کنند جهت کشف (یافتن) و تشخیص سرطان خون CML استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود.

ممکن است از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها و فرایندهای زیر استفاده شود:

• معاینات فیزیکی و بررسي سوابق پزشكي: معاینه بدن به منظور بررسی نشانه‌‌‌‌‌‌‌های عمومی سلامت، از جمله بررسی وجود نشانه‌‌‌‌‌‌‌های بیماری‌‌‌‌‌‌‌ها، مانند بزرگ شدن طحال. سابقه عادت-های مربوط به سلامت بیمار و بیماری‌‌‌‌‌‌‌ها و درمان‌‌‌‌‌‌‌های گذشته وی نیز تهیه می‌‌‌‌‌‌‌شود.
• آزمایش شمارش کامل سلول‌های خونی (CBC): فرایندی که در آن از خون نمونه‌اي گرفته مي‌شود و موارد زیر را بررسی می‌‌‌‌‌‌‌کنند:
• تعداد گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز، گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌ها.
• میزان هموگلوبین (پروتئینی حاوی اکسیژن) در گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز.
• درصد گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز تشکیل دهنده نمونه خون

در آزمایش شمارش کامل سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی(CBC). با فرو کردن سرنگ به درون رگ، از خون نمونه مي‌گيرند. نمونه خون به آزمایشگاه ارسال شده و گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز، سفید و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌های آن شمارش می‌‌‌‌‌‌‌شوند. از CBC به منظور تشخیص و نظارت بر بسیاری از اختلالات و مشکلات استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود.
بررسی ساختار شیمیایی خون: فرایندی که در آن، نمونه خون به منطور اندازه‌‌‌‌‌‌‌گیری میزان مواد خاصی كه از اندام‌‌‌‌‌‌‌ها و بافت‌‌‌‌‌‌‌های بدن در خون آزاد می‌‌‌‌‌‌‌شود، مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرد. غیرطبیعی (بالاتر یا پایین‌‌‌‌‌‌‌تر از حد طبیعی) بودن میزان این مواد می‌‌‌‌‌‌‌تواند نشانه بیماری در اندام یا بافتی باشد که آنها را تولید می‌‌‌‌‌‌‌کند.

تحلیل سیتوژنتیک: آزمایشی که در آن، سلول‌‌‌‌‌‌‌های موجود در نمونه خون یا مغز استخوان، به جهت بررسی تغییرات خاص در کروموزوم‌‌‌‌‌‌‌ها، مانند کروموزوم فیلادلفیا زیر میکروسکوپ مورد معاینه قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند.

آسپیراسیون و نمونه‌برداری مغز استخوان : برداشتن نمونه‌اي از مغز استخوان، خون و قطعه کوچکی از استخوان با فرو کردن سوزنی توخالی به استخوان لگن یا قفسه سینه، كه آسیب‌شناس آن را جهت بررسی سلول‌‌‌‌‌‌‌های غیرطبیعی، زیر میکروسکوپ معاینه می‌‌‌‌‌‌‌کند.
آسپیراسیون و نمونه‌‌‌‌‌‌‌برداری مغز استخوان. پس از بی‌‌‌‌‌‌‌حس کردن ناحیه‌‌‌‌‌‌‌ای کوچک، سرنگ جمشیدی (سرنگی بلند و توخالی) در داخل استخوان لگن بیمار قرار داده می‌‌‌‌‌‌‌شود. نمونه‌‌‌‌‌‌‌هایی از خون، استخوان و مغز استخوان به منظور بررسی در زیر میکروسکوپ برداشته می‌‌‌‌‌‌‌شود.

برخی عوامل بر پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) تأثیر می‌‌‌‌‌‌‌گذارند.

پیش آگاهی سرطان (احتمال بهبودی) و گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی به عوامل زیر بستگی دارد:

• سن بیمار.
• سرطان خون CML در چه مرحله‌اي قرار دارد.
• میزان بلاست‌‌‌‌‌‌‌های موجود در خون یا مغز استخوان.
• اندازه طحال در هنگام تشخیص.
• وضعيت عمومی بیمار

مراحل سرطان خون CML
نکات کلیدی این بخش

• پس از تشخیص سرطان خون CML، آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی برای پی بردن به میزان گسترش آن انجام می‌شود.
• سرطان به سه شکل در بدن گسترش می‌‌‌‌‌‌‌یابد.
• سرطان خون CML سه مرحله دارد:
• مرحله مزمن (Chronic)
• مرحله تسریع شده (Accelerated)
• مرحله بلاستیک (Blastic)
  

پس از تشخیص سرطان خون CML، آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی برای پی بردن به میزان گسترش سرطان انجام می‌‌‌‌‌‌‌شود.
مرحله‌بندی سرطان فرایندی است که از آن به منظور پی بردن به میزان گسترش سرطان دربدن استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود. برای سرطان خون CML مرحله‌بندی استانداردی وجود ندارد. در عوض، وضعیت این سرطان را با سه مرحله: مزمن، تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده یا بلاستیک توصیف می‌‌‌‌‌‌‌کنند. تعیین مرحله سرطان برای مشخص کردن برنامه درمان حائز اهمیت است. می‌‌‌‌‌‌‌توان از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها و فرایندهای زیر به منظور تعیین مرحله سرطان استفاده كرد:

• تحلیل سیتوژنتیک: آزمایشی که در آن، سلول‌‌‌‌‌‌‌های موجود در نمونه خون یا مغز استخوان، به جهت بررسی تغییرات خاص در کروموزوم‌‌‌‌‌‌‌ها، مانند کروموزوم فیلادلفیا زیر میکروسکوپ مورد معاینه قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند.
• آسپیراسیون و نمونه‌‌‌‌‌‌‌برداری مغز استخوان : برداشتن مغز استخوان، خون و قطعه کوچکی از استخوان با فرو کردن سوزنی توخالی به استخوان لگن یا قفسه سینه، كه آسیب‌شناس نمونه را جهت بررسی سلول‌‌‌‌‌‌‌های غیرطبیعی، زیر میکروسکوپ معاینه می‌‌‌‌‌‌‌کند.

سرطان به سه شکل در بدن گسترش می‌‌‌‌‌‌‌یابد.
هنگامی‌‌‌‌‌‌‌که سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی به خارج از خون سرایت کنند، می‌‌‌‌‌‌‌توانند یک تومور توپر ايجاد كنند. به این فرایند متاستاز می‌‌‌‌‌‌‌گویند. سه شکل گسترش سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی در بدن عبارتند از:

• از طریق خون. سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی به همراه خون حرکت می‌‌‌‌‌‌‌کنند و به بافت‌‌‌‌‌‌‌های سخت داخل بدن مانند مغز یا قلب حمله کرده و غده‌اي توپر را شکل می‌‌‌‌‌‌‌دهند.
• از طریق دستگاه لنفاوی. سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی به دستگاه لنفاوی حمله می‌‌‌‌‌‌‌کنند، به عروق لنفاوی نفوذ کرده و در دیگر قسمت‌‌‌‌‌‌‌هاي بدن توموری توپر را تشکيل می‌‌‌‌‌‌‌دهند.
• از طریق بافتی سخت. سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی که غده‌اي توپر را شکل داده‌‌‌‌‌‌‌اند، به بافت‌‌‌‌‌‌‌هاي مجاور خود سرایت می‌‌‌‌‌‌‌کنند.

جنس تومور جدید (متاستاتیک)، از همان نوع سرطان اولیه است. برای مثال، در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که سلول‌های لوکمیک به مغز سرایت کنند، سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی موجود در مغز در واقع سلول‌های لوکمیک هستند. نوع بیماری، سرطان خون متاستاتیک خواهد بود و نه سرطان مغز.

سرطان خون CML سه فاز دارد.
با افزایش میزان سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست در خون و مغز استخوان، فضای کم‌تری برای گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید، گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز و پلاکت‌‌‌‌‌‌‌های سالم باقی می‌‌‌‌‌‌‌ماند. این امر می‌‌‌‌‌‌‌تواند منجر به عفونت و کم‌‌‌‌‌‌‌خونی شده و نیز بیمار به سادگی دچار خونریزی شود؛ همین‌‌‌‌‌‌‌طور درد استخوان و درد یا احساس پُري در زیر دنده‌‌‌‌‌‌‌هاي سمت چپ بدن نیز می‌‌‌‌‌‌‌تواند از دیگر آثار این وضعیت باشد. با توجه به تعداد سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست موجود در خون و مغز استخوان، و شدت علائم بروز یافته، مرحله سرطان را تعیین می‌‌‌‌‌‌‌کنند.

مرحله مزمن:
در مرحله مزمن سرطان خون CML، سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست، کم‌تر از 10% سلول‌‌‌‌‌‌‌های خون و مغز استخوان را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌دهند.

مرحله تسریع شده:
در مرحله تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده سرطان خون CML، سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست، بین 10% تا 19% سلول‌‌‌‌‌‌‌های خون و مغز استخوان را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌دهند.

مرحله بلاستیک:
در مرحله بلاستیک سرطان خون CML، سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاستیک، بیش از 20% سلول‌‌‌‌‌‌‌های خون و مغز استخوان را تشکیل می‌‌‌‌‌‌‌دهند. در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که مرحله بلاستیک، با خستگی، تب و بزرگ شدن طحال همراه شود، به آن بحران ‌پلاست (blast crisis) می‌‌‌‌‌‌‌گویند.

سرطان خون CML راجعه
در سرطان خون CML راجعه، تعداد سلول‌‌‌‌‌‌‌های بلاست پس از یک دوره بهبودی، افزایش می‌‌‌‌‌‌‌یابد.

گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی در یک نگاه

نکات کلیدی این بخش

• گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی متفاوتی برای مبتلایان به سرطان خون CML وجود دارد.
• شش نوع درمان استاندارد مورد استفاده عبارتند از:
  
  • درمان با استفاده از بازدارنده «تیروزین کیناز»
  • شیمی‌درمانی.
  • درمان بیولوژیک.
  • شيمي‌درماني با میزان بالا همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی.
  • تزریق لنفوسیت اهدایی (Donor Lymphocyte infusion: DLI).
  • جراحی.
• روش‌‌‌‌‌‌‌های جدید درمانی در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند.
• ممکن است بیماران بخواهند شرکت در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی را در نظر بگیرند.
• مبتلایان به سرطان می‌‌‌‌‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان سرطان، در حین آن و یا پس از آغاز درمانشان در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی شرکت کنند.
• ممکن است انجام آزمایش‌‌‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان لازم باشد.
  
  
  

گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی متفاوتی برای مبتلایان به سرطان خون CML وجود دارد
گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی متفاوتی برای مبتلایان به سرطان خون CML وجود دارد. برخی از درمان‌‌‌‌‌‌‌ها استاندارد هستند (درمان‌‌‌‌‌‌‌هایی که در حال حاضر مورد استفاده قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند)، و برخی دیگر از آنها در حال بررسی در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی هستند. پژوهش بالینی یک بررسی تحقیقاتی است که به‌منظور کمک به بهبود درمان‌‌‌‌‌‌‌های جاری یا به‌‌‌‌‌‌‌دست آوردن اطلاعاتی دربارۀ درمان‌‌‌‌‌‌‌های جدید سرطان انجام می‌‌‌‌‌‌‌شود. در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی نشان دهند که درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، ممکن است از آن به بعد درمان جدید به‌عنوان درمان استاندارد مورد استفاده قرار گیرد. ممکن است بیماران بخواهند شرکت در یک پژوهش‌‌‌‌‌‌‌ بالینی را در نظر بگیرند، ولي بايد توجه داشت كه برخی از پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی تنها بیمارانی را می‌‌‌‌‌‌‌پذیرند که درمانی را آغاز نکرده باشند.

شش نوع درمان استاندارد مورد استفاده عبارتند از:

درمان با استفاده از بازدارنده «تیروزین کیناز».
از دارویی به‌‌‌‌‌‌‌نام ایماتینیب مسیلِات (Imatinib mesylate) به‌عنوان درمان اولیه بعضی از گونه‌‌‌‌‌‌‌های سرطان خون CML در بیمارانی که سرطانشان تازه تشخیص داده شده است، استفاده می‌شود. این دارو جلوی فعالیت آنزیمی با نام «تیروزین کیناز» را که موجب می‌‌‌‌‌‌‌شود سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی، بیش از نیاز بدن، به گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید (گرانولوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها یا بلاست‌‌‌‌‌‌‌ها) تبدیل شوند. از یکی دیگر از داروهای بازدارنده تیروزین کیناز با نام داساتینیب (Dasatinib) جهت درمان بیمارانی که مبتلا به برخی گونه-های پیشرفته سرطان خون CML هستند استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود و در حال حاضر این روش درمان به‌عنوان درمان اولیه این گونه‌‌‌‌‌‌‌ها شناخته مي‌شود.

شیمی‌درمانی
شيمي‌درماني یک روش درمان سرطان است که در آن از داروها برای متوقف کردن گسترش سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی، با از بین بردن آنها و یا جلوگیری از تقسیم شدنشان، استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود. درصورتی‌‌‌‌‌‌‌که شيمي‌درماني از طریق دهان یا تزریق درون رگ یا عضله انجام شود، داروها وارد جریان خون شده و می‌‌‌‌‌‌‌توانند به سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی در سراسر بدن دسترسی یابند (شيمي‌درماني فراگیر). در صورتی‌‌‌‌‌‌‌که شيمي‌درماني مستقیماً درون ستون فقرات، یک اندام یا یک حفره بدن مانند شکم (abdomen) انجام شود، تأثیر عمده داروها بر سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی آن نواحی خواهد بود (شيمي‌درماني منطقه‌‌‌‌‌‌‌ای). روش انجام شيمي‌درماني به نوع و مرحله سرطان بستگی دارد.

درمان بیولوژیک
درمان بیولوژیک، درمانی است که در آن از سیستم ایمنی خود بیمار برای مبارزه با سرطان استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود. از موادی که در بدن یا آزمایشگاه تولید می‌‌‌‌‌‌‌شوند به‌منظور تقویت، هدایت یا ترمیم سیستم دفاعی طبیعی بدن بر ضدسرطان استفاده می‌‌‌‌‌‌‌شود. نام‌‌‌‌‌‌‌های دیگر این روش درمان، زیست درمانی یا ایمیون‌تراپی است.
شيمي‌درماني با میزان بالا همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی.
شیمی‌درماني با میزان بالا به همراه پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی روشی است که در آن ابتدا شيمي‌درماني را با میزان‌‌‌‌‌‌‌های بالا انجام داده و سپس سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونسازی را که بر اثر این درمان از بین رفته‌‌‌‌‌‌‌اند جایگزین می‌‌‌‌‌‌‌کنند. سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی (سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی نارس) از خون یا مغز استخوان بیمار یا فرد اهداکننده جدا شده، منجمد و ذخیره می‌‌‌‌‌‌‌شوند. پس از به پایان رسیدن شیمی‌درمانی، یخ سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی ذخیره‌‌‌‌‌‌‌شده را آب کرده و آنها را به بیمار تزریق می‌‌‌‌‌‌‌کنند. این سلول‌‌‌‌‌‌‌های تزریقی به سلول‌‌‌‌‌‌‌های خونی بدن تبدیل می‌شوند و آنها را ترمیم می‌‌‌‌‌‌‌کنند.

تزریق لنفوسیت اهدایی (DLI).
تزریق لنفوسیت اهدایی (DLI) درمانی است که می‌‌‌‌‌‌‌توان آن را پس از پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی آن را انجام داد. لنفوسیت‌‌‌‌‌‌‌های (گونه‌‌‌‌‌‌‌ای از گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید) سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی پیوندی اهدایی، از خون اهدا کننده جدا شده و ممکن است آنها را برای ذخیره‌‌‌‌‌‌‌سازی منجمد کنند. اگر لنفوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها را منجمد کرده باشند، هنگام مصرف، یخ آنها را آب کرده و سپس طی یک یا چند مرحله به بیمار تزریق می‌‌‌‌‌‌‌کنند. لنفوسیت‌‌‌‌‌‌‌ها به سلول‌‌‌‌‌‌‌های سرطانی، که به نظر آنها متعلق به بدن نبوده و بيگانه به‌حساب مي‌آيند، حمله می‌‌‌‌‌‌‌کنند.

جراحی.
طحال برداری (Splenectomy)، نوعی جراحی برای برداشتن طحال است.
روش‌‌‌‌‌‌‌های جدید درمانی در پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی مورد بررسی قرار می‌‌‌‌‌‌‌گیرند.

مبتلایان به سرطان می‌‌‌‌‌‌‌توانند پیش از آغاز درمان، در حین آن و یا پس از آغاز درمان در پژوهش-های بالینی شرکت کنند.
برخی از پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی تنها شامل بیمارانی می‌‌‌‌‌‌‌شود که هنور هيچ درماني را آغاز نكرده‌اند. برخی دیگر از پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی برای بیمارانی است که سرطانشان بهبود نیافته است. همچنین پژوهش‌‌‌‌‌‌‌های بالینی دیگری نیز وجود دارد که در آنها روش‌‌‌‌‌‌‌های جدید جلوگیری از عود (بازگشت) سرطان یا کاهش عوارض جانبی ناشی از درمان را مورد بررسی قرار مي‌دهند.

ممکن است انجام آزمایش‌‌‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان لازم باشد
پس از پايان درمان برخی از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌هایی که قبلاً جهت تشخیص سرطان یا مرحله‌بندی آن انجام شده است دوباره انجام مي‌شود. تکرار برخی از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها جهت مشخص شدن میزان کارایی درمان است. تصمیم دربارۀ ادامه، تغییر یا توقف درمان براساس نتایج این آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها اتخاذ مي‌شود. به این کار مرحله‌بندی مجدد می‌‌‌‌‌‌‌گویند.
پس از پایان درمان نیز، لازم است هر از گاهی برخی از آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها انجام شود. نتایج این آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها می‌‌‌‌‌‌‌تواند نشان‌‌‌‌‌‌‌دهنده تغییر وضعیت یا عود (بازگشت) سرطان باشد. به این آزمایش‌‌‌‌‌‌‌ها، آزمایش‌‌‌‌‌‌‌های پیگیری سلامت بیمار پس از درمان یا معاینات منظم نیز می‌‌‌‌‌‌‌گویند.
گزینه‌‌‌‌‌‌‌های درمانی برای سرطان خون CML.

• مرحله مزمن سرطان خون CML.
• مرحله تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده سرطان خون .CML
• مرحله بلاستیک سرطان خون CML.
• سرطان خون CML راجعه.

مرحله مزمن سرطان خون CML

درمان مرحله مزمن سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• دارودرمانی با استفاده از بازدارنده «تیروزین کیناز.»
• شيمي‌درماني با میزان بالا همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی اهدایی.
• درمان بیولوژیک (اینترفرون(interferon)) با، یا، بدون استفاده از شیمی‌درمانی.
• شیمی‌درمانی.
• طحال‌برداری.
• پژوهش بالینی شامل شيمي‌درماني با میزان پایین همراه با پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی اهدایی.
• پژوهش بالینی یک درمان جدید. .

مرحله تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده سرطان خون CML

درمان مرحله تسریع‌‌‌‌‌‌‌شده سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی.
• دارو درمانی با استفاده از یک بازدارنده تیروزین کیناز.
• درمان بیولوژیک (اینترفرون) با، یا، بدون استفاده از شیمی درمانی
• شيمي‌درماني با میزان بالا.
• درمان با تزريق خون و يا تركيبات آن (Transfusion). جایگزین کردن گلبول‌‌‌‌‌‌‌های قرمز، پلاکت‌‌‌‌‌‌‌ها و گاهی گلبول‌‌‌‌‌‌‌های سفید، به منظور تسکین علائم سرطان و بهبود کیفیت زندگی بیمار.
• پژوهش بالینی به‌عنوان یک درمان جدید.

مرحله بلاستیک سرطان خون CML

درمان مرحله بلاستیک سرطان خون CML می‌‌‌‌‌‌‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• دارودرمانی با استفاده از یک بازدارنده تیروزین کیناز.
• شيمي‌درماني با استفاده از یک یا چند دارو.
• شيمي‌درماني با میزان بالا.
• پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی اهدایی.
• شيمي‌درماني به‌عنوان درمان مسکن (Palliative therapy) به منظور تسکین علائم و بهبود کیفیت زندگی بیمار.
• پژوهش بالینی به‌عنوان یک درمان جدید.

سرطان خون CML راجعه

درمان سرطان خون CML راجعه شامل موارد زیر است:

• دارو درمانی با یک بازدارنده تیروزین کیناز.
• پیوند سلول‌‌‌‌‌‌‌های بنیادی اهدایی.
• تزریق لنفوسیت اهدایی.
• درمان بیولوژیک (اینترفرون).
• پژوهش بالینی شامل درمان بیولوژیک، شيمي‌درماني ترکیبی یا دارودرمانی.

[poune]

درمان سرطان کبد اولیة بزرگسالان

Adult Primary Liver Cancer Treatment
اطلاعات عمومی در مورد سرطان کبد اولیة بزرگسالان

نکات کلیدی در این بخش:

• سرطان کبد اولیة بزرگسالان نوعی بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های کبد تشکیل می‌شوند.
• ابتلا به هپاتیت یا سیروز بر خطرابتلا به سرطان کبد اولیه بزرگسالان تأثیر مي‌گذارد.
• از جمله علائم رایج این نوع سرطان می توان به‌وجود آمدن توده یا احساس درد در سمت راست بدن اشاره کرد.
• برای پیدا کردن و تشخیص سرطان کبد اولیة بزرگسالان از آزمایش‌های کبد و خون استفاده مي‌كنند.
• عوامل خاصی بر پیش‌آگهی بیماری (احتمال بهبود) و راه‌هاي درمانی اثر می‌گذارند.
  

ابتلا به هپاتیت یا سیروز بر خطرابتلا به سرطان کبد اولیه بزرگسالان تأثیر مي‌گذارد.
به هر عاملی که احتمال ابتلای شما به بیماری را افزایش دهد عامل خطر مي‌گويند. داشتن عامل خطر به این معنا نیست که شما به سرطان مبتلا خواهید شد. همچنین نداشتن این عوامل نیز بیانگر این موضوع نخواهد بود که شما هرگز به سرطان مبتلا نمی‌شوید. افرادی که فکر می‌کنند در معرض خطر هستند باید با پزشک خود صحبت کنند. اين موارد عوامل خطر احتمالی برای سرطان کبد اولیة بزرگسالان هستند:

• ابتلا به هپاتیت B و/ یا هپاتیت C .
• ابتلای یکی از بستگان نزدیک به هپاتیت و سرطان کبد
• ابتلا به سیروز
• مصرف غذاهای آلوده به آفلاتوکسین (سم ناشی از قارچی که در صورت عدم نگهداری مناسب مواد غذایی نظیر حبوبات و آجیل بر آنها رشد می کند).

از جمله علائم رایج سرطان کبد اولیه بزرگسالان می‌توان به وجود آمدن توده یا احساس درد در سمت راست بدن اشاره کرد.
این علائم بیماری به دلیل تورم کبد ایجاد مي‌شوند. این علائم و علائم دیگر به دلیل سرطان کبد اولیة بزرگسالان یا مشکلات دیگر پزشکی به‌وجود مي‌آیند. در صورت مشاهدة هر یک از اين مشکلات باید به پزشک مراجعه کرد:

• تودة سفت در سمت راست بدن، دقیقاً زیر قفسة سینه
• احساس درد و ناراحتی در بخش فوقانی شکم در سمت راست
• احساس درد در ناحیة کتف راست
• کاهش بی‌دلیل وزن
• زردی (زرد شدن پوست بدن و سفیدی چشم‌ها)
• احساس خستگی غیر‌عادی
• حالت تهوع
• از دست دادن اشتها.

برای پیدا کردن و تشخیص سرطان کبد اولیة بزرگسالان از آزمایش‌های کبد و خون استفاده می‌كنند.

از اين آزمایش‌ها و روش‌ها استفاده مي‌كنند:

• معاینة فیزیکی و اخذ پيشينة پزشکی بیمار: معاینة بدن برای بررسی علائم عمومی سلامت بدن از جمله بررسی وجود علائم بیماری نظیر وجود توده یا هر چیز دیگری که غیرعادی به‌نظر برسد. علاوه براین، سوابق وضعیت سلامتی بیمار و بیماری‌هایی را که در گذشته به آن مبتلا شده است و درمان‌هایی که قصد انجام آنها را دارد مي‌گيرند.
• آزمایش سرم نشانگر تومور Serum tumor marker test: روشی که در طی آن نمونه‌ای از خون فرد را آزمایش مي‌كنند تا حجم مواد خاصی را که اندام‌ها، بافت‌ها یا سلول‌های تومور در خون منتشر مي‌كنند اندازه‌گیری شود. افزایش میزان وجود بعضی از مواد در خون نشان‌دهندة وجود انواع خاصی ازسرطان است. به این مواد نشانگر تومور (تومور ماركر) می‌گویند. وجود مقدار زیاد آلفا- فتو پروتئین (AFP) در خون بیانگر وجود سرطان کبد است. البته شرایط دیگر سرطانی و غیرسرطانی، از جمله سیروز و هپاتیت نیز سطح AFP را افزایش مي‌دهند.
• شمارش کامل سلول‌های خون (CBC): آزمایشی که در طی آن نمونه‌هایی از خون بیمار مي‌گيرند و از لحاظ اين موارد بررسی مي‌كنند:
  
  • تعداد گلبول‌های سفید و گلبول‌های قرمز خون و پلاکت‌ها
  • مقدار هموگلوبین (پروتئین حامل اکسیژن) در گلبول‌های قرمز خون
  • تعیین بخشی از نمونه خون که از گلبول‌های قرمز خون تشکیل شده است.
• لاپاروسکوپی (Laparoscopy): عمل جراحی برای مشاهدة اندام‌های درون شکم جهت بررسی وجود نشانه‌های بیماری. دیوارة شکم را شکاف‌های (برش‌های) کوچکی مي‌دهند و لاپاروسکوپ (لولة باریک و دارای نور) را درون یکی از شکاف‌ها فرو مي‌برند. از همین شکاف یا شکاف‌های دیگر ابزارهاي ديگر را وارد بدن مي‌كنند تا عمل‌هایی نظیر خارج کردن اندام‌ها یا برداشتن نمونه‌ای از بافت جهت نمونه‌برداری را انجام دهند.
• نمونه‌برداری: خارج کردن بافت‌ها یا سلول‌ها جهت مشاهدة میکروسکوپي (توسط آسیب‌شناس) و بررسی وجود علائم سرطان در آنها. نمونه را با استفاده از سوزن باریکی که در طی استفاده از اشعة ايكس یا سونوگرافی در کبد فرو برده‌اند، از بدن خارج مي‌كنند. به این روش نمونه‌برداری با سوزن باریک ( fine-needle aspiration biopsy : FNA ) مي‌گويند. نمونه‌برداری در طی لاپاروسکوپی انجام مي‌شود.
• سی.تی.اسکن (سی.ِای.تی.اسکن) : روشی است که طی آن مجموعه‌ای از عکس‌های حاوی جزئیات از نواحی درونی بدن، از زاویه‌های مختلف تهیه مي‌كنند. تصاویر را کامپیوتری که به‌دستگاه اشعة ايكس متصل است تولید مي‌كند. برای وضوح بيش‌تر اندام‌هایا بافت‌ها در تصاویر، مادة رنگی خاصي را در رگ تزریق مي‌كنند یا به بیمار مي‌دهند تا قورت دهد. به این روش توموگرافی کامپیوتری، توموگرافی کامپیوتری شده یا توموگرافی محوری کامپیوتری شده نیز مي‌گويند.
• ام.آر.آی (MRI - تصویر‌برداری با تشدید مغناطیسی): روشی که درطی آن از آهنربا، امواج رادیویی و کامپیوتر برای تهیة مجموعه‌ای از عکس‌های حاوی جزئیات از نواحی درونی بدن استفاده می‌شود. به این روش تصویربرداری با تشدید مغناطیسی هسته‌ای (اِن.ِام.آر.آی) (NMRI) نیز مي‌گويند.
• معاینة سونوگرافی: روشی که در طی آن امواج صوتی با انرژی زیاد (سونوگرافی) به سمت اندام‌ها یا بافت‌های داخلی ارسال مي‌كنند كه از برخورد آنها با این بافت‌ها اکو (بازتاب‌)‌هایی تشکیل می‌شود. بازتاب‌ها تصویری از بافت بدن را تشکیل می‌دهند که سونوگرام نام دارد. می‌توان این تصویر را برای بررسی‌های بیش‌تر بعدي، چاپ کرد.

عوامل خاصی بر پیش‌آگهی بیماری (احتمال بهبود) و راه‌هاي درمانی اثر می‌گذارند.

• پیش‌آگهی بیماری (احتمال بهبود) و راه‌هاي درمانی وابسته به اين موارد هستند:
• مرحلة سرطان (اندازة تومور، تأثیر تومور بر تمام کبد یا تنها بخشی از آن، انتشار تومور به نواحی دیگر بدن)
• چگونگی عملکرد کبد
• وضعیت عمومی سلامتی بیمار از جمله بررسی ابتلای او به سیروز کبد

علاوه براین، پیش‌آگهی بیماری تحت تأثیر سطح آلفا- فتو پروتئین (AFP) نیز قرار می‌گیرد.


مراحل سرطان کبد اولیة بزرگسالان:

نکات کلیدی در این بخش:

• پس از تشخیص سرطان کبد اولیة بزرگسالان آزمایش‌هایی انجام می‌دهند تا میزان انتشار سلول‌های سرطانی در کبد یا نواحی دیگر بدن مشخص شود.
• سرطان در بدن به سه صورت منتشر مي‌شود:
• از اين مراحل برای توصیف سرطان کبد اولیة بزرگسالان استفاده مي‌كنند:
  
  • مرحلۀ یک
  • مرحلۀ دو
  • مرحلۀ سه
  • مرحلۀ چهار
• علاوه براین، در سرطان کبد اولیة بزرگسالان مراحل براساس چگونگی درمان سرطان دسته‌بندی می‌شوند. سه گروه درمان وجود دارد:
  
  • قابل برداشت موضعی
  • غیرقابل برداشت پیشرفتة محلی و موضعی
  • پیشرفته

پس از تشخیص سرطان کبد اولیة بزرگسالان، آزمایش‌هایی انجام مي‌دهند تا میزان انتشار سلول‌های سرطانی در کبد یا نواحی دیگر بدن مشخص شود.
به روند شناسایی میزان انتشار سرطان در کبد یا نقاط دیگر بدن مرحله‌بندی مي‌گويند. اطلاعات گردآوري شده در طی روند مرحله‌بندی مشخص‌کنندة مرحلۀ بیماری است. آگاهی پیدا کردن از مرحلۀ سرطان برای برنامه‌ریزی درمان اهمیت زیادی دارد. از اين آزمایش‌ها و روش‌ها در روند مرحله‌بندی استفاده مي‌كنند:

• عکس‌برداری سینه با اشعة ايكس: اشعة ايكس از اندام‌ها و استخوان‌های قفسة سینه. اشعة ايكس نوعی پرتو انرژی است که در بدن منتشر مي‌شود و سپس تصویری از نواحی درونی بدن را بر فیلم حک مي‌کند.
• سی.تی.اسکن (سی.ِای.تی.اسکن) : روشی که در طی آن مجموعه‌ای از عکس‌های حاوی جزئیات از نواحی درونی بدن، از زاویه‌های مختلف تهیه مي‌كنند. تصاویر را کامپیوتری که به‌دستگاه اشعة ايكس متصل است تولید مي‌كنند. برای وضوح بيش‌تر اندام‌هایا بافت‌ها در تصاویر، مادة رنگی خاصي درون رگ تزریق مي‌كنند یا مي‌دهند بیمار قورت دهد. به این روش توموگرافی کامپیوتری، توموگرافی کامپیوتری شده یا توموگرافی محوری کامپیوتری شده نیز مي‌گويند.
• ام.آر.آی (تصویر‌برداری با تشدید مغناطیسی): روشی که در طی آن از آهنربا، امواج رادیویی و کامپیوتر برای تهیة مجموعه‌ای از عکس‌های حاوی جزئیات از نواحی درونی بدن استفاده مي‌كنند. به این روش تصویربرداری تشدید مغناطیسی هسته‌ای (اِن.ِام.آر.آی) نیز مي‌گويند.
• اسکن استخوان: روشی برای بررسی وجود سلول‌هایی با سرعت تقسیم زیاد (نظیر سلول‌های سرطانی) درون استخوان. مقدار خیلی کمی مادة رادیو اکتیو در رگ تزریق مي‌كنند تا با جریان خون منتشر ‌شود. این مواد درون استخوان‌ها جمع می‌شوند و به وسیلة اسکنر‌ها قابل شناسایی هستند.
• سونوگرافی داپلر: نوعی از سونوگرافی که از اختلاف بین بازتاب (اكو)هاي سونوگرافی برای سنجش سرعت و جهت جریان خون استفاده می‌کند.

انتشار سرطان در بدن به سه صورت منتشر مي‌شود.

سه راه انتشار سرطان در بدن به اين شرح است:

• از طریق بافت. سرطان به بافت‌های عادی اطراف حمله می‌کند.
• از طریق سیستم لنفاوی. سرطان به سیستم لنفاوی حمله می‌کند و از طریق رگ‌های لنفاوی به نقاط دیگر بدن منتشر می‌شود.
• از طریق خون. سرطان به رگ‌ها و مویرگ‌ها حمله می‌کند و از طریق خون به بخش‌های دیگر بدن منتقل می‌شود.

هنگامی‌که سلول‌های سرطانی از تومور اولیه (اصلی) جدا مي‌شوند و از طریق خون یا لنف به نقاط دیگر بدن پراكنده مي‌شوند تومور دیگری (تومور ثانویه) به‌وجود مي‌آید. به این فرایند متاستاز مي‌گويند. تومور ثانویه (متاستاتیک) از نوع سرطانِ تومور اولیه است. مثلاً در صورتی‌که سرطان پستان به استخوان‌ها منتشر شود، سلول‌های سرطانی در استخوان‌ها در حقیقت سلول‌های سرطان پستان هستند. در این حالت بیماری سرطان استخوان نیست، بلکه سرطان پستان متاستاتیک است.

از اين مراحل برای توصیف سرطان کبد اولیة بزرگسالان استفاده مي‌كنند:

مرحلۀ یک
در مرحلۀ یک تنها یک تومور وجود دارد و هنوز به رگ‌های خونی مجاور سرايت نكرده است.
نخود فرنگی، بادام‌زمینی، گردو و لیموترش نشان‌دهندة ابعاد تومور هستند.

مرحلۀ دو:
در مرحلۀ 2 یکی از اين حالت‌ها وجود دارد:

• یک تومور که به رگ‌های خونی مجاور سرايت كرده است.
• چندین تومور (بیش از یکی) که اندازة همه آنها کم‌تر از 5 سانتی‌متر است.

مرحلۀ سه:
مرحلۀ سه به مرحلۀ 3 اِی. (IIIA) ، مرحلۀ 3 بی. (IIIB) و مرحلۀ 3 سی. (IIIC) تقسیم می‌شود.
• در مرحلۀ IIIA. یکی از اين حالت‌ها وجود دارد:

• چندین تومور (بیش‌تر از یکی) با اندازة بزرگ‌تر از پنج سانتی‌متر وجود دارد.
• یک تومور به یک شاخۀ (انشعابِ) اصلی رگ‌های خونی نزدیک کبد منتشر شده است.

• در مرحلۀ IIIB، یک یا چند تومور در اندازه‌های مختلف وجود دارند که یکی از اين شرایط را دارند:

• به یکی از اندام‌های مجاور غیر از کیسة صفرا منتشر شده‌اند.
• وارد پوشش حفرة صفاقی شده‌اند.

• در مرحلۀ IIIC ، سرطان به غدد لنفاوی مجاور منتشر شده است.

مرحلۀ چهار:
در مرحلۀ چهار سرطان به نواحی خارج از کبد نظیر استخوان‌ها یا ریه‌ها منتشر شده است. اندازة تومور متغير و همچنین به رگ‌های خونی و/ یا غدد لنفاوی مجاور منتشر شده است.
علاوه براین، در سرطان کبد اولیة بزرگسالان مراحل براساس چگونگی درمان سرطان دسته‌بندی می‌شوند. سه گروه درمان وجود دارد:

قابل برداشت موضعی
سرطان تنها در کبد مشاهده شده است، منتشر نشده و می‌توان آن را به‌طور کامل به‌وسیلة جراحی خارج کرد.

غیرقابل برداشت پیشرفتة محلی و موضعی:
سرطان تنها در کبد مشاهده شده و منتشر نشده است ولی نمی‌توان آن را به‌طور کامل به‌وسیلة جراحی خارج کرد.

پیشرفته
سرطان در درون کبد یا به نواحی خارجی کبد مانند ریه و استخوان‌ها منتشر شده است.

سرطان کبد اولیة بزرگسالانِ عود کرده:
این سرطان کبد اولية بزرگسالانِ عود کرده ، سرطانی است که پس از درمان عود کرده است (مجدداً به‌وجود آمده است.) سرطان ممکن است در کبد یا بخش‌های دیگر بدن مجدداً به‌وجود آید.


گزینه‌های درمانی در یک نگاه:

نکات کلیدی در این بخش:

• چندین روش مختلف درمان برای بیماران مبتلا به سرطان کبد اولیة بزرگسالان وجود دارد.
• از چهار روش متعارف درمان استفاده مي‌كنند.
  
  • جراحی
  • پرتودرمانی
  • شیمی‌درمانی
  • تزریق از طريق پوست اتانول
• در حال حاضر، روش‌های جدید درمان در پژوهش‌های بالینی آزمایش مي‌شوند.
  
  • درمان با حرارت بالا
  • درمان بیولوژیک
• ممکن است بیماران بخواهند در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.
• بیماران می‌توانند قبل، بعد یا در طی انجام درمان در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.
• ممکن است نیاز به انجام آزمایش‌هایی برای پیگیری درمان وجود داشته باشد.

چندین روش مختلف درمان برای بیماران مبتلا به سرطان کبد اولیة بزرگسالان وجود دارد.
روش‌های مختلفی برای درمان بیماران مبتلا به سرطان کبد اولیة بزرگسالان وجود دارد. بعضی از این روش‌ها متعارف هستند (درمان‌هایی که در حال حاضر استفاده می‌شوند) و تعدادی از این روش‌ها در حال حاضر در پژوهش‌های بالینی در دست بررسی‌اند. پژوهش بالینی درمانی نوعی مطالعة تحقیقاتی است که برای کمک به پیشرفت درمان‌های موجود یا به‌دست آوردن اطلاعاتی در مورد شیوه‌های درمانی جدید سرطان به‌کار گرفته می‌شود. در صورتی‌که پژوهش‌های بالینی نشان دهند که روش درمانی جدید بهتر از روش متعارف است این روش جدید را روش متعارف به شمار مي‌آورند. ممکن است بیماران بخواهند در یک پژوهش بالینی شرکت کنند. بعضی از پژوهش‌های بالینی تنها بیمارانی را می‌پذیرند که درمان را شروع نکرده باشند.

از چهار روش متعارف درمان استفاده مي‌كنند.

جراحی:
از یکی از انواع جراحی‌های زیر برای درمان سرطان کبد استفاده مي‌كنند:

• جراحی سرمایشی: درمانی که از یک وسیلة مخصوص برای منجمد کردن و نابودي بافت غیرعادی نظیر کارسینوم درجا استفاده می‌کند. به این روش سرما‌درمانی نیز مي‌گويند. پزشک از سونوگرافی برای هدایت وسیلة مذكور استفاده مي‌کند.
• کبدبرداری جزئی: خارج کردن بخش از کبد که سرطان درآنجا مشاهده شده است. بخشی که خارج می‌شود شامل برش گوه‌اي از بافت، کل یک لَت (لوب) یا بخش بزرگ‌تری از کبد همراه با بعضی از بافت‌های سالم مجاور آن است. بخش باقیماندة کبد وظایف کبد را به عهده می‌گیرد.
• کبدبرداری کلی و پیوند کبد: خارج کردن کل کبد و جایگزین کردن آن با یک کبد سالم اهدا شده. پیوند کبد در صورتی انجام می‌شود که بیماری تنها در کبد باشد و کبد اهدایی نیز قابل دستیابی باشد. در صورتی‌که لازم باشد بیمار برای تهیة کبد اهدایی مدتی در انتظار بماند، بسته به نیاز از ساير درمان‌ها استفاده می‌شود.
• تخریب ضایعه با فرکانس رادیویی: استفاده از پروب‌های مخصوص دارای الکترودهای کوچک که می‌توانند سلول‌های سرطانی را از بین ببرند. گاهی، پروب را مستقیماً از طریق پوست وارد بدن مي‌كنند. در اين‌صورت، از بی‌حسی موضعی استفاده مي‌كنند. در بقیة موارد، پروب را از شکافی در شکم وارد بدن مي‌كنند. در این حالت، عمل را در بیمارستان انجام مي‌دهند و از بیهوشی عمومی استفاده مي‌كنند.

پرتو‌درمانی:
پرتو‌درمانی نوعی درمان سرطان است که از اشعة ايكس با انرژی زیاد یا تشعشعات ديگر برای نابودي سلول‌های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها استفاده مي‌كنند. پرتو‌درمانی به روش‌های مختلفی اعمال می‌شود.

• در پرتو‌درمانی خارجی از دستگاهی خارج از بدن برای ارسال تشعشعات به سمت سرطان استفاده می‌شود.
• در پرتو‌درمانی داخلی از مواد رادیواکتیو که در سوزن‌ها، تراشه‌ها، سیم‌ها یا کاتتر‌ها جا گرفته‌اند و به‌طور مستقیم درون سرطان یا در نزدیکی آن قرار می‌گیرند استفاده مي‌كنند.
• گاه برای حساس‌تر کردن سلول‌های سرطانی نسبت به پرتو‌درمانی، از داروهایی به نام حساس‌کننده‌ها نسبت به پرتو، همراه با پرتو‌درمانی استفاده مي‌كنند.
• پرتو‌درمانی با استفاده از پادتن‌های نشاندار شدة رادیواکتیو به تومور اعمال مي‌شود. مواد رادیواکتیو به پادتن‌هایی که در آزمایشگاه تولید مي‌كنند متصل مي‌شوند. این پادتن‌ها را که سلول‌های تومور را هدف مي‌گيرند به بدن تزریق مي‌كنند تا سلول‌های تومور را به وسیلة مادة رادیو‌اکتیو نابود كنند.

نوع اعمال پرتو‌درمانی به نوع و مرحلۀ سرطان تحت درمان بستگي دارد.

شیمی‌درمانی:
شیمی‌درمانی نوعی درمان سرطان است که از داروها برای جلوگیری از رشد سلول‌های سرطان استفاده می‌کند. این داروها یا سلول‌ها را از بین می‌برند و یا مانع از تقسیم شدن آنها می‌شوند. هنگامی‌که شیمی‌درمانی از طریق دهان یا تزریق به عضله یا رگ اعمال می‌شود، داروها وارد جریان خون می‌شوند و از طریق بدن به محل سلول‌های سرطانی مي‌رسند (شیمی‌درمانی سیستمیک). هنگامی‌که داروي شیمی‌درمانی را به‌طور مستقیم در ستون فقرات، یکی از اندام‌ها یا حفره‌های بدن نظیر شکم تزريق مي‌كنند، داروها بیش‌تر بر سلول‌های سرطانی در همان نواحی تأثیر می‌گذارند (شیمی‌درمانی منطقه‌ای).
معمولاً از شیمی‌درمانی منطقه‌ای برای درمان سرطان کبد استفاده مي‌كنند. گاه پمپی کوچک حاوی داروهای ضد‌سرطان را در بدن جا مي‌دهند. پمپ، داروها را به‌طور مستقیم در رگ‌های خونی که به سمت تومور می‌روند مي‌ريزند.
نوع دیگر شیمی‌درمانی منطقه‌ای آمبوليزاسيون شیمیایی سرخرگ کبدی است. داروی ضد سرطان را از طریق کاتتر (لوله‌اي باریک) در سرخرگ کبدی تزریق مي‌كنند. دارو با ماده‌ای که سرخرگ را مسدود می‌کند و جریان خون به سمت تومور را قطع می‌کند ترکیب می‌شود. در این حالت، مقدار زیادی از داروی ضد سرطان در نزدیکی تومور محصور می‌شود و تنها مقدار کمی از دارو به بخش‌های دیگر بدن منتشر می‌شود. بسته به مادة استفاده شده برای مسدود کردن سرخرگ انسداد دائمی یا موقت است. با استفاده از این روش، تومور به اکسیژن و مواد ‌غذایی مورد نیاز برای رشد دسترسی پیدا نمی‌کند. کبد در این حالت خون مورد نیاز خود را از ورید پورت کبدی (که خون را از معده و روده منتقل می‌کند) مي‌گيرد.
شیوة اعمال شیمی‌درمانی به نوع و مرحلة سرطان تحت درمان بستگي دارد.

تزریق اتانول از طريق پوست:
در روش تزریق زیر جلدی اتانول از طريق پوست برای کشتن سلول‌های سرطانی از سوزني کوچک برای تزریق مستقیم اتانول (الکل) درون تومور استفاده مي‌كنند. این عمل را یک یا دو بار در هفته انجام مي‌دهند. معمولاً برای این روش از بی‌حسی موضعی استفاده می‌شود ولی در صورتی‌که تعداد تومورهای درون کبد زیاد باشد بايد از بیهوشی عمومی استفاده كرد.
در حال حاضر، روش‌های جدید درمان در پژوهش‌های بالینی آزمایش مي‌شوند.
در اين بخش، راجع به درمان‌هايي كه در حال حاضر در پژوهش‌هاي باليني بررسي مي‌شوند توضيحاتي ارائه مي‌شود. همة شيوه‌هاي درماني جديد در اين قسمت ذكر نشده است.

درمان با حرارت بالا:
در روش درمان با حرارت بالا بافت بدن را درمعرض دمای زیادی قرار مي‌دهند تا به این وسیله سلول‌های سرطانی را نابود كنند يا به آنها آسیب برسانند یا سلول‌های سرطانی را نسبت به اثر تشعشع و داروهای ضد‌سرطان خاص حساس‌تر کنند. به دلیل اینکه بعضی ازسلو‌‌ل‌های سرطانی نسبت به سلول‌های عادی به دما (گرما) حساس‌ترهستند، سلول‌های سرطانی از بین می‌روند و تومور کوچک می‌شود.

درمان بیولوژیک:
درمان بیولوژیک نوعی درمان است که در آن از سیستم دفاعي بدن بیمار جهت مقابله با سرطان استفاده مي‌كنند. در این روش از مواد تولیدشدة بدن یا تهیه شده در آزمایشگاه برای تقویت، هدایت یا بازسازی دفاع طبیعی بدن در مقابل سرطان استفاده مي‌كنند. به این نوع درمان سرطان، بیوتراپی یا ایمیونوتراپی نیز مي‌گويند.

ممکن است بیماران بخواهند در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.
برای بعضی از بیماران شرکت کردن در پژوهش بالینی بهترین راه درمانی است. پژوهش‌های بالینی بخشی از روند تحقیقات سرطان هستند. این پژوهش‌ها را به این دلیل انجام مي‌دهند تا مشخص شود آیا شیوة درمانی جدید ایمن، مؤثر یا بهتر از درمان‌های متعارف است یا نه.
بسیاری از درمان‌های متعارفي که امروزه استفاده مي‌شوند بر پایة پژوهش‌های بالینی هستند که در گذشته انجام شده‌اند. بیمارانی که در پژوهش بالینی شرکت می‌کنند يا تحت یک نوع درمان متعارف قرار گیرند یا جزء اولین افرادی هستند که درمان جدیدي را دریافت می‌کنند.
علاوه براین، بیمارانی که در پژوهش‌های بالینی شرکت می‌کنند به پیشرفت شیوة درمان سرطان در آینده کمک می‌کنند. حتی در صورتی‌که پژوهش‌های بالینی منجر به پیدایش درمان‌های مؤثر جدید نشوند باعث خواهند شد به پرسش‌هاي مهمی که وجود دارد پاسخ داده شود و منجر به پیشرفت تحقیقات می‌شوند.

بیماران می‌توانند قبل، بعد یا در طی انجام درمان در پژوهش‌های بالینی شرکت کنند.
بعضی از پژوهش‌های بالینی تنها بیمارانی را می‌پذیرند که تاکنون از هیچ درمانی استفاده نکرده‌اند. ساير پژوهش‌ها، درمان‌ها را بر افرادی که سرطان آنها بهبود نیافته است آزمایش می‌کنند. علاوه براین، پژوهش‌های بالینی وجود دارند که روش‌های جدید جلوگیری از عود (بازگشت مجدد) سرطان یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان را آزمایش می‌کنند.

ممکن است نیاز به انجام آزمایش‌هایی برای پیگیری درمان وجود داشته باشد.
بعضی از آزمایش‌هایی که برای تشخیص سرطان و مرحله‌بندی آن انجام شده بودند مجدداً تکرار مي‌شوند. بعضی از آزمایش‌ها برای تعیین میزان مؤثر بودن درمان تکرار می‌شود. تصمیم‌گیری پیرامون ادامه دادن، تغییر یا متوقف کردن درمان براساس نتیجۀ این آزمایش‌ها انجام مي‌شود. گاهی به این روند، مرحله‌بندی مجدد(re-staging) مي‌گويند.
بعضی از آزمایش‌ها پس از پایان درمان در فاصله‌های زمانی مشخص انجام می‌شوند. نتایج این آزمایش‌ها را جهت بررسی به‌وجود آمدن تغییرات در وضعیت شما یا بررسی عود سرطان (بازگشت سرطان) به‌کار مي‌گيرند. گاهی به این آزمایش‌ها، آزمایش پیگیری یا چک‌آپ (check-ups) مي‌گويند.

راه‌هاي درمانی برای سرطان کبد اولیة بزرگسالان:

• سرطان کبد اولیة بزرگسالان قابل برداشت موضعی
• سرطان کبد اولیة بزرگسالان غیر‌قابل برداشت پیشرفتة محلی و موضعی
• سرطان کبد اولیة بزرگسالان پیشرفته
• سرطان کبد اولیة بزرگسالان عود کرده

سرطان کبد اولیة بزرگسالان قابل برداشت موضعی

درمان سرطان کبد اولیة بزرگسالان قابل برداشت موضعی معمولاً‌ با يكي اين روش‌ها صورت مي‌پذيرد:

• جراحی (کبدبرداری جزئی : هپاتكتومي ناقص)
• جراحی (کبدبرداری کلی: هپاتكتومي كامل) و پیوند کبد
• پژوهش بالینی در زمینة شيمي‌درماني منطقه‌ای یا سیستمیک و یا درمان بیولوژیک که پس از جراحی انجام می‌شود.

سرطان کبد اولیة بزرگسالان غیر قابل برداشت پیشرفتة محلی و موضعی

درمان سرطان کبد اولية بزرگسالان غیر قابل برداشت پیشرفتة محلی و موضعی شامل اين موارد است:

• جراحی (جراحی سرمایشی یا تخریب ضایعه با فرکانس رادیویی)
• شيمي‌درماني ( آمبوليزاسيون شیمیایی، شيمي‌درماني منطقه‌ای یا شيمي‌درماني سیستمیک)
• تزریق اتانول از طريق پوست
• جراحی (کبدبرداری کلی) و پیوند کبد
• پرتو‌درمانی با حساس‌کننده‌ها نسبت به پرتو
• یک پژوهش بنیادی که ترکیبی از جراحی، شیمی‌درمانی و پرتو‌درمانی است. شايد از درمان با حرارت بالا نیز استفاده شود. می‌توان پيش از جراحی برای کوچک کردن تومور از شیمی‌درمانی یا پرتو‌درمانی استفاده کرد.

سرطان کبد اولیة بزرگسالان پیشرفته
درمان متعارف برای سرطان کبد اولیه بزرگسالان پیشرفته وجود ندارد. شايد بیماران بخواهند در پژوهش بالینی شرکت کنند. درمان شامل پژوهش بنیادی در زمینة درمان بیولوژیک، شیمی‌درمانی و/ یا پرتو‌درمانی همراه یا بدون حساس‌کننده‌ها نسبت به پرتو است. شاید از این درمان‌ها به‌عنوان درمان مسکن جهت تسکین عوارض بیماری و بهبود کیفیت زندگی استفاده كنند.

سرطان کبد اولیة بزرگسالان عود کرده

درمان سرطان کبد اولیة بزرگسالان عود کرده شامل اين موارد است:

• جراحی (کبدبرداری جزئی)
• جراحی (کبدبرداری کلی) و پیوند کبد
• شیمی‌درمانی (آمبوليزاسيون شیمیایی یا شیمی‌درمانی سیستمیک)
• تزریق اتانول از طريق پوست
• پژوهش بالینی مربوط به روش درمانی جدید.

[poune]

درمان سرطان پروستات
Prostate Cancer Treatment
اطلاعات عمومی دربارۀ سرطان پروستات

نکته‌های کلیدی این بخش

• سرطان پروستات بیماریی است که در آن سلول‌های سرطانی در بافت‌های پروستات تشکیل می‌شوند.
• علائم احتمالی سرطان پروستات شامل جریان ضعیف ادرار یا تکرر ادرار است.
• آزمایش‌هایی که پروستات و خون را بررسی می‌کنند جهت تشخیص سرطان پروستات به‌کار می‌روند.
• برخی عوامل بر پیش‌‌آگهی (امکان بهبودی) و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارند.
  

سرطان پروستات بیماریی است که در آن سلول‌های سرطانی در بافت‌های پروستات تشکیل می‌شوند.
پروستات غده‌ای در دستگاه تناسلی مرد است که درست زیر مثانه (اندامی که ادرار را جمع‌ و تخلیه می‌کند.) و در جلوی راست‌روده (پایین‌ترین بخش روده) واقع شده است. تقریباً به اندازۀ یک گردو است و بخشی از پیشابراه را در برگرفته است. غدۀ پروستات مایعی تولید می‌کند که بخشی از منی را تشکیل می‌دهد.
سرطان پروستات، عمدتاً، در مردان مسن مشاهده می‌شود. با بالارفتن سن مرد پروستات معمولاً بزرگ‌تر می‌شود و ممكن است مثانه یا پیشابراه را مسدود ‌کند. این فرآیند دفع ادرار را دشوار می‌کند یا عملکرد جنسی را مختل می‌کند. به این وضعیت هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات(BPH) می‌گویند و اگرچه سرطان نیست اما ممكن است به جراحي نياز پيدا كند. علائم هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات یا مشکلات دیگر در پروستات شبیه به علائم سرطان پروستات است.

علائم احتمالی سرطان پروستات شامل جریان ضعیف ادرار یا تکرر ادرار است.

این موارد یا علائم دیگر در اثر سرطان پروستات ایجاد می‌شوند. شرایط دیگر نیز علائم مشابه ایجاد می‌کنند. در صورت بروز هریک از این مشکلات، باید با پزشک مشورت کرد:

• جریان ضعیف یا گسستۀ ادرار.
• تکرر ادرار (به‌ویژه در شب).
• دشوار شدن دفع ادرار.
• درد یا سوزش در هنگام دفع ادرار.
• خون در ادرار یا منی.
• درد پشت،‌ باسن یا لگن که بهبود نمي‌ِيابد.
• انزال دردناک.

آزمایش‌هایی که پروستات و خون را بررسی می‌کنند، جهت تشخیص سرطان پروستات به‌کار می‌روند.

این آزمایش‌ها و روش‌ها به‌کار می‌روند:

• معاینة انگشتی راست روده(DRE): دکتر یا پرستار دستکش می‌پوشند و انگشت چرب شدۀ خود را وارد مقعد می‌کنند و پروستات را از طریق دیوارۀ راست‌روده برای بررسی وجود غده یا نواحی غیرطبیعی لمس می‌کند.
• آزمایش آنتی‌ژن ویژۀ پروستات. (آزمون PSA): آزمایشی است که سطح PSA را در خون اندازه‌گیری می‌کند. PSA ماده‌ای است که توسط پروستات ساخته مي‌شود و در خون مردان مبتلا به سرطان پروستات به مقدار زیاد یافت می‌شود. همچنین، سطح PSA در مردانی هم که عفونت یا التهاب پروستات یا BPH (پروستات بزرگ شده اما غیرسرطانی) دارند، زیاد است.
• Transrectal ultrasound (سونوگرافی از طریق مقعد): روشی است که در آن یک وسيله با اندازه تقریبی یک انگشت را به‌منظور بررسی پروستات به مقعد وارد می‌کنند. اين وسيله برای فرستادن امواج صوتی با انرژی بالا به بافت‌ها یا اندام‌های داخلی و منعکس کردن امواج به‌کار می‌رود و انعکاس امواج، تصویری از بافت‌های بدن ترسیم می‌کند که به آن سونوگرام می‌گویند. گاهي بيوپسي از پروستات با كمك سونوگرافي از طريق مقعد انجام مي‌شود. .
• نمونه‌برداری: برداشتن سلول‌ها یا بافت‌ها به گونه‌ای که آسیب‌شناس بتواند زیر میکروسکوپ آنها را مشاهده کند. آسیب‌شناس نمونه را برای تشخیص وجود سلول‌های سرطانی و معیار گلیسون بررسی می‌کند. معیار گلیسون از 2 تا 10 نشان می‌دهد که احتمال انتشار تومور به چه میزان است. هرچه عدد پایین‌تر باشد، احتمال انتشار تومور كم‌تر است. دو نوع روش نمونه‌برداری وجود دارد که برای تشخیص سرطان پروستات به‌کار می‌رود:
• نمونه‌برداری از طریق مقعد: برداشتن بافت از پروستات که با وارد کردن یک سوزن باریک از طريق مقعد به داخل پروستات صورت می‌گیرد. در این روش معمولاً از سونوگرافی از طریق مقعد برای هدایت سوزن استفاده می‌کنند. آسیب‌شناس برای یافتن سلول‌های سرطانی، بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.
• بیوپسی transperineal (نمونه‌برداری از طریق میان دوراه): برداشتن بافت از پروستات با وارد کردن یک سوزن باریک از میان پوست بین پوست بیضه و مقعد به داخل پروستات. آسیب‌شناس برای یافتن سلول‌های سرطانی بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.

برخی عوامل که بر پیش‌آگهی (احتمال بهبود) و گزینه‌های درمان اثر می‌گذارند.

پیش آگهی (احتمال بهبود) و گزینه‌های درمان به این موارد بستگی دارد:

• مرحلة سرطان (آیا سرطان بر بخشی از پروستات تأثیر گذاشته، همة‌ پروستات را درگیر کرده یا به بخش‌های دیگر بدن گسترش پیدا کرده است.)
• سن و وضعیت سلامتی بیمار
• آیا سرطان تازه تشخیص داده شده یا عود كرده است.
• پیش آگهی همچنین، به میزان گلیسون و سطح PSA بستگی دارد.

مراحل سرطان پروستات

نکته‌های کلیدی این بخش

• بعد از تشخیص سرطان پروستات، آزمایش‌هایی برای پی بردن به اینکه آیا سلول‌های سرطانی در داخل پروستات یا بخش‌های دیگر بدن گسترش یافته‌اند، انجام می‌شود.

• سرطان از 3 طریق در بدن گسترش می‌یابد.
• این مراحل برای سرطان پروستات به‌کار برده می‌شوند:
• مرحلۀ I
• مرحلۀ II
• مرحلۀ III
• مرحلۀ IV

پس از تشخیص سرطان پروستات، آزمایش‌هایی برای پی بردن به اینکه آیا سلول‌های سرطانی در داخل پروستات یا بخش‌های دیگر بدن گسترش یافته‌اند، انجام می‌شود.
به فرآیندی که برای پی بردن به گسترش سرطان در داخل پروستات یا ساير بخش‌های بدن به‌کار می‌رود، مرحله‌بندی می‌گویند. اطلاعات جمع‌آوری شده از فرآیند مرحله‌بندی، مرحلۀ بیماری را تعیین می‌کند. اطلاع از مرحلۀ بیماری برای طرح‌ریزی درمان اهمیت دارد. این آزمایش‌ها و روش‌ها در فرآیند مرحله‌بندی به‌کار می‌روند:

• اسکن رادیونوکلید استخوان: روشی است برای بررسی اینکه آیا سلول‌هایی با قابليت تقسیم سریع مثل سلول‌های سرطانی در استخوان وجود دارند. مقدار اندکی از مواد رادیواکتیو را به یک سیاهرگ تزریق مي‌كنند كه از طریق جریان خون حرکت کند. مواد رادیواکتیو در استخوان‌ها جمع می‌شوند و با اسکنر قابل تشخیص هستند.
• اسکن استخوان: مقدار اندکی از مواد رادیواکتیو را به جریان خون بیمار تزریق مي كنند تا در سلول‌های غیرطبیعی در استخوان‌ها جمع شوند. بیمار بر تختی که به‌صورت کشویی زیر اسکنر حرکت می‌کند دراز می‌کشد، مواد رادیواکتیو مشخص می‌شوند و تصاویری بر صفحۀ نمایش کامپیوتری یا فیلم نقش می‌بندند.
• MRI (تصویربرداری با تشدید مغناطیسی): روشی که در آن از آهنربا، امواج رادیویی و کامپیوتر برای ساختن یک مجموعه تصاویر دقیق از نواحی داخلی بدن استفاده می‌شود.
• برداشتن غدد لنفاوی لگنی: یک روش جراحی برای خارج کردن غدد لنفی از لگن. آسیب‌شناس برای یافتن سلول‌های سرطانی بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.
• CT اسکن: روشی که مجموعه‌ای از تصاویر دقیق از نواحی داخلی بدن تهیه می‌کند که از زوایای مختلف گرفته شده است. تصاویر را کامپیوتری که به دستگاه پرتو ایکس متصل است، تهیه مي‌كند. گاه، ماده‌ای رنگی را به درون یک سیاهرگ تزریق مي‌كنند یا به بیمار مي‌خورانند تا اندام یا بافت با وضوح بیشتری مشاهده شود.
• نمونه‌برداری کیسۀ منی (سمینال وزیکول): برداشتن مایع از کیسۀ منی (سمینال وزیکول) (غده‌هایی که منی را می‌سازند) با سوزن. آسیب‌شناس مایع را برای یافتن سلول‌های سرطانی زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند.

مرحلۀ سرطان براساس نتایج مرحله‌بندی و آزمایش‌های تشخیصی، شامل نمونه‌برداری تومور اولیه، تعیین می‌شود. نمونه‌برداری برای تعیین میزان گلیسون به‌کار می‌رود. میزان گلیسون بین 2 تا 10 تفاوت سلول‌های سرطانی و سلول‌های طبیعی و نیز احتمال گسترش تومور را نشان می‌دهد و هرچه عدد پایین‌تر باشد، احتمال گسترش تومور كم‌تر است.
سرطان از سه طریق در بدن گسترش می‌یابد.

گسترش سرطان در بدن سه طريق امكان‌پذير است:

• از طریق بافت: سرطان به بافت‌های طبیعی اطراف هجوم می‌برد.
• از طریق دستگاه لنفاوی: سرطان به دستگاه لنفاوی هجوم می‌آورد و از طریق مجاری لنفی به مناطق دیگر بدن می‌رسد.
• از طریق خون: سرطان به سیاهرگ‌ها و مویرگ‌ها هجوم می‌آورد و از طریق خون به مناطق دیگر بدن می‌رسد.

اگر سلول‌های سرطانی از تومور اولیه جدا شوند و از طریق خون یا لنف به مناطق دیگر در بدن برسند، معمولاً تومور دیگری (ثانویه) شکل می‌گیرد. به این فرآیند متاستاز (گسترش) می‌گویند. تومور ثانویه یا متاستازی از نظر نوع سرطان، مشابه تومور اولیه است. مثلاً اگر سرطان پستان به استخوان‌ها گسترش پیدا کند، سلول‌های سرطانی در استخوان‌ها دقیقاً، سلول‌های سرطانی پستان هستند؛ بیماری، سرطان پستان گسترش یافته است نه سرطان استخوان.

این مراحل برای سرطان پروستات به‌کار می‌رود:

مرحلۀ I
در مرحلۀ I سرطان فقط در پروستات وجود دارد. با معاینة انگشتی راست روده قابل لمس نیست و با تصویربرداری مشاهده نمی‌شود. معمولاً به‌طور تصادفی در جریان جراحی به علل دیگر، مثل هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات قابل تشخیص است. معیار گلیسون پایین است. به مرحلۀ I سرطان پروستات مرحلۀ A1 سرطان پروستات هم می‌گویند.

مرحلۀ II:
در مرحلۀ II، سرطان نسبت به مرحلۀ I پیشرفته‌تر است اما به بیرون از پروستات گسترش پیدا نکرده‌ است. معیار گلیسون از 2 تا 10 نوسان دارد. به مرحلۀ II سرطان پروستات مرحلۀ A2، مرحلۀ B1 یا مرحلۀ B2 سرطان پروستات هم می‌گویند.

مرحلۀ III:
در مرحلۀ III سرطان آن سوی لایۀ خارجی پروستات به بافت‌های مجاور گسترش پیدا کرده است. سرطان در کیسۀ منی یافت مي‌شود. معیار گلیسون از 2 تا 10 نوسان دارد. به مرحلۀ III سرطان پروستان مرحلۀ C سرطان پروستات هم می‌گویند.

مرحلۀ IV:
در مرحلۀ IV، سرطان به غدد لنفی نزدیک یا دور از پروستات یا به سایر بخش‌های بدن مثل مثانه، راست‌روده، استخوان‌ها، کبد یا ریه‌ها گسترش یافته است. سرطان پروستات متاستاتیک، اغلب به استخوان‌ها گسترش می‌یابد. معیار گلیسون از 2 تا 10 نوسان دارد. به مرحلۀ IV سرطان پروستات مرحلۀ D1 یا مرحلۀ D2 سرطان پروستات هم می‌گویند.

سرطان پروستات راجعه
سرطان پروستات راجعه سرطانی است که پس از درمان، بازگشته است. سرطان ممکن است در پروستات یا بخش‌های دیگر بدن عود كند.

مرور راه‌های درمان

نکته‌های کلیدی این بخش
• High-intensity focused ultrasound (سونوگرافی متمرکز با شدت بالا)
شاید بیماران بخواهند درباره شرکت در یک پژوهش بالینی فکر کنند. بیماران مي‌توانند قبل، در طی و یا بعد از شروع درمان سرطان خود، در پژوهش‌های بالینی شرکت كنند.
گاه آزمايشات پیگیری بعدی مورد نیاز است.

انواع مختلفی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات وجود دارد:
انواع متفاوتی از درمان برای بیماران مبتلا به سرطان پروستات در دسترس است. بعضی از روش‌های درمانی، روش‌های متعارف (درمان‌هایی که رایج هستند) و برخی دیگر در حال مطالعه و بررسی در پژوهش‌های بالینی هستند. یک پژوهش بالینی درمان، مطالعه‌ای پژوهشی است که هدف از آن کمک به بهبود روش‌های رایج و یا کسب اطلاعات در مورد روش‌های درمانی جدید برای بیماران مبتلا به سرطان است. اگر پژوهش‌های بالینی نشان دهند که یک روش درمانی جدید بهتر از روش‌های رایج است، آن روش جدید به یک روش درمانی متعارف تبدیل می‌شود. بیماران شاید بخواهند در یک پژوهش بالینی شرکت داشته باشند. اجرای بعضی از پژوهش‌های بالینی، تنها برای بیمارانی که هنوز درمان را شروع نکرده‌اند، امکان‌پذیر است.

4 نوع روش درمانی متعارف به‌کار می‌رود:

انتظار مراقبانه
انتظار مراقبانه: کنترل دقیق شرایط یک بیمار بدون شروع هیچ درمانی تا زمان ظاهر شدن یا تغییر کردن علائم بیماری است. این روش معمولاً، در مردان مسن‌تر با مشکلات پزشکی دیگر و مراحل ابتدایی بیماری به‌کار می‌رود.

جراحی
برای بیمارانی که شرایط سلامتی مطلوبی دارند، معمولاً جهت درمان سرطان پروستات جراحی را پیشنهاد می‌کنند. اين انواع جراحی مي‌توانند به‌کار ‌روند:

• برداشتن غدد لنفاوی لگنی: یک روش جراحی برای خارج کردن غدد لنفی از لگن. آسیب‌شناس برای یافتن سلول‌های سرطانی بافت را زیر میکروسکوپ بررسی می‌کند. اگر غدد لنفی حاوی سرطان باشند، پزشک پروستات را برنخواهد داشت. و معمولاً روش‌های درمانی دیگر را توصیه می‌کند.
• برداشتن کامل پروستات: یک روش جراحی برای برداشتن پروستات، بافت‌های اطراف و کیسۀ منی. دو نوع پروستات‌برداری رادیکال وجود دارد:
• پروستات‌برداری رتروپوبیک: یک روش جراحی برای برداشتن پروستات از طریق ایجاد شکاف در دیوارۀ شکمی. برداشتن غدد لنفی مجاور گاه در همان زمان انجام می‌شود.
• برداشتن پروستات میان دوراهی: یک روش جراحی برای برداشتن پروستات از طریق شکاف ایجاد شده در پرینئوم یا میان‌دوراه (ناحیه‌ای بین پوست بیضه و مقعد). غدد لنفی مجاور همچنین، گاه از طریق یک شکاف مجزا در شکم خارج می‌شوند.

برداشتن پروستات از طریق پیشابراه (TURP): یک روش جراحی برای خارج کردن بافت از پروستات با به‌کارگیری یک رزکتوسکوپ (یک لوله باریک و نوردار با یک ابزار برنده) که از طریق پیشابراه وارد می‌شود. این روش را گاهی به‌منظور کاهش علائم ناشی از تومور، پیش از تعیین سایر روش‌های درمان سرطان به‌کار می‌گیرند. همچنین، برداشتن پروستات از طریق پیشابراه را در مردانی هم که به دلیل سن یا بیماری نمی‌توانند پروستات‌برداری رادیکال داشته باشند، انجام مي‌دهند.

بزرگ کردن تصویر

(a پروستات
(b بافت پروستات
(cرسکتوسکوپ

برداشتن پروستات از طریق پیشابراه (TURP). با به‌کارگیری یک رزکتوسکوپ (یک لولۀ باریک و شفاف با یک ابزار برنده در انتها) که از طریق مجرای ادرار وارد می‌شود، بافت را از پروستات خارج مي‌كنند. بافت پروستاتی را که مجرای ادرار را مسدود کرده‌است، می‌برند و با رزکتوسکوپ برمی‌دارند.
ناتوانی جنسی و ترشح ادرار از مثانه و یا نشت مدفوع از مقعد گاه در مردانی که به‌وسیلة جراحی درمان شده‌اند، رخ می‌دهد. در بعضی افراد، پزشکان از تکنیکی که به جراحی نگهدارندة عصب معروف است، استفاده می‌کنند. این نوع جراحی اعصاب مهار‌کنندة نعوظ را حفظ می‌کند. اگرچه در مردانی که تومورهای بزرگ یا بسیار نزدیک به اعصاب دارند، نمی‌توان از این روش جراحی استفاده کرد.

پرتودرمانی
پرتودرمانی یک روش درمان سرطان است که در آن از پرتوهای ایکس با انرژی بالا یا انواع دیگر پرتوها که قادر به نابودی سلول‌های سرطانی یا جلوگیری از رشد آنها هستند، استفاده می‌شود. دو نوع پرتودرمانی وجود دارد. پرتودرمانی خارجی که در آن از دستگاهی در بیرون بدن استفاده می‌کنند که امواج را به سمت سرطان می‌فرستند. در پرتودرمانی داخلی از یک مادۀ رادیواکتیو که در سوزن‌، دانه، سیم یا سوند بسته‌بندی شده است، استفاده می‌کنند و آن را مستقیماً در نزدیکی یا داخل بافت سرطانی قرار می‌دهند. انتخاب روش پرتودرمانی به نوع و مرحلۀ سرطان بستگی دارد.
ناتوانی جنسی و مشکلات ادراری گاه در مردانی که از روش‌ پرتودرمانی استفاده می‌کنند، به وجود می‌آید.

هورمون‌درمانی
هورمون‌درمانی یک روش درمان سرطان است که هورمون‌ها را حذف یا عملکردشان را متوقف می‌کند و به این ترتیب مانع از رشد سلول‌های سرطانی می‌شوند. هورمون‌ها موادی هستند که غدد در بدن تولید می‌کنند و در جریان خون به گردش در می‌آیند. در سرطان پروستات هورمون‌های جنسی مرد می‌توانند باعث رشد سرطان پروستات شوند. دارو، جراحی یا هورمون‌های دیگر، برای کاهش تولید هورمون‌های مردانه یا توقف عملکردشان به‌کار می‌روند.
انواع هورمون‌درمانی‌ که در درمان سرطان پروستات به‌کار می‌رود، معمولاً شامل این موارد است:

• آگونیست‌های هورمون آزادکننده هورمون لوتئینیزه‌کننده مانع ترشح هورمون تستسترون از بیضه مي‌شوند. مثلاً، لوپرولید (leuprolide)، گوسرلین (goserelin)، بوسرلین (buserelin) .
• آنتی‌آندروژن‌ها عملکرد آندروژن را (هورمونی که ویژگی‌های جنسی مرد را ایجاد می‌کند) متوقف مي‌کنند. فلوتامید و نیلوتامید (Flutamid and nilutamid) دو نمونه از آنها هستند.
• داروهایی که مانع ترشح آندروژن‌ها از غدد آدرنال مي‌شوند، شامل ketoconazole و aminoglutethimide هستند.
• برداشتن بیضه یک روش جراحی برای برداشتن یک یا هر دو بیضه، منبع اصلی هورمون‌های مردانه، به‌منظور کاهش تولید هورمون است.
• استروژن (هورمونی که ویژگی‌های جنسی زنانه ایجاد می کند) بیضه را از تولید تستسترون باز مي‌دارد. اگرچه با این‌حال، امروزه از استروژن، به دلیل خطر عوارض جانبی زياد، به‌ندرت در درمان سرطان پروستات استفاده مي‌كنند.

گرگرفتگی، اختلال در عملکرد جنسی، کاهش میل جنسی و ضعیف شدن استخوان‌ها گاه در مردانی که از روش هورمون‌درمانی استفاده می‌کنند، اتفاق می‌افتد.

انواع جدید روش‌های درمانی که در پژوهش‌های بالینی در دست بررسی هستند.
این بخش به‌طور خلاصه، روش‌های درمانی را شرح می‌دهد که در پژوهش‌های بالینی در دست بررسی هستند. امکان اشاره به همۀ روش‌های درمانی جدید در این بخش وجود ندارد. اطلاعات مربوط به پژوهش‌های بالینی در سایت انستيتوي ملی سرطان قابل دسترسی است.

جراحی سرمایشی
جراحی سرمایشی یک روش درمانی است که از ابزاری برای منجمد کردن و از بین بردن سلول‌های سرطانی پروستات استفاده می‌کند. ناتوانی جنسی و ترشح ادرار از مثانه و یا نشت مدفوع از مقعد ممكن است در مردانی که با این روش درمان می‌شوند رخ دهد.

شیمی‌درمانی
در این روش درمانی سرطان، از داروهایی برای توقف رشد سلول‌های سرطانی استفاده می‌کنند. این کار یا به‌وسیلۀ از بین بردن سلول‌ها و یا متوقف کردن تقسیم سلولی‌ آنها انجام می‌شود. زمانی‌که شیمی‌درمانی از طریق دهان انجام می‌گیرد یا در رگ یا ماهیچه تزریق می‌شود، داروها به جریان خون وارد می‌شوند و به سلول‌های سرطانی در سراسر بدن مي‌رسند. (شیمی‌درمانی سیستمیک). زمانی‌که شیمی‌درمانی مستقیماً در ستون فقرات، یک اندام، یا یک حفرۀ بدنی مثل شکم انجام گیرد، داروها، بيش‌تر بر سلول‌های سرطانی در آن نواحی تأثیر می‌گذارند (شیمی‌درمانی موضعی). روش شیمی‌درمانی مورد استفاده به نوع و مرحلۀ سرطان بستگی دارد.

درمان بیولوژیک
درمان بیولوژیک یک روش درمان است که سیستم دفاعی بیمار را برای مبارزه با سرطان به‌کار می‌گیرد. مواد ساخته شده در بدن یا موادی که در آزمایشگاه تولید می‌شوند، برای تقویت، هدایت و یا بازسازی دفاع طبیعی بدن در برابر سرطان به‌کار می‌روند. به این نوع روش درمانی ایمنی‌درمانی هم می‌گویند.

High-intensity focused ultrasound (سونوگرافی متمرکز با شدت بالا)
یک روش درمانی است که برای نابودی سلول‌های سرطانی از سونوگرافی (امواج صوتی با انرژی بالا) استفاده می‌کند. برای درمان سرطان پروستات، یک سوند داخل راست‌روده، برای ایجاد امواج صوتی به‌کار می‌رود.

بیماران شاید بخواهند در یک پژوهش بالینی شرکت کنند.
برای برخی از بیماران، مشارکت در یک پژوهش بالینی بهترین نوع درمان است. پژوهش‌های بالینی، بخشی از فرآیند پژوهشی سرطان هستند. هدف پژوهش‌های بالینی پاسخ به این پرسش است که آیا روش‌های جدید درمان سرطان، ایمن و مؤثر یا بهتر از درمان‌های متعارف هستند.
بسیاری از روش‌های درمانی متعارف امروزی برای سرطان، بر پژوهش‌های بالینی قبلي مبتنی هستند. بیمارانی که در یک پژوهش بالینی شرکت می‌کنند شاید روش درمانی متعارف را دریافت کنند یا جزء اولین افرادی باشند که یک روش درمانی جدید را آزمایش می‌کنند.
همچنین، بیمارانی که در یک پژوهش بالینی شرکت می‌کنند، به بهبود روش‌های درمان سرطان در آینده کمک می‌کنند. حتی زمانی‌که پژوهش‌های بالینی به روش‌های درمانی مؤثر جدید منجر نشوند، اغلب به پرسش‌های مهمی پاسخ می‌دهند و به پیشبرد پژوهش کمک می‌کنند.

بیماران می‌توانند قبل، در طی و یا بعد از شروع درمان سرطان به پژوهش‌های بالینی بپیوندند.
برخی پژوهش‌های بالینی، تنها در مورد بیمارانی اجرا می‌شود که هنوز درمانی را دریافت نکرده‌اند.‌ پژوهش‌های دیگر، روش‌های درمانی را بر بیمارانی که سرطان آنها بهبود نیافته‌ است، آزمایش می‌کنند. همچنین، بعضي از پژوهش‌های بالینی روش‌های جدید برای جلوگیری از بازگشت سرطان یا کاهش عوارض جانبی درمان سرطان را آزمایش می‌کنند.
پژهش‌هاي باليني در بخش‌هاي زيادي از دنيا اتفاق مي‌افتد. بخش گزينه‌هاي درمان را به‌منظور پيوستن به پژوهش‌هاي باليني روش‌هاي درمان جاري ببينيد. اين اطلاعات از بانك داده‌هاي پژوهش‌هاي باليني انستيتوي ملي سرطان دريافت شده‌اند.

گاه به آزمايشات مجدد احتياج است.
تعدادی از آزمایش‌هایی که برای تشخیص سرطان یا پی بردن به مرحلۀ سرطان انجام می‌شوند، ممكن است تكرار شوند. برخی آزمایش‌ها به این جهت تکرار می‌شوند که مشخص کنند یک روش درمانی تا چه حد مفید است. تصمیم‌گیری در مورد ادامه، تغییر یا توقف یک روش درمانی براساس نتایج این آزمایش‌ها صورت می‌گیرد. به این اقدام گاهی مرحله‌بندی مجدد می‌گویند.
تعدادی از این آزمایش‌ها، بعد از خاتمۀ درمان، ادامه خواهند یافت. نتایج این آزمایش‌ها نشان می‌دهد که آیا شرایط شما تغییر کرده‌ و یا سرطان بازگشته است. به این آزمایش‌ها گاه آزمایش‌های پیگیری یا معاینه می‌گویند.

گزینه‌های درمان برای هر مرحله
مرحلۀ I سرطان پروستات
مرحلۀ II سرطان پروستات
مرحلۀ III سرطان پروستات
مرحلۀ IV سرطان پروستات
مرحلۀ I سرطان پروستات

درمان مرحلۀ I سرطان پروستات شامل موارد زير است:

• انتظار مراقبانه
• پروستات‌برداری کامل، معمولاً همراه با برداشتن غدد لنفاوی لگنی، با یا بدون پرتودرمانی بعد از جراحی. برداشتن پروستات گاهی بدون آسیب رساندن به اعصابی که برای نعوظ ضروری هستند، امکان‌پذیر است.
• پرتودرمانی خارجی
• پرتودرمانی از طریق کاشت ايمپلنت
• سونوگرافی متمرکز با شدت بالا (پژوهش باليني)
• پژوهش بالینی پرتودرمانی

مرحلۀ II سرطان پروستات
درمان مرحلۀ II سرطان پروستات شامل این موارد است:

• پروستات‌برداری رادیکال معمولاً همراه با برداشتن غدد لنفاوی لگنی، با یا بدون پرتودرمانی بعد از جراحی. برداشتن پروستات گاهی بدون آسیب رساندن به اعصابی که برای نعوظ ضروری هستند امکان‌پذیر است.
• انتظار مراقبانه
• پرتودرمانی خارجی، با یا بدون هورمون‌درمانی

درمان‌هاي در مرحله تحقيق

• پرتودرمانی از طریق کاشت ايمپلنت
• پژوهش بالینی پرتودرمانی، با یا بدون هورمون‌درمانی
• پژوهش بالینی جراحی سرمایشی هدایت شده با سونوگرافی
• پژوهش بالینی هورمون‌درمانی که به‌وسیلة پروستات‌برداری رادیکال دنبال می‌شود.

مرحلۀ III سرطان پروستات
درمان مرحلۀ III سرطان پروستات شامل این موارد است:

• پرتودرمانی خارجی با یا بدون هورمون‌درمانی
• هورمون‌درمانی
• پروستات‌برداری رادیکال، معمولاً همراه با برداشتن غدد لنفاوی لگنی، با یا بدون پرتودرمانی بعد از جراحی.
• انتظار مراقبانه
• پرتودرمانی، هورمون‌درمانی، یا برداشتن پروستات از طریق پیشابراهی یا درمان تسكيني برای کاهش عوارض ناشی از سرطان
• پژوهش بالینی پرتودرمانی
• پژوهش بالینی جراحی سرمایشی هدایت شده با سونوگرافی

مرحلة IV سرطان پروستات
درمان مرحلة IV سرطان پروستات شامل اين موارد است:

• هورمون‌درمانی
• پرتودرمانی خارجی، با یا بدون هورمون‌درمانی
• پرتودرمانی، هورمون‌درمانی، یا برداشت بافت پروستات از طریق پیشابراه یا درمان تسكيني به‌منظور کاهش علائم ناشی از سرطان
• انتظار مراقبانه
• پژوهش بالینی پروستات‌برداری رادیکال با بیضه‌برداری

گزینه‌های درمان برای سرطان پروستات عود کرده
درمان سرطان پروستات عود کرده شامل این موارد است:

• پرتودرمانی.
• پروستات‌برداری برای بیمارانی که در ابتدا، از روش پرتودرمانی استفاده کرده‌اند.
• تجویز دارو برای درد و پرتودرمانی خارجی، پرتودرمانی داخلی با رادیو ایزوتوپ‌هایی مثل استرانسيوم 89 و یا درمان‌های دیگر مثل درمان تسكيني برای کم کردن درد استخوان.
• پژوهش بالینی جراحی سرمایشی هدایت شده با سونوگرافی.
• پژوهش بالینی شیمی‌درمانی یا درمان بیولوژیک

[Helena.M]

درمان سرطان معده

نکات کلیدی این بخش:

• سرطان معده یک بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در لایه پوشاننده معده شکل می‌گیرند.
• سن، رژیم غذایی، و بیماری‌های معدی بر خطر ابتلا به سرطان معده تأثیر مي‌گذارند.
• علائم احتمالی سرطان معده عبارتند از سوءهاضمه و ناراحتی یا درد معده.
• آزمایش‌هايي که وضعيت معده و مری را می‌سنجند برای کشف و تشخیص سرطان معده استفاده می‌شوند.

عوامل خاصی بر پیش‌آگاهی (امكان بهبود) و حق انتخاب‌های درمان تأثیر می‌گذارند.

سرطان معده یک بیماری است که در آن سلول‌های بدخیم (سرطانی) در لایه پوشاننده معده شکل می‌گیرند.
معده یک اندام g شکل در قسمت فوقانی شکم و بخشی از سیستم گوارشی است که ریزمغذی‌های (ویتامین‌ها، مواد معدنی، کربوهیدرات‌ها، چربی، پروتئین‌ها و آب) موجود در غذای خورده شده را پردازش کرده و به دفع مواد زائد از بدن کمک می‌کند. غذا از طریق یک لوله باریک ماهیچه‌ای که مری نامیده می‌شود، از حلق به معده منتقل می‌شود. غذاهای نیمه‌هضم شده پس از ترک معده به روده کوچک و پس از آن به روده بزرگ وارد می‌شوند.


معده و مری بخشی از سیستم گوارشی فوقانی هستند.

دیواره معده از سه لایه بافت تشکیل شده است: لایه مخاطی (داخلی‌ترین لایه)، لایه ماهیچه‌ای (میانی) و لایه سروزی (بیرونی‌ترین لایه).


سرطان معده در سلول‌‌های تشکیل‌دهنده لایه مخاطی شروع شده و وقتی که رشد کند به لایه‌های بیرونی هم رسوخ مي‌كند.

تومورهای استرومال در حمایت از بافت رابط به‌وجود می‌آیند و به شیوه‌ای متفاوت از سرطان معده درمان می‌شوند.



سن، رژیم غذایی و بیمارهاي معده می‌تواند بر خطر ابتلا به سرطان معده تأثیر بگذارد.

هر چیزی که امكان ابتلا به یک بیماری را افزایش می‌دهد، عامل خطرزا نامیده می‌شود. بودن عامل خطرزا بدین‌معنا نیست که شما به سرطان مبتلا خواهید شد و نبود آن به معنی عدم ابتلای شما به سرطان در آینده نیست. افرادی که فکر می‌کنند در معرض خطر ابتلا باشند باید این موضوع را با پزشک در میان بگذارند.


عوامل خطرزاي سرطان معده به شرح زیرند:

• عفونت هليکوباکتر پیلوری (H.پیلوری) در معده.
• گاستریت (التهاب معده) مزمن.
• کم‌خونی پرنیسیوز.
• متاپلازی روده‌ای (وضعیتی که در آن سلول‌های تشکیل‌دهنده روده جایگزین ساختار معده می‌شوند).
• پولیپوز آدنوماتوز فامیلی (FAP) یا پولیپ‌های معده.
• داشتن رژیم غذایی پرنمک و غذاهای دودی و مصرف اندك میوه و سبزی.
• خوردن غذاهایی که به شیوه مناسبی تهیه یا نگهداری نشده‌اند.
• مرد و يا مسن بودن.
• کشیدن سیگار.
• داشتن مادر، پدر، خواهر یا برادری که مبتلا به سرطان معده بوده است.

علائم احتمالی سرطان معده عبارتند از سوءهاضمه و احساس درد یا ناراحتی در معده.


این علائم و علامت‌های دیگر می‌توانند از وجود سرطان معده حكايت داشته باشند. شرایط دیگر نيز می‌توانند علائم مشابهی ایجاد کنند.


در مراحل اولیه سرطان معده، علائم زیر ممکن است ظاهر شوند:

• سوءهاضمه و ناراحتی معده.
• احساس پري پس از خوردن غذا.
• دل‌آشوبه ملایم.
• بی‌اشتهایی.
• سوزش معده.

در مراحل پیشرفته‌تر سرطان معده، علائم زیر ممکن است ايجاد شوند:

• وجود خون در ادرار.
• حالت تهوع.
• کاهش وزن به دلایل نامعلوم.
• درد معده.
• زردی (زردی چشم و پوست).
• آسیت (تولید مایع در شکم).
• دشواري در بلع غذا.

هرگاه يكي از این مشکلات اتفاق بیفتد، باید به پزشک اطلاع دهيد.


از آزمایش‌هايي که مری و معده را مورد معاینه قرار مي‌دهند، برای کشف و تشخیص سرطان معده استفاده می‌شود.

می‌توان از آزمایش‌ها و روش‌های زیر استفاده نمود:

• بررسی‌های شیمیایی خون: روندی است که در آن نمونه‌اي از خون بيمار برای اندازه‌گیری میزان مواد خاص آزاد شده در بدن توسط اندام‌ها و بافت‌های آن، مورد آزمایش قرار مي‌گيرد. میزان غیرعادی (بیش‌تر یا کم‌تر از حد نرمال) یک ماده می‌تواند علامت وجود یک بیماری در اندام بافت تولیدکننده آن ماده باشد.
• شمارش کامل خون (CBC): روندی که در آن نمونه‌اي از خون مي‌گيرند و برای موارد زیر بررسی می‌شود:
• شمارش گلبول‌های قرمز، گلبول‌های سفید و پلاکت‌ها
• میزان هموگلوبین (پروتئینی که اکسیژن را حمل می‌کند) در گلبول‌های قرمز.
• نسبت گلبول‌های قرمز در نمونه موردنظر

آندوسکوپی فوقانی، آزمايشي برای مشاهده درون مری، معده و اثنی عشر (اولین قسمت از روده کوچک) به‌منظور بررسی مناطق غیرعادی است.

آندوسکوپ که وسیله‌ای نازک و لوله‌ای شکل به‌همراه نور و لنز برای دیدن است، از طریق دهان و گلو به درون مری فرستاده می‌شود.
آندوسکوپی فوقانی. یک لوله نازک روشن برای جست‌وجوی مناطق غیرعادی مری، معده و اولین بخش روده کوچک از طریق دهان وارد بدن می‌شود.
آزمایش بررسي امكان وجود خون در مدفوع: آزمایش مدفوع برای یافتن خون در آن است که با كمك میکروسکوپ امكان‌پذير مي‌شود.


بلع باریوم: یک سری عکس با اشعه ايكس ايكس ري (x-ray) از مری و معده است. بیمار یک محلول حاوی باریوم (یک ترکیب سفید نقره‌ای متالیک) می‌نوشد. این مایع مری و معده را می‌پوشاند و عکس‌های x-ray گرفته می‌شوند. این روند گرفتن عكس رنگي از دستگاه گوارش فوقانی نیز نامیده می‌شود.

بلع باریوم. به بیمار محلول باریوم خورانده مي‌شود و آن محلول از طریق مری در معده جریان می‌یابد. عکس‌های x-ray برای جست‌وجوی مناطق غیرعادی گرفته می‌شوند.
نمونه‌برداری: برداشتن سلول‌ها یا بافت‌هایی است که می‌توان آنها را زیر میکروسکوپ برای بررسی وجود علائم سرطان مشاهده کرد. معمولاً نمونه‌برداری معده هنگام آندوسکوپی انجام می‌شود.
سي.‌تي. اسکن (CAT Scan): روندی است که از زوایای مختلف تعدادي عکس‌های دقیق (با جزئیات) از مناطق درون بدن گرفته می‌شود. عکس‌ها با كمك کامپیوتر متصل به دستگاه اشعه ايكسx-ray گرفته می‌شوند. ممکن است یک ماده رنگی در ورید تزریق و یا به بیمار نوشانده شود تا اندام‌ها و بافت‌ها، واضح‌تر مشاهده شوند. این روند توموگرافي كامپيوتري نيز نامیده می‌شود.
عوامل خاص بر پیش‌آگاهی (امكان بهبود) و حق انتخاب درمان تأثیر می‌گذارد.
پیش‌آگاهی (امكان بهبود) و حق انتخاب‌های درمان به موارد زیر بستگی دارد:
• مرحله و درجه سرطان (آیا هنوز فقط در معده است یا به غدد لنفاوی یا دیگر نقاط بدن نيز سرایت کرده است.)
• سلامت عمومی بیمار

هرگاه سرطان معده در مراحل اولیه کشف شود، امكان بهبود بیش‌تر است. چون سرطان معده معمولاً وقتی تشخیص داده می‌شود، كه در مرحله پیشرفته‌ای است.

در مراحل پیشرفته‌تر، سرطان معده را می‌توان درمان کرد اما به‌ندرت کاملاً درمان مي‌شود.

[Helena.M]

مراحل سرطان معده

نکات کلیدی این بخش:

• پس از اینکه سرطان معده تشخیص داده شد، برای اینکه بدانيم آیا سرطان در معده یا اعضای دیگر بدن منتشر شده است باید آزمایش‌هايي انجام شود.
• سرطان از سه راه در بدن منتشر می‌شود.
• مراحل زیر برای سرطان معده مورد استفاده قرار می‌گیرد.
• مرحله صفر (0) كارسينوماي درجا (carcinoma in situ)
• مرحله يك (I)
• مرحله دو (II)
• مرحله سه (III)
• مرحله چهار (IV)

پس از اینکه سرطان معده تشخیص داده شد، برای اینکه بدانيم آیا سلول‌های سرطانی در معده یا دیگر بخش‌های بدن منتشر شده‌اند بايد آزمايش‌هايي انجام شود، كه به اين عمل «تعيين مرحله» مي‌گويند.
اطلاعات به‌دست آمده از عمليات تعیین مرحله، مرحله بیماری را معین می‌کند. دانستن مرحله بیماری برای انجام جراحی مهم است.
آزمایش‌ها و بررسی‌های زیر ممکن است در عمليات تعیین مرحله مورد استفاده قرار بگیرند:

• آزمایش‌های B-HCG (beta-human chorionic gonoclotropin)، CA-125 و CEA (آنتی‌ژن کارسیوامبریونیک: آزمایش‌هايي که سطح B-HCG، CA-125 و CEA را در خون اندازه‌گیری می‌کنند. این مواد هم از طریق سلول‌های سرطانی و هم سلول‌های عادی وارد جریان خون می‌شوند. هنگامی‌که بیش از میزان عادی در خون موجود باشند، می‌توانند علامتی از سرطان معده یا نارسايي‌هاي دیگر محسوب مي‌شوند.
• عكس قفسه سينه با اشعه ايكس: که یک ايكس ري از اندام‌ها و استخوان‌های درون سینه است. ايكس ري (x-ray) نوعي انرژی است که به درون بدن نفوذ کرده و تصویری از مناطق مختلف بر روی فیلم ایجاد کند.
• سونوگرافی آندوسکوپیک (EUS): شیوه‌ای که در آن یک آندوسکوپ، معمولاً از طریق دهان یا مقعد، وارد بدن می‌شود. آندوسکوپ یک وسیله لوله‌ای شکل نازک است که یک منبع نور و یک لنز برای دیدن دارد. کاوشگر در انتهای آندوسکوپ امواج مافوق صوت (اولتراسوند) به بافت‌ها یا اندام‌های داخلی وارد مي‌كند كه در برخورد با اندام يا بافت موردنظر منعكس شده و تصویری از بافت‌های بدن را ایجاد می‌کنند که سونوگرام نامیده می‌شود. این شیوه به نام آندوسونوگرافی نیز شناخته می‌شود.
• سي.‌تي.‌اسکن (CTScan): شیوه‌ای که در آن تعدادي عکس دقیق از زاویه‌های مختلف از مناطق درون بدن تهیه می‌شود. این عکس‌ها به‌وسیله کامپیوتری که به یک دستگاه اشعه ايكس (x-ray) متصل است، گرفته می‌شوند. برای کمک به نمایش بهتر بافت‌ها و اندام‌ها، ممکن است به بیمار ماده حاجب خورانده شود و یا در ورید او تزریق شود. این شیوه توموگرافی کامپیوتری، توموگرافی کامپیوتری شده یا توموگرافی محوری (مقطعی) کامپیوتری شده نیز نامیده می‌شود.
• لاپاروسکوپی: نوعی جراحی است که برای معاینه اندام‌های درون شکم به‌منظور بررسي علائم بیماری به‌کار می‌رود. شکاف‌های (برش‌های) کوچکی در دیواره شكم ایجاد می‌شود و لاپاروسکوپ (لوله‌اي نازک روشن) را وارد یکی از آن شکاف‌ها می‌کنند. ممکن است وسیله‌های دیگری از طریق اين شکاف‌ها برای انجام کارهایی مانند برداشتن اندام‌ها یا نمونه‌های بافتی برای نمونه‌برداري (بیوپسی) وارد بدن شوند.
• پت اسکن PET (اسکن توموگرافی با گسیل پوزیترون): روشی است برای یافتن سلول‌های تومور بدخیم در بدن. مقدار کمی گلوکز (شکر) رادیواکتیو در یک رگ تزریق می‌شود. اسکنر پت PET دور بدن می‌چرخد و از جاهایی که گلوکز راديواكتيو در بدن جريان دارد، عکس‌برداری می‌کند. گلوكوز راديواكتيو موجب مي‌شود كه سلول‌های تومور بدخیم در عکس واضح‌تر باشد چون نسبت به سلول‌های عادی، گلوکز بیش‌تری را مصرف می‌کنند و فعال‌ترند.

سرطان به 3 شیوه در بدن منتشر می‌شود. سه راهی که سرطان از طریق آنها در بدن منتشر می‌شود عبارتند از:

• از طریق بافت. سرطان به بافت‌های عادی اطراف خود حمله می‌کند.
• از طریق سیستم لنفاوی. سرطان به سیستم لنفی حمله می‌کند و از طریق مجراهای لنفی به مناطق دیگر بدن منتقل می‌شود.
• از طریق خون. سرطان به سیاهرگ‌ها و مویرگ‌ها حمله می‌کند و از طریق خون به مناطق دیگر بدن نفوذ مي‌كند.

وقتی ‌که سلول‌های سرطانی از غده اولیه (اصلی) جدا شده و از طریق لنف یا خون به نقاط دیگر بدن نفوذ مي‌كند، ممکن است تومور دیگری (ثانویه) تشکیل شود. برای مثال، اگر سرطان پستان به استخوان‌ها سرایت کند، سلول‌های سرطانی موجود در استخوان در واقع همان سلول‌های سرطان پستان هستند و بیماری، سرطان پستان متاستاتیک خوانده مي‌شود نه سرطان استخوان.
مراحل زیر برای سرطان معده مورد استفاده قرار می‌گیرند:
مرحله صفر كارسينوماي درجا (Carcinoma in Situ)
در مرحله صفر ، سلول‌های غیرعادی در ساختار لایه مخاطی (داخلی‌ترین لایه) دیواره معده یافت می‌شوند. این سلول‌های غیرعادی كه ممکن است تبدیل به سرطان شوند و به بافت‌هاي سالم مجاور سرایت کنند. مرحله صفر كارسينوماي درجا Carcinoma in Situ نامیده می‌شود.
مرحله يك (I)
در مرحله يك (I)، سرطان تشکیل شده است، و بسته به اینکه در کجا منتشر شده، به مرحله يك اي و يك بي (IA و IB) تقسیم می‌شود.

• مرحله يك اي (IA): سرطان در لایه مخاطی (درونی‌ترین لایه) دیواره معده كاملاً رسوخ كرده است.
• مرحله يك بي (IB): سرطان در بخش‌های زیر گسترش‌یافته:
• در لایه مخاطی (درونی‌ترین لایه) دیواره معده و تا 6 غده لنفاوی مجاور تومور یا در لایه ماهیچه‌ای (میانی) دیواره معده.

مرحله دو (II)
در مرحله دو سرطان معده، سرطان در بخش‌های زیر منتشر شده است:

• کاملاً در لایه مخاطی (داخلی‌ترین لایه) دیواره معده و در 7 الی 15 غده لنفاوی مجاور تومور نیز یافت می‌شود.
• در لایه ماهیچه‌ای (میانی) دیواره معده و تا 6 غده لنفاوی مجاور تومور یافت می‌شود.
• در لایه سروزی (بیرونی‌ترین) دیواره معده گسترش یافته ولی به هیچ غده لنفاوی یا اندام‌های دیگری رسوخ نكرده است.

مرحله سه (III)
در مرحله سه (III) سرطان معده بسته به جاهایی که سرطان گسترش یافته، به مراحل سه اي (IIIA) و سه بي (IIIB) تقسیم می‌شود:
مرحله سه اي (IIIA): سرطان در بخش‌های زیر گسترش یافته است:

• در لایه ماهیچه‌ای (میانی) دیواره معده و در 7 الی 15 غده لنفاوی مجاور تومور یافت می‌شود.
• در لایه سروزی (بیرونی‌ترین لایه) دیواره معده پيشروي كرده و در 1 الی 6 غده لنفاوی مجاور نیز یافت می‌شود.
• در اندام‌های مجاور معده رسوخ كرده اما به هیچ غده لنفاوی یا اندام‌های دیگر بدن سرایت نکرده است.

مرحله سه بي (IIIB): سرطان به لایه سروزی (بیرونی‌ترین لایه) دیواره معده سرایت کرده و در 7 الی 15 غده لنفاوی مجاور تومور یافت می‌شود.
مرحله چهار (IV)
در مرحله چهار (IV)، سرطان به بخش‌های زیر سرایت کرده است:

• اندام‌های مجاور معده و حداقل یک غده لنفاوی.
• بیش از 15 غده لنفاوی.
• بخش‌های دیگر بدن.

سرطان معده عودکننده
سرطان معده عودکننده، سرطانی است که بعد از درمان عود می‌کند (بازمی‌گردد).
سرطان ممکن است در معده یا بخش‌های دیگر بدن مانند ريه یا غدد لنفاوی عود کند.
حق انتخاب‌های درمان:
نکات کلیدی این بخش:

• انواع مختلف درمان برای بیماران مبتلا به سرطان معده وجود دارد.
• چهار نوع درمان استاندارد مورد استفاده قرار می‌گیرد:
• عمل جراحی.
• شیمی‌درمانی.
• پرتودرمانی.
• شیمی پرتودرمانی.
• انواع جدید درمان در پژوهش‌های بالینی مورد آزمایش قرار مي‌گيرند. شايد بیماران بخواهند در پژوهش‌های بالینی شركت کنند. بیماران می‌توانند قبل، در طول درمان و یا پس از شروع درمان وارد پژوهش‌های بالینی شوند.
• ممکن است آزمایش‌های پيگيري مورد نیاز باشد.

برای افراد مبتلا به سرطان معده انواع مختلف درمان وجود دارد.
انواع مختلف درمان برای مبتلايان به سرطان معده موجود است. برخی از درمان‌ها، استاندارد هستند (روش‌هايي كه در حال حاضر برای درمان از آنها استفاده می‌شود) و برخی از آنها طی پژوهش‌های بالینی در مرحله آزمایش‌اند. درمان پژوهش‌ بالینی مطالعه‌اي تحقیقاتی است که به بهبود درمان‌های رایج یا کسب اطلاعات در مورد درمان‌های جدید به مبتلایان سرطان کمک می‌کنند.
وقتی که پژوهش‌های بالینی نشان بدهند یک درمان جدید بهتر از درمان استاندارد است، ممکن است درمان جدید تبدیل به درمان استاندارد شود. شايد بیماران بخواهند در پژوهش‌های بالینی شركت کنند. بايد دانست كه در برخی از پژوهش‌های بالینی فقط بیمارانی که از درمان استاندارد استفاده نمی‌کنند، مي‌توانند شركت كنند.
چهار نوع درمان استاندارد مورد استفاده:
عمل جراحی
عمل جراحی درمان رایجی برای تمامی مراحل سرطان معده است. انواع عمل‌های جراحی زیر ممکن است مورد استفاده قرار گیرد:

• معده‌برداری جزئی: برداشتن بخشی از معده و غدد لنفاوی مجاور است و بخش‌هایي از بافت‌ها و اندام‌های دیگر مجاور تومور طحال نیز ممکن است برداشته شود. طحال اندامی در قسمت فوقانی شکم است که خون را پالايش کرده و سلول‌های قدیمی خون را جدا می‌کند.
• معده‌برداری کامل: برداشتن تمام معده، غدد لنفاوی مجاور و بخش‌هایی از مری، روده کوچک و بافت‌های مجاور تومور است. ممکن است طحال هم برداشته شود.

در اين‌صورت مری به روده کوچک وصل می‌شود تا بیمار بتواند به خوردن و نوشیدن ادامه دهد.
اگر تومور تمام معده را در بر گرفته باشد، اما نتوان با جراحی استاندارد آن را کاملاً از ميان برداشت، ممکن است شیوه‌های زیر مورد استفاده قرار گیرد:

• تعبیه استنت داخل مجرایی: روندی برای وارد کردن یک استنت (یک لوله باریک قابل ارتجاع) به‌منظور باز نگه داشتن یک راه عبور (مانند شریان‌ها یا مری) است. برای تومورهایی که راه عبور به داخل و بیرون معده را بسته‌اند، ممکن است عمل جراحی برای قرار دادن یک استنت از مری به معده یا از معده به روده کوچک انجام شود تا بیمار بتواند به‌صورت عادی غذا بخورد.
• لیزردرمانی داخل مجرایی: روندی که در آن یک آندوسکوپ (یک لوله باریک روشن) به همراه یک لیزر متصل به آن وارد بدن می‌شود. لیزر ابزاري است كه با تاباندن نور خاصي می‌تواند به‌عنوان یک چاقوي جراحي مورد استفاده قرار گیرد.

شیمی‌درمانی:
شیمی‌درمانی نوعي درمان سرطان است که در آن برای متوقف کردن رشد سلول‌های سرطانی با کشتن سلول‌ها یا مانع تقسیم شدن آنها، از داروها استفاده می‌شود. وقتی شیمی‌درمانی از راه خوردن دارو و یا تزریق آن در رگ یا ماهیچه انجام می‌شود، داروها وارد جریان خون شده و به سلول‌های سرطانی سراسر بدن می‌رسند. (شیمی‌درمانی سیستمیک)
وقتی دارو مستقیماً در ستوان فقرات، یک اندام، و یا حفره بدن، مثل شکم وارد می‌شود، داروها عمدتاً سلول‌های سرطانی آن مناطق را تحت تأثیر قرار می‌دهند (شیمی‌درمانی منطقه‌ای).
راهی که برای انجام شیمی‌درمانی انتخاب می‌شود، به نوع و مرحله سرطان مورد درمان بستگی دارد.
پرتودرمانی:
پرتودرمانی نوعي درمان سرطان است که از اشعه‌ ايكس (x-ray) پرانرژی یا انواع دیگر اشعه‌ها برای کشتن سلول‌های سرطانی یا متوقف کردن رشد آنها استفاده مي‌شود.
دو نوع پرتودرمانی وجود دارد: پرتودرمانی بیرونی، که برای فرستادن اشعه برای مقابله سرطان از دستگاهي بیرون بدن استفاده می‌شود. پرتودرمانی درونی، که از مواد رادیواکتیو قرار داده شده در سوزن‌ها، دانه‌ها، لوله‌ها یا سوندهایی که مستقیماً درون یا مجاور سرطان قرار داده شده‌اند، استفاده می‌شود. روش انجام پرتودرمانی به نوع و مرحله سرطان مورد درمان بستگی دارد.
شیمی پرتودرمانی:
شیمی پرتودرمانی، روشی است که شیمی‌درمانی و پرتودرمانی را برای افزایش آثار هر دو، با هم ترکیب می‌کند.
اگر شیمی پرتودرمانی پس از جراحی برای افزایش امكان درمان انجام شود، کمکی نامیده می‌شود و اگر قبل از جراحی انجام شود شیمی‌درمانی قبل از عمل نامیده می‌شود.
انواع جدید درمان نيز در پژوهش‌های بالینی در حال آزمایشند.اطلاعات راجع به پژوهش‌های بالینی در پايگاه موسسه تحقيقات، آموزش و پيشگيري سرطان (www.NCI.ir) در دسترس‌اند.
ممکن است بیماران بخواهند در مطالعات بالینی شركت کنند.
برای برخی بیماران، شركت در یک پژوهش‌ بالینی مي‌تواند بهترین انتخاب درمان باشد. پژوهش‌های بالینی بخشی از كارهاي تحقيقاتي سرطان هستند. پژوهش‌های بالینی برای دانستن اینکه آیا درمان‌های جدید سرطان، مطمئن و مؤثر و یا بهتر از درمان‌های استاندارد هستند، انجام می‌شوند.
بسیاری از درمان‌های استاندارد سرطان در حال حاضر، بر مبنای پژوهش‌های بالینی گذشته پایه‌گذاری شده‌اند. بیمارانی که در یک پژوهش‌ بالینی شرکت می‌کنند ممکن است به‌صورت استاندارد درمان شوند یا در میان اولین کسانی باشند که یک درمان جدید را تجربه کرده‌اند.
بیماران می‌توانند قبل، در طول، یا پس از شروع درمان در پژوهش‌های بالینی شركت كنند.
برخی پژوهش‌های بالینی، تنها افرادی را در بر می‌گیرند که هنوز مورد درمان قرار نگرفته‌اند.
درمان‌های آزمایشی، بررسي بیمارانی که سرطانشان با درمان استاندارد بهتر نشده است، انجام مي‌شود. پژوهش‌های بالینی دیگری نیز وجود دارند که راه‌های توقف بازگشت (عود کردن) سرطان یا کاهش عوارض جانبی درمان را بررسی می‌کنند.
ممکن است آزمایش‌های پيگيري مورد نیاز باشند. برخی از آزمایش‌هايي که برای تشخیص سرطان یا پی بردن به مرحله آن انجام می‌شوند را می‌توان تکرار كرد.
برخی از آزمایش‌ها به‌منظور آگاهی از نحوه عملكرد درمان تکرار می‌شوند. تصمیم‌گیری در مورد اینکه درمان ادامه پیدا کند، تغییر داده و یا متوقف شود، بر مبنای نتایج این آزمایش‌ها انجام مي‌شود.
گاهي این عمل ارزيابي مجدد نامیده می‌شود.
انجام برخی از این آزمایش‌ها هر چند وقت یک بار پس از اتمام درمان، ادامه می‌یابد. نتایج این آزمایش‌ها می‌تواند نشان بدهد وضعیت شما عوض شده است یا سرطان عود کرده است (بازگشته است). این آزمایش‌ها برخی اوقات آزمایش‌ها یا معاینات متعارف (روتین) دنباله‌دار نامیده می‌شوند.
حق انتخاب‌های درمان هر مرحله
مرحله صفر (0) كارسينوماي درجا (carcinoma insitu)
مرحله يك I سرطان معده.
مرحله دو II سرطان معده.
مرحله سه III سرطان معده.
مرحله چهار IV سرطان معده.
مرحله صفر (0) كارسينوماي درجا (carcinoma insitu)
درمان مرحله صفر معمولاً عمل جراحی است (معده‌برداری کلی یا جزئی).
از طریق PDQ مرکز پژوهش‌های بالینی سرطان NCI که در حال حاضر در مرحله صفر سرطان معده (stage o gastric cancer) بیمار می‌پذیرد، پژوهش‌های بالینی آمریکا را مطالعه کنید.
برای نتایج دقیق‌تر، با استفاده از مشخصات دیگر مانند مکان آزمايش‌ها، نوع درمان، یا نام دارو، جست‌وجو را محدود کنید.
مرحله يك (I) سرطان معده
درمان مرحله يك I سرطان معده به اين شیوه‌‌ها انجام مي‌شود:

• عمل جراحی (معده‌برداری کلی یا جزئی).
• عمل جراحی (معده‌برداری کلی یا جزئی) که با شیمی رادیودرمانی ادامه می‌یابد.
• پژوهش‌ بالینی شیمی رادیو درمانی که قبل از عمل جراحی انجام می‌شود.

برای نتایج دقیق‌تر، با استفاده از مشخصات دیگر مانند مکان آزمايش‌ها، نوع درمان، یا نام دارو، جست‌وجو را محدود کنید.
مرحله دو (II) سرطان معده
درمان مرحله دو (II) سرطان معده می‌تواند به روش‌های زیر باشد:

• عمل جراحی (معده برداری کلی یا جزئی).
• عمل جراحی (معده برداری کلی یا جزئی) که با شیمی پرتودرمانی ادامه می‌یابد.
• شیمی‌درمانی قبل از عمل جراحی.
• پژوهش‌ بالینی جراحی که با شیمی پرتودرمانی که داروهای جدید ضدسرطان را آزمایش می‌کنند، ادامه می‌یابد.
• پژوهش‌ بالینی شیمی رادیو درمانی که قبل از عمل جراحی انجام می‌شود.

برای نتایج دقیق‌تر، با استفاده از مشخصات دیگر مانند مکان آزمايش‌ها، نوع درمان، یا نام دارو، جست‌وجو را محدود کنید.
مرحله سه (III) سرطان معده
درمان مرحله سه (III) سرطان معده به روش‌های زیر است:

• عمل جراحی (معده‌برداری کلی).
• عمل جراحی که با شیمی پرتودرمانی ادامه می‌یابد.
• شیمی‌درمانی که قبل و بعد از عمل جراحي انجام می‌شود.
• پژوهش‌ بالینی جراحی که با شیمی رادیودرمانی‌ای که داروهای ضدسرطان جدید را آزمایش می‌کند، دنبال می‌شود.
• پژوهش‌ بالینی شیمی رادیو درمانی که قبل از عمل جراحی انجام می‌شود.

برای نتایج دقیق‌تر، با استفاده از مشخصات دیگر مانند مکان آزمايش‌ها، نوع درمان، یا نام دارو، جست‌وجو را محدود کنید.
مرحله چهار (IV) سرطان معده
درمان مرحله چهار (IV) سرطان معده که به اندام‌های دورتر سرایت کرده است، می‌تواند به شیوه‌های زیر باشد:

• عمل جراحی (معده‌برداری کلی).
• عمل جراحی که با شیمی پرتودرمانی ادامه می‌یابد.
• شیمی‌درمانی که قبل و بعد از عمل انجام می‌شود.
• پژوهش‌ بالینی جراحی که با شیمی رادیودرمانی‌ای که داروهای ضدسرطان جدید را آزمایش می‌کند، دنبال می‌شود.
• پژوهش‌ بالینی شیمی رادیودرمانی که قبل از عمل جراحی انجام می‌شود.

درمان مرحله چهار (IV) سرطان معده که به اندام‌های دورتر سرایت کرده است، به شیوه‌های زیر است:

• شیمی‌درمانی به‌عنوان درمان مسکن برای کاهش علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی.
• لیزردرمانی داخل مجرایی یا قرار دادن استنت داخل مجرایی برای کاهش گرفتگی معده.
• پرتودرمانی به‌عنوان درمان مسکن برای متوقف کردن خونریزی، تسکین درد یا کوچک کردن توموری که معده را فرا گرفته (بسته) است.
• عمل جراحی به‌عنوان درمان مسکن برای متوقف کردن خونریزی یا کوچک کردن توموری که معده را فرا گرفته (بسته) است.
• پژوهش‌ بالینی از ترکیبات جدید شیمی‌درمانی به‌عنوان درمان مسکن برای کاهش علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی

برای نتایج دقیق‌تر، با استفاده از مشخصات دیگر مانند مکان آزمايش‌ها، نوع درمان، یا نام دارو، جست‌وجو را محدود کنید.
درمان سرطان معده عودکننده:
درمان سرطان معده عودکننده به شیوه‌های زیر است:

• شیمی‌درمانی به‌عنوان درمان مسکن برای کاهش علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی.
• لیزردرمانی داخل مجرایی یا قرار دادن استنت داخل مجرایی برای کاهش گرفتگی (بسته بودن) معده
• پرتودرمانی به‌عنوان درمان مسکن برای متوقف کردن خونریزی یا کوچک کردن توموری که معده را فرا گرفته (بسته) است.
• عمل جراحی به‌عنوان درمان مسکن برای متوقف کردن خونریزی یا کوچک کردن توموری که معده را فرا گرفته (بسته) است.
• پژوهش‌ بالینی از ترکیبات جدید شیمی‌درمانی به‌عنوان درمان مسکن برای کاهش علائم بیماری و بهبود کیفیت زندگی.

منبع

[Helena.M]

درمان سرطان لوزالمعده

نکات مهم این بخش در بیماری سرطان لوزالمعده، سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های لوزالمعده تشکیل می‌شوند. ممکن است کشیدن سیگار و سابقه بهداشتی افراد بر خطر ایجاد سرطان لوزالمعده تأثیر گذارد. نشانه‌های احتمالی سرطان لوزالمعده شامل زردی (یرقان)، درد، و کاهش وزن است. ردیابی (یافتن) و تشخیص مراحل اولیه سرطان لوزالمعده مشکل است. از تست‌هایی که در آنها لوزالمعده معاینه می‌شود برای ردیابی (یافتن)، تشخیص، و مرحله‌بندی سرطان لوزالمعده استفاده می‌کنند. عوامل خاصی بر پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمان تأثیر می‌نمایند.

در بیماری سرطان لوزالمعده، سلول‌های بدخیم (سرطانی) در بافت‌های لوزالمعده تشکیل می‌شود.
لوزالمعده غده‌ای به طول تقریباً 6 اینچ به شکل گلابی باریکی می‌باشد که به پهلو قرار گرفته است. انتهای عریض‌تر لوزالمعده را سر آن، بخش میانی آن را بدنه آن، و انتهای باریک آن را دم آن می‌نامند. لوزالمعده در پشت معده و در جلوی ستون فقرات قرار دارد.
لوزالمعده دارای سه ناحیه سر و بدنه و دم است، و در شکم نزدیک به معده، روده‌ها، و اندام‌های دیگر قرار دارد.
لوزالمعده در بدن دو کار اصلی انجام می‌دهد که عبارتند از:

• تولید عصاره‌ها (شیره‌هایی) که به هضم (تجزیه) مواد غذایی کمک می‌کنند.
• تولید هورمون‌ها، مانند انسولین و گلوکاگن، که به کنترل سطح قند خون کمک می‌کنند. هر دو

این هورمون‌ها در مصرف و ذخیره نمودن انرژی حاصل از مواد غذایی به بدن کمک می‌کنند.
عصاره‌های گوارشی توسط سلول‌های برون‌ریز پانکراس (لوزالمعده) و هورمون‌ها توسط سلول‌های درون‌ریز پانکراس تولید می‌شوند. تقریباً 95% سرطان‌های لوزالمعده در سلول‌های برون‌ریز ایجاد می‌شود.
ممکن است کشیدن سیگار و سابقه بهداشتی بر خطر ایجاد سرطان لوزالمعده تأثیر گذارد.
هر چیزی که خطر دچار شدن به بیماری را افزایش می‌دهد عامل خطر نامیده می‌شود. مواجه بودن با عامل خطر به معنی ابتلا به سرطان نمی‌باشد؛ و روبرو نبودن با عوامل خطر به معنی دچار نشدن به سرطان نیست. افرادی که فکر می‌کنند با بالا بودن خطر سرطان مواجه هستند باید با پزشک خود در این باره مشورت نمایند.
عوامل خطر سرطان لوزالمعده شامل موارد زیر است:

• کشیدن سیگار.
• دیابت طولانی‌مدت
• التهاب مزمن لوزالمعده
• بیماری‌های خاص ارثی، مانند التهاب ارثی لوزالمعده، سندروم تیپ یک نئوپلازی متعدد غده درون‌ریز (Multiple Endocrine Neoplasia Type 1 Syndrome)، سرطان ارثی غیرپولیپوزی روده بزرگ (HNPCC; Lynch Syndrome)، سندروم فون هیپل – لیندائو (Von Hippel – Lindau Syndrome)، آتاکسی تلانژکتازی (Ataxia-Telangiectasia)، و سندروم ملانوم با خال گوشتی متعدد غیرتیپیک (آتیپیک) خانوادگی (Familial Atpical Multiple Mole Melanoma Syndrome یا FAMMM).

نشانه‌های احتمالی سرطان لوزالمعده شامل زردی (یرقان)، درد، و کاهش وزن است.
امکان دارد این علائم، و علائم دیگر، در اثر ابتلا به سرطان لوزالمعده ایجاد شود. ممکن است بیماری‌های دیگر همین علائم را ایجاد کنند.
اگر هریک از علائم زیر مشاهده شود، باید با پزشک مشورت نمود:

• زردی یا یرقان (زرد شدن پوست و زرد شدن قسمت‌های سفید چشم).
• درد در قسمت بالایی یا میانی شکم و پشت.
• کاهش وزن بی‌دلیل.
• بی‌اشتهایی.
• خستگی (مفرط).

ردیابی (یافتن) و تشخیص مراحل اولیه سرطان لوزالمعده مشکل است.
ردیابی و تشخیص سرطان لوزالمعده به دلایل زیر دشوار است:

• مراحل اولیه سرطان لوزالمعده هیچ نشانه یا علائم قابل‌ملاحظه (مشهودی) ندارد.
• هنگامی‌که علائم سرطان لوزالمعده مشاهده می‌شود، این علائم شبیه نشانه‌های بسیاری از بیماری‌های دیگر است.
• لوزالمعده در پشت اندام‌های دیگر مانند معده، روده کوچک، کبد، کیسه صفرا، طحال، و مجاری صفرا قرار دارد.

از تت‌هایی که در آنها لوزالمعده معاینه می‌شود برای ردیابی (یافتن)، تشخیص، و مرحله‌بندی سرطان لوزالمعده استفاده می‌کنند.
سرطان لوزالمعده را معمولاً با تست‌ها و رویه‌هایی تشخیص می‌دهند که در آنها تصاویری از لوزالمعده و اطراف آن تهیه می‌شود. فرآیندی که استفاده می‌کنند تا مشخص نمایند آیا سلول‌های سرطانی در داخل و اطراف لوزالمعده گسترش یافته است مرحله‌بندی نامیده می‌شود. معمولاً تست‌ها و رویه‌های ردیابی، تشخیص، و مرحله‌بندی سرطان لوزالمعده به‌طور همزمان صورت می‌گیرد. دانستن مرحله بیماری و اینکه آیا سرطان لوزالمعده را می‌توان با عمل جراحی از بدن خارج نمود، در برنامه‌ریزی درمان اهمیت دارد.
ممکن است از تست‌ها و رویه‌های زیر استفاده شود:

• معاینه بدنی و سابقه بهداشتی: معاینه بدنی برای وارسی نشانه‌های عمومی سلامتی، از جمله وارسی نشانه‌های بیماری، مانند وجود توده یا هر چیز دیگری که غیرعادی به‌نظر می‌آید. سابقه عادات بهداشتی شخص بیمار و بیماری‌های قبلی او و درمان‌هایی که در مورد آنها انجام شده است نیز ثبت می‌شود.
• رادیوگرافی قفسه سینه: عکس‌برداری از اندام‌ها و استخوان‌های داخل قفسه سینه با استفاده از اشعه – X. اشعه – X نوعی پرتو انرژی است که می‌تواند از بدن عبور کند و به فیلمی برخورد نماید و تصویری از نواحی داخل بدن تولید کند.
• سی.تی.اسکن (CAT اسکن): رویه‌ای که در آن یک‌سری تصاویر تفصیلی از زوایای مختلف از نواحی داخل بدن گرفته می‌شود. این تصاویر را کامپیوتری می‌گیرد که به دستگاه اشعه - X متصل است. ممکن است ماده‌ای رنگی به سیاهرگی در بدن شخص بیمار تزریق کنند، با او این ماده را بلع کند، تا به واضح‌تر دیده شدن اندام‌ها یا بافت‌ها در تصاویر کمک شود. این رویه را تصویربرداری مقطعی محاسباتی، تصویربرداری مقطعی کامپیوتری، یا تصویربرداری مقطعی محوری کامپیوتری هم می‌نامند. در سی.تی.اسکن اسپیرال یا مارپیچی، با استفاده از یک دستگاه اشعه – X که در مسیری مارپیچی بدن را اسکن (پویش) می‌کند، یک‌سری تصاویر بسیار تفصیلی از نواحی داخل بدن برداشته می‌شود.
• MRI (تصویربرداری با استفاده از تشدید مغناطیسی یا Magnetic Resonance Imagiing): رویه‌ای که در آن از یک آهن‌ربا، امواج رادیویی، و کامپیوتر استفاده می‌شود تا یک‌سری تصاویر تفصیلی از نواحی داخل بدن تهیه شود. این رویه را تصویربرداری با استفاده از تشدید مغناطیسی هسته‌ای (NMRI یا Nuclear Magnetic Resonance Imaging) هم می‌نامند.
• PET اسکن (Positron Emission Tomography Scan یا اسکن تصویربرداری مقطعی با استفاده از گسیل پوزیترون): رویه‌ای برای یافتن سلول‌های تومور بدخیم در بدن. مقدار اندکی گلوکوز (قند) رادیونوکلاید (رادیو ایزوتوپ) را در سیاهرگی تزریق می‌کنند. اسکنر به دور بدن می‌چرخد و از جایی در بدن که در آن این گلوکوز مصرف می‌شود عکس می‌گیرد. سلول‌های تومور بدخیم در این عکس روشن‌تر دیده می‌شوند زیرا در مقایسه با سلول‌های نرمال فعال‌تر هستند و مقدار بیش‌تری گلوکوز جذب می‌کنند.
• سونوگرافی آندوسکوپیک (EUS یا Endoscopic Ultrasound): رویه‌ای که در آن یک آندوسکوپ را، معمولاً از راه دهان یا روده بزرگ، وارد بدن می‌کنند. این آندوسکوپ ابزار باریک لوله مانندی است که به یک منبع نور و یک عدسی مجهز است. از یک پروب (Probe یا وسیله استوانه‌ای بلندی که برای جست‌وجوی زخم‌ها یا حفرات و مجاری طبیعی بدن به‌کار می‌رود) که در انتهای آندوسکوپ قرار دارد، برای باز تاباندن امواج صوتی پرانرژی (فراصوتی) از بافت‌ها و اندام‌های داخل بدن و ایجاد پژواک استفاده می‌شود. این پژواک‌ها تصویری از بافت‌های بدن تشکیل می‌دهند که آن را صوت نگار (سونوگرام) می‌نامند. نام دیگر این رویه سونوگرافی داخلی (Endosonography) است.
• آندوسکوپی شکم (لاپاراسکوپی): رویه‌ای در جراحی برای نگاه کردن به اندام‌های داخل شکم به منظور وارسی نشانه‌های بیماری. بریدگی‌های (برش‌های) کوچکی در دیواره شکم ایجاد می‌شود و یک آندوسکوپ شکم یا لاپاراسکوپ (لوله باریکی که دارای منبع نور است) را در داخل یکی از این برش‌ها قرار می‌دهند. امکان دارد ابزار‌های دیگری را از راه همین برش، یا از راه برش‌های دیگر، وارد بدن کنند تا رویه‌هایی مانند برداشتن اندام‌ها یا نمونه‌برداری برای بیوپسی را انجام دهند.
• بررسی آندوسکوپیک مجاری صفراوی و لوزالمعده (ERCP یا Endoscopic Retrograde Cholangiopancreatography): رویه‌ای که برای رادیوگرافی مجاری (لوله‌هایی) استفاده می‌شود که صفرا را از کبد به کیسه صفرا و از کیسه صفرا به روده کوچک حمل می‌کنند. گاهی اوقات سرطان لوزالمعده باعث باریک شدن این مجاری و مسدود یا کند شدن جریان صفرا می‌شود و در نتیجه زردی (یرقان) بروز می‌کند. یک آندوسکوپ (لوله باریکی که دارای منبع نور است) را از راه دهان، مری، و معده در اولین بخش از روده کوچک قرار می‌دهند. سپس یک کاتتر (لوله‌ای کوچکتر) را از راه آندوسکوپ وارد مجاری لوزالمعده می‌کنند. ماده‌ای رنگی از راه کاتتر به داخل این مجاری تزریق می‌شود و عکس‌برداری با استفاده از اشعه – X صورت می‌گیرد. اگر تومور این مجاری را مسدود کرده باشد، می‌توانند لوله ظریفی را در داخل آنها قرار دهند تا گرفتگی برطرف شود و لوله (که Stent یا استنت هم نامیده می‌شود) را بیرون نیاورند تا مجاری باز بمانند. همچنین می‌توانند از بافت‌ها نمونه‌برداری کنند.
• تصویربرداری مجاری صفراوی داخل کبدی از راه پوست (Percutaneous Transhepatic Cholangiography یا PTC): رویه‌ای که برای رادیوگرافی کبد و مجاری صفرا استفاده می‌شود. سوزن نازکی را از راه پوست زیر دنده‌ها به داخل کبد فرو می‌کنند. ماده‌ای رنگی به داخل کبد یا مجاری صفرا تزریق می‌شود و رادیوگرافی صورت می‌گیرد. اگر انسدادی پیدا شود، گاهی اوقات لوله نازک انعطاف‌پذیری به نام استنت را در کبد قرار می‌دهند تا صفرا به داخل روده کوچک یا به داخل کیسه جمع‌آوری که در بیرون از بدن شخص بیمار قرار دارد زهکشی شود. این تست را تنها در صورتی انجام می‌دهند که انجام ERCP میسر نباشد.
• بیوپسی: برداشتن سلول‌ها یا بافت‌هایی از بدن تا آسیب‌شناس بتواند آنها را زیر میکروسکوپ نگاه کند و نشانه‌های سرطان را مشاهده نماید. چند روش برای انجام بیوپسی مربوط به سرطان لوزالمعده وجود دارد. ممکن است در طول رادیوگرافی یا سونوگرافی، سوزن ظریفی را به داخل لوزالمعده فرو کنند تا سلول‌هایی از آن را بردارند. ممکن است در طول لاپاراسکوپی (برش کوچکی که در دیواره شکم ایجاد می‌شود) بافت‌برداری را هم انجام دهند.

عوامل خاصی بر پیش‌آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمان تأثیر می‌گذارند.
پیش آگهی (احتمال بهبودی) و گزینه‌های درمان به موارد زیر بستگی دارد:

• اینکه آیا تومور را می‌توان با عمل جراحی برداشت.
• مرحله سرطان (اندازه تومور و اینکه آیا سرطان در بیرون از لوزالمعده به بافت‌ها یا غدد لنفاوی مجاور یا به دیگر قسمت‌های بدن گسترش یافته است).
• سلامتی عمومی بیمار.
• اینکه آیا سرطان تازه تشخیص داده شده یا برگشت (عود) کرده است.

سرطان لوزالمعده را تنها در صورتی می‌توان کنترل نمود که پیش از گسترش یافتن پیدا شود، که در این زمان می‌توان آن را با عمل جراحی برداشت. اگر سرطان گسترش یافته باشد، با انجام درمان تسکینی می‌توان علائم و عوارض این بیماری را کنترل نمود و، از این طریق، کیفیت زندگی شخص بیمار را بهبود بخشید.