موقعیت جغرافیایی استانها

[Mr.Engineer]

استان آذربايجان غربي
آذربايجان در دورة هخامنشي جزو كشور ماد محسوب مي شد. پس از حملة اسكندر، بنام آتوپارت، والي ايراني آن،آتورپاتكان خوانده شد. همين نام است بصورتهاي آذربايگان و آذربايجان در آمده است.
با ورود عشاير ترك به اذربايجان بخصوص از دورة سلجوقيان زبان تركي آذري و كردي بعنوان زيان محاوره در اين ناحيه رواج پيدا كرد.
اين استان با مساحتي بالغ بر 37،588 كيلومتر مربع و با جمعيتي برابر با 2،325،019 نفر(1370) يكي از استانهاي مهم كشور از لحاظ كشاورزي و موقعيت جغرافيايي بشمار مي رود. آذربايجان غربي نزديك به 135 كيلومتر مرز بين المللي مشترك در امتداد رود ارس با جمهوري خودمختار نخجوان در آذربايجان شوروي دارد. طوي مرزهاي مشترك آن با تركيه و عراق نيز به ترتيب حدود 488 و 200 كيلومتر مي باشد.
بزرگترين درياچه داخلي ايران بنام اروميه (رضائيه) موجبات تقسيم طبيعي آذربايجان را به دو بخش شرقي- غربي فراهم ساخته است. مساحت اين درياچه معادل 4،868 كيلومتر مريع و ارتفاع سطح آب آن نسبت به سطح آب خليج فارس 1،274 متر است. درياچه اوميه كه زيستگاه مهمي براي پرندگان مهاجر محسوب مي شود، در سطح قارة اسيا از زيبايي و تنوع كم نظيري برخوردار است و در حال حاضر بعنوان پارك ملي درياچة اروميه تحت كنترل سازمان حفاظت محيط زيست قرار دارد. آب اين درياچه به علت داشتن نمك و املاح طبيعي و لجن مورد استفاده بيماران پوستي و رماتيسمي قرار مي گيرد.
در استان آذربايجان غربي همانند ساير استانهاي ايران آثار تاريخي و باستاني فراواني از دوران قبل و بعد از اسلام وجود دارد، كه جزء جاذيه هاي توريستي و سياحتي استان بشمار مي رود. از جمله آنها مي توان آثار تاريخي زير را بر شمرد:
كليساي طاووس(قره كليسا) مربوط به قرون 7 و 13 ميلادي؛ تپه باستاني بسطام
(دژ بسطام)، در شهرستان خوي و در 5 كيلومتري قره ضياءالدين؛ دروازه سنگي باقيمانده از حصار قديمي شهر خوي در طرف باختر خيابان امام؛ تخت سليمان، در 45 كيلومتري شمال خاوري شهر تكاب و از بقاياي قلعه، قصر و آتشكده بزرگ و با شكوه آذرگشسب(يكي از سه آتشكده مهم ساساني)؛ كاخ باغچه جوق(كاخ سردا ماكو) در 6 كيلومتري شهر ماكو كه در دوران اقبال السلطنه بنا شده و در حال حاضر به موزه تبديل شده؛ و دخمه فقرگاه در نزديكي تاش تپه در محلي موسوم به فقرگاه واقع شده و ظاهراً آرامگاه يكي از شاهزادگان دولت ماد مي باشد.
علاوه بر اينها كشفيات باستانشناسي كه از تپه حسنلو واقع در 9 كيلومتري شمال خاوري شهر نقده به دست آمده، مبين آن است كه اين نواحي از شش هزار سال پيش از ميلاد مسيح مسكوني بوده، و تمدني پيشرفته نيز داشته است. در سال 1337 از اين تپه جام بزرگ طلايي گرانبها و نفيس با نقوشي بسيار زيبا بدست آمد كه هم اكنون در موزه ايران باستان تهران نگهداري مي شود.