گزيده اي از ديوان شاه نعمت الله ولي

[م.محسن]

رنديم و دگر مستيم تا باد چنين بادا

رنديم و دگر مستيم تا باد چنين بادا / توبه همه بشکستيم تا باد چنين بادا


چون قطره از اين دريا ديروز جدا بوديم / امروز به پيوستيم تا باد چنين بادا

عقل از سر ناداني درد سر ما مي داد / عشق آمد و وارستيم تا باد چنين بادا

ما دست برآورديم در پاش سر افکنديم / مستانه از آن دستيم تا باد چنين بادا

زنار سر زلفش افتاد به دست ما / زنار چنان بستيم تا باد چنين بادا

آن رند خراباتي رندانه حريف ماست / او سرخوش و ما مستيم تا باد چنين بادا

ما سيد رندانيم با ساقي سرمستان / در ميکده بنشستيم تا باد چنين بادا