روم باستان

[setayesh shb]

روم باستان
روم در دشت حاصلخیزی در «لاتیوم» که بخشی از آن در حال حاضر در ایتالیا می باشد، واقع شده بود. در شمال روم، قوم اتروسکان زندگی می کردند و در جنوب گروهی از مهاجران یونانی سکونت داشتند. گروههای کوچکتری از کشاورزان از جمله «سابین ها» و «سامین ها» نیز وجود داشتند. گفته می شود شهر روم بر روی هفت تپه بنا شده است. یکی از آنها تپه «پالاتن» می باشد که احتمالاً محل تشکیل اولین دهکده های «لاتین» بوده است. پس از آن، امپراتوران روم قصرهای باشکوه خود را در آن جا بنا کردند. واژه «پالیسن» که به معنای قصر می باشد، از نام تپه پالاتن گرفته شده است.
سرزمین روم چگونه به وجود آمد؟
در حدود 3000 سال پیش، اهالی قبیله ای که «لاتین ها» نامیده می شدند، بر روی تپه هایی که روم امروزی واقع شده است، سکونت گزیدند. مردم این قبیله، مکان مناسبی را برای زندگی انتخاب کرده بودند. آنها می توانستند از بالای تپه ها هر دشمنی را که به آن جا نزدیک می شد، به راحتی ببیند. رودخانه ی «تیبر» که در پایین تپه ها جریان داشت، آب آشامیدنی مردم را تأمین می کرد و آنها می توانستند از طریق این رودخانه با قایق به دریا برسند. طولی نکشید که دهکده های اطراف گسترش یافتند و در نهایت به یکدیگر وصل شدند و امپراتوری باستان را به وجود آورند.
شیوه زندگی رومیان

حکومت اولین امپراتور روم، آگوستوس در سال ۲۷ قبل از میلاد آغاز شد. این حکومت شاهد آغاز پکس رومانا، با دوران ثبات سیاسی و شکوه و جلال فراوان که حدود ۲۰۰ سال ادامه داشت، بود. در طول این دوره، امپراتور روم به مدیترانه و بخش اعظم اروپای غربی حکومت می‌کرد. امپراتوری به شکل کاملی سازماندهی شده بود و به خوبی اداره و کنترل می‌شد. یک شبکه از راهها سرزمین‌های امپراتوری را به پایتخت، رم، متصل می‌کرد. لژیون آموزش دیده روم از تمام نقاط بحرانی در طول مرزهایش دفاع می‌کرد. شهروندان رومی از یک قانون مشترک، فرهنگ مشترک و زبان مشترک، لاتین، بهره مند بودند.
در دنیای رومی ها خیلی مهم بود که افراد سایو (شهروند رومی) باشند. ابتدا، مقام شهروند فقط به افرادی که در درون شهرها زندگی می‌کردند، داده شد. در سال ۸۹ قبل از میلاد، مقام شهروند به تمام ایتالیایی‌ها اعطا شد. تا پیش از ۲۱۲ قبل از میلاد، مقام شهروند رومی به همه مردان آزاد که در محدوده امپراتوری روم زندگی می‌کردند، اعطا شد. مقام شهروندی به بردگان و زنها داده نمی‌شد.
نظم اجتماعی روم
جامعه رومی بر اساس طبقات کاملاً مجزا سازماندهی شده بود. این تقسیم‌بندی جامعه در ابتدایی تاریخ روم، در حدود قرن ششم قبل از میلاد آغاز گردید. صاحب امتیازترین و قدرتمندترین شهروندان رومی، اشراف بودند. بسیاری از اشراف از نوادگان مالکین ثروتمند زمین و خانواده‌های سیاست‌مداران انتخاب می‌شدند. سناتورهایی که بر روم حکومت می کردند، از خانواده‌های اشراف ثروتمند بودند. در طبقه اجتماعی بعدی، اسب سوارها (اعضاء گارد سلطنتی) قرار داشتند. این گروه غالباً تجار ثروتمند یا صرافان (بانکداران) بودند. بسیاری از افراد در ارتش روم با دوایر دولتی اجرایی آن خدمت می‌کردند.
رومیان به چه دانش هایی علاقه داشتند؟
علایق و تمایلات رومیان همواره بسیار عملگرایانه بود. تکامل و توسعه اختراعی مانند ماشین بخار و تولید انبوه آن پر هزینه بودو چنئان هم لازم به نظر نمی رسید. بنابراین شکل ابتدایی آن به دست فراموشی سپرده شد. برعکس، آگاهی های پزشکی به ویژه برای ارتش بسیار مهم بود به همین دلیل آراء حکما و طبیبان یونانی به طور گسترده ای برای جمع آوری و حفظ می شد و حتی تکامل و توسعه یافت. رومیان ابزار جراحی را ** سازی کردند و اولین بیمارستان ها را بنا نهادند.
در علم جغرافیا رومیان پیرو یونانیان بودند، شاهان رومی ابزارهای با مختلف مساحی آشنا بودند. معماران رومی با قرقره آشنا بودند. معماران رومی با جرثقیل و قرقره آشنایی داشتند. کانال های آبرسانی، پل ها، جاده ها و حمام های روم باستان از دقت و مهارت معماران آن دوره پرده بر می داردو علاقه به اختر شناسی نیز در میان رومیان زیاد بود. در قرن دوم میلادی «بطلمیوس» نقشه ای از ستارگان را با 1022 ستاره ثابت و 480 صورت فلکی ترسیم کرد.
رومیان بدون صرفه جویی یا عذاب وجدان از منابع مواد خام استفاده می کردند. چوب آن قدر زیاد در دسترس مردم بود که از آن به عنوان مصالح ساختمانی استفاده می کردند یا آن را برای تولید گرما می سوزاندند و لزومی نمی دیدند که از نفت که در آن دوران شناخته شده بود. به عنوان سوخت استفاده کنند.

خانه‌های رومی

رومیان ثروتمند در خانه‌های بزرگ و وسیع شهری زندگی می‌کردند. درشهر پمپی به این خانه ها (ویلا)می گفتد.از بیرون جلوه این خانه‌ها زیاد چشمگیر نبود. زیرا تنها تعداد محدودی درب و پنجره کوچک نرده‌ای داشتند که مانع ورود دزدان می‌شد.