بهبود زمان دستيابي به ديسك



در اغلب مطالعات الگوريتم ها ، افراد فرض مي كنند داده ها در حافظه اصلي قرار دارند و زمان دستيابي به داده ها هر قلم داده يكسان است . اين مدل از محاسبات را " مدل حافظه اصلي " يا مدل دستيابي تصادفي مي گويند . اما وقتي در مورد ذخيره و بازاريابي اطلاعات بحث مي شود ،‌بايد فرض شود كه داده ها در حافظه اصلي جا نمي شوند . بنابراين در طراحي الگوريتم هاي كارآمد بايد حافظه هاي جانبي در نظر گرفته شوند . تكنيك هاي متعددي ، چه نرم افزاري و چه سخت افزاري وجود دارند كه منجر به بهبود كارايي ديسك مي شوند . اين تكنيك ها زمان پيگرد و تاخير چرخشي را كاهش مي دهند يا سرعت پردازش فايل را افزايش مي دهند .
از بين تكنيك هاي متعددي كه وجود دارد ،‌موارد زير بحث مي شوند :
· استفاده از بافر براي افزايش سرعت پردازش فايل ها
· سازمان دهي داده ها با استفاده از سيلندرها ( استوانه ها ) جهت كاهش زمان پيگرد و تأخير چرخشي .
· استفاده از الگوريتم زمان بندي ديسك درسيستم عامل يا كنتر لگر ديسك ، براي تعيين ترتيب انتخاب بلوك هاي درخواستي
· توزيع داده ها بين چند ديسك كوچك تر به جاي يك ديسك بزرگ . در اين روش با تعداد هدهاي بيشتر براي خواندن ، به تعداد بيشتري از بلوك ها در واح زمان دستيابي مي شود و زمان پيگرد كاهش مي يابد ( استفاده از سيستم raid )
· آينه اي كردن ديسك ها كه موجب مي شود دو يا چند كپي از داده ها روي يك ديسك وجود داشته باشد . در اين روش نه تنها امنيت نگهداري داده ها افزايش مي يابد ، همانند روش قبلي ، در واحد زمان ،‌به بلوك هاي بيشتري دستيابي مي شود . اين عمل بخشي از سيستم raid است .
· استفاده از حافظه نهان ديسك .
· استفاده از تكنيك فاصله گذاري بين بلوك ها جهت كاهش تاخير چرخشي
· پله اي كردن نقاط شروع شيارها جهت كاهش تاخير چرخشي



تهيه و تنظيم مهندس رضا صادقي (دانشجوي كارشناسي ارشد itدانشگاه امير كبير)