سيستم حلقه‌اي ، ساختار سياره زحل و هندسه دوجيني

[MRT]

زحل بعد از سياره مشتري بزرگترين سياره در منظومه شمسي مي‌باشد . اين سياره داراي هفت حلقه مسطح به دور خود است . اين هفت حلقه در واقع شامل تعداد زيادي حلقه‌هاي باريك است كه با ذرات يخي ، سنگ و غبار درست شده‌اند .
اين حلقه‌ها ، زحل را به يكي از زيباترين اجرام آسمان در منظومه شمسي تبديل كرده‌اند . به جز زحل ، سيارات مشتري ، نپتون و اورانوس نيز داراي حلقه‌هايي می‌باشند كه نسبت به حلقه‌هاي زحل بسيار كم نورترند .
قطر زحل در استوا 120.540 كيلومتر ، تقريبا 10 برابر قطر زمين است . اين سياره از زمين با چشم غير مسلح قابل رويت است البته حلقه‌هاي آن از اين فاصله ديده نمی‌شوند . زحل آخرين سياره‌اي بود كه ستاره شناسان باستان موفق به كشف آن شده بودند .








سطح و جو





بيشتر دانشمندان معتقدند كه اين سياره يك غول گازي است و هيچ سطح جامدي ندارد . به هرحال ، به نظر مي‌رسد كه زحل داراي يك هسته داغ و جامد آهني است .
اطراف اين هسته متراكم ، هسته خارجي قرار گرفته كه احتمالا تركيبي از آمونياك ، متان و آب مي‌باشد . يك لايه از هيدروژن به شدت فشرده پيرامون هسته خارجي وجود دارد . در بالاي اين لايه ، منطقه‌اي چسبناك ( شربت مانند ) متشكل از هيدروژن و هليوم جاي گرفته است . هيدروژن و هليوم در نزديك سطح به شكل گاز در مي‌آيند و با اتمسفر زحل كه عمدتا تركيبي از همين دو عنصر است مخلوط مي‌شوند .
يك لايه فشرده از ابر كل سطح زحل را پوشانده است . در تصاوير به دست آمده از اين سياره مناطق و كمربندهاي رنگي قابل تشخيص هستند . چنين مناطقي احتمالا به خاطر تفاوت دما و ارتفاع ابرها در قسمتهاي مختلف ظاهر مي گردند .
گياهان و حيوانات مقيم زمين نمي‌توانند در زحل دوام بياورند . دانشمندان شك دارند كه گونه زيستي در اين سياره يافت شود .

چگالي و جرم





در بين همه سيارات منظومه شمسي ، زحل كمترين چگالي را دارد . چگالي اين سياره تنها يك دهم چگالي زمين و دو سوم چگالي آب است . به همين دليل يك تكه از اين سياره نسبت به تكه‌اي برابر از زمين بسيار سبكتر است و در روي آب شناور مي‌ماند .
گرچه چگالي اين سياره بسيار كم است اما وزن آن پس از مشتري ، از ديگر سيارات بيشتر است . جرم زحل 95 بار از جرم زمين بيشتر مي‌باشد . نيروي گرانش در سطح اين سياره اندكي از گرانش در سطح زمين بيشتر است . يك جسم 100 گرمي در سطح زمين ، در سطح زحل 107 گرم وزن دارد .










حلقه‌ها





حلقه‌هاي زحل دور اين سياره و موازي با استوا قرار دارند . آنها هرگز با سياره برخورد نمي‌كنند . با گردش زحل به دور خورشيد آنها با همان زاويه ثابت و هميشگي در جاي خود برقرار مي‌مانند .
هفت حلقه زحل در حقيقت متشكل از هزاران حلقه باريك مي‌باشند . اين حلقه‌هاي باريك از بيليونها تكه يخ ايجاد شده‌اند . ابعاد اين تكه‌هاي يخ گاهي به اندازه يك ذره كوچكند و گاهي قطر آنها به بيش از 3 متر مي‌رسد .
حلقه‌هاي اصلي زحل بسيار عريض هستند . براي مثال عرض خارجي‌ترين حلقه 300.000 كيلومتر مي‌باشد . با اين حال در ابعاد فضا اين حلقه‌ها بسيار باريك به حساب مي‌آيند . آنقدر باريك كه هنگاميكه اين سياره درست در مقابل و در راستاي زمين قرار مي‌گيرد نيز اين حلقه‌ها قابل رويت نيستند .
ضخامت آنها بين 200 تا 3000 متر است . در بين حلقه‌ها فضاي خالي قرار گرفته و آنها را از هم جدا مي‌نمايد . عرض هر يك از اين فضاهاي خالي 3200 كيلومتر و يا بيشتر است . البته در برخي از اين فضاهاي خالي حلقه‌هاي بسيار باريكي قرار دارند .
حلقه‌هاي زحل در اوايل قرن 16 توسط ستاره شناس ايتاليايي ( گاليله ) كشف شدند . گاليله نتوانست با تلسكوپ كوچك خود اين حلقه‌ها را به وضوح و به درستي رصد كند . او فكر مي‌كرد كه حلقه‌ها ، قمرهاي بسيار بزرگ مي‌باشند .
در سال 1656، پس از به كارگيري يك تلسكوپ قوي‌تر، كريستيان هايگنس (Christiaan Huygens) ، ستاره شناس آلماني ، يك حلقه باريك مسطح حول زحل را توصيف كرد . هايگنس فكر مي كرد كه اين حلقه يك صفحه جامد از برخي مواد است .
در سال 1675، دومنيكو كاسيني (Domenico Cassini) ، يك ستاره شناس آلماني متولد فرانسه ، كشف دو حلقه مجزا كه با گروه‌هايي از اقمار كوچك شكل گرفته بودند را اعلام نمود . مشاهدات بعدي از زحل وجود تعداد بيشتر اين حلقه‌ها را ثابت نمود . حلقه‌هاي باريكي كه هفت حلقه اصلي را شكل مي دهند در سال 1980 كشف شدند .










پرواز به طرف زحل





در سال 1973، ايالات متحده فضاپيمايي را به منظور بررسي دو سياره مشتري و زحل به فضا فرستاد . نام اين فضاپيما پايونير - ساتورن (Pioneer-Saturn) بود . اين فضاپيما در سال 1974 به زحل رسيد . پايونير - ساتورن اطلاعات علمي و تصاوير خوبي از زحل به زمين ارسال كرد . اين اطلاعات و تصاوير به اكتشافاتي در مورد دو حلقه بيروني زحل كمك كرد .
پايونير - ساتورن همچنين توانست ميدان مغناطيسي زحل كه 1000 مرتبه از ميدان مغناطيسي زمين قوي‌تر مي‌باشد را كشف كند . اين ميدان قوي ، مگنتوسفر ( منطقه نيروهاي مغناطيسي قوي ) بزرگي را اطراف اين سياره به وجود آورده است . به علاوه ، اطلاعاتي كه اين فضاپيما ارسال كرد نشان داد كه درون مگنتوسفر اين سياره كمربندهاي تشعشعي وجود دارند . اين كمربندها متشكل از الكترونها و پروتونهاي پر انرژي قابل مقايسه با كمربندهاي ون آلن زمين مي‌باشند .
در سال 1977، ايالات متحده دو سفينه ديگر به نامهاي ويجر1 (Voyager) و ويجر2 را براي مطالعه زحل و ديگر سيارات ارسال كرد . در 12 نوامبر 1980، ويجر1 در فاصله 126.000 كيلومتري زحل و در تاريخ 25 آگوست 1981، ويجر2 در فاصله 101.000 كيلومتري اين سياره قرار گرفتند .
دو سفينه ويجر وجود هفت حلقه زحل را تائيد كردند . آنها نشان دادند كه اين حلقه‌ها خود از حلقه‌هاي بسيار باريك تشكيل شده‌اند . به علاوه اطلاعات و تصاوير تهيه شده توسط آن دو سفينه نه قمر زحل را كشف يا تائيد نمودند . آنها همچنين وجود حجم عمده نيتروژن در اتمسفر قمر تيتان را تشخيص دادند .
در سال 1997، ايالات متحده سفينه كاسيني را براي مطالعه اين سياره ، حلقه‌ها و قمرهايش فرستاد . اين سفينه در سال 2004 شروع به گردش دور زحل نمود . اين سفينه ، كاوشگري به نام هايگنس (Huygens) را با خود ، به منظور فرود آمدن در سطح تيتان ، حمل مي‌كرد . هايگنس توسط آژانس فضايي اروپا ساخته شد .

در تصوير فوق شعاع ستاره داوود توسعه يافته را 2*67000 در نظر گرفته‌ايم . در شكل پاييني اندازه‌هاي واقعي را به استثناي مدار نهايي ترسيم نموده‌ايم كه تشابه تناسبات مابين دو ترسيم با اختلاف جزيي كاملا مشهود است .

اين حلقه‌ها را چگونه مي‌توان توجيه كرد ؟



ميتوان تصور نمود كه حجم گازي سياره زحل تحت شرايطي يونيزه شده و بعد از دوران به دور محور سياره ، ميادين الكتريكي پيرامون سياره زحل دوران پيدا كرده به صورت حلقه و و دواير تو در تو و بسته در مي‌آيد كه ميتواند ميدان مغناطيسي قوي را پديدار كند ( مبحث وارونگي ميادين الكتريكي ، توجيهي جديد براي توليد زوج ماده - پاد ماده . بر خلاف انتظار ما ، ماده - پاد ماده يكديگر را نابود نمي‌كنند ) . آنچه كه بسيار جالب است اينكه در بين حلقه‌ها فضاهاي خالي قرار گرفته است كه ميتوان نام آنها را خلا ميادين الكتريكي ناميد . و چون تكه‌هاي يخ ، سنگ و غبار نيز باردار هستند در اين ميادين الكتريكي دوران يافته شروع به چرخش مي‌كنند . حلقه‌هاي زحل پديده فيزيكي جالبي دال بر اثبات نظريه دوران ميادين الكتريكي و .... ميباشد .
لازم به توضيح است كه تمامي ستارگان و سيارات و اقمار ( اجرام سماوي ) در ساختار فيزيكي خود از هندسه دوجيني و ساختار هندسي ستاره داوود توسعه يافته پيروي و تبعيت مي‌كنند . اگر موفق به شناسايي اينگونه ساختارها شديد ميتوانيد مطالب خود را به ما ارسال نماييد تا به نام خودتان در سايت منعكس شود .





با نزديك شدن كاوشگر كاسيني به سياره زحل تصاوير جالبي از گردبادي روي آن دريافت شده است كه ساختار شش ضلعي دارد . اين مشاهدات مدرك قانع كننده‌اي براي اثبات وجود ساختار شش ضلعي در زحل و ساير سيارات و ......... ميباشد .

ويدئو

محمدرضا طباطبايي 5/9/86