شهدای مظلوم ...!

[آقا سید]

سلام ، شاید با دیدن این جمله (شهدای مظلوم) مطالب زیادی به ذهنتون بیاد ،
ولی من می خوام در چند خط در رابطه با بچه هایی براتون مطلب بنویسم که در دوران دفاع مقدس بسیار مظلومانه کار می کردن و بسیار مظلومانه شهید می شدن ،
از لحاظ شرایط جنگی هیچ کاری در جبهه بی خطر نبود ،
ولی دو گروه بودن که شرایط کاری آنها با بقیه متفاوت بود ،
این دو گروه عبارت بودند از گروه سنگر سازان و گروه سیم بانان ،
گروه سنگر سازان :
این گروه که به سنگر سازان بی سنگر معروف بودند بیشتر از بچه های جهاد بودند که کارشان با لودر و بیل مکانیکی و بولدوزر و دیگر ماشین آلات راه سازی بود ،
شب عملیات که می شد این بچه ها زیر سنگین ترین آتیش که آدما تو اون شرایط سوراخ موش رو به هر قیمتی می خرن ،
بدون اینکه سنگری داشته باشند از شب تا صبح مشغول خاکریز زدن و کانال کندن و جاده زدن برای رزمندگان بودند ،
اگر نیمه های شب زیر اون آتیش صدای لودر قطع می شد به این معنی بود که رانندش تو ماشینش شهید شده ،
این در حالی بود که ما تو سنگرمون با آرامش در خواب بودیم ....
گروه سیم بانان :
این گروه ، از گروه سنگر سازان مظلوم تر بودند ،
اکثر این گروه رو بچه بسیجی هایی تشکیل می دادن که برای اولین بار بود جبهه می اومدن ، اونها تازه وارد بودن و هنوز تخصص خاصی نداشتن ، و غالبا هم کم سن و سال بودن ،
من خودم برای اولین بار که جبهه رفتم این سمت رو داشتم ،
بگذریم ، اون موقع بین سنگر ها یک ارتباط با سیم بود که بچه ها با یک تلفن که معروف به تلفن قورباغه ای بود با هم ارتباط داشتن ،
سیم ها رو هم زیر خاک می کردن که بر اثر ترکش خمپاره و یا موارد دیگه قطع نشه ، این ارتباط هم خیلی حیاطی بود ،
حالا حساب کن که اگه این سیم به هر دلیل قطع می شد باید چکار می کردیم ،
اینجا بود که این سیم بانان مظلوم ، ایفای نقش می کردن ،
یعنی زیر اون آتیش باید از سنگر بیرون می آمدن ،
سیم رو از زیر خاک بیرون می کشیدن و با کنترل چشم و دست محل آسیب دیدگی سیم رو پیدا می کردن و اون رو درست می کردن ،
برای انجام این کار شاید یه سیم بان مجبور می شد یک تا دو کیلومتر راهپیمایی کنه تا محل آسیب رو پیدا کنه ،
معمولا پیکر پاک این بچه ها ، مظلومانه در حالی که سیم در دست داشتن کنار جاده ها و یا خاکریزها پیدا می شد ،
یادشان گرامی و راهشان پر رهرو باد ...