منم گریه تو تنهایی رو ترجیح میدم
کلا در مورد من این طوریه که باید حس گریه بیاد ، وقتی بیاد دیگه رفتنش با خداست
کلا آدمی نیستم که زود اشکم بریزه ، یا گریه نمی کنم یا درست و حسابی گریه می کنم . واسه این که اون حس هم بیاد تنهایی رو ترجیح میدم ، تو تنهایی بیشتر حس گریه پیدا میشه ...
با صدای بلند هم گریه نمی کنم ...
وقتی گریه می کنم انقدر چشمام ورم می کنه که هر کی از 10 متری منو ببینه متوجه میشه گریه کردم ! شبا هم که گریه می کنم صبح که بیدار میشم از شدت ورم چشمام باز نمیشه
منم گریه رو نشانه ضعف نمی دونم . بالاخره برای هر کسی یه سری شرایطی پیش میاد که دچار قلیان درونی میشه و نیاز به گریه پیدا می کنه . کسی که کلا گریه نمی کنه به نظر من احساساتش مشکل داره . به شخصه اصلا ازین مدل آدما خوشم نمیاد ...
علاقه مندی ها (Bookmarks)