مدیریت احساسات !!! (چطور؟)

[محسن آزماینده]

بحث جالبی هست...ممنون ازتون

به نظر من همونطور که کنترل احساسات مهم هست بروز احساسات هم ضروری هستش...حالا اعم از هر احساسی مثه نفرت...عشق و...اما اینکه اونارو در کجا و چه شرایطی بروز بدیم یا کنترل کنیم خیلی مهمه....مثلا اگه یه زمان لازم باشه ما به یک نفر ابراز علاقه کنیم اما این کار رو نکنیم شاید برای همیشه اونو از دست بدیم و اینجاست که فرصت از دست رفته و پشیمونی میمونه...در مورد همه ی احساسات همینطوره..اگه نتونیم احساس خشم رو کنترل کنیم شاید عواقب خیلی بدی در پی داشته باشه ...گاهی اوقات باید عقل به احساسات غلبه کنه و این نیاز به تمرین داره چون اگه جایی که لازمه نتونیم خودمون رو کنترل کنیم ممکنه دیگه راه برگشت نباشه البته باید همیشه از رفتارهای اشتباهمون درس بگیریم...اما به نظرم هیچ ادمی نمیتونه کاملا احساسی یا منطقی باشه چون قطعا تو زندگی هر ادمی اتفاق هایی میوفته که نیاز به منطق یا احساسات داره....برای مدیریت احساسات میتونیم با تمرین و استفاده از کتاب هایی که در این مورد زیاد هست استفاده کنیم...امیدوارم بتونیم در هر موقعیتی بهترین تصمیم رو بگیریم

به نکته خیلی مهمی اشاره کردین
البته بروز دادن احساسات خیلی سخت تر از کنترل احساس در درون خود انسان است یعنی تا وقتی احساس را بروز ندادیم درگیری بین خودمنو و احساسمنو هست ولی اگه احساس ر ا بروز بدیم نه تنها این درگیری تموم نمیشه بلکه نظر اطرافیان در مورد احساس ما نیز شکل میگیره.
با این حساب اگه در بروز احساس نیز دقت نکنیم ممکنه عوااقبی بدتر از بد کنترل کردن آن داشته باشه
البته کنترل نکردن یا بد کنترل کردن احساس هم میتونه باعث بد بروز کردن احساس بشه که در هر صورت به ضرر فرد تموم میشه
باید این نکته را هم مد نظر داشته باشیم که احساسات بخشی از ما نستن و نمی تونیم آنها را نادیده بگیریم
موفق باشید

[بانوثریا]

سلام
متاسفانه من خیلی احساسیم و بیشتر اوقات نمیتونم احساسمو کنترل کنم
شاید بیرون از خونه خیلی احساسی به نظر نیام ولی وقتی تنها میشم نمیدونم چه جوری بگم
خلاصه کاشششششششش میتونستم بیشتر منطقی باشم

[ساناز فرهیدوش]

بروز احساسات می تونه تاثیر پذیر از آموزش هایی باشه که از طریق فرهنگ و از نهاد های مختلف مثل خانوداه ، مدرسه و در نهایت جامعه به افراد منتقل میشه .و در کنار ویژگی های شخصیتی افراد ابراز هر احساس رو میسر میکنه .برای مثال اگر خانمیدر هر موقعیتی گریه کنه زیاد عجیب نیست اما اگر یک آقا گریه منه سریع بهش می گن مرد که گریه نمی کنه ! همین بر چسب ها است که رفتار ها و باور های افراد رو شکل میده .
افراد برای کنترل یا تغییر رفتارشون باید گاهانه تمرین کنند و این به سادگی نه تنها میسیر نیست حتی در اغلب مواقع امکان پذیر نیست و چون با اخلاق فرد در امیخته شده .
البته حربه ی ایمان و اعتقاد در حد زیادی می تونه بر جوانب رفتاری افراد تاثیر گذار باشه .
برای مثال خواهر ترزا بود یا فرد دیگه از بیماران جذامی مراقبت می کرد و هنگامی که از او پرسیدند آیا اکراه نداری ؟
پاسخ داد هنگامی که از انان مراقبت می کنم احساس می کنم زخم های مسیح را می شویم .

انجام کارهای از این دست یا کنترل سایر عواطف و احساسات نیازمند اعتقاد قوی داشتن و تمرکز معطوف داشتن به چیزی است که عاشقانه هر یک از افراد از راهی ( دین ) بدان دست می یازند .

[آرامش درون]

بحث جالبی هست...ممنون ازتون

به نظر من همونطور که کنترل احساسات مهم هست بروز احساسات هم ضروری هستش...حالا اعم از هر احساسی مثه نفرت...عشق و...اما اینکه اونارو در کجا و چه شرایطی بروز بدیم یا کنترل کنیم خیلی مهمه....مثلا اگه یه زمان لازم باشه ما به یک نفر ابراز علاقه کنیم اما این کار رو نکنیم شاید برای همیشه اونو از دست بدیم و اینجاست که فرصت از دست رفته و پشیمونی میمونه...در مورد همه ی احساسات همینطوره..اگه نتونیم احساس خشم رو کنترل کنیم شاید عواقب خیلی بدی در پی داشته باشه ...گاهی اوقات باید عقل به احساسات غلبه کنه و این نیاز به تمرین داره چون اگه جایی که لازمه نتونیم خودمون رو کنترل کنیم ممکنه دیگه راه برگشت نباشه البته باید همیشه از رفتارهای اشتباهمون درس بگیریم...اما به نظرم هیچ ادمی نمیتونه کاملا احساسی یا منطقی باشه چون قطعا تو زندگی هر ادمی اتفاق هایی میوفته که نیاز به منطق یا احساسات داره....برای مدیریت احساسات میتونیم با تمرین و استفاده از کتاب هایی که در این مورد زیاد هست استفاده کنیم...امیدوارم بتونیم در هر موقعیتی بهترین تصمیم رو بگیریم

به نکته خیلی مهمی اشاره کردین
البته بروز دادن احساسات خیلی سخت تر از کنترل احساس در درون خود انسان است یعنی تا وقتی احساس را بروز ندادیم درگیری بین خودمنو و احساسمنو هست ولی اگه احساس ر ا بروز بدیم نه تنها این درگیری تموم نمیشه بلکه نظر اطرافیان در مورد احساس ما نیز شکل میگیره.
با این حساب اگه در بروز احساس نیز دقت نکنیم ممکنه عوااقبی بدتر از بد کنترل کردن آن داشته باشه
البته کنترل نکردن یا بد کنترل کردن احساس هم میتونه باعث بد بروز کردن احساس بشه که در هر صورت به ضرر فرد تموم میشه
باید این نکته را هم مد نظر داشته باشیم که احساسات بخشی از ما نستن و نمی تونیم آنها را نادیده بگیریم
موفق باشید

من فکر میکنم باید یه تفکیک برای احساسات در نظر بگیریم ، چون به نظر من احساساتی که بهش اشره شده تا اینجای کار باید توی دو گروه مجزا باشن و هر گروه به شکل جداگانه ای مورد بررسی قرار بگیرن:
گروه اول : احساساتی مثل خشم ، عصبانیت ، کینه ، ترس و .... که این نوع احساسات رو (به جز ترس) توی بیشتر مواقع از بروزشون جلوگیری کرد ، و این نوع احساسات عموما و الزاما نیازی به ارضا شدن ندارن.....
گروه دوم: احساساتی مثل گرسنگی ، تشنگی ، علاقه و عشق و دوست داشتن ، این نوع احساسات رو باید به نحوی آروم و منطقی یواش یواش بروز داد ، چون ممکنه با محبوس کردن و اجازه بروز ندادن به اینجور احساسات فقط باعث ذخیره شدن و جمع شدن این احساسات بشیم و یه روزی یه جا چنان فوران کنن که قابل کنترل نباشن به هیچ وجه....

[آرامش درون]

سلام
متاسفانه من خیلی احساسیم و بیشتر اوقات نمیتونم احساسمو کنترل کنم
شاید بیرون از خونه خیلی احساسی به نظر نیام ولی وقتی تنها میشم نمیدونم چه جوری بگم
خلاصه کاشششششششش میتونستم بیشتر منطقی باشم

ببخشید که این حرف رو میزنم ، ولی خواهشا به خودتون اینجور تلقین نکنید که در برابر احساساتون کاملا عاجز و ناتوانید ، همه ما آدما یه فلکه برای احساساتمون توی مغزمون تعبیه شده که اگه بتونیم اونو پیدا کنیم تقریبا میتونیم جلوی بروز ناگهانی و فورانی احساسات رو بگیریم ، این وسط فرق ما ها تو بروز احساسات فقط پیدا کردن یا پیدا نکردن اون فلکه است....
من مطمئنم شما هم میتونید منطقی باشید خیلی بهتر از ما ،اولا این احساس رو تو خودتون بوجود آوردید که راهی برای کنترل احساسات وجود نداره و تلاشی هم براش نمیکنید ، دست از ندارید ، و به این فکر کنید که شما قوی ترین آدم وری زمین هستید و هیچ اتفاق و هیچ پیشامد بدی نمی تونه شما رو از پای دربیاره...

[آرامش درون]

بروز احساسات می تونه تاثیر پذیر از آموزش هایی باشه که از طریق فرهنگ و از نهاد های مختلف مثل خانوداه ، مدرسه و در نهایت جامعه به افراد منتقل میشه .و در کنار ویژگی های شخصیتی افراد ابراز هر احساس رو میسر میکنه .برای مثال اگر خانمیدر هر موقعیتی گریه کنه زیاد عجیب نیست اما اگر یک آقا گریه منه سریع بهش می گن مرد که گریه نمی کنه ! همین بر چسب ها است که رفتار ها و باور های افراد رو شکل میده .
افراد برای کنترل یا تغییر رفتارشون باید گاهانه تمرین کنند و این به سادگی نه تنها میسیر نیست حتی در اغلب مواقع امکان پذیر نیست و چون با اخلاق فرد در امیخته شده .
البته حربه ی ایمان و اعتقاد در حد زیادی می تونه بر جوانب رفتاری افراد تاثیر گذار باشه .
برای مثال خواهر ترزا بود یا فرد دیگه از بیماران جذامی مراقبت می کرد و هنگامی که از او پرسیدند آیا اکراه نداری ؟
پاسخ داد هنگامی که از انان مراقبت می کنم احساس می کنم زخم های مسیح را می شویم .

انجام کارهای از این دست یا کنترل سایر عواطف و احساسات نیازمند اعتقاد قوی داشتن و تمرکز معطوف داشتن به چیزی است که عاشقانه هر یک از افراد از راهی ( دین ) بدان دست می یازند .

مطالب خیلی ارزشمندی رو بیان کردید ، واقعا از لطف شما سپاسگذارم
واقعا اعتقادات میتونه کمک شایانی توی توازن رفتاری و احساسی ما داشته باشه ، البته صرفا اعتقادات محدود به دین نیستن ، اگه فقط وجود خدا رو با روح خودمون تلفیق شده احساس کنیم و مطمئن باشیم که هر کدوم جزئی از خدای بزرگ هستیم ترس از پیشامد ها کم میشه ، دلخوریها ، نگرانیها ، دلشوره ها ، و افکار بد و مزاحم خیلی کاهش پیدا میکنن ...
اعتقاد و ایمان و اعتماد بچه ای به پدر و مادرش داره رو در نظر بگیرید ، چنان اونو مطمئن و خاطر جمع میکنه که در وجود پدر و مادرش از هیچ چیز و هیچ کس نمی ترسه و هیچ پیشامدی اونو تحت تاثیر قرار نمیده...

[7raha7]

واقعا درسته...........
دوستام به من میگن سنگ... چون خیلی کم احساساتی میشم... البته این یه جاهایی خوبه... مثلا وقتی همه دارن به سوتی یه معلمی میخندن قیافه من سرد و جدیه... البته منظورم این نست که واقعا بی احساسم...
در کل قیافه من دو تا خصوصیتو نشون میده که تقریبا ندارم... یکی غرور یکی هم سنگ بودن!
اما واقعا نمیدونم درمقابل ابراز احساسات دیگرون چی کار کنم که بهشون بر نخوره... بگذریم.... بریم سر مدیریت...
مدیریت احساس به معنی کمتر کردنشون نیشت... به معنی بروز دادنشون تو موقعیت مناسبه... و بروز ندادنشون تو موقعیت نمناسب! مثل همون خندیدن به معلم!
مثلا کنترل عصبانیت که خیلی مهمه...................

[آرامش درون]

با عرض معذرت به خاطر اینکه این تاپیک رو بدن هیچ نتیجه گیری روشنی رها کردیم...

با مطالعه پست هایی که دوستان درباره موضوع این تاپیک یعنی مدیریت احساسات عرض فرموده بودند ، به طور خلاصه این موارد برداشتم شد:
1.اولا اینکه احساسات و منطق هر دو باید به طور موازی در کنار همدیگه وجود داشته باشن و نمیشه یکیشون رو به طور کامل سرکوب کرد ، حتی اگر هم چنین قصدی رو داشته باشیم از انجامش عاجزیم...
2.اونطور که اکثر دوستان اذعان داشتن توی بحث احساسات نباید از کنترل احساسات صحبت کرد بلکه بهتره درباره بروز کنترل شده احساسات صحبت کرد ، چون خیلی از احساسات رو اگه جلوشون گرفته بشه فقط ذخیره میشن و یه روز یه جا سرباز میکنن

پس بهترین نتیجه گیری از بحث این تاپیک تا اینجا این بود که به دنبال راهی برای بروز کنترل شده احساسات باشیم تا بتونیم به اونا مدیریت کنیم....