مرگ آسان (راحت کردن حیوانات پیر یا بیمار)

[میترامزینانی]

تصمیم گرفتن برای پایان دادن به زندگی یک حیوان هرگز راحت نیست.
این موضوعی است که خیلی از مردم نمی خواهند درباره ی آن صحبت کنند تا جایی که ناگزیر به آن باشند که البته بعد از آن، مجبور به تصمیم گرفتن تحت فشار روانی می شود.

هدف این نوشته کشف احتمال زمانی است که مجبور به خلاص کردن (مرگ آسان) یک حیوان شویم و چطور کنترل کردن اندوه از دست دادن یک حیوان یا همان حیوان خانگی.

رای دادن و تصمیم گیری
مرگ آسان یک حیوان محبوب یک تصمیم شخصی است که به علت جراحت یا بیماری موجب می شود.
صاحبان حیوانات اغلب متعجب می شوند اگر بدانند الان زمانش رسیده است.
خیلی پرسیده می شود از دامپزشکان (( آیا اگر حیوان خودتان بود شما این کار را انجام می دادید؟! )) بطوریکه یک دامپزشک در جواب می تواند بگوید: من می توانستم هرگز این تصمیم را برای هر صاحب حیوان دیگری مطرح نکنم (فقط به شرح نتیجه معالجه و واقعیات مسلم اکتفا می کردم) اما این عقیده را پیشنهاد کردم، شاید الان زمان، زمان شروع روزهای بدی است که افزون بر خوبی هایش شود.
صاحبان حیوانات اغلب یک فکر دارند و آن این است که خوب و بد زندگی حیوان محبوبشان چگونه است؟!!

چه اتفاقی رخ می دهد وقتی یک حیوان مجبور به مرگ آسان می شود؟
هر دامپزشکی روش شخصی خودش را دارد که البته این نوشتاری از دانسته های شخصی ام است.
من ترجیح می دهم داروهای مسکن قبل از تجویز داروی مرگ آسان اجازه حضور داشته باشند. که می تواند افزودنی داخل وریدی باشد. داروهای مسکن به دو شکل معین قرص خوراکی و یا داروی تزریقی زیر جلدی بدون درد هستند.
حیوان در این حین خیلی آرام است و صاحب آن ممکن است تحلیل رفتن قوا و آرام و خاموش شدن حیوانش را زمان خداحافظی کردن با او تلقی کند.
هر کیس متفاوت است مسلما اگر حیوان پیش از این یک کاتاتر داخل رگی یا دستور شرایط دامپزشکی خاصی داشت از روش دیگری استفاده می کنم.
در این مرحله است که احتمالا صاحب حیوان با حیوانش خداحافظی می کند و دامپزشک با پایان وظیفه اش مرخص می شود. برخی دیگر از افراد تحلیل رفتن قوا و آرام و خاموش شدن حیوانشان را زمان مرگ حیوان می دانند و می مانند تا اتفاقات دیگری نیافتد.
بنظرم بکار بردن این فکر که این هم مانند یک صاحب حیوان دیگر تصمیم کاملا شخصی گرفته و در عوض ما به عنوان دامپزشک احساس راحتی کنیم درست نیست و غیر اخلاقی است.
اگر صاحب حیوان سردرگم و در مورد وضعیت خودش گیج بود و این تصور را داشت که الان باید چه کار کند و چه برخوردی داشته باشد!!؟ من به آن ها می گویم که رسیدگی به حیوانات خانگی احیانی دیگرشان با حالت بهم ریخته و آشفتگی روانی ممکن نیست و همین طور آنها به محض دیدن صاحب ناراحتشان دچار استرس می شوند.
داروهای مرگ آسان خودشان یک Overdoes از یک باربیتورات هستند که قلب و عضلات تنفسی را متوقف می کنند که این کار به کمک یک کاتاتر داخل رگی یا یک نیدل و سرنگ انجام می گیرد.

علائمی که خبر می دهند مرگ اتفاق افتاده است:
چشم ها را نمی بندد.
ممکن است یک تنفس آخر که به نظر همراه با درد می آید اتفاق بیافتد که آن هم بیشتر یک اسپاسم عضلانی است که البته حیوان چیزی از آن نمی فهمد!
ممکن است حیوان تلفظی صوتی داشته باشد (صدا کردن).
ممکن است حیوان انقباض عضلانی داشته باشد.
قلب ممکن است بعد از ایست تنفسی به مدت کوتاهی ضربان داشته باشد.
ممکن است مثانه و محتویات روده ای خارج شود.
در بیشتر مواقع شما هیچ چیزی نمی بینید مگر یک رهایی آسانِ زور و کشش بطوریکه انگار به خواب می رود.

به علت وضعیت سلامتی منحصر به فرد هر یک از حیوانات، حیوان به حیوان حالات مختلفی را نشان می دهند!
گزینه های زیادی برای تصمیم گیری درباره بدن حیوان مرده وجود دارد:
اکثر دامپزشکان یا خودشان دست بکار می شوند یا برای تدفین در خانه آن را با نظر صاحب به خودش بر می گردانند. که گزینه ها بسته به اعتقاد افراد شامل خاک کردن، سوزاندن و یا همراه با یادبود و... می شود.

درک غم و اندوه از دست دادن یک حیوان
از دست دادن یک حیوان اغلب مانند از دست دادن یک جزء از خانواده است. بنابراین غم و اندوه بدیهی است و صاحبان آن ها باید غم و اندوه و احساسات خودشان را به طور فهم بیان کنند.
اگر غم و اندوه و درک از دست دادن حیوان طاقت فرسا است و یا به درازا کشیده شده است مشاوره با روانشناس بهترین گزینه است.
این را هم بدانید که حیوانات خانگی دیگرتان نیز ممکن است برای از دست رفتشان اندوهگین باشند.
آنها ممکن است ناراحتیشان را با رفتارهایی مثل نخوردن، لذت نبردن از فعالیت مورد علاقه قبلی شان، یا بی حوصلگی و رخوت نشان دهند.
این رفتارها باید نسبی و ملایم و کوتاه مدت باشد. همواره با دامپزشک همفکری و مشورت کنید تا مطمئن شوید نخوردن و کسل بودن حیوانتان دلیل طبی خاصی نداشته باشد