قانون کپی رایت ( Copy right )
کپی رایت نوعی حفاظت قانونی آثار می توانند علمی و ادبی و هنری باشند .این قانون شامل هر نوع عرضه ای از آثار می باشدو به صاحب اثر اجازه می دهد که از حقوق انحصاری (به این معنی که فقط شامل صاحب اثر است و نه افرادی که به نحوی به اثر دسترسی دارند)که شامل تکثیر و اقتباس در شیوه بیان نو است استفاده کند.
این قانون حوزهٔ کارهای ادبی، سینمایی، تولید موسیقی، ضبط صدا، نقاشی، عکاسی و نرم‌افزار،نمایش‌های زنده،پخش برنامه‌های تلویزیونی و رادیویی، و طراحی‌های صنعتی را شامل می‌شود.
حق تکثیر نوعی مالکیت اندیشه است؛ طراحی‌ها یا طراحی‌های صنعتی ممکن است شکلی مجزا یا یکسان از مالکیت ذهنی در برخی از حوزه‌های قضایی باشند. در بیشتر موارد این حقوق یک دورهٔ زمانی محدود دارند.
قانون كپي رايت براساس پيمان برن تنظيم شده است. پیمان برن که در سال 1886 در شهر برن، بین کشورهای پادشاهی، منعقد شد. قبل از آن حقوق قانونی یک اثر متعلق به نویسنده آن بود اما نویسنده در خارج از مملکت مورد نظر، فاقد حقوق قانونی بود و مثلا در فرانسه، کتاب یک نویسنده انگلیسی بدون اجازه او چاپ میشد و نویسنده حق اعتراض نداشت. پیمان برن داشتن حق قانونی بر مالکیت یک اثر را در تمام کشورها قابل اجرا دانست.
پیمان برن تا کنون بارها مورد تجدید نظر قرار گرفته و از سال 1967 مدیریت آن بر عهده سازمان جهانی حمایت از حقوق مایملک معنوی Word Intellectual Property Organization یا WIPO قرار گرفته است.
کپی رایت چیست؟
کپی رایت نوعی حفاظت قانونی از آثار چاپ شده و چاپ نشده ادبی، علمی و هنری است.این آثار به هر صورت که عرضه شده باشند، در حالی که دارای ماهیتی قابل درک باشند- یعنی دیده،شنیده یا لمس شوند، شامل این حمایت خواهند بود. اگر این اثر یک مقاله، نمایشنامه، ترانه، کد HTML یا گرافیک کامپیوتری باشد که قابل ثبت بر کاغذ، نوار کاست، CD یا هارد درایو کامپیوتر باشد هم، شامل قانون کپی رایت میشود. قانون کپی رایت به خالق اثر اجازه میدهد تا از حقوق انحصاری تکثیر، اقتباس در شیوه بیان نو (مانند به فیلم تبدیل کردن یک رمان)، پخش و نمایش عمومی اثر استفاده کند. انحصاری به این معنا است که تنها خالق اثر، نه کسی که به نحوی به اثر دسترسی دارد، میتواند از این حقوق استفاده کند.
قانون کپی رایت از چه زمانی آغاز میشود و چه شرایطی دارد؟
قانون کپی رایت از زمانی که اثری در شکلی ملموس به وجود بیاید، شامل آن اثر میشود. برای مثال، یک ترانه سرای ساکن آمریکا، اشعار خود را نوشته، نام خود را امضا کرده و با گذاشتن نشانه Copyright©در کنار آن تاکید میکند که نویسنده اشعار است. سپس نوشته هایش را در پاکتی گذاشته و به آدرس خودش پست میکند و این پاکت را دربسته نگه میدارد. درواقع شاهد او تاریخ مهر پست بر پاکت است. حالا او با در دست داشتن این نامه، اثر خود را در دفتر کپی رایت آمریکا به ثبت می رساند تا از هرگونه سوئ استفاده حمایت شود. حتي اگر شخصی قبل از ثبت رسمی اثر از آن استفاده کند، او با در دست داشتن پاکت میتواند مالکیت خود را به اثبات برساند.
این مثال درباره آثار دیجیتالی هم صدق میکند به این صورت هنگام حفظ یک اثر در کامپیوتر، تاریخ و ساعت آن هم حفظ میشود و شما با در دست داشتن فایل اصلی همواره میتوانید ثابت کنید که زودتر از شخصی که به نحوی (برای مثال از وب سایت) به اثر شما دست یافته، آنرا به وجود آورده بودید. اگر این شیوه از نظر شما کاستی هایی دارد میتوانید اثر خود را بر روی دیسکت یا CD کپی کرده و به آدرس خود پست کنید. آنرا در جای مطمئنی نگه دارید و در موقع لزوم در حضور شاهد، آنرا باز کنید.
چه زمانی کپی رایت یک اثر به پایان میرسد؟
گاهی اوقات در یک ثبت کپی رایت به چند تاریخ برمی خوریم برای مثال
"©Copyright 1998, 1999 John Smith."
از آنجایی که یک خالق اثر در طول زمان کار خود را تصحیح، تکمیل یا دوباره نویسی میکند، تمام تاریخهای ثبت شده زمان خلق اثر را در دوره های مختلف مشخص میکنند و نشان دهنده زمان پایان گرفتن کپی رایت نیستند.
تاریخ انقضای کپی رایت، بر اساس پیمان برن، حداقل شامل طول حیات خالق آن و 50 سال پس از مرگ او است. این مقدار زمان شامل تمام کشورهای عضو در پیمان برن میشود و هر کشور میتواند زمان بیشتری برای قابل اجرا بودن کپی رایت قائل شود اما این زمان نمیتواند از مقدار تعیین شده در پیمان کمتر باشد. گاهی اوقات در طی یک وصیت رسمی حقوق یک اثر به بازماندگان صاحب آن تعلق میگیرد که البته باید به تایید رسمی رسیده باشد.
کپی رایت بین المللی
هیچ قانون جهانی کپی رایتی وجود ندارد که از اثر شما در تمام جهان محافظت کند. البته کشورهای عضو پیمان برن و معاهده کپی رایت جهانی، این امکان را برای شما به وجود آورده اند تا از آثار خود در کشورهایی غیر از وطن خود، حمایت نمایید. بنابر این قرارداد، آثار زیر مورد حمایت قرار میگیرند:
1- آثار چاپ شده و چاپ نشده یک نویسنده که از اهالی یا ساکنین یکی از کشورهای تحت قرارداد باشد.
2- آثاری که با اجازه نویسنده اش که از اهالی یا ساکنان کشورهای تحت قرارداد نباشد، در یکی از کشورهای هم پیمان ، چاپ شده باشد.
در این صورت اثری که چاپ شده باشد، اگر به طور همزمان یا در فاصله 30 روز پس از اولین انتشارش در دو یا چند کشور تحت قرارداد به چاپ برسد، شامل حقوق کپی رایت پیمان برن و کپی رایت جهانی میشود و در تمام کشورهای این پیمان، تحت حمایت قرار میگیرد.
کپی رایت در اینترنت
هنگامی که از یک وب سایت دیدن میکنید، کپی کردن مطالب، تصاویر یا کد HTML آن با چند کلیک انجام پذیر است و بسیاری از ما به دلایل مختلف این کار را انجام میدهیم. اشتباه عمومی در مواد موجود در اینترنت، این است که اینترنت یک فضای عمومی بوده و برداشت مطالب آن آزاد است، به خصوص که SAVE یا COPY فایلهای آن به سادگی امکان پذیر است و تقریبآ نمی توان از آن جلوگیری کرد. این طرز فکر مانند آن است که به خود اجازه دهیم به دلیل قرار داشتن فضای مقابل پارکینگ منازل در خیابان، در مقابل درب پارکینگ افراد پارک کنیم!
آنچه در اینترنت میبینیم در صورتی قابل کپی کردن است که یا دولتی باشد مانند سفارت خانه ها، دانشگاهها و مانند آن ...، یا تاریخ کپی رایت آن منقضی شده باشد و یا صاحب وب سایت حقوق خود را لغو یا واگذار کرده باشد. به خاطر داشته باشید که "اینترنت" و فضای عمومی یا "public domain" هم معنی نیستند.
مطالبی که توسط دیگران تهیه شده و با کسب اجازه قابل استفاده هستند :
صاحبان فایلها و برنامه های Midi، تصاویر گرافیکی (عکسها، نشانه ها، آثار هنری دیجیتالی)، نوشته ها، متون، HTML، javascripts و تمام مواردی که استفاده از آن مجاز اعلام شده اند، به شما اجازه نمی دهند که مواد مورد نظر را به نام خود ثبت کنید و این اجازه به معنای احراز مالکیت نیست. علامت کپی رایتی که در پایین صفحه یک وب سایت میبینید برای بخشهایی است که دارنده سایت خودش به وجود آورده (مثلا طرح گرافیکی یک وب سایت موسیقی) نه بخشهایی که صاحب سایت اجازه استفاده آنها را دارد.
گرافیک ها و تصاویر لینکی رایگان
تصاویر گرافیکی که در سایتها با عنوان free یا رایگان عرضه میشوند جزو اموال عمومی نیستند شما میتوانید از این تصاویر به طور رایگان استفاده نمایید اما "صاحب"ان به شمار نخواهید امد. در واقع شما در صورتی که با شرایط صاحب آن به شمار نخواهید آمد . واقع شما در صورتی می توانید از آنها استفاده کنید که با شرایطصاحب آن موافقت کنید برای مثال اگر صاحب اثر خواسته باشد که "در تصویر دخل و تصرف نکنید"یا:فقط در homepageشخصی خود از آن استفاده کنید"حتما این کار را انجام دهید.همین مساله در مورد تصاویر لینکی و نشانه ها هم صدق میکند."
فونتها و علائم تصویری یا Dingbats
عده ای تصور میکنند که طراحی فونت شامل قانون کپی رایت نمیشود و هنگامی که یک فونت طراحی شد، میتواند توسط عموم مورد استفاده قرار بگیرد. اما اینکه یک فونت به راحتی قابل تکثیر، کپی و انتشار است و اینکه "خط" وسیله ای برای بیان ایده ها و آثار تازه است، دلیل محکمی برای شامل نشدن قانون کپی رایت بر آن نیست. درست است که خط اصولا برای بیان تصویری افکار و ایده ها به وجود آمده است، اما یک طراح خط، برای کار خود همانقدر وقت، انرژی و خلاقیت مصرف میکند که یک نقاش یا نویسنده و با توجه به شرایط قانون کپی رایت، صاحب اثر معرفی میشود.
آیا HTML واقعا شامل کپی رایت میشود؟
طراحی یک صفحه اینترنتی یا layout آن هم نوشته یا طراحی صاحب آن است و یک HTML هنگامی که بر روی کاغذ نوشته میشود یا از آن یک پرینت تهیه میشود و به عبارتی به شکل ملموس درمی آید، شامل قانون کپی رایت خواهد شد. البته این قانون در موردی صادق است که شخصی، خودش کد مورد نظر را نوشته و اجرا کرده باشد. کپی کردن یک HTML از جای دیگر، شما را صاحب آن نخواهد کرد. البته هنگامی که شما صفحه ای را میبینید و آنرا بدون کپی کردن کدها، به طور قانونی شبیه سازی می کنید، مسئله فرق میکند. در این مورد کدها شامل کپی رایت نمیشوند بلکه نتیجه ملموس آن که به صورت یک layout، به ثبت رسیده است غیر قابل دخل و تصرف محسوب میشود.
تغییر کلی در نوشته، متن، تصاویر و... شخص دیگر و تبدیل آن به یک نسخه جدید
اگر با اجازه صاحب اثر، در متن، تصویر، کد HTML و موارد مشابه آن تغییر کلی ایجاد کنید و این تغییرات موافق با شرایط صاحب اثر باشد، شما صاحب اثر جدید هستید. در غیر این صورت به دزدی ادبی/هنری محکوم خواهید شد.
ترجمه یک متن از اینترنت شامل قانون کپی رایت میشود؟
مطابق با پیمان برن " نویسندگان متون ادبی و هنری که توسط این پیمان مورد حمایت قرار دارند، دارای حق اختصاصی ترجمه یا اعطای حق ترجمه اثر خود به دیگری هستند." این جمله به این معنا است که برای ترجمه یک متن (ادبی، هنری، علمی)، شما به اجازه صاحب آن نیاز دارید و با وجود اینکه حقوق مربوط به ترجمه اثر را به دست خواهید آورد اما باید نام نویسنده را در ترجمه ذکر نمایید. استفاده منصفانه یا Fair Use مربوط به بخشی از قانون کپی رایت است که در آن اجازه استفاده از تمام یا بخشی از یک مطلب برای "تضمین شاعرانه"، "خبر رسانی"، تحقیق و تحصیل" ، بدون اجازه نویسنده مجاز اعلام شده است. اگر این استفاده در مواردی به غیر از اینها باشد غیر قانونی است. برای مثال استفاده از عکس مجله National Geographic در وب سایت شخصیتان، برای توصیف سفرتان به آفریقا، غیر قانونی است. اما اگر همان عکس را برای یک مقاله تحقیقی درباره عکاسی با ذکر منبع، در سایت خود بگذارید مشکلی پیش نخواهد آمد. توجه کنید که استفاده از منابع اطلاعاتی وب سایتها، بدون ذکر منبع، به هر دلیلی غیر قابل قبول خواهد بود.
علامت
علامت جهانی حق چاپ © است که در برخی موارد به صورت (c) یا (C) نیز نمایش داده می‌شود. در زبان فارسی برای بیان این حقوق معمولاٌ از عبارت‌هایی مانند «همهٔ حقوق چاپ و نشر این کتاب محفوظ است.» و گاهی از علامت (ح) استفاده می‌شود.
ايران و كپي رايت

قانون وضعيت حفظ حقوق مادي و معنوي پديد‌آورندگان آثار هنري اعم از هنرمندان، مولفان، مصنفان مربوط به سال 1348 است كه بر اساس اين قانون اثرهايي كه توسط پديد‌آورندگان تهيه مي‌شود و آنچه اين پديد‌آورنده از راه دانش‌ و ابتكار پديد مي‌آورد از آن اوست.
چند بند از قانون سال 48 درباره اينچنين آثاري است كه توسط پديد آورنده به وجود مي‌آيد.
شعر، ترانه، تصنيف، سرود، كتاب، نقاشي، پيكره‌سازي، عكاسي و موارد ديگر كه جنبه فولكور دارد و مربوط به هنرهاي سنتي است بر اساس اين قانون حفاظتي از صاحبان فكر و انديشه در سطح جامعه پديد مي‌آيد، اما از حيث اجرا در ايران به طور جدي و اساسي، مشكلات و تعيين مصاديق آن مختلف است.
کشور ما در سال 1380 شمسي براي ثبت بين المللي علائم به کنوانسيون مادريد ملحق شد اما براي پيوستن به کنوانسيون ”برن” (که از کپي رايت حمايت مي کند) هنوز هم ترديد دارد و در حال حاضر هم برنامه اي نيز براي پيوستن به اين کنوانسيون در نظر گرفته نشده است.
رفتار قانون گذار در کشور ما در خصوص حمايت از کپي رايت همواره با ترديد و احتياط توأم بوده و حتي در پيوستن به ترتيبات بين المللي براي حمايت از مالکيت هاي معنوي نيز ترديد وجود داشته و دارد.
علاوه بر ترديدهايي که در خصوص لزوم حفظ حقوق مؤلف و مصنف وجود دارد، يکي از دغدغه هاي هميشگي کشورهاي جهان سوم اين بوده که پيوستن به نظامهاي بين المللي حمايت از کپي رايت به واسطه لزوم پرداخت مبالغ کلان بابت دريافت و خريد حق انتشار کتب، نشريات و آثار علمي و نرم افزارها، روند انتقال علم و تکنولوژي به اين کشورها را متوقف و يا دست کم کند مي سازد. البته ذکر اين نکته نيز ضروري به نظر مي رسد که در يک جامعه نرم افزاري که قانون حمايت از پديد آورندگان نرم افزار (Copy Right) رعايت نشود نمي توان به اجراي هر مقررات ديگري خوشبين بود.
سرقت فرهنگی در فضای مجازی
در دورانی که اینترنت در عمل تمامی مرزها را درنوردیده و افرادرا در تعاملی به وسعت گستره زمین قرار داده است، روند اطلاع رسانی هم به صورت مثبت و هم منفی شتاب بیشتری به خود می گیرد. امروزه شبکه اینترنت به عنوان دروازه جهان اطلاعات شناخته می شود که دریچه ای را برای ورود کاربران به دنیای انواع دانستنی هامی گشاید، اما همین ویژگی خاص سبب ایجاد شرایطی در زمینه تولید محتوا در فضای سایبرشده که تقریبا هیچ فردی مالک محتوایی که تولید کرده است، نیست و به محض تولید وانتشار نخستین نسخه از آن، باید شاهد تکثیرغیرمجاز آن در دنیای سایبر باشد.
استفاده از محتوا و مطالب درج شده در فضای وب، دسترسی افراد رابه بسیاری از مطالب و اطلاعاتی که در زمانی دانستن و دستیابی به آن ها نیازمند تلاش زیادی بود، به امری عادی تبدیل کرده است.
آن چه در این بین نادیده گرفته شده و به دست فراموشی سپرده شده است درج منبع و ماخذ اولیه مطالب و اطلاعات در این شبکه جهانی است. بارها دیده شده است که برخی سایت ها و یا وبلاگ ها مطلبی را منتشر کرده اند که همان مطلب بدون درج منبع اولیه در سایت و یا وبلاگ دیگری استفاده شده است. حتی گاهی دیده می شود برخی مطالب در وبلاگ های مختلف چند دست می چرخد و منبع اولیه گم می شود و در شرایطی افراد به منابعی لینک داده می شوند که خود آن منابع مطلب را سرقت کردند.
این موضوع در حالی است که استفاده از محتویات بدون درج منبع وماخذ اولیه نوعی دزدی محسوب و باعث ایجاد خسارت به کسانی می شود که عمر و سرمایه خود را صرف تولید این محتوا کرده اند.
رعایت نکردن قانون کپی رایت یا در واقع زیر پا گذاشتن حق مالکیت تولید کنندگان محتوا در ایران، سبب کمبود تولید محتوا در فضای سایبر شده است و همین موضوع به تدریج خسارت های گوناگونی برای حوزه علم، ادب و فرهنگ کشور ما به همراه می آورد. تولید محتوا از لحاظ مختلفی دارای اهمیت است و ازآن جمله می توان به گسترش زبان فارسی و ارتقای آن در سطح بین الملل اشاره کرد. هم اکنون بسیاری از کشورها برای به دست آوردن اعتبار بیشتر، مردم خود را تشویق می کنند تا به تولید اطلاعات دراینترنت بپردازند.
باید گفت تعمیم قوانین کپی رایت به جامعه مجازی نیازمنداجتهاد و نوعی بومی سازی است. زیست محیط وب شرایط خاصی دارد که بدون توجه به آن ها نمی توان مانع از کپی غیرمجاز محتوا در این فضا شد. اما اینترنت یک فضای عمومی است که برداشت مطالب در آن آزاد است و تقریبا نمی توان از آن جلوگیری کرد. آن چه دراینترنت وجود دارد در صورتی قابل کپی کردن است که یا دولتی باشد، یا این که تاریخ کپی رایت آن گذشته باشد و یا صاحب وب سایت حقوق خود را لغو یا واگذار کرده باشد. درغیر این صورت مطالبی که توسط دیگران دراین فضا تهیه شده است با کسب اجازه قابل استفاده و کپی خواهد بود.
در همین حال صاحبان فایل های Midi، تصاویر گرافیکی نوشته ها، متون، HTML و تمام مواردی که استفاده از آن ها در این محیط مجاز اعلام شده است، به کاربر اجازه نمی دهد مواد مورد نظر را به نام خود ثبت کند و این مجوز به معنای احراز مالکیت نیست. اگر چه کاربر می تواند از تصاویر گرافیکی که در سایت ها رایگان عرضه می شود، استفاده کند اما «صاحب» آن به شمار نخواهد آمد و آن را نمی تواند متعلق به اموال خود بداند. هم چنین تغییر کلی در نوشته، متن، تصاویر و... شخص دیگر و تبدیل آن به یک نسخه جدید در صورتی که با اجازه صاحب اثر، در متن، تصویر و مواردمشابه آن تغییر کلی ایجاد شود و این تغییرات موافق با شرایط صاحب اثر باشد، فردصاحب اثر جدید است. در غیر این صورت به سرقت فرهنگی محکوم می شود.
به اعتقاد کارشناسان، یکی از مشکلات اصلی در فضای اینترنت ایرانی و فارسی رعایت نشدن قانون کپی رایت است. موضوع کپی رایت در وبلاگ ها بحثی فرعی تر و زیر شاخه اصلی کپی رایت در محیط سایبر و فضای مجازی و اینترنت است، بنابراین کپی رایت در وبلاگ ها جدای از بحث مولف و کپی رایت در محیط اینترنت نیست. اما مسئله کپی رایت و رعایت حقوق مالکیت معنوی در فضای مجازی مسئله ای جدی است وبررسی ها و مطالعات گسترده طلب می کند. به دلیل این که امکان سرقت محتوا در این فضابه راحتی امکان پذیر است و متاسفانه در این زمینه نیز قوانین بازدارنده جامع تدوین نشده است.
همین اندازه باید با تدبیر لازم و قوانین خاصی به دفاع بیشتری از حقوق شهروندان پرداخت و در این میان اجرای یک قانون جامع که تا حد ممکن سوءاستفاده را در این حوزه کم کند، امری شدنی و ضروری احساس می شود.
انتشار محتوای مجرمانه
در مقابل این نگرش، دیدگاه حقوقی و علمی آن است که اشخاص درانتشار محتوا آزاد هستند و قانون تنها به توصیف دقیق محتوای مجرمانه می پردازد. دراین وضعیت، ارتباط هر شهروند به انتشار محتوای مجرمانه مسئولیت او را در پی دارد. آن هم نه مسئولیتی بدون ضابطه و توصیف بلکه میزان مسئولیت، شیوه رسیدگی و مرجع ذیصلاح، همه باید توسط قانون مشخص شده باشد. واضح است که فضای مجازی می تواند هم چونفضای فیزیکی به محلی برای فعالیت مجرمان تبدیل شود؛ بنابراین همان طور که دادگاه هاو دادگستری ها در یک فضای واقعی برای ساماندهی بسیاری از جرائم اجتماعی، اقتصادی ومبارزه با تخلفات به وسیله احکام رای صادر می کنند، فضای مجازی نیز برای جلوگیری ازجرم به این محاکم نیاز دارد.
اما در اینجا این سوال مطرح می شود که کسانی که تولید کننده مقاله و منبع اصلی هستند، چنان چه سرقتی راجع به مطالب شان انجام شود، چه حق وحقوقی دارند و به چه مرجعی می توانند اعلام شکایت و خسارت کنند و اگر بخواهیم اصول اخلاقی و حقوقی را بر فضای وبلاگ های فارسی در زمینه کپی رایت حاکم کنیم، چه روالی باید طی شود؟
تمامی افراد از این حق بهره مند هستند و در شرایطی که حقی از آن ها ضایع شود امکان شکایت برای آن ها فراهم است و این شکایت ها می تواند شامل محتویات یک صفحه اینترنتی باشد که به صورت مجازی و در فضای سایبر قرار گرفته است،اما درباره ابقای این حق باید قانون وجود داشته باشد.
محدودیت قانونی در این زمینه آن چنان وجودندارد و از گذشته قانون مربوط به حقوق مولفان و افرادی که مطلبی را تألیف کرده اند تدوین شده است. هم چنین قانون مالکیت معنوی و کپی رایت در ایران وجود داشته اما به این نام مطرح نبوده است.
کاربران ناآگاه از مالکیت معنوی
کاربران ایرانی از معدود کاربران جهان هستند که بدون آشنایی وآگاهی از قوانین حق مالکیت معنوی با جهان فناوری اطلاعات خو گرفته اند و آزادانه میتوانند هر محتوایی را از روی شبکه ها برداشت کنند و مورد استفاده قرار دهند.
متأسفانه بسیاری از افراد در داخل کشور هنوز از حقوق و تکالیف خود نسبت به مسئله کپی رایت آگاه نیستند و نمی دانند برای آن ها این حق ایجاد شده که برای احقاق حق خود می توانند در این زمینه شکایت کنند.
کارشناسان IT همواره بر این نکته تأکید دارند که تولید دانش وفناوری در هر کشوری ارتباط مستقیم با رتبه تولید محتوا و اطلاعات آن کشور در جهاندارد. مشهودترین جایگاه انتشار اطلاعات و دانش و فناوری نیز وب سایت های هر کشوراست. این بدان معناست که دنیای سایبر امروز وارد عصر محتوا شده است و کشوری که محتوای قابل عرضه در فضای سایبر ندارد از قافله علم عقب خواهد ماند. کشورهای توسعه یافته با سرمایه گذاری های فراوان در این زمینه، توانسته اند ضمن انتشار و اشتراکدانش و فرهنگ خود با دیگر نقاط دنیا، جایگاه قابل توجهی برای خود در شبکه های اطلاع رسانی و شبکه جهانی اینترنت به دست آورند. اهمیت این موضوع در جامعه اطلاعاتی به قدری مورد توجه قرار گرفته است که مطابق برخی نظریه ها، هر کشور به میزان محتوایی که تولید و روی شبکه ارائه کرده، در عمل هویت خود را به اثبات رسانده است و ابراز وجود می کند.
از این دیدگاه، جایگاه موضوع محتوا، مسئله ای اساسی و تامین کننده منافع ملی کشورها محسوب می شود. در کشور ما نیز با ورود فناوری های نوین و به ویژه فناوری اطلاعات و ارتباطات، مقوله محتوا به تدریج مطرح شده است، اما به نظر میرسد چندان که باید نتوانسته است جایگاه مهم و تاثیرگذار خود را در این عرصه از آنخود کند.
مسئله تولید محتوا در فضای مجازی در ایران، علاوه بر مشکل اساسی آن یعنی نبود درک جایگاه مهم این موضوع، با معضلی دیگر یعنی استفاده از محتوای موجود در این فضا بدون نشر منبع و ماخذ اولیه دست به گریبان است.
به همین دلیل به نظر می رسد باید بر لزوم این مسئله بیش ازگذشته تاکید شود. چرا که انتشار مکرر یکسان در وبلاگ ها و سایت ها خطر بزرگی برای محتوای فارسی محسوب می شود و به تدریج باعث خستگی تولید کنندگان اولیه محتوا و ترک آن ها از این عرصه می شود.
قانون حمايت از پديد آورندگان نرم افزارهاي رايانه اي
مجلس شوراي اسلامي در دي ماه سال 1379 قانون حمايت از پديد آورندگان نرم افزارهاي رايانه اي را تصويب کرد که مي توان آن را گامي در مسير ارائه راهکارهاي مناسب براي حمايت از کپي رايت نرم افزار تلقي کرد اما وضع و تصويب اين قانون، قدم اول است و لازم است که گام هاي بعدي و تکميلي نيز برداشته شود.
موانع و راهكارهاي كپي رايت در ايران
رعایت قوانین کپی رایت به نفع صنعت نرم افزار و حتی کاربران کامپیوتر در کشور است.
1- قیمت : تقریبا دلیل اصلی مخالفت برای رعایت قانون کپی رایت برای محصولات نرم افزاری خارجی قیمتهای بالای نرم افزار به توجه به متوسط درآمد در ایران است.طبیعی است که قیمتهای بالای سیستم عامل یا نرم افزاری مختلف که گاهی چندین برابر حقوق کارمندان سطح بالای کشورمان است میتواند سدی بزرگ برای خرید و تجهیز کامپیوترها به اینگونه نرم افزارها باشد. اما اول آنکه متاسفانه دوستان مخالف فقط قیمت محصولات نرم افزاری را در سایتهای شرکت تولید کننده یا در بازار آمریکا و اروپا میدانند در حالیکه ما بایستی قیمتها را بازار دیگر کشور های جهان سوم بررسی کنیم ومثلا قیمت سیستم عامل ویندوز را در کشورهای آسیای جنوب شرقی یا حتی همین کشورهای همسایه ببینیم. در حال حاضر حتی شرکتهای مشهوری چون مایکروسافت و حتی تولید کننده محصول گرانقیمت اوراکل برای حضور در بازاری کشورهای جهان سوم و همچنین با توجه به سطح درآمد آنها که بسیاری مواقع پایین تر از سطح درآمد در کشور ایران است محصولات خود را قیمت گذاری جدید میکنند و قیمت برخی محصولات گاهی يك دهم قیمت واقعی خود در بازارهای آمریکا یا اروپا خواهد رسید. بنابراین طبیعی است که در صورتی که ایران با رعایت قوانین کپی رایت بتواند بازار مناسبی را ایجاد کند شرکتهای تولید کننده نرم افزار نیز با رغبت و با توجه به درآمدهای ایرانیان محصولات خود را قیمت گذاری و وارد بازار ایران خواهند کرد.در مورد آموزش و نربیت نیروی متخصص نیز که تقریبا اکثر شرکتهای نرم فزاری محصولات خود را یا به رایگان و یا با هزینه بسیار اندک در اختیار دانشگاها و مراکز آموزشی قرار میدهند.
2- بسیاری از خریداران کامپیوتر به راحتی بابت قطعات جانبی آن هزینه و پول پرداخت میکنند اما حتی اگر نرم افزاری مورد نیازشان باشد که بتوانند از آن نیز در آمد کسب کنند باز مایل به پرداخت هزینه نیستند و در واقع نوع تفکر ما نسبت به پرداخت پول بابت محصولی نرم افزاری و البته قابل کپی اشتباه است .
3- ما کشورهای جهان سوم با درآمد پایین هستیم و هزینه نرم افزارهای درجه یک و با کیفیت برای ما بالاست . و متاسفانه ما تمایل به استفاده از بهترین نسخه های نرم افزارهای معروف را داریم . بسیاری از کاربران خانگی ما از ویندوز نسخه حرفه ای استفاده میکنند در حالیکه هرگز نیازی به امکانات آن ندارد.
برخی تنها نرم افزار برای کارهای گرافیک را Adobe Photoshop و یا Corel Draw میدانند و طبیعی است که این افراد نسبت به پرداخت هزینه واقعی این نرم افزارها مقاومت به خرج میدهند .در حالیکه اکثر این محصولات مناسب شرکتها یا کارهای تجاری است و طبیعی است که افرادی که از این محصولات استفاده میکنند یا نیاز به امکانات خاص آنها دارند یا امکان کسب درآمد از این نرم افزارها را دارند. در عین حال برای کاربرانی که بصورت آماتور و غیر تجاری نیاز به کارهای گرافیکی دارند نرم افزارهای بسیاری زیادی به صورت رایگان یا با قیمتهای بسیاری پایین تر و یا حتی نسخه های آموزشی و خانگی همین محصولات گرانقیمت نیز وجود دارد که متاسفانه بدلیل رایگان بودن محصولات قدرتمندی همچون Corel Draw در ایران دیگر کسی رغبتی به شناخت یا بکار گیری دیگر محصولات در این زمینه را ندارد .
4-در صورت رعایت قانون کپی رایت بازار و کاربران ایرانی به سمت محصولات اوپن سورس یا رایگان پیش خواهد رفت و طبیعی است که در چنین حالتی توجه به سیستم عاملهایی مانند لینوکس و دیگر نرم افزارهای مشابه بیشتر خواهد شد و همچنین به دلیل تمایل به استفاده و ایجاد بازار و نیاز منطقی به این محصولات شرکتهای تولید کننده نیز مشخصات و نیازهای زبان فارسی را در نرم افزارهای خود جدی تر میگیرند.
5-رعایت قانون کپی رایت میتواند کاربران را با بهای واقعی تر نرم افزار آشنا کند و بنابراین آنها نسبت به محصولات ایرانی نیز رغبت بیشتری نشان داده و هزینه بیشتری پرداخت خواهند کرد. در حال حاضر کاربران ایرانی که عادت به کپی محصولات نرم فزاری های خارجی با هزینه بسیار انداک دارند دیگر هرگز تمایلی به پرداخت هزینه واقعی نرم افزاری ایرانی ندارند و شرکتهای ایرانی مجبورند محصولات خود را با هزینه و سود بسیار کمتری به فروش برسانند.
6-شاید عده ای معتقد باشند که خرید و پرداخت هزینه واقعی نرم افزارها باعث افزایش قیمت خدمات یا محصولات نرم افزاری تولید ایران شود.
اما پاسخ من این است که مگر ما بابت خرید تجهیزات کارخانه ها ،کاغذ ، انرژی و...هزینه واقعی پرداخت نمیکنیم. پس چه دلیلی دارد که محصولات نرم افزاری با قیمت غیر واقعی تولید یا خریداری شود؟
7-با رعایت قوانین کپی رایت شرکتهای ایرانی موقعیت مناسبی پیدا خواهند کرد که از کلیشه های بازار نرم افزار ایران که تنها به نرم افزارهای مالی یا صرفا فارسی محدود شده است خارج و به رقابت با محصولات شرکتهای نرم افزاری خارجی بپردازند . بطور مثال در زمینه نشر، گرافیک،نرم افزارها ومحیطهای توسعه ، بانکها اطلاعات و دهها مورد دیگر جا برای تولیدات محصولات نرم افزاری ایرانی وجود دارد که البته تا وقتی که نمونه های درجه یک و خارجی آن به رایگان قابل استفاده در ایران است کسی نه در مورد تولید اینگونه محصولات سرمایه گذاری میکند و نه کسی آنرا خواهد خرید.
8-همانطور که در بالا نیز اشاره شد رعایت قوانین کپی رایت باعث رونق و ایجاد بازار برای محصولات نرم افزاری ایرانی خواهد شد . بنابراین طبیعی است که مشاغل مرتبط بیشتر شده و افراد و کارشناسان بیشتری جذب این بازار خواهند شد و این یعنی افزایش سطح درآمد و ایجاد شغل در بخش نرم افزار و همچنین جاذبه بیشتری برای سرمایه گذاری در این بخش ایجاد خواهد شد که این میتواند باعث بالندگی ، ورود و خرید تکنولوژی های پیشرفته و در نتیجه افزایش سطح و کیفیت محصولات ایرانی شود.
9- ایران با توجه به میزان افراد تحصیکرده در رشته کامپیوتر و همچنین استعداد نیروی انسانی خود میتواند تبدیل به قطب مهمی در تولید و صادرات نرم افزار حداقل در سطح منطقه و یا قاره شود. متاسفانه عدم رعایت قانون کپی رایت باعث شده که هیچوقت صنعت نرم افزار ایران را جدی گرفته نشود و در واقع عدم رعایت قوانین کپی رایت سد اصلی برای علاقمندی شرکتهای بزرگ خارجی برای سرمایه گذاری یا سفارش به شرکتهای ایرانیست.
10-در نهایت آنکه بالاخره زمانی خواهد رسید که ما مجبور به رعایت قوانین کپی رایت شویم چه این زمان پس از پیوستن به WTO باشد و چه الزام ایران به رعایت قوانین بین المللی و البته بهتر است که از همین امروز کاربران و بازار ایران برای رعایت قوانین آماده شود چرا که زمان موعود ما نه بازاری خواهیم داشت که ظرفیت پذیرش این شک را داشته باشد و نه کاربرانی که از نظر مالی و روانی آنرا بپذیرند و نه صنعت نرم افزاری که بتواند نقش موثری را بازی کند و البته آن زمان تازه نقطه شروعی برای بومی کردن محصولات رایگان یا اوپن سورس و یا ایجاد جاذبه برای شرکتهای نرم افزاری برای کاهش قیمت محصولات خود با توجه به سطح درآمد مردم ایران است. زمانی که دیگر خیلی دیر خواهد بود.
بحث کپی رایت در کشور ما بارها مورد توجه و بررسی محافل مختلف، به ویژه رسانه ها و جراید مرتبط با صنعت IT قرار گرفته است. چندین سال است که نظرات و دیدگاه های مختلف درباره لزوم یا عدم لزوم رعایت قوانین بین المللی کپی رایت به ویژه در مورد نرم افزارهای خارجی مطرح می شود.اما هر بار به دلایل مختلف به دست فراموشی سپرده می شود. همچنین پس از سال ها انتظار، ایران به عنوان عضو ناظر سازمان جهانی تجارت (WTO) پذیرفته شد. اما همان گونه که در مقام عضو ناظر مجبور نیست درهای بازار خود را به روی واردات خودروهای خارجی بگشاید و می تواند محصولات داخلی خود را مطابق میل، سلیقه، قیمت و کیفیت دلخواه در داخل کشور به فروش برساند، قاعدتاً هنوز هم مجبور نیست در مورد کپی رایت نرم افزار و فرآیند استفاده از آن تجدید نظر کند.
بعضی معتقدند که کشورهای غربی از طریق تبلیغ و تزریق فناوری های موردنظر خود، در فکر تسلط بر سایر کشورها و کسب منافع موردنظر خود هستند. با این حال چاره ای جز استفاده موردی و مطابق با فرهنگ خود از محصولات فوق هم نمی بینند. در مقابل، کشورهای غربی نیز به برخی از کشورهایی که دارای فناوری نوین و پیشرفته روز دنیا هستند، روی خوشی نشان نمی دهند و نوعی تحریم های تجاری و اقتصادی را علیه آن ها وضع کرده اند که مقوله IT نیز از آن بی بهره نمانده است.پس این وضعیت ممکن است سال ها در یک حلقه بی نهایت باقی بماند و پروژه اش برای بازگشایی در آینده ای نامعلوم، به بایگانی بلاتکلیفی سپرده شود. البته قصد نداریم در این یک صفحه روابط کشورها را مورد بررسی قرار دهیم. پس اجازه بدهید صرفاً به مضرات و فواید مسیله عدم رعایت قوانین کپی رایت نرم افزار در کشور بپردازیم.
اگر بخواهیم مسیله را از دیدگاه فردی بنگریم، بی شک قیمت بسیار پایین انواع نرم افزارهای قفل شکسته ای که در بازار وجود دارد می تواند یکی از بهترین فواید وضعیت فعلی تصور شود. اکنون هر کسی قادر است در کوتاه ترین زمان، گران ترین سیستم عامل، بانک اطلاعاتی، زبان برنامه نویسی، و یا هر نرم افزار علمی، مهندسی، طراحی و ... را به قیمتی بسیار اندک تهیه کند. این مسیله باعث شده است در بعضی از زمینه ها متخصصان کشور نسبت به همتایان آن طرف آب، از تبحر بیشتری در کار با انواع نرم افزارهای روز دنیا برخوردار باشند. شما می توانید هر نرم افزار جدید را به سرعت بر روی کامپیوتر خانگی خود نصب کنید و زیر و بم آن را در چند روز یاد بگیرید.در حالی که ا گر قوانین کپی رایت در کشور جاری بود به این راحتی نمی توانستید در خرید، نصب و نگهداری این نرم افزارها دست و دل باز باشید. این مسیله حتی می تواند پیامدهای دیگری نیز داشته باشد. با رعایت قوانین کپی رایت نرم افزار قطعاً قیمت کتاب،نشریات، سی دی های آموزشی و حتی کلاس های آموزشی نیز به میزان فعلی نخواهد بود و اگر مغازه دار یا تاجری بخواهد نظم و حساب و کتاب بیشتری به کارهایش بدهد، نمی تواند فلا ن بسته نرم افزاری حسابداری را با قیمت پایین خریداری نماید. به همین ترتیب موسسات تجاری و اداری بزرگ تر نیز با هزینه چند میلیون تومانی، صاحب سیستم های اطلاعاتی مثل MIS یا حتی وب سایت نمی شوند. زیرا تمام این ها به مجوز رسمی بهره برداری از تک تک نرم افزارهای مورد استفاده نیاز دارد که قیمت کلی آن ها چندان رقم پایینی نیست.
بنابراین کسانی که مشتاق رعایت بی چون و چرای این قوانین هستند، باید وضعیت فعلی و آینده را هم در نظر بگیرند و به یاد داشته باشند که هر کاری (به فرض درست بودن هم) یکباره قابل اجرا نیست. اما شاید مسیله ای که در این جا بسیار مهم جلوه می کند و می تواند در مقابل تمام پیامدهای ناشی از عدم رعایت قانون کپی رایت قد علم کند، صادرات نرم افزار باشد.در واقع تا زمانی که این قانون به شکلی در کشور به اجرا درنیاید، راه ورود شرکت های ایرانی به عرصه رقابت های بین المللی در کسب پروژه های نرم افزاری بسیار دشوار خواهد بود. صرف نظر از مسیله محدودیت های اقتصادی، مسیله کپی رایت نیز می تواند معضل دیگری در راه کسب درآمدهای خارجی برای شرکت های ایرانی به حساب آید. دلیل آن هم بسیار روشن است. آن ها حاضر نیستند با طرفی که رسماً برنامه ای برای جلوگیری از کپی کردن نرم افزارها ندارد و هیچ گاه اقدام به خرید قانونی آن ها نکرده است، قراردادی امضا کنند که آن ها را مکلف به پرداخت پول در ازای خرید یک محصول مبتنی بر نرم افزارهای خام خودشان یا شرکایشان نماید. بنابراین در این میان کشوری مثل هندوستان با قبول قوانین مذکور در ها را به روی پدیده ای به نام Outsourcing می گشاید و نه تنها میلیاردها دلار به خاطر اجرای پروژه های خارجی به دست می آورد، بلکه از تخفیفات بسیار ارزشمندی در خریدهای نرم افزاری نیز بهره مند می شود.
البته این نکته را هم باید در نظر داشت که در کشوری مانند هندوستان با آن جمعیت و فرهنگ، قاعدتاً هیچ قانونی به طور کامل نمی تواند اجرا شود؛ چه برسد به کپی رایت بین المللی. بنابراین شاید هم این کشور بیشتر شعار رعایت این قانون را سرمی دهد تا این که به آن عمل کند و قطعاً هیچ شهروند یا برنامه نویس و اهل فنی در این کشور برای خرید ارزان نرم افزار مورد نیازش در تنگنا نیست و نخواهد بود و مطمین باشید که در این کشور رعایت این قانون هیچ ارتباطی با کامپیوترهای خانگی و یا لپ تاپ افراد ندارد و از این لحاظ تا حدودی شبیه کشور خودمان است. یعنی همه کامپیوترها مملو از نرم افزارهای موردنیاز صاحبانشان هستند. اما یک مسیله بیش از همه ناظران را به اندیشه وامی دارد و آن هم درس گرفتن از تجربه کشوری است که با نشان دادن حسن نیت و کوشش در پذیرش و رعایت یک قانون بین المللی، میلیاردها دلار سرمایه را به سوی خود جلب نموده است.
کپی رایت در ایران, مسئله حل نشدنی؟!
مقدمه
قبل از هر موضوعی, حقوق پدید آورندگان یا کپی رایت را به زبانی ساده تعریف می کنیم
حقوق پدیدآورندگان یک قانون برای حمایت از تولید کنندگان است و مانع از آن می شود که زحمات پدید آورنده که برای کسب درآمد انجام شده است به رایگان در اختیار افراد دیگر قرار بگیرد.
این مقاله را به مرور و با استفاده از نظراتی و دیدگاه هایی که در پایین این مقاله ارسال می کنید تکمیل خواهم کرد تا به یک نتیجه واحد برسیم.
طراحی وب سایت ضابط, فقط به مسائل مربوط به حوزه وب وارد می شود. اما برای اینکه در نتیجه گیری نهایی بحث تاثیر گذار است, به موارد دیگر نقض حقوق تولیدکنندگان هم نگاهی خواهیم انداخت.
موارد اصلی نقض حقوق پدیدآورندگان در ایران
معمولا حقوق پدیدآورندگان در چند مورد خاص رعایت نمی شود
۱- استفاده و فروش سی دی های کپی فیلم ایرانی یا خارجی به صورت گسترده.
۲- استفاده گسترده از موسیقی های ایرانی یا خارجی که بدون اجازه صاحب استفاده می شوند.
۳- استفاده گسترده از نرم افزار های کرک شده ویندوز.
۴- فروش گسترده اسکریپت های نالد شده و کلون شده.
۵- کپی برداری از مقالات و مطالب مولفان دیگر به خصوص در وبلاگ ها
ما در این مقاله بیشتر به قسمت چهارم و پنجم خواهیم پرداخت.
عقیده های کلی در ایران درباره رعایت و یا عدم رعایت حقوق پدیدآورندگان
این موضوعی است که شاید خیلی از کاربران کامپیوتر در ایران درباره اش صحبت کرده اند.
ما معمولا در ایران با چند نوع حرکت فکری در این زمینه مواجه هستیم.
۱- موافق وجود کپی رایت هستند و به آن عمل می کنند.
۲- موافق کپی رایت هستند, اما بنا به دلایلی به آن عمل نمی کنند و البته هر کدام دلایل خودشان را دارند.
۳- اعتقاد دارند کپی رایت فقط برای نرم افزار های داخلی است.
۴- کسانی اصلا نمی دانند کپی رایت چیست و چرا باید رعایت کرد.
فکر کنم مورد ۲ و ۳ بیشتر از بقیه باشند, من با خیلی از دوستان و همکاران در این زمینه صحبت کردم. عموما با این که کپی رایت قانون خوبی است موافق هستند.
اما همه چیز در یک جا قطع می شوند و دیگر جوابی برای گفتن وجود ندارد و آن زمانی است که چرا شما رعایت نمی کنید؟!
شما می توانید سایت های بسیار زیادی را ببینید که در پایین سایت, انواع تهدید ها نسبت به کپی کننده مطالبشون را نوشتند و همشون از لوگو کپی رایت استفاده می کنند.
خیلی ها هم برای اینکه جنبه رسمی تری پیدا کنند, متن کپی رایت را به لاتین می نویسند و به صفحه قانون های اینترنتی لینک می دهند, اما وقتی مطالب وب سایت خودشان را می بینی متوجه می شوی خود آن سایت یکی از بزرگترین کپی کنندگان است.
من در بسیاری از فروم ها, در بحث هایی مربوط به قوانین اپن سورس, کد کردن کد های پی اچ پی یا دانلود اسکریپت های فلان سایت, افراد بسیاری را دیدیم که شعارهای جالبی می دهند.
احترام به برنامه نویسان, قانون وب فارسی, حمایت از تولید کنندگان نرم افزار و امثال اینها….
اما اگر از همان افزاد بپرسیم, آیا شما از تا حالا نرم افزاری کرک نکردید یا موسیقی کپی نکردید و … هیچ جوابی ندارند.
به نظر من اول باید به این نتیجه برسیم که اصولا نقض حقوق پدید آورنده کار درستی است یا نه, و دوم اگر این کار صحیحی نیست, چرا ما آنرا انجام می دهیم؟
* چون همه دارند این کار را می کنند؟
* چون اگر نخواهیم رعایت کنیم از خیلی استفاده هایی که می کردیم, محروم می شویم؟
و… هزاران دلیل دیگر که می توان مطرح کرد.
شاید یکی از بروز به وجود آمدن این همه دلیل یا بهتره بگیم, توجیهی که برای قانع کردن خودمون در آوردیم یک چیز باشد: ناتوانی از رعایت مسئله کپی رایت
برای مثال:
آیا می توان تمام نرم افزار هایی که با آن کار می کنیم را بخریم؟
فکر کنم حداقل هزینه تهیه نرم افزار های مورد نیاز یک طراح سایت حدود ۶ میلیون تومان باشد, مثلا برنامه فتوشاپ ۹۹۹ دلار که دلاری ۸۰۰ تومان در میاد حدود ۸۰۰ هزار تومان
جالب اینجاست که حتی در مکان های مذهبی و عمومی و دولتی از نسخه کرک شده این نرم افزار استفاده می شود.
برخی اعتقاد دارند که تنها کرک نرم افزار های خارجی مشکلی ندارد, فقط نرم افزار های خارجی مشکل دارد و انگار که ما ازشون دزدی کردیم.
یا برخی اعتقاد دارند, استفاده از اسکریپت سایت های خارجی مشکلی ندارد ولی استفاده از اسکریپت شرکت های ایرانی نامردی بزرگیست!
در اینصورت از این به بعد دزدی از کشور های خارج مرز ایران بی مورد و صحیح است؟!
اعتقاد من این است که نقض کپی رایت کار نا درستی است, شرع و قانون هم حرف من را تایید کند.
بهتره قبل از اینکه بخواهیم سعی کنیم راه حلی برای رعایت مردم و البته خودمان به کپی رایت پیدا کنیم, به این فکر کنیم چرا ما به حقوق دیگر افراد حقیقی و حقوقی کره خاکی احترام نمی گذاریم.
اما واقعا چرا ما کپی رایت را رعایت نمی کنیم؟!
نگاهی به نقض قانون کپی رایت در ایران
قانون کپی رایت ذات مان نقص دارد.مشکل دارد.اصلا قدرت درک و فهم بالایی هم نداریم.حرف من درباره انتشار غیر قانونی آلبوم های مجاز موسیقی در سایت ها و وبلاگ هاست.انتشاری که بزرگترین ضربه را به رونق صنعت آلبوم های موسیقی می زند.هنوز چند ساعت از انتشار آلبوم بنیامین نگذشته است که آلبوم او به صورت خزنده در اینترنت در دسترس دانلود قرار می گیردزیر همه پست های مربوط به انتشار آن هم توصیه به خرید از مراکز فرهنگی هنری شده است و این یعنی شعارزدگی محض جامعه ما.شعار حمایت را می دهیم ولی عملا داریم از پشت به آن خنجر می زنیم.
متاسفانه جامعه ایران به شدت تحت تاثیر همین شعارزدگی ها قرار دارد.توصیه به خرید از مراکز فرهنگی و هنری اقدام ارزشمندی ست اما وقتی در کنار همین متن لینک دانلود با کیفیت های گوناگونوجود دارد و شخص بازدید کننده هم ابدا از فرهنگ و غنای فرهنگی بویی نبرده است؛پس همه اینها در حد شعار می ماند.
با قانون می توان جلوی خیلی از این اقدامات غیرقانونی را گرفت اما اصل اساسی همان قانون به ذات است نه عمل خارجی آن.یعنی کسی که می آید و می بیند که یک آلبوم مجاز موسیقی با صرف هزینه فراوان حالا خیلی راحت با یک کلیک دانلود می شود،نباید این اجازه را به خود بدهد که حاصل زحمت های یک هنرمند در یک کلیک خلاصه شود.باید آنقدر قوه درک داشته باشد که حداقل خود را جای آن هنرمند بگذارد و لحظه ای تفکر کند.
اینجا،در جایی که ما زندگی می کنیم نه قانون درونی کسی پایدار است و نه قانون خارجی وجود دارد.کپی رایت می تواند با اعمال محدودیت ها و مجازات ها جلوی بیشتر این موارد را بگیرد اما چه زمانی می خواهیم بدان جا برسیم؟ فرهنگ سازی داریم؟ نداریم.پس چطور توقع می رود وقتی در چنین موقعیت هایی قرار گرفتیم،رفتار یک انسان واقعا متمدن داشته باشیم و اقدام به دزدی فرهنگی نکنیم؟
همه هنرمندان این مرز و بوم برای تهیه آثار هنری شان وقت و هزینه بسیاری صرف می کنند. بنیامین،سیروان،عسگری و...پس چرا با دانلود کردن عملا می خواهیم آنها را از صحنه خارج کنیم در حالی که ادعا می کنیم همه هنرمندان را دوست داریم و چه و چه؟ آیا تا به حال خود را به جای آنها فرض کرده اید که وقتی می بینند کپی های غیر قانونی جای رایت اصلی را گرفته است؛دیگر به چه امیدی به ادامه این راه بیاندیشند؟
پس اول بیاییم خودمان را اصلاح کنیم.وضعیت سایت های موسیقی را روشن کنیم.قطعا راه کارهای بسیاری هم وجود دارد، پس همین الان استارت کار را بزنیم تا حداقل در سالهای آینده ، دیگر شاهد چنین دزدی و دزدان فرهنگی نباشیم.به همه مسائل سطحی نگاه نکنیم.دزدی فرهنگی چه فرقی با دزدی اموال دارد؟ دزد اموال بی اجازه صاحب اموال، دست به ربودن دار و ندار او میزند.دزد فرهنگی هم با نقابی همین کار را انجام می دهد در حالی که برای اولی مجازات و جرمی ست سنگین ولی برای دومی ذوق ربودن !





منابع تحقیق :
www.senmerv.com
irane1404.com
www.khorasannews.com
Aftab.ir
www.hoghooghdanan.com
itiran.net
www.jahannews.com
Fa.wikipedia.org