با سلام
90% سیستم مهندسی کشور ما این گونه هست ، اون 10% باقی هم خودشون رو قربانی می کننهمانطور که میدونید وجدان کاری داشتن در هر کاری مهم هست و باید رعایت بشه تا جامعه به پیشرفت و بالندگی برسه.گاها که کم هم نیست دیده میشه بعضی از افراد در زمینه کاری خودشون اخلاق کاری رو رعایت نمیکنن و از کار کم میزارن یا بد رفتار میکنن و ..
که این کارها باعث میشه جامعه به هدفش که همون پیشرفت هست نرسه.
به طور خلاصه پرورش اخلاق مهندسی بر باورهای زیر استوار است:
1- برای هر کاری که انجام می دهیم، روش بهتری نیز وجود دارد، لازم است این روش بهتر را بیابم. این بهینه سازی یک فرایند دینامیکی بوده و باید در تمام مراحل انجام آن فعالیت ادامه داشته باشد.
این مورد یعنی کارشناسی کردن درباره موضوع قبل از اجرایی کردن
کاری که اگر در ایران انجام بگیره جای تعجب داره!
2- برای روش زندگی یی که داریم روش بهتری نیز وجود دارد، لازم است این روش بهتر را بیایم. این بهینه سازی نیز یک فرایند دینامیکی بوده و باید در تمام دوران زندگی ادامه داشته باشد.
زندگی بهتر زمانی معنا پیدا میکنه که مردم به کیفیت اهمیت بدن که نمیدن.
3- روشهای بهتر در انجام کار و یا زندگی در جهت بیشینه شدن شادی واقعی طول عمر می باشد که خداوند ما را برای آن آفریده است.
این هم مانند مورد بالا
4- بیشترین شادی درازمدت انسان، در ارائه موثرترین خدمت بی ریا به کسانی است که بیشترین نیاز را دارند.
چنین فرهنگی در جامعه مهندسی ما اصلا حاکم نیست
یعنی اگر قرار باشه به این چیزا فکر کنی بازنده ای !
5- برای ارائه موثرترین خدمت لازم است سطح آگاهی و معلومات خود را در حرفه ای که انتخاب کرده ایم، بالا برده و دانش خود را همیشه بروز نگه داریم.
یک پایه این مورد هم همیشه می لنگه
بر میگرده به نظام آموزشی غلط کشور ما
6- خدمتگزاری بی ریا به کسانی که بیشترین نیاز را دارند را یک عبادت دانسته و خداوند را به خاطر چنین فرصتی که برایم فراهم نموده، همیشه سپاسگزاری نماییم.
این قسمت قشنگ بود ، ولی قشنگیش به همین نوشته محدود میشه متاسفانه
7- اخلاق را برترین و عالیترین سرمایه بشری بدانیم.
الان پول جاش رو گرفته
8- پیشرفت اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و سیاسی کشور را مرهون برخورداری وافر مردم از اخلاق و ارزشهای انسانی بدانیم.
ارزش انسانی الان شده این : یا میخوری یا میخورنت
علاقه مندی ها (Bookmarks)