هواپیمای اتمی

[Joseph Goebbels]

مدل 54 شرکت کانویر :


معلوم شده که هواپیمای مادون صوت پیشنهادی مدل -54 کانویر ، یک طرح دارای کانارد ، با بالهای رو به عقب و سکان های عمودی در دو نوک بال ، در بالا و پایین ان بود . این هواپیما دارای 134 فوت و 2/5 اینچ ( 40/90 متر ) پهنا ، 170 فوت و 5 اینچ (51/94 متر ) طول ، 5000 فوت مربع ( 465 متر مربع ) سطح بال و 650 فوت مربع ( 60/45 متر مربع ) مساحت کانارد بود . وزن کلی این هواپیما 573000 پوند ( 260000 کیلوگرم ) و سرعت پیمایش ان در حدود 0/9 ماخ در ارتفاع 30000 فوت ( 9150 متر ) بود . خدمه در نزدیکی دماغه هواپیما قرار می گرفتند و کانارد در پشت سر انها قرار داشت . دو موتور هسته ای xma-1a به صورت پهلو به پهلو در عقب بدنه قرار داشتند و هر کدام ، دو موتور جت فاقد پس سوز را نیرو می دادند . به نظر می رسد که نمونه ای نیز با 6 موتور اضافی با سوخت شیمیایی از نوع j-75 در مقرهای مستقل در زیر بال نیز در دست طراحی بود .



هیچ سلاح پدافندی برای این هواپیما پیشنهاد نشده بود ؛ ولی در ضمن ، این هواپیما دارای تعدادی انتن دفاعی برای اخلال الکترونیک بود و پرتاب کننده های چف و شراره را حمل می کرد . یک رادار جستجو و تجهیزات ناوبری و بمباران دماغه این هواپیما پیش بینی شده بود .


ادامه دارد...
منبع : ماهنامه دو هواپیما /ش10

[Joseph Goebbels]

مدل NX-2 شرکت کانویر :


پروژه " هواپیمای پرواز مداوم اخطار پرتاب موشکی و نفوذگر ارتفاع پایین " شرکت کانویر با عنوان NX-2 ادامه یافت و ترتیباتی نیز برای انجام ازمایشات پروازی در فوریه 1960 ( بهمن 1338 ( اغاز شد . دو مدل برای انجام استفاده به عنوان نمونه ازمایشی پیشنهاد شدند : یک نمونه با استفاده از موتور " سیکل باز هوای مستقیم " ( XNJ-40E ) جنرال الکتریک با موتور جت " X-211 " ( j-78 ) و دیگری با موتور " سیکل غیر مستقیم " یا سیکل بسته ( NJ-18 ) ساخت شرکت پرات اند ویتنی با استفاده از فلز مایع ( به احتمال زیاد فلز سدیم ) به عنوان مایع انتقال حرارت . در هر دو طرح ، راکتورهای هسته ای در انتهای بدنه قرار داشتند ، در حالیکه 4 خدمه هواپیما در نزدیکی دماغه ، در حدود 100 فوت ( 30 متر ) جلوتر از منبع قدرت رادیواکتیو هواپیما مستقر شده و بوسیله حدود 1000 پوند ( 450 کیلوگرم ) سپر تشعشعاتی محافظت می شدند .



NX-2 دارای بدنه ای مشابه با " هواپیمای پرواز مداوم اخطار پرتاب موشکی و نفوذگر ارتفاع پایین " ، ولی با بال دارای زاویه عقب رفتگی کمتر بود . کانارد ان نیز به سمت جلوی دماغه منتقل شده و سکان های عمودی نیز تقریبا به طور کامل در بالای دو نوک بال قرار داشتند .


هر یک از 3 یا 4 موتور جت هسته ای با توجه به نوع راکتور در انتهای بدنه نصب می شدند . نمونه سیکل باز هوای مستقیم ، دارای 3 موتور " X-211 " ( J-87 ) بود که به صورت پهلو به پهلو نصب می شدند به اضافه یک مقر در زیر هر بال برای یک موتور توربوجت سوخت شیمیایی J-75 به منظور استفاده در موقع برخاستن از زمین .


هواپیمای مادون صوت NJ-18 دارای 4 موتور توربوجت NJ-85 بود که به صورت دو به دو و پهلو به پهلو با راکتور هسته ای و مبدل های حرارتی در میانشان قرار داشتند .


هواپیمای مادون صوت NX-2 برای انجام 125 ساعت پرواز مداوم با سرعت 575 مایل ( 925 کیلومتر ) بر ساعت طراحی شده بود . پهنای این هواپیما ، 164 فوت و 4 اینچ ( 50/09 متر ) ، طول ان 160 فوت و 6 اینچ ( 48/92 متر ) و سطح بال ان 5000 فوت ( 465 متر ) مربع بود .


ادامه دارد...
منبع : ماهنامه دو هواپیما / ش10

[Joseph Goebbels]

بمب افکن اتمی مدل -26 شرکت داگلاس :


شواهدی در دست است که یک تیم طراحی از شرکت داگلاس ، مطالعه ای را در زمینه بمب افکن با انرژی هسته ای انجام داد که مدل -26 نامیده میشد . تصاویر ، ماکت شرکت سازنده را نشان می دهد و این مدل نشان دهنده هواپیمایی با بدنه ای بسیار طویل برای تامین حداکثر فاصله میان خدمه و راکتور هسته ای بود . زیرا از شدت پرتوهای گاما با افزایش فاصله به شدت کاسته می شود . لذا این روش توسط بسیاری از شرکت های دست اندرکار این برنامه برای کاستن از وزن سپر محافظ تشعشعی استفاده شد .
مدل -26 از 2 موتور جت نیرو می گرفت و نوک بالهای ان به سمت پایین متمایل بود . مشخصه این پروژه بوسیله مقاله ای که در یکی از نشریات تخصصی در سپتامبر 1960 ( شهریور 1340 ) مغشوش شد . زیرا در ان شماره ، تصویری از مدلی بسیار شبیه به این مدل با عنوان " رهگیر 3 برابر شرکت هیوز " به چاپ رسید . با این حال ، این طرح نشان دهنده هواپیمایی با ابعاد بسیار بزرگ و بدنه بسیار باریک بود . این امر ، نشان دهنده توانایی محدود ان برای مانور های پروازی به عنوان یک جنگنده رهگیر بود و تقریبا به طور یقین نشان دهنده یک بمب افکن است .

[Joseph Goebbels]

لغو برنامه :


جان اف کندی ، رییس جمهور وقت امریکا گزارش بودجه دفاعی به کنگره را در تاریخ 28 مارس 1961 ( 8 فروردین 1340 ) ارائه کرد . در مورد هواپیمای هسته ای ، وی اعلام کرد که تقریبا 15 سال وقت و حدود 1 میلیارد دلار برای ان هزینه شده است ، ولی " احتمال دستیابی به هواپیمایی قابل استفاده نظامی در اینده قابل پیش بینی هنوز بسیار بعید است . " لذا کندی که احساس می کرد زمان " گرفتن تصمیمات قاطع " فرا رسیده است . وی به کنگره پیشنهاد کرد که کل برنامه لغو گردد . این کار ، یک میلیارد دلاری را هنوز برای ازمایشات مرحله پروازی مورد نیاز بود ، صرفه جویی می کرد و در نتیجه ، برنامه " برنامه پیشرانه هسته ای هواپیما " لغو شد .


پایان .
منبع : ماهنامه دو هواپیما / ش10