ضوابط بهداشتي جايگاه طيور گوشتي

[ramazan2020]

1- زمين محل احداث مرغداري مي بايستي در مناطقي در نظر گرفته شود كه از نظر زيست جوندگان (انواع موش ) عاري يا از نظر ميزان جمعيت بسيار محدود باشند .

2- وجود حصار در اطراف سالن ها و ساير تاسيسات به منظور جلوگيري از ورود حيوانات و افراد متفرقه الزامي است .

3- وجود حوضچه هاي ضد عفوني در مبادي مجموعه مرغداري و در صورت چند سني بودن در مبادي ورودي تاسيسات هر گله نيز الزامي است . در صورت وجود كارخانه تهيه خوراك در مرغداري وجود حوضچه ضد عفوني در مبادي ورودي آن ضروري است .

4- احداث دفتر اداري و سرويس هاي بهداشتي در ابتداي مبادي ورودي مرغداري الزامي است

5- اطاق مناسب جهت ضدعفوني اقلام مورد نياز واحد در مبداء ورودي در نظر گرفته شود .

6- فاصله بين سالن ها بين 15-10 متر و فاصله سالن ها از حصار اطراف حداقل به اندازه عرض سالن ها بوده و كمتر از 12 متر نباشد .

7- احداث پاركينگ در خارج از محوطه مرغداري و به منظور جلوگيري از ورود خودروهاي متفرقه ضروري است .

8- سطوح داخلي و خارجي كليه سالن ها و تاسيسات بايد قابل شستشو و ضد عفوني كردن و تا ارتفاع مناسب قابل سوزاندن باشد .

9- به منظور جلوگيري از ورود پرندگان نصب توري بر روي كليه پنجره ها و منافذ ورود و خروج هواي سالنهاي مرغداري و ساير تاسيسات الزامي است .

10- سالن ها و ساير تاسيسات بايد به نحوي ساخته شود كه از نفوذ جوندگان و ساير حيوانات جلوگيري شود .

11- محوطه مرغداري (بين سالن ها و اطراف سالن هاي پرورش ) تا شعاع 12متري بايد قابل شستشو و ضد عفوني كردن و شعله دادن باشد.

12- محوطه مرغداري بايد فاقد نقاط كور و غير قابل كنترل باشد و از هرگونه تاسيسات اضافي و ضايعات (وسايل مستعمل و فرسوده ) عاري باشد .

13- به فاصله 3-5 متر از حصار دور تا دور مرغداري چند رديف درختكاري شود . منوط به اينكه فاصله 12 متر فضاي قابل شتسشو از آخرين سالن رعايت شده باشد .

14- در مجتمع هاي بزرگ مرغداري (چند سني ) بين فارم ها درختكاري انبوه يا جنگل داري شود .

15- آب مصرفي :

منابع آب بهداشتي كافي بايد قابل تامين باشد .

منابع آب شبكه آشاميدني داخل مرغداري (هوايي و زميني ) غیرقابل نفوذ باشد .

منابع آب شبكه آبرساني قابل لايروبي – شستشو – ضد عفوني و كنترل باشد .

16- چاه فاضلاب و چاه تلفات بايست داراي موقعيت مناسب و فاصله لازم از منابع آب و شبكه آبرساني باشد.

17- مرغداري بايد داراي شبكه برق رساني كافي جهت سالن ها و ساير تاسيسات باشد ضمنا موتور برق اضطراري در واحدهايي كه از شبكه هاي برق رساني استفاده مي كنند نيز ضروري است .

18- كوره لاشه سوز و چاه تلفات غير قابل دسترس حيوانات باشد و با در نظر گرفتن جهت وزش باد در دورترين نقطه از سالن ها احداث شود به نحوي كه در بهداشت منطقه و واحد مرغداري تاثير منفي نداشته باشد .

19- اطاق كالبد گشايي به تناسب ظرفيت هر فارم در محل مناسب و نزديك به محل دفع تلفات تاسيس شود و قابل شستشو و ضدعفوني باشد.

20- واحد مرغداري بايد داراي منابع سوخت كافي و با ظرفيت مناسب باشد و منابع مذكور در جوار حصار مرغداري تعبيه شود به نحوي كه جهت تخليه سوخت نياز به ورود وسيله نقليه به داخل مرغداري نباشد .

21- فاصله لازم بين منابع تامين سوخت و آب مصرفي مرغداري به منظور جلوگيري از نشت مواد سوختي به شبكه آب رساني رعايت شود .

22- ديوار ها و سقف سالن هاي پرورش مي بايست داراي عايق بندي مناسب باشد.

23- كف سالن ها و تاسيسات از سطح زمين محوطه بيروني به منظور جلوگيري از نفوذ آب و رطوبت و عوارض بعدي آن بالاتر قرار گيرد .

24- طول و عرض و ارتفاع سالن ها بسته به آب و هواي مختلف و سيستم پرورشي به منظور تامين تهويه مناسب و جلوگيري از تغييرات شديد حرارتي در نظر گرفته شود .

25- براي هر سالن اتاق سرويس جهت جلوگيري از ورود مسقيم هواي بيرون ، نصب مخزن جهت آب دارويي و اقدامات كنترلي گله و ساير تجهيزات در محل مناسب در نظر گرفته شود .

26- در سيستم تهويه سالن هاي پرورش موارد زير به عنوان نكات لازم جهت طراحي سيستم تهويه پيشنهاد مي شود :

1- ميزان هواي لازم بر اساس وزن زنده پايان دوره ، حداكثر گرماي محيط و وضعيت رطوبت در طول سال بايد در نظر گرفته شود تا هواي مورد نياز تامين شود .

2- نحوه ورود هوا به نحوي تنظيم شود كه ضمن رعايت بند 1 و 2 از ايجاد كوران در سالن جلوگيري به عمل آيد .

3- سيستم هاي تهويه با توجه به شرايط آب و هواي منطقه اي و نكات فوق به صورت الگوهاي مناسب توسط كارشناسان ذيربط طراحي شود .

4- وضعيت خروجي سيستم تهويه بايستي داراي شرايط زير باشد:

الف - كانال فلزي (داكت ) به منظور جلوگيري از پخش هواي داخل بر روي هواكش ها نصب شود.

ب- داراي حفاظ قابل كنترل باشد.

ج- در زير محل خروجي هوا حوضچه هاي مناسب حاوي آب و ماده ضدعفوني جهت جلوگيري از پخش گرد و غبار تعبيه شود .

5- رطوبت نسبي هوا براي سالن هاي پرورش با توجه به شرايط آب و هواي منطقه به ميزان 55 تا 75 درصد تامين شود .

27- سيستم خنك كننده و گرما زا :

1- منبع تامين حرارت در اطاقك و خارج از سالن باشد.

2- هواي گرم و سالم توسط كانال هاي مناسب به داخل سالن وارد و در تمام طول سالن هواي گرم به طور يكنواخت توزيع شود.

3- منبع تامين حرارت بايستي به حدي در نظر گرفته شود (ظرفيت توليد گرما) كه در زمان جوجه ريزي با توجه به سيستم تهويه مناسب بتواند دماي 35 درجه سانتيگراد را در سالن تامين نمايد .
4- سيستم خنك كننده بر حسب شرايط جغرافيايي بايد به نحوي باشد كه در گرم ترين فصل دماي هواي داخل سالن را كاهش داده به نحوي كه از تنفس دهاني جوجه ها PANTING جلوگيري به عمل آيد.