با سلام
این حقیقت که باستانیان از فناوری نانو استفاده میکردند،را نمیتوان کتمان کرد
در گدشته از فناوذی نانو اسفاده میشده
میتوان به نمونه هایی در ساخت شیشه های کلیسا ها اشاره کرد که طرح ها و رنگهای مختلفی در حالتی که از داخل و یا از خارج نگاه میشدند،داشتند
یا جامی که در یکی از موزه های انگلستان وجود دارد نیز این موضوع را تایید میکند.وقتی نور از داخل این جام تابانیده میشود نقشی نارنجی رنگ دارد و در حالتی که از خارج تابینیده مسشود،یرح دیگری به رنگ نارنجی دارد
ایران باستان هم بی نصیب از این مورد نبوده
ولی مطمئنا گذشتگان آنرا به نام فناوری نانو نمی شناختند و از آن به عنوان هنر یاد میکردند
این موضوع حتی در جنگ جهانی دوم ناشناخته بود،ولی در این جنگ برای جلوگیری از خونریزی سربازان سکه نقره روی زخم آنان می گذاشتند
امروزه خواص درمانی نقره و بسیاری دیگر از مواردی که پیشینیان ایتفاده میکردند،مشخص شده است
ولی به نظر من یک استثنا در گذشته وجود دارد و او کسی جز شیخ بهاءالدین نیست
لقب دانشمند خسیس به اوداده شده،چون یاقته هاس خود را مکتوب نمیکرده ولی همه کارهای او مطمئنا بتای علمی داشته است
ممنون
علاقه مندی ها (Bookmarks)