دوستان از لطفتان بی نهایت ممنونم.خیلی کمکم کردید.
پس من درست متوجه شدم که هر کاری که انسان انجام می دهد به اختیار خودش است و خودش مسول عمل خود است حال اگر نتیجه خوب داشته باشد شاد می شود و به خود افتخار می کند و اگر نتیجه بد داشته باشد پشیمان می شود.و هر اتفاقی که می افتد نتیجه عمل خودمان است.یعنی کار اشتباه کرده باشیم برایمان اتفاق خوشایندی پیش نمی ایدو اگر کار نیکی کرده باشیم اتفاقات خوشایندی رخ می دهد.
یعنی در زندگی یک شخص:
1-خودش تصمیم می گیرد و کار انجام می دهد و نتیجه کار خود را می بیند.
2-خداوند در اتفاقات زندگی حضور دارد و انها را تغییر می دهد اگر قبلا کار خوب و بد کرده باشی اینجا ان اتفاق خوب یا بد می شود.
3-انسانهای اطرافمان در سرنوشت ما موثرند.که یعنی همان عزیزانمان که زندگی مان به هم وابسته است؟
ایا این درست است که اگر والدینی اشتباه کردند فرزندان انها جزای عمل والدینشان را ببینند؟
چون خیلی اعتقاد دارن که اگر کسی در حق کسی ظلم کند خدا بچه هایش را مجازات می کند.
ایا می شود حدی برای خرافات و تقدیر قایل شد؟
علاقه مندی ها (Bookmarks)