خنده ی آب از اخم سنگ

[mehrab123]

سال 89
آه چه سالی بود
در میان کوچه های افکاِر متلاطم ، سرگردان
و از تمام معلمین پرورشی گریزان اما
اما
آنان در جستجوی من حتی...
می آمدند
تا اینکه
بالاخره
تسلیم شدم
دیگر نتوانستم بگریزم
وادار شدم بنویسم
درلابلای واژه ها حیران میگشتم
تا اینکه
شد تابستان
و نسیم بهار از جانب اصفهان
می امد
باز
گریزان
حیران
کوله بربستم
و
عظم سفر
شد مرا
......
جمال پرنورمان
بدیدن
رخ عالمان
جوان
و
جویای نام
منور گشت
......
شیرین بود
از ان
شیرین تر
اما
زیارت جمال
استاد بهمن رافعی
به هرحال
بردیم ازین سفر
توشه ای
که قله ای از شعر بود
و
هزاران...
که این شد

خنده آب از اخم سنگ

.......

کنار سنگچین چشمه
خنده ی اب، از اخم سنگ را
به تماشا نشسته ام
سالها
باسنگ زیستم
تا آب را تجربه کنم
هنوز
زندگی
از میان دندان های مرگ می خندد

[mozhgan.z.1368]

خیلی سنگین بود
پاراگراف اخرش

[mehrab123]

ممنون که نظرتو گفتی دفعه بعد سعی میکنم بهتر بنویسم

[علی محمد همتی]

[طلیعه طلا]

دو قطره آب که به هم نزدیک شوند، تشکیل یک قطره بزرگتر میدهند...
اما دوتکه سنگ هیچگاه با هم یکی نمی شوند !
پس هر چه سخت تر و قالبی تر باشیم،
فهم دیگران برایمان مشکل تر، و در نتیجه
امکان بزرگتر شدنمان نیز کاهش می یابد...
آب در عین نرمی و لطافت در مقایسه با سنگ،
به مراتب سر سخت تر، و در رسیدن به هدف خود
لجوجتر و مصمم تر است.
سنگ، پشت اولین مانع جدی می ایستد.
اما آب... راه خود را به سمت دریا می یابد.
در زندگی، معنای واقعی
سرسختی، استواری و مصمم بودن را،
در دل نرمی و گذشت باید جستجو کرد.
گاهی لازم است کوتاه بیایی...
گاهی نمیتوان بخشید و گذشت...اما می توان چشمان را بست
و عبور کرد
گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری...
گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوزی که نبینی....
ولی با آگاهی و شناخت
وآنگاه بخشیدن را خواهی آموخت

[narma]

گاهی لازم است کوتاه بیایی...
گاهی نمیتوان بخشید و گذشت...اما می توان چشمان را بست
و عبور کرد
گاهی مجبور می شوی نادیده بگیری...
گاهی نگاهت را به سمت دیگر بدوزی که نبینی....

خیلی جالب بود...ممنونم

[mehrab123]

خیلی جالب بود...ممنونم

خواهش میکنم