محوطه ای در خیابانهای شهر پاریس که برای انجام پاتیناژ عمومی آماده شده است. پاتیناژ (patinage) به معنی سر خوردن، لغت فرانسوی اسکیت روی یخ است و مانند بسیاری از مواردی که منشاء ورودشان به ایران فرانسه بوده است، با نام "فرنگی" آن شناخته میشود.
تعریفی که در لغتنامه ها برای پاتیناژ آمده چنین است: حرکت روی یخ به وسیله اسکیت –تیغه های باریک فولادی که در انواع ابتدایی آن به کفش بسته میشد و بعدها به طور بخشی یک پارچه با کف پوتینهای مخصوص ساخته میشد. پاتیناز در ابتدا تنها برای سرگرمی بر روی رودخانه ها، حوضچه های طبیعی و دریاچه های یخ زده به انجام میشد و بعدها در میان ورزشها جای گرفت و مدتهاست که زمینهای سرپوشیده چهار فصل برای پرداختن به آن وجود دارد.
زمانهای بسیار دور و ماقبل تاریخ
زمان و روند شکل گیری دقیق پاتیناژ نامعلوم است، با این حال باستان شناسان عقیده دارند که اسکیت روی یخ گسترش جغرافیایی زیادی داشته است. شواهد باستان شناسی از اسکیتهای بدوی ساخته شده از استخوان جانوران در نقاط سردسیری چون روسیه، اسکاندیناوی، بریتانیا، هلند، آلمان و سویس نشان میدهد که انسانها در زمانهای دور نیز از این روش سریع و ساده برای عبور از مناطق بزرگ و یخ زده استفاده میکرده اند. سطح این تیغه ها با ساییدن مداوم استخوان شکار یا احشام، لغزنده شده و با تسمه به پا بسته میشد.
قدیمیترین مدارک تاریخی
اولین اشاره واقعی به پاتیناژ در کتابی نوشته راهبی اهل کانتربوری به نام ویلیام فیتز استفن (William Fitz Stephen) دیده شده است. او در کتاب خود درباره توماس بکت (Thomas Beckett 1170-1118 اسقف اعظم کانتربوری)، در شرح واقعه ای در زمستان کانتربوری، چنین نوشته است:
"... اگر زمینهای باتلاقی فینزبوری و مورفیلد یخ بزنند، کودکان اهل لندن به بازی میپردازند. بعضی از این بچه ها استخوانهایی به مچ پای خود میبندند و چوب دستیهایی ساده و کارکرده در دست میگیرند. آنها مانند پرندگان یا تیرهایی از چله کمان در رفته، بر روی یخ پرواز میکنند. ناگهان دو کودک با هم مقابله میکنند، چوب دستیهای خود را بالا گرفته و تا جایی که یکی بر زمین بیافتد به یکدیگر میتازند. سر این بچه ها معمولا ضربه میخورد یا دست و پایشان میشکند..."
چوب دستیهایی که فیتز استفن از آن صحبت کرده است برای حرکت کردن مورد استفاده قرار میگرفته است زیرا اسکیتهای یخ اولیه، لبه تیز
علاقه مندی ها (Bookmarks)