سحر جان دوست گلم کاملا درکت می کنم چون خودمم تا چند ماه پیش مثل تو بودم یعنی نمازامو دست و پا شکسته و به قول بعضی ها تفننی می خوندم!!!اما حالا می بینم که واقعا این همه مدت چه چیز گران بهایی رو از دست داده بودم!!!البته اون موقع ها به منم می گفتن خوبه بخون اما تو کتم نمی رفت!!!تا اینکه با خودم یه قراری گذاشتم...گفتم 1 ماه امتحانش می کنم...اگر خوب بود و واقعا اون طور که بقیه می گن هست که خدارو شکر ماهم بی نصیب نمی مونیم!!...اگرم نه که خب چیزیو از دست ندادم!!غیر اینه؟؟!!
و بعد از 1 ماه واقعا برام عادت شد!!!
اینم بگم از نظر من اصلا نیازی نیست خشکه مقدس بازی در بیاریم و سفت و سخت بگیریم و یه سری اعتقادای الکیو وارد نماز خوندنمون کنیم...فقط کافیه به این توجه کنیم که 10 دقیقه از 24 ساعت طول روزمونو داریم با خدا حرف می زنیم!!!!
شاید سخت باشه اما راست می گم امتحان کن...ضرر نداره که!!!
اینو من الان با دلم حس می کنم که: اگه یه قدم سمت خدا بری خدا هزار قدم سمتت میاد!!
علاقه مندی ها (Bookmarks)