تنها راه رسیدن

[ماتریکس]

نه به اون خیانتها نه به این واسه همدیگه مردنها!!!هیچکدومش خوب نیست یعنی هیچکدوم انتخاب درستی نیست

اندازه نگه دار که اندازه نکوست

[Alpha110]

لیلی و مجنون ...شیرین و فرهاد همه افسانه اند و من قبولشون ندارم...ولی تو جامعه ما کم نیستند لیلی ها و مجنون ها...سوری و ایوب رو چند نفرتون میشناسید؟سوری یه دختری هستش که الان 72 سالشه و لی هنوز هم داره تو شهره یار نفس میکشه...سوری قربانیه ظلم روزگار شده سوری از شهرشون الموت قزوین تا اردبیل دنبال یار اومد ولی وقتی رسید اینجا دید یارش ازدواج کرده...ماجراش غیلی غم انگیزه اگه خواستین بعدا براتون میگم...ممنون از پستتون

اگه لطف کنید و اون داستان رو برای دوستان بذارید خوشحال میشم ممنون از لطفتون

[mozhgan.z.1368]

اینا دلیل نمیشه خودکشی کنه

[entooba72]

اگه لطف کنید و اون داستان رو برای دوستان بذارید خوشحال میشم ممنون از لطفتون

سلام...انشاالله در اسرع وقت این کار رو انجام میدم...

[h.mohammadi]

بقول محسن چاووشی:
خودکشی کار ادمای ضعیفه
شایدم چون تو اون لحظه و بجای اونا نیستیم نمیدونیم این عشق بوده که تبدیل به جنون شده

[موازنه]

دختره یه دیووونه ای بوده عین خودم

ولی.........................

[موازنه]

آره طوبی جون
حتما بگو....
خواستی داستان منم دنبالش بذار
شوخی کردما

[mhnz]

[QUOTE=shabhayebarare;404725]

داستان قشنگی بود ولی با سرانجامی بد!!!!!! خودکشی بهم رسیدن نیست!!!!
منم باهات موافقم داستانه خیییییییلی قشنگی بود اما واقعا خودکشی به هم رسیدن نیست اول عذابه و رنج
ولی به عنوان داستان خیییلی قشنگ بود

[entooba72]

گل ســرخی که درجهنم روییــــــد! (بخش یکم )

درروزگاری نه چندان دور( در پایان دهه ی چهل خورشیدی )یک جوان خوش تیپ وخوش اندام اردبیلی بنام ایوب ...که بعنوان سپاهی دانش دریکی ازروستاهای منطقه ی الموت استان قزوین مشغول بخدمت سربازی می بوددریکروزبهاری دردامنه ی کوهپایه ای پرازآلاله هاوگلهای وحشی بایکی ازدختران زیباودلربای روستای محل خدمت آشناشده وارتباط دوستی وعاطفی برقرارمیکنند، نام این دختر " ســوری " است .سوری دخترصاف وساده دل وگل سرسبدروستااورامیبیندوعاشق ش می شود ، دل می بازدوداستان عشق وعاشقی ازهمینجاشروع ورفته رفته به اوج خودش می رسد. دیری نگذشت که دوره ی خدمت سربازی پسرجوان به پایان آمدوسربازجوان کوله بارش رامی بندد ،بی خبروبی سروصداروستاراترک کرده وبه دیارش اردبیل بازمیگردد .پس ازآن چندماه تنهاازراه دوروازراه نامه نگاری ارتباط ادامه می یابد تااینکه بعدازمدتی به نامه های عاشقانه سوری پاسخی نمی رسد دراین میان سوری چه میکند؟سوری چشم به راه بازگشت معشوق می ماندوچندسالی درخانه می نشیند، اماهیچ خبری نیست !ازهرمسافری خبرمیگیرد.اماکم کم هرامیدی به ناامیدی پایان می یابد. . تااینکه سوری بیچاره بناچار بعدازپنج سال چشم به راه ماندن دراوج ناامیدی درپی عشق گم شده اش به راه می افتدوبارسفرمی بندد...دریکی ازروزهای بسیارسردزمستانی ودورازچشم خانواده درلابلای عده ای مسافرکه عازم شهربودندپنهان شد ،خودرابه جاده ی اصلی تهران تبریزرساند وبه اتوبوسی که عازم اردبیل بودسوارشد.
ازالمــــوت تااردبیــــل ،به دنبال نیمه ی گمشــده !
سوری به دنبال که می آید؟ از او چه می داند؟ به چه نشانی دنبال او می آید؟آری فقط می داند که عشق او به دیار اردبیل رفته کوله بارش را می بندد و راهی دیار او می شود،به شهرمعشوق می رسد.او که نشانی نداردچندروزوجب به وجب این شهر را به دنبالش می گرددسرانجام پیدایش می کند اماایکاش پیدانمی کرد . . .سوری باهزاران امیدوآرزوزنگ خانه ای رابصدادرآورد..." (ببخشیداینجاخونه ی آقای ایوب ...است ؟")یک خانمی جوان که بچه ی دوسه ساله ای در بغل داشت دررابازکردوبه سوری گفت:من، همسرایوب هستم! بفرمایید!...وازهمه دردآورتراینکه ایوب هم به وی روی خوش نشان ندادوازگفتگوباوی خودداری کرد.گویی دنیابه دورسرسوری بیچاره چرخید.دختر آواره فهمیدکه جوان عاشق دیروز ، امروز ازدواج کرده ! زن دارد، بچه دارد و زندگی ،همچنین ایوب بعنوان آموزگاردراداره ی فرهنگ استخدام شده زندگی خوبی دارداماازدواج کرده ودیگرکارازکارگذشته است .سوری واقعیت را می بیند، شوک عجیبی بر پیکرش وارد می شود اما دیگر چاره چیست؟.سوری چه می کند؟ آخر عشق او ماورای عشقی است که در ذهن بگنجد!؛عشق اوزمینی نیست به راستی چه کند؟او نمی تواند دل بکند و از دیاری برود که بوی عشق او را می دهد.او تصمیم به ماندن می گیرد. روزهادرخیابانهاپرسه می زندوشبهادرخرابه ای که روبروی منزل ایوب است می خوابدآن هم درسرمای سخت اردبیل .هر روز دلدارخود را از راه دورودرگوشه و کنار می بیند و به همین بسنده می کند. چندین بار خانواده سوری او را به ولایت خود می برند اما باز هم سوری بی تابی کرده و به شهردلداربازمیگردد .چندین سال از این داستان می گذرد و هم اکنون عاشق و معشوق هر دو پیرند و فرسوده، اما آتش سوزان عشق هنوزدرقلب سوری زبانه می کشدوخاموش نشده است .
می گویندروزهای نخست سوری بی خانمان وآواره ،که خانه وسرپناهی نداشت برای زنده ماندن وبدست آوردن لقمه ای نان خالی درکوی وبرزن شهربناچارگدایی میکرد ،درسرمای سخت وتوانفرسای اردبیل مدتی شبهادرخرابه هامی خوابیدتنهادلخوشی اش این بودکه روزهاازخیابانی که خانه ی ایوب درآنجابودردمی شدو ازهوای یارکه نزدیکش بودنفس میکشید.مدتی هم بعنوان خدمتکاردرمنزل یکی ازبزرگان شهرمشغول بکارشدوسرانجام مردم خوب شهر با کمک هم برای سوری جا و مکان تهیه کردند و سوری را دیگر از اهالی اردبیل می دانند. سوری دیگر هرگز به دنبال عشق دیگری نگشت به عشق نخستین خودوفادارماندویک عمر با شرافت زندگی کرد.به راستی که سوری واژه عشق را به معنای واقعی اش تفسیر کرد اما نه با ادبیات و قلم یا که با شعار. بلکه با دل پاکش آری به راستی که سوری باوفاوپاکدل تندیس خوشتراش وخوشنما،ونماددلرباوجاودان ه ی دلباختگان راستین دراین دوره وزمانه است ...او به تنفس در هوای یار هم دلخوش است این داستانی است که حقیقت دارد سوری هنوز هم زنده است و در همین شهر زندگی می کند....وسرانجام اینکه عشق پاک سوری جاودانه خواهدماند! " عشق هرگزنمیمیــــــرد"

[entooba72]

سوری و ایوب(بخش دوم)
قصه شعر سوری تحت عنوان (جهنمده بیتن گول)اثر شاعر تواناودرد آشنای دیار آذر بایجان وشهر اردبیل عاصم كفاش اردبیلی است .
این شعر به لحاظ پرداختن به یك موضوع بسیار ظریف در میان ادب دوستان از جایگاه ویژه ای بر خوردار است.
موضوعی عشقی واجتماعی كه در زمانهای نه چندان دوراتفاق افتاده وعاشقی پاكباز در دام عشقی نافرجام به قیمت از دست دادن همه چیز خود همچنان در كوی یار می گردد. سوری در نگاه هر بیننده ای یادآور سرگذشتی تلخ است.
عشق موهبتی الهی است وزندگی بدون عشق معنا ندارد هر كس به فراخور حال برداشتی متفاوت از عشق دارد ولی آن كه می داند عشق زیبایی است وسرسخت ترین قفل ها با كلید عشق ومحبت گشودنی است كسی را كه عشق را حقیر می شمارد وزندگی انسانی را به بازی می گیرد در نزد همه منفور وزشت است.
ماجرای سوری دل انسان را به درد می آوردوانسان را به تفكر وامی دارد.آنجا كه دختری پاك وبی آلایش از دامنه الموت دل از دیار خود می كند وبه سوی عشقی كه اورا رها كرده می شتابدغافل ازاینكه كسی را كه دل در گروی عشق اونهاده چند صباحی با حرفهای دروغین دل دختر بینوارا می رباید بدین گونه عاشق كه درروستایی در الموت سپاه دانش ومعلم بوده وبعد از اتمام ماموریت دختر را رها كرده وبه شهر خود اردبیل مراجعت می كند بعد از مدتی كه خبری بدست نمی آِید دختر رخت سفر برمی بندد وخانه وكاشانه خود را رها ورهسپار شهری غریب می شود .پرسان پرسان خانه عاشق را میابدووقتی زنی جوان در را به روی او می گشاید متوجه می شود كه عاشق سینه چاك او متاهل ودارای زن وفرزند می باشد.
دیگر روی برگشتی ندارد وهمچنان نسبت به عشق خود وفادار مانده ودرهوای كوی یار عمر وجوانی را سپری می كند ماجرا به سرعت در میان اهالی پخش می شود وسوری مورد احترام اهالی اردبیل قرار می گیرد تا به امروزكه سالیان درازی گذشته وآن دختر زیبا وجوان اكنون پیر شده وغبار روزگاربر چهره رنج كشیده ورنجور ش نشسته ولی همچنان در خیابانها وكوچه های می گردد.
ماجرا سوری نقل محافل شده وعاصم كفاش اردبیلی شاعرتوانا در آفرینش شعر سوری این ماجرای غم انگیز عشقی را طوری به نظم كشیده كه هیچ اهل دلی نمی تواند آن را بخواند وتحت تاثیر قرار نگیرد.
برای هدیه كردن محبت یك دل ساده وصمیمی كافی است تا ازدریچه یك نگاه پر مهر عشق را بتاباند ومهر را هدیه كند.
زندگی بی عشق بطالت است تمام دویدنی بی حاصل ؛حسرتی مدام...
سوری عاشق واقعی بود ولی مردم این زمان اون رو دیوانه خطاب میکنند ...اری او دیوانه است ولی اگر این دیوانگیست ای کاش همه دیوانه بودیم....