در زاویه ی نگاه فقیهانه ، خداوند در هیئت حاکمی آمر و ناهی جلوه گر می شود ؛ حال آنکه در منظر پر لطافت عارفان، خداوند نه تنها در چهره ی محبوبِ دلنشین ، بلکه در سیمای عاشق ومحبّ و طالبِ آدمیان ، رخ می نماید. خدایی که در جست و جوی انسان هاست ومهربانانه آغوش مادرانه ی خویش را به سمت بندگانش گشوده است . خدایی که شباهنگام که آدمیان در خواب ژرف آرمیده اند ، به انتظار نیایش ونجوای آنان نشسته ، و ایشان را می طلبد. خدایی که چنانچه آدمی به آهستگی به سوی او گام بردارد او شورمندانه ، دوان دوان به سراغ او می آید . رابطه ی انسان و خدا ازدریچه ی نگاه عارفان ، رابطه ای مبتنی بر کِشش و جاذبه است و این کشش و جذبه ، ابتدائاً از سوی خداوند پدید می آید و این کشش اوست که در آدمی ، طلب ورغبت ایجاد می کند : " این طلب در ما هم از ایجاد توست_مولوی " . بایزید بسطامی می گوید :الهی ؛ از محبت خویش نسبت به تو درشگفت نیستم حال آنکه من بنده ای تهیدستم. شگفتی من از محبت توست نسبت به من ، حال آنکه تو پادشاهی توانایی! سی سال خدای را می طلبیدم ، چون بنگرستم او طالب بود ومن مطلوب! بشناسی و دوستش نداری ، محال است! خانم سیمون وی ، فیلسوف وعارف فرانسوی می گوید : در حقیقت ، خدا در جست وجوی انسان است ، نه انسان در جست و جوی خدا پــولاد پاره هاییم آهن رباست عـــشــــقت اصلِ همه طلب تو در خود طلب ندیـدم ( مولوی ) جذبه ی عشق به حدی است میان من و یار که اگر من نروم ، او به طلب می آیــــد! در کتاب إحیاء علوم الدین ، در اخبار داود (ع ) آمده است که خداوند متعال به داود (ع) وحی کرده می فرماید : « ای داود ، اگر آنان که از من روی گردانده اند می دانستند ، که چه انتظاری برایشان می کشم و نرمی و ملایمت من با آنان تا چه حد است و چقدر مشتاق آنم که گناهان را ترک کنند ، هر آینه از شوق ، جان می سپردند و بندبندوجودشان بر اثر محبت من از هم می گسست . ای داود ! این محبت من است نسبت به کسانی که از من روی گردانده اند ، پس چگونه خواهد بود محبت من نسبت به کسانی که به جانب من رو کرده اند. »
از سایت صدای پای آب: صدیق قطب