اشعار محرم

[م.محسن]

گفتگــو را بــر ســرِ نـــــامِ « حُسین » آورده ایم
داستــــانِ مــرگِ پیغمبـــر بـه پــایــان شد مگر
آری آری هر مصیبت را نهـــایت ممکــن است
چون رسی در « کَربَلا » گویی دوچندان شد مگر

[م.محسن]

متن شعر : صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن - شاعر : مرحوم رضائی

(( زبان حال حضرت مسلم بن عقیل : ))

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظرکن

================================================== ===========

بنما گذری باد صبا جانب بَطحا
بر گوی تو با سرور دین زاده زهرا

از لطف تو شاها نظری کن به سوی ما
شاها به سوی مسلم دلخسته نظر کن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

در کوفه ویرانه گرفتار شدم من
بی مونس وبی یاور و غمخوار شدم من

از عشق تو اکنون به سرِ دار شدم من
ای شاه بیا و تو زمن رفع خطر کن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

آیا خبرت هست زمن ای شه ابرار
در کوفه چه شد حال من اندر سر بازار

تنها وگرفتار شدم من به شب تا ر
از بهر من ای شاه بیا فکر دگر کن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

آگاه نباشی ز غم ومحنت مسلم
پُرسی ز صبا گر تو دمی حالت مسلم

گوید که زکف رفته دگر طاقت مسلم
آخر نظریاِبنِ عَمِ ای نیک سِیَرکن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

بر گرد ز ره زود تو ای شاه مدینه
ترسم که شود بی پدر از کینه سکینه

سیلی خورد آن دختر بی مثل و قرینه
از کوفه حسینم به خدا صرف نظر ک صبا

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

روزم به خدا تیره تر ای شاه ز شام است
کار من دلخسته هم امروز تمام است

آخر سخنم باتو و این ختم کلام است
از مردم این شهر حسینم تو حذر کن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

بر گرد تو از کوفه که ترسم علی اکبر
چون ماه شود شَقّه سر شبه پیمبر

پاره شود از تیر گلوی علی اصغر
صرف نظر ای سرور خوبان ز سفر کن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

در کوفه شده مسلم تو شهره بازار
از روز ازل بوده به عشق تو گرفتار

منصور صفت در ره تو رفته سر دار
اکنون تو نگاهی به من خسته جگر کن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

پروانه صفت بهر تو بین بال و پرم سوخت
چون شمع ز عشقت به خدا پا و سرم سوخت

ا ز هجر تو در کوفه حسینم جگرم سوخت
از مهر نگاهی تو به این سوخته پر کن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

افتاده میان من ومعشوق جدائی
در حشر بوَد وعده ما تا که بیائی

شاید که تو با سر شبی در کوفه بیائی
آن وقت تماشا به من ای فخر بشر کن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن
بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

در مردم این شهر وفا نیست صفا نیست
بالله که در این شهر یکی مرد خدا نیست

مانند رضائی به درت هیچ گدا نیست
زین نامه سیَه اِی شَهِ دین غم زبَصَر کن

صبا زود گذر کن حسین را تو خبر کن بگو ای شه خوبان به مسلم تو نظر کن

[نسیم بهآر]

ای کاش ماجرای بیابان دروغ بود
این حرف‌های مرثیه‌خوانان دروغ بود!

ای کاش این روایت پر غم، سند نداشت
بر نیزه‌ها نشاندن قرآن دروغ بود!

یا گرگ‌های تاخته بر یوسف حجاز
چون گرگ‌های قصه کنعان دروغ بود!

محمد مهدی سیار

[چکامه91]

رفتیّ و با غم همسفر ماندم در این راه
گاه از غریبی سوختم گاه از یتیمی

گفتم غریبی، نه غریبی چاره دارد
آه از یتیمی ای پدر، آه از یتیمی

من بودم و غم، روز روشن، شهر کوفه
روی تو را بر نیزه دیدم، دیدم از دور

در بین جمعیت تو را گم کردم اما
با هر نگاه خود تو را بوسیدم از دور

من بودم و تو، نیمه شب، دروازه ی شام
در چشم من دردی و در چشم تو دردی

من گریه کردم، گریه کردم، گریه کردم
تو گریه کردی، گریه کردی، گریه کردی

در این زمانه سرگذشت ما یکی بود
ای آشنای چشم های خسته ی من

زخمی که چوب خیزران زد بر لب تو
خار مغیلان زد به پای خسته ی من

ای لاله من نیلوفرم، عمه بنفشه
دنیا ندیده مثل این ویرانه باغی

بابا شما چیزی نپرس از گوشواره
من هم از انگشتر نمی گیرم سراغی


«سید محمد جواد شرافت»

[چکامه91]

صحبت از موسی و طور و ذوق عمرانی بس است
من پدر می خواستم، توضیح عرفانی بس است

قرعه ی آن قبله ی سیار بر ما اوفتاد
ای خرابه، غبطه بر دیوار نصرانی بس است

روح کامل گشت و من هر روز لاغر می شوم
فصل تجرید است، از پیکر نگهبانی بس است

گریه را مخفی نخواهم کرد زیر آستین
تیغ از رو بسته ام، عرفان پنهانی بس است

بوسه ای بر من بدهکاری ز وقت رفتنت
پس ادا کن قرض خود، این صبر طولانی بس است

شرح مویی که ندارم بیش از این از من مخواه
از پریشان حالی ام هر قدر می دانی بس است

هر چه خوردم زخم بود و زخم بود و زخم بود
سفره ات را جمع کن بابا که مهمانی بس است

یک رقیه جان از آن لب ها برایم خرج کن
محفل انس مرا آیات قرآنی بس است

چون علی اکبر مرا هم در عبایت جمع کن
زخم های مختلف را این پریشانی بس است


«محمد سهرابی»

[نسیم بهآر]

اربعین حسینی-زبان حال زینب کبری



چهل روز، ذکر لبم یا حسین است

چهل روز ، تاب و تبم یا حسین است

چهل روز با خاطراتت سحر شد

چهل روز زینب بسی خون جگر شد

چهل روز یاد آور رنج و ناله

چهل روز با خاطرات سه ساله

چهل روز دریای ماتم خروشید

چهل روز از نی سرت بوسه می چید

چهل روز هر گل ز داغ تو پژمرد

چهل روز دیدم لبت خیزران خورد

چهل روز شش ماه ای رفت و پر زد

چها روز دائم ربابت به سر زد

چهل روز اهل حرم گرم زاری

چهل روز این زینب و اشک جاری

چهل روز اهل حرم در خطر بود

چهل روز ذکر حرم ای پدر بود

چهل روز ماندم ولی بی ابالفضل

چهل روز یک سر،لگدکوب یک نعل

چهل روز افطارمان روی نیلی

چهل روز این زینبِ خورده سیلی

چهل روز طی شد برایم چهل سال

چهل روز احساس من گشته پامال

چهل روز منزل به منزل جدایی

چهل روز راحت ز دنیای مایی

چهل روز زینب ولی بی برادر

چهل روز رفتی ولی مانده خواهر

چهل روز در عمق دل کربلا بود

چهل روز در خیمه روضه به پا بود

چهل روز، زینب،اسارت و َ امّا

چهل روز ، زینب،جسارت وَ امّا

[جوان ایرانی]

سفر کردم به دنبال سر تو
سپر بودم برای دختر تو
چهل منزل کتک خوردم برادر
به جرم این که بودم خواهر تو

حسینم واحسین گفت و شنودم
زیارت نامه ام جسم کبودم
چه در زندان، چه در ویرانة شام
دعا می خواندم و یاد تو بودم

برای هر بلا آماده بودم
چو کوهی روی پا استاده بودم
اگر قرآن نمی خواندی برایم
کنار نیزه ات جان داده بودم