برنامه فضایی مارینر یا برنامه مارینر نام یک مجموعه ۱۰ تایی از فضاپیماهای آمریکایی است که بین سالهای ۱۹۶۲ تا ۱۹۷۳ با هدف مطالعه سیارات تیر، ناهید (زهره) و مریخ به فضا پرتاب شدند. هفت فروند از این فضاپیماها با نامهای مارینر
٬۲ ٬۴ ٬۵ ٬۶ ٬۷ ۹ و ۱۰ ماموریت خود را با موفقیت به انجام رساندند.
نخستین ماموریت موفق این برنامه که در سال ۱۹۶۲ از نزدیکی سیاره زهره عبور کرد، نخستین فضاپیمایی بود که از نزدیکی یکی از سیارات منظومه خورشیدی عبور کرد. مارینر ۲ با جرم ۲۰۱ کیلوگرم به فاصله ۳۴
٬۸۰۰ کیلومتری زهره رسید و دمای آنرا ۸۰۰ درجه کلوین گزارش کرد.
مارینر ۴ به عنوان اولین فضاپیمای موفق در سال ۱۹۶۴ از نزدیکی مریخ عبور کرد و به ارسال عکسهایی از سطح حفره دار آن پرداخت.
مارینر ۵ یکروز بعد از فضاپیمای ونرا ۴ به نزدیکی ناهید (زهره) رسید و از فاصله ۳۹۹۰ کیلومتری آن عبور کرد. این فضاپیما به مطالعه میدان مغناطیسی زهره پرداخت و ترکیب جو آنرا بین ۸۵ تا ۹۹ درصد از دی اکسید کربن گزارش کرد.
مارینر ۶ و ۷ در سال ۱۹۶۹ به مریخ رسیده و به نقشه برداری از عوارض سطحی آن پرداختند.
مارینر ۹ در سال ۱۹۷۱ به مریخ رسید و به عنوان اولین فضاپیمایی که دور سیارهای به غیر از زمین در مدار ثابت قرار گرفت نام خود را ثبت کرد.
مارینر ۱۰ به بررسی سیارات تیر و زهره پرداخت. این فضاپیما پس از بررسی دمای سطحی زهره، به کمک نیروی گرانشی آن به عنوان اولین فضاپیمای بررسی تیر به سوی آن رهسپار شد. مارینر ۱۰ برای اولین بار به وسایل عکسبرداری مجهز شده بود.
علاقه مندی ها (Bookmarks)