تصایری از برخورد با ماه

[kamanabroo]

تصایری از برخورد با ماه

10 برخورد تاریخی با کره ماه به منظور تاکید بر ماموریت اخیر ناسا برای برخورد فضاپیما LCROSS با سطح کره ماه منتشر شده است.

به گزارش مهر، تنها چند هفته پس از اینکه کاوشگرها نشانه هایی از وجود آب بر روی سطح ماه کشف کردند، مدارگرد LCROSS به همراه سکوی یک راکت به ماه برخورد کردند تا از توده خاک و غبار برخاسته از این برخورد مدرکی قطعی از وجود آب در این کره به دست آید.
با توجه به همین پدیده نشریه فاکس نیوز گزارشی از 10 برخورد برتر با کره ماه ارائه کرده است که آخرین این برخوردها از نظر زمانی برخورد مدارگرد ناسا با حفره ای در ماه خواهد بود.
برخورد LCROSS: به گفته ناسا ماموریت مدارگرد LCROSS در روز 9 اکتبر 2009 با موفقیت انجام شد. با وجود اینکه تا کنون نتیجه علمی یا تصاویر واضحی از این برخورد ارائه نشده است اما دانشمندان همچنان امیدوارند این برخورد توانسته باشد شواهد قانع کننده ای از وجود آب در این کره ارائه کند.
برخورد کاوشگر Smart 1: مدارگرد ماه اروپا در 3 سپتامبر 2066 از زاویه ای کوچک با ماه برخورد کرد و علاوه بر دستاردهای علمی که ارائه کرده بود با برخورد خود با ماه اطلاعات بیشتری از این کره درخشان را در اختیار دانشمندانی قرار داد که آخرین لحظات این مدارگرد را از زمین تحت نظر داشتند.

برخورد کاوشگر اروپایی با ماه
برخورد شهاب سنگها: دفتر تحقیقات شهاب سنگ ناسا از سال 2005 تا کنون برخورد شهاب سنگهای زیادی را با ماه شاهد بوده است. از جمله این شهاب سنگها می توان به Geminids، Leonids و Taurid از ابرهای کیهانی متفاوت اشاره کرد. حتی سنگهای آسمانی بسیار کوچک با سرعتی برابر 125 هزار کیلومتر بر ساعت نیز می توانند حفره های بزرگی بر روی بدن ماه به وجود آورند.

شهاب سنگی در حال برخورد با ماه
کوچکترین برخورد: اخترشناسان در 7 نوامبر 2005 نشانه ای کوچک را بر روی سطح رادار مشاهده کردند که در نهایت مشخص شد این نشانه اثر برخورد یک شهاب سنگ کوچک با قسمتی از شمال غرب ماه است. ابعاد این سنگ تنها 12 سانتیمتر تخمین زده شده بود اما توانست حفره ای به وسعت سه متر و عمق 40 سانتیمتر به وجود آورد.

طرح سه بعدی از برخورد شهاب سنگ با منطقه Mare Imbrium در ماه
برخورد معدن یاب ماه: فضاپیمای معدن یاب ماه در 31 جولای 1999 قبل از اینکه به اعماق یکی از حفره های ماه سقوط کند توانست مقادیر زیادی هیدروژن در قطبهای ماه کشف کند. این فضاپیما بدون هیچ نشانه ای ناپدید شد و دانشمندان زمینی را در انتظار مشاهده بسیاری از اطلاعاتش باقی گذاشت.

مدارگرد معدن یاب ماه
برخورد آپولو با ماه: این واقعه به زمانی باز می گردد که افراد ماموریت آپولو ناسا بر روی ماه فرود آمدند، این فرود آغازگر برخورد سکوهای راکت آپولو و زحل با ماه بود. فضانوردان آپولو لرزه نگارهایی را بر روی سطح ماه نصب کردند تا بتوانند لرزشها و تکانهای ناشی از این برخوردها را به ثبت برسانند.

ماموریت آپولو قبل از برخورد سکوهای راکت با ماه
برخورد 53: اخترشناسی آماتور به نام لئون استوارت در دهه 1950 از برق نوری در سطح ماه عکاسی کرد که تنها مدرک واضح و شفاف از برخورد یک جرم شهاب سنگ مانند با سطح ماه به شمار می رفت. فضاپیمای کلمنتاین ناسا در سال 1994 حفره ای را کشف کرد که با محلی که برق نور در آن به ثبت رسیده بود همخوانی داشت.

عکسی از برخورد دهه 50
حفره شومیکر: با وجود اینکه حفره شومیکر در اثر برخوردی قدیمی با سطح ماه صورت گرفته است اما یکی از مناطق مورد علاقه اخترشناسان در ماه تبدیل است. این حفره در بخش همیشه سایه ماه قرار داشته و مقادیر زیادی هیدروژن و شاید ذرات یخی را در خود گنجانده باشد. یکی از اهداف مدارگرد LRO ناسا بررسی این حفره و ساختار آن به شمار می رود.

حفره شومیکر
انسان در ماه: طرح جالبی از لکه های تیره رنگ بر روی سطح ماه که به " انسان در ماه" شهرت یافته است شاید در اثر برخورد شهاب سنگ با ماه به وجود آمده باشد. به گفته دانشمندان پس از چنین برخوردی برخی از امواج لرزشی ناشی از آن از میان ماه عبور کرده و باعث آغاز انفجارات آتشفشانی در بخشی از ماه شده است. سپس در اثر جریان یافتن مواد مذاب لکه های تیره رنگی بر روی سطح این کره به وجود آمده است که مشاهده آن از روی زمین امکان پذیر است.

لکه های تیره رنگ مشهور به "انسان بر روی ماه"
خلقت ماه: ماه به خودی خود حاصل یک برخورد عظیم میان زمین و جرمی در ابعای مریخ بوده است که در حدود 4.6 بیلیون سال پیش رخ داده است. ذرات داغی که در اثر این برخورد ایجاد شدند ابری بزرگ را تشکیل دادند که به تدریج سرد و متراکم شده و ماه کنونی و همسایه جدایی ناپذیر زمین را به وجود آورده است.