دلنوشته ...

[m@some]

ای کاش یکی بیاید که وقت رفتن ......نرود!!!!
در بهشت سرگردانم،چندی است که در گلزارهای طبیعت مطبوع و مرغزارهای خوش بو در پی نرگس امیدی که پنهان مانده و از خاطر فراموش گشته،سرگردانم.سرگردانم هنوز...و ای آدم از من چاره مخواه و راه مجو که حوّایی دیگر نیستم،نه در پی سیبی سرخ ونه در پی هوسی کور که بهشت جاودانم را از من بستاند.من در این سکوت بی روح و آرامش پریشان به سرنوشت خویش می اندیشم و نمیدانم در پی چه هستم؟در پی امیدی که از خاطر فراموش گشته باشم یا به امیدی جدید،بهشت جاودانم را با تمام آرامش پریشانش با گازی کوچک از سیبی سرخ تاخت بزنم!نمیدانم!نمیدانم جه باید کرد!گاهی آنقدر خسته میشوم از این سرگردانی،که دوست دارم فریاد بکشم:آدم سیب را بیاور،گاز خواهم زد!!!!!

[m@some]

انگار همین دیروز بودنگاهت می کردم با شوقی انکار ناپذیر،نگاهم می کردی با دیده ای پر از تردید.لبخندی میزدم پر شورتر از خورشید،اخمی می کردی سردتر از زمستان.بغضی می کردم به وسعت دریا،لبخندی می زدی به وسعت دنیا.دیروز و دیروزها نمی دانستم برای چه مستحق این عذابم!ولی امروز...نگاهم می کنی با شوق،نگاهت می کنم.لبخندی میزنی گرم،نگاهت می کنم.بغضی می کنی جانسوز،نگاهت می کنم.من فقط و فقط نگاهت می کنم...نگاهی خالی از لبخند و گریهنگاهی خالی از بغض و کینهو تو تعجب میکنی از حال دیروز و امروز،و من امروز می دانم چرا فقط نگاهت میکنمفقط نگاهت می کنم تا مبادا...لبخندی بزنم،بغضی بکنم،اشکی بریزم

تا تصویرت در نگاهم محو شود...

[m@some]

دم از بازی حکم میزنی!دم از حکم دل میزنی!پس به زبان قمار برایت میگویم!قمار زندگی را به کسی باختم که "تک" "دل" را با "خشت" برید!جریمه اش یک عمر "حسرت" شد!باخت زیبایی بود!یاد گرفتم به "دل"،"دل" نبندم!یاد گرفتم از روی "دل" حکم نکنم!"دل" را باید "بــُـر" زد،جایش "سنگ" ریخت که با "خشت""تک بـُـری" نکنند!

[m@some]

کم کم یاد خواهی گرفت...

تفاوت ظریف میان نگه داشتن یک دست،

و زنجیر کردن یک روح را...

اینکه عشق تکیه کردن نیست،

و رفاقت اطمینان خاطر....

و یاد می گیری که بوسه هاقرارداد نیستند،

و هدیه ها معنی عهد و پیمان نمی دهند ...

کم کم یاد می گیری که حتی خورشید هم می سوزاند،

اگر زیاد آفتاب بگیری...

باید باغ خودت را پرورش دهی،

به جای اینکه منتظر کسی باشی تا برایت گل بیاورد...

یاد می گیری که می توانی تحمل کنی،

که محکم باشی پای هر خداحافظی...

یاد می گیری که خیلی می ارزی،

یاد می گیری که زندگی آنی نیست که می خواهی...

آن است که هرکه قوی تر باشد پیروز است،

"و یاد می گیری که شکست نیز بخشی از زندگی است."

[m@some]

بگذار همانجا بماند

فقط از لا به لای اشتباه هایت، یک تجربه را بیرون بکش

قاب کن و بزن به دیوار دلت ...

[m@some]

دلت تنگ که باشي ، تمام تلاشت را هم که بکنی تا خوش بگذرد ،
و لحظه ای فراموشش کنی فایده ندارد
تو دلت تنگ است...
دلت برای همان یک نفر تنگ است...
تا نیاید... تا نباشد... تو هنوز دلتنگی...

[بانوی خیال]

درد یک پنجره را پنجره ها می فهمند
معنی کور شدن را گره ها می فهمند
سخت بالا بروی ساده بیایی پایین
قصه تلخ مرا سرسره ها می فهمند
یک نگاهت به من آموخت که در حرف زدن
چشمها بیشتر از حنجره ها می فهمند
آنچه از رفتنت آمد به سرم را فردا
مردم از خواندن این تذکره ها می فهمند...

[آسمان آبی2020]

دست و پایم را گم کرده ام
واژه هایم به نفس افتاده اند
پای ماندنم می لرزد
و کفش های رفتنم جفت است
اما تو نمیدانی که باید بروم
چمدانم را جمع می کنم
می اندازم پشت تمام خاطراتم

پشت تمام خاطراتمان
آنقدر دور که شاید خودم هم پیدایش نکنم
سبک می شوم و میروم از دنیایت
از این مجازی بودنش
از این مجازی بودنت
باید بروم ...
اینجا آدم هایش عجیب هستند
خسته که می شوند با چند کلیک
دنیایشان را به آخر میرسانند
و فردا که پشیمان می شوند
از نو شروع می کنند
من تصمیم به رفتن دارم
چونکه دلم باران می خواهد
عشق میخواهد
برف میخواهد
جاده می خواهد
دست میخواهد
هر چند زشت
هر چند بد
هر چند دور
اما بهتر است که بروم
من آن زشت ِ حقیقی را بیشتر دوست دارم
از این قشنگی های دروغی
واقعا باید بروم
مرا لطفا پاک کن
من اینجا دارم
مجازی میشوم ...

[بانوی خیال]

اجازه خدا میشه ورقمو بدم؟
میدونم امتحان تموم نشده
ولی من خسته شدم...

[بانوی خیال]

خـــــــــــدایا ...ایــنقدر در خـــــــودم ریـــــــــختم که از ســــــــرم گذشت ...
دارمـــــــــــ غرقـــــــــ میشمـــــــــــ ...
دســــــــتت کجاستـــــــــــــ