چرا تصويرتان درعكس باآنچه درآينه می بينيد متفاوت است؟

[pcs]

تصویر شما در آینه با آنچه که در عکس ها می بینید متفاوت است. تصویر اولی بیشتر وقت ها قابل کنترل، قابل پیش بینی و اصلاح پذیر است اما دومی منبع بی انتهایی از شگفتی های زننده است.


اما چرا این تفاوت وجود دارد؟ پاسخ آن پیچیده است اما می توان آن را اینطور بیان کرد: چشم های شما، مغزتان، آینه تان و دوربینتان همه دست به دست هم داده اند تا تصویر بدن شما را خراب کنند.

مقصر دوربین است:


دوربین حداقل 5 کیلو به وزنتان اضافه می کند! بااینکه این افکت در ابتدا برای تصاویر تلویزیونی گفته می شد، مخصوصاً افکت تحریفی مربوط به انحنای محدب تلویزیون های قدیمی، برای مردم عادی هم به نظر صدق می کند، گاهی در عکس و گاهی حتی در ویدئو.
سنسورهای دوربین ها همان فوتون هایی که چشم هایمان جذب می کند را جذب می کنند اما آنها این کار را از طریق یک لنز پیچیده انجام می دهند که می تواند ظاهر شما را تغییر دهد. بیشتر دوربین ها، از معمولی ترین آنها تا پیشرفته ترینشان، لنزهایی دارند که قدرت باز کردن، جمع کردن و کوچک و بزرگ کردن صحنه را دارا هستند. لنز بسیار عجیب عمل می کند و تکنیک هایی برای زشت کردن شما به کار می گیرد.
لنز با زاویه باز همانطور که از اسمش پیداست، عکسی را شکار می کند که در زاویه پهناوری گسترده شده است. میدان دید در یک عکس زاویه باز پهناور است بازتر از چشم های خودتان. برای برطرف کردن این، بعضی لنزها چیزی به نام افکت فیش آی ایجاد می کنند که می تواند چیزهایی که در وسط تصویر هستند را حجیم تر کرده و بیرونی ها را می کشد. این مسئله فوراً قابل شناسایی است و اضطراب زیادی ایجاد نخواهد کرد.
اما لنزهای باز افکت ظریف تری هم دارند که زاویه باز نامیده می شود: ازآنجاکه میدان دید شدیداً باز است، اشیاء نزدیک به دوربین بزرگ به نظر می رسند، درحالیکه اشیائی که فقط کمی دورتر هستند، به نظر خیلی کوچک می رسند.
لنزهای Tele هم معمولاً صاف کننده ترین ها هستند و بنظر می رسد که شیء صاف شده است و عرض مهمترین اجزای صورتتان مثل بینی یا سینه هایتان کمی فشرده می شود. پس قبل از اینکه گول تبلیغات فروشنده های لنز و دوربین را بخورید بهتر است کمی بیشتر فکر کنید.
تغییر شکل لنز تنها راهی نیست که دوربین می تواند ظاهر شما را خراب کند. فلش هم شدیداً اشیاء را نورانی می کند و چهره های عالی را به تصاویری صاف، بی سایه و وحشتناک تبدیل می کند.
چه این افکت ها آزار دهنده باشند یا به نفع خودتان از آنها استفاده کنید، به این معنا هستند که آنچه در عکس ها می بینید، با آنچه که در آینه از خودتان می بینید متفاوت است.
آینه مقصر است:


نمی خواهیم بگوییم که تنها دروغگو دوربین است چون آینه هم به همان اندازه مقصر است. یکی از دلایل آن هم این است که تصویرتان را بر هم می زند. آن چیزی که شما از خودتان می بینید، دقیقاً متضاد چیزی است که به نظر دیگران می آیید. این یک برعکس سازی چشمی است و وقتی آن را می بینید اذیتتان نمی کند اما تصویر بدنی ایجاد می کند که ذاتاً اشتباه است.
مهمتر از هر چیز، مشکل پرسپکتیو (چشم انداز) است، آدمها نزدیک به آینه می ایستند اما خود کاملشان را می بینند. این پرسپکتیو معقولی ایجاد می کند اما خیلی خاص است: این چشم انداز فردی است که نزدیکتان ایستاده است، چشم ها نسبتاً به سرتان نزدیک تر از پاهایتان هستند. این چشم انداز فردی است که با او صحبت می کنید نه یک عکاس. طور دیگری که از یک متری به نظر می رسید به این معنی نیست که از 15 متری هم همانطور به نظر می رسید.

مقصر خودتان هستید:


فیزیک لنزها و آینه ها راهکارهایی برای مشکلات خاص ارائه می دهد. اما این توضیحات، مرموز بودن مرتبط تری درمورد عکاسی را نشان نمی دهد. حس غیرطبیعی بودن دارد. حسی است که چیزی در آن تصویر خودتان در عکس بی اندازه متفاوت از تصویرتان در آینه است.

به عمل نگاه کردن در آینه فکر کنید. به طرز شگفت آوری محدود است. خیلی وقت ها دوست دارید می توانستید پشت سرتان را ببینید اما نمی توانید. برای خودتان ژست می گیرید تا بتوانید جذاب ترین ظاهر خودتان را پیدا کنید. چربی هایتان را زیر لباس ها پنهان می کنید و با یک چرخش یا خم کردن سر، یک ویژگی صورتتان که دوست ندارید را از دید پنهان می کنید.

بقیه آدمها، ازجمله عکاسان، این نسخه از شما را نمی بینند. آنها نسخه ای از شما را می بینند که اصلاً نمی شناسید و بسیار برایتان بیگانه است. مثل همان تنفری است که افراد از صدای ضبط شده خودشان دارند چون می دانیم که آن لحن خارجی احمقانه ای که می شنویم همانی است که دیگران از ما می شنوند. در عکس ها هم ما خود را در حالت ها و حرکت های مختلف می بینیم. ممکن است لنز دوربین شکل شما را تغییر دهد اما این عکس های ناراحت کننده نسبت به آنچه که در اینه از خودتان مشاهده می کنید، به واقعیت نزدیک تر هستند.

منبع :پرتال مردمان