آرماديلوها

[rare24]

آرماديلوها يكي از گروههاي شگفت انگيز حيوانات هستند كه حدود50 ميليون سال پيش(درپالئوسن) در آمريكاي جنوبي ظاهر شدند. آرماديلوها پستاندار هستند.

برعكس آنچه فكر مي شودآنها نه جونده ونه پستاندار تخم گذار هستند بلكه از پستانداران جفت دارند. ساده ترين راه شناخت آنها توجه به
پوسته آنها است. تمام آنها يك پوشش استخواني (جوشن) درپشت خود دارند. بيشتر آرماديلوها همچنين حلقه هايي استخواني بر روي دم آرماديلوها خيلي انعطاف پذير نيستند، نا گفته نماند بين حلقه ها مو وجود دارد. يك نوع از آرماديلوها معروف به آرماديلوي سه بخشي
Three-bandedArmadillo مي تواند مانند يك توپ خود را تا كند

به اين ترتيب تاكنون 20 نوع آرماديلو با ابعاد مختلف شناخته شده اند.
بچه آرماديلوها يك لاك يا جلد نرم وانعطاف پذير مانند ناخن انسان دارند ودر طول رشدشان بتدريج سخت مي شود، اين امر با رسوب
مواد استخواني در جلد فوق صورت ميگيرد

زندگي آرماديلوها :

آرماديلوها به عنوان حفار هاي قهاري شناخته مي شوند آنها داراي پاهاي كوتاه با پنجه هاي قوي جهت حفاري ، يافتن غذا و مخفي شدن هستند . چنگال هاي آرماديلو ها مانند پسر عمو هايش تنبل ها و مورچه خوارها آنقدر قوي است تا بتواند از آنها به منظور حفر و تخريب لانه (لانه مورچه ها ) ويا براي فرو بردن در بدن طعمه بكار برند.



تغذيه آرماديلوها :
آرماديلوها طيف وسيعي از غذاهاي گياهي و جانوري رابه مصرف مي رسانند، بيشترآنها بي مهرگاني نظير مورچه، سوسك نوزاد كرمي شكل حشرات وتكه هاي گوشت باقي ماندة جسدحيوانات را ( اگر گيربياورند) مي خورند، همچنين ازبخش هاي تشكيل دهندة گياهان مانند ميوه ، ريشه وساقه تغذيه مي كنند، حشرات كوچك وگياهان نرم مشكلي براي خورده شدن براي آنهاايجاد نمي كند، دراين راستا بعضي آرماديلوها ( آرماديلوهاي بزرگ) مي توانندخسارت هاي بزرگي به مزارع كشاورزي وارد كنند

.

• وضعيت دندان ها :

آرماديلوها از گروه بي دندان ها هستند زيرا سري كاملي از دندان ها را ندارند ، وخيلي از دندان هاي خود را از دست داده اند آنها تمام
دندان هاي آسياي خود را از دست داده اند، دندانهايي كه باقي مانده اند حالت ميخي دارند ، علت از بين رفتن دندان در اين جانوران عدم
وجود مينا بر روي دندان هاي آنها است . آرماديلوهاي حشره خوار داراي يك زبان چسبنده و بلندي هستند .

حقايقي در مورد زندگي آرماديلوها :

برخلاف انتظارآرماديلوها نمي توانند درهنگام خطرشكار شدن براي حفاظت از خود، بدن خود را تا كنند ، تنها يك گروه از انواع بيست گانه آرماديلوها يعني آرماديلوهاي سه بخشي قادر به تا كردن خود هستند. ساير انواع آرماديلوها خود را در صفحات استخواني بدن مي پيچانند و چنبره مي زنند ويا اينكه مجبور مي شوند حفره هايي براي حفاظت ازخودحفركنند . گروهي ازآرماديلوها هميشه چهار توله توليد مي كنند و تنها پستاندارشناخته شده اي است كه اينگونه توليد مثل دارد ، تمام اين چهار بچه از يك سلول تخم حاصل مي آيند و حتي از يك جفت بهره مي برند

آرمادیلو




آرماديلوهاArmadillos

پستانداران جفت دار
زيررده
بي دندان ها
راسته
آرماديلوها (زره داران )
خانواده
20نوع شناخته شده امروزي
تعداد انواع
الف -كوچكترين نوع : 4/8-11 سانتي مترب- بزرگ ترين نوع: 40-50 سانتي متر
طول قد
48-7/2 سانتي متر
طول دم
kg 60-كمترازيك
وزن
دوره پالئوسن (50 ميليون سال قبل)
زمان ظهور
آمريكاي جنوبي
مكان ظهور
گياه خوار و حشره خوار
نوع تغذيه
آمريكاي جنوبي
گسترش جغرافيايي

صفات كلي:

آرماديلوها يكي از گروههاي شگفت انگيز حيوانات هستند كه حدود50 ميليون سال پيش(درپالئوسن) در آمريكاي جنوبي ظاهر شدند. آرماديلوها پستاندار هستند. درست مثل شما .

برعكس آنچه فكر مي شودآنها نه جونده ونه پستاندار تخم گذار هستند بلكه از پستانداران جفت دارند. ساده ترين راه شناخت آنها توجه به
پوسته آنها است. تمام آنها يك پوشش استخواني (جوشن) درپشت خود دارند. بيشتر آرماديلوها همچنين حلقه هايي استخواني بر روي دم آرماديلوها خيلي انعطاف پذير نيستند، نا گفته نماند بين حلقه ها مو وجود دارد. يك نوع از آرماديلوها معروف به آرماديلوي سه بخشي
Three-bandedArmadillo مي تواند مانند يك توپ خود را تا كندبه اين ترتيب تاكنون 20 نوع آرماديلو با ابعاد مختلف شناخته شده اند.
بچه آرماديلوها يك لاك يا جلد نرم وانعطاف پذير مانند ناخن انسان دارند ودر طول رشدشان بتدريج سخت مي شود، اين امر با رسوب
مواد استخواني در جلد فوق صورت ميگيرد - فرآيند استخواني شدن

زندگي آرماديلوها :

آرماديلوها به عنوان حفار هاي قهاري شناخته مي شوند آنها داراي پاهاي كوتاه با پنجه هاي قوي جهت حفاري ، يافتن غذا و مخفي شدن هستند . چنگال هاي آرماديلو ها مانند پسر عمو هايش تنبل ها و مورچه خوارها آنقدر قوي است تا بتواند از آنها به منظور حفر و تخريب لانه (لانه مورچه ها ) ويا براي فرو بردن در بدن طعمه بكار برند.

تغذيه آرماديلوها :
آرماديلوها طيف وسيعي از غذاهاي گياهي و جانوري رابه مصرف مي رسانند، بيشترآنها بي مهرگاني نظير مورچه، سوسك نوزاد كرمي شكل حشرات وتكه هاي گوشت باقي ماندة جسدحيوانات را ( اگر گيربياورند) مي خورند، همچنين ازبخش هاي تشكيل دهندة گياهان مانند ميوه ، ريشه وساقه تغذيه مي كنند، حشرات كوچك وگياهان نرم مشكلي براي خورده شدن براي آنهاايجاد نمي كند، دراين راستا بعضي آرماديلوها ( آرماديلوهاي بزرگ) مي توانندخسارت هاي بزرگي به مزارع كشاورزي وارد كنند.

• وضعيت دندان ها :

آرماديلوها از گروه بي دندان ها هستند زيرا سري كاملي از دندان ها را ندارند ، وخيلي از دندان هاي خود را از دست داده اند آنها تمام
دندان هاي آسياي خود را از دست داده اند، دندانهايي كه باقي مانده اند حالت ميخي دارند ، علت از بين رفتن دندان در اين جانوران عدم
وجود مينا بر روي دندان هاي آنها است . آرماديلوهاي حشره خوار داراي يك زبان چسبنده و بلندي هستند .حقايقي در مورد زندگي آرماديلوها :

برخلاف انتظارآرماديلوها نمي توانند درهنگام خطرشكار شدن براي حفاظت از خود، بدن خود را تا كنند ، تنها يك گروه از انواع بيست گانه آرماديلوها يعني آرماديلوهاي سه بخشي قادر به تا كردن خود هستند. ساير انواع آرماديلوها خود را در صفحات استخواني بدن مي پيچانند و چنبره مي زنند ويا اينكه مجبور مي شوند حفره هايي براي حفاظت ازخودحفركنند . گروهي ازآرماديلوها هميشه چهار توله توليد مي كنند و تنها پستاندارشناخته شده اي است كه اينگونه توليد مثل دارد ، تمام اين چهار بچه از يك سلول تخم حاصل مي آيند و حتي از يك جفت بهره مي برند

.
بعضي ازآرماديلوهاي ماده تحت شرايطي از روش بكرزايي توليد مثل ميكنند وآن وقتي است كه آنها را بدام انداخته ومدت زيادي آنها را (بالغ بر دو سال) اسير نمايند و به اين ترتيب با به تأخير انداختن جفت گيري موجب بكرزايي جانور مي شود. اين روش توليد مثلي يكي از دلايل اين واقعيت است كه چرا آرماديلوها در بعضي مناطق نظير ايالات متحده داراي كلون هاي وسيعي از يك نمونه هستند.

از آرماديلوها به منظور بررسي بيماري جذام استفاده مي شود زيرا درجه حرارت بدن آنها به اندازه اي پائين است ( به دليل متابوليسم پايه پائين) كه محيط مناسبي براي رشد عوامل بيماري- زا هايي نظيرعامل جذام (Mycobacterium leprae ) فراهم ميكند. آرماديلوها همچنين فاقد يك سيستم ايمني قويي هستند و اين واقعيت باعث شده تا آنها مدل ايده‌آلي براي خيلي از تحقيقات پزشكي باشد.
آرماديلوها شنا كردن را دوست دارند و دراين امر بسيار ماهرند .


آنها قادرند مسافتهاي طولاني را در آب شنا كنند ويا درنهرها ويا درحوضچه ها قدم بزند . آنها مي توانند نفس خود را براي مدت شش دقيقه حبس كنند. همچنين هوا را به داخل امعاء واحشاء خود مي فرستند تا سبكتر شده و بتوانند وزن لاك پشتي وسخت خود را تحمل كنند.
آرماديلوها داراي يك متابوليسم پايه پاييني هستند بدين معني كه بدن آنها گرماي زيادي توليد نمي كند واز طرفي ميزان مو در بدن آنها كم است. اين امر اين واقعييت را مي رساند كه آنها جانوران مناسبي براي زيستن در مناطق سرد نيستند، زيرا نمي توانند گرما را به خوبي فراهم كنند و در خود نگه دارند،از طرفي آنها ناچارند براي بدست آوردن غذاي روزانه خود تلاش كنند. در واقع چند روز متوالي سرد مي تواند براي آرماديلوها كشنده باشد.




البته يك راه معجزه آسا براي حفظ انرژي در آرماديلوها وجود دارد و آن وجود يك سيستم متشكل از سياهرگ ها و سرخرگ ها ي ويژه در پاها ي آنها است . خون گرم در جريان درون سرخرگ ها با خون سرد در جريان و معكوس درون سياهرگ ها سرد مي شود، اين بدان معني است كه گرماي زيادي از پاها به هدر نمي رود ودر بدن باقي مي ماند. پستانداران دريايي مانند وال ها نيز از يك سيستم مشابه اي از سرخرگ ها وسياهرگ ها براي متوقف كردن اتلاف گرما در باله هاي خود بهره مي جويند . نهايتا،از آنجا كه آرماديلوها راه مناسبي براي نگه داري گرما از طريق سيستم گردش خون خود ندارند خيلي سريع سرما زده مي شوند. خويشاوندان آرماديلوها :
آرماديلوها پستانداران جفت دار از راسته بي ندانها هستند و خويشاوندان نزديك آنها تنبلها و مورچه خوارها هستند.

تاريخچه حيات آرماديلوها :
واژه آرماديلو يك اصطلاح اسپانيايي است و به معني حيوان كوتاه قد زره دار آمده است . آرماديلوها تنها پستانداران زره دار هستند . اشتقاق گونه اي آرماديلوها بر مي گردد به 50 ميليون سال پيش در منطقه اي از آمريكاي جنوبي كه بتدريج در اين منطقه گسترش يافتند. با پديد آمدن يك پل ارتباطي خشكي بين آمريكاي شمالي و جنوبي گروهي از حيوانات درنده از گروه سگ سانان از آمريكاي شمالي به
آمريكاي جنوبي رخنه كردند و شروع به قتل وغارت حيوانات بومي آمريكاي جنوبي كردند. شواهد بدست آمده از فسيل ها نشان مي دهد كه در اين زمان حدود 70 درصد پستانداران بومي اين منطقه از بين رفتند، آرماديلوها نيز در اين غارت درامان نماندند، اگرچه پوشش آنها از استخوان است اما نسبتآ نازك بوده و حتي يك سگ معمولي نيز مي تواند اين گروه جانداران را به زحمت بياندازد . با وجود اين غارتگري ها با انعطاف پذيري نسل آنها كاملاً ريشه كن نشد . در حقيقت آنها از طريق دره حاصل از رودخانه ohio به سمت شمال حركت كردند وتا حدود 11 هزار سال پيش سرزمين خود را نگه داشتند وبه دليل نامعلومي بخش وسيعي از آرماديلوهاي آمريكاي جنوبي منقرض شدند . داروين در سفر تاريخي خود با كشتي بيگل در حاشيه آمريكاي جنوبي فسيل آنها را يافته و بررسي كرد واز آن بعنوان يكي از شواهد محكم براي نظريه تغيير گونه ها سود برد.

در سال 1850 آرماديلوها مجددأ در ناحيه شمال گسترش يافتند. آنها از كاروليناي شمالي به نيومكزيك گسترش يافتند. ادامه گسترش آنها به سمت شمال به دليل مقاومت كم اين حيوان به درجه حرارت پائين متوقف شد . آنها تقريبأ هيچگونه چربي ذخيره در بدن ندارند ، هواي سرد يعني هيچ غذا و هيچ آرماديلو حتي زمان كوتاهي از يخبندان مي تواند براي آرماديلوها كشنده باشد البته آنها مشكلي براي مهاجرت به مناطق گرمسيري ندارند