از آسمان «دودکش جن» تا بزرگ ترین دره منظومه شمسی

[Almas Parsi]

از آسمان «دودکش جن» تا بزرگ ترین دره منظومه شمسی

بهترین عکس های فضایی هفته را به انتخاب نشنال جئوگرافیک با ما مرور کنید: از جلوه گری راه شیری بر فراز دودکش های جن تا نمای زیبای سحابی مارپیچی و بال های کیهانی نور شمالگان.

راه شیری بر فراز دودکش جن

آسمان بالای پارک ملی Goblin Vallay در ایالت یوتا آمریکا، با درخشش کهکشان راه شیری به دو نیم تقسیم شده است.
با پهنایی بیش از 100 هزار سال نوری، کهکشان راه شیری ما خانه بیش از 200 میلیارد ستاره است.
در این عکس، هسته درخشان کهکشان ما که پشت رودخانه ای از گاز و غبار پنهان شده، نزدیک به افق دیده می شود.
به دلیل نقطه دید مناسب زمین در یکی از بازوهای خارجی کهکشان، ما قادر به مشاهده هسته کهکشان در فاصله ای حدود 26 هزار سال نوری هستیم.

چشم لوله ای

این پرتره رنگی از سحابی هلیکس (Helix Nebula) با استفاده از تلسکوپی خانگی در فلوریدا آمریکا تهیه شده است.

سحابی هلیکس در فاصله 700 سال نوری از زمین و در صورت فلکی دلو قرار گرفته است.

این سحابی از بقایای ستاره ای خورشید مانند ساخته شده و رنگ های درخشان آن گازهایی هستند که توسط جو خارجی این ستاره در حال مرگ بیرون ریخته شده اند.

پرتگاه مریخی

عارضه ای که در این عکس پر کیفیت از مریخ مشاهده می کنید، Hebes Chasma نام دارد:

پرتگاهی عظیم روی سیاره سرخ که عمق 8 کیلومتری آن می تواند خون را در رگ های هر فضانوردی با دل و جراتی منجمد کند.
این دره وحشتناک که آبگیری عظیم را در منطقه Valles Marineris شکل می دهد، بزرگ ترین دره تمام منظومه شمسی به شمار می رود.
عرض این دره که در زمینی به طول 315 کیلومتر گسترده شده، در پهن ترین نقاط آن به 125 کیلومتر می رسد.

گرم شدن

این سه روستایی اندونزیایی زیر پتویی از جنس ستاره گرد آمده اند، و آتشی بر افروخته اند تا خود را در سرمای استخوان سوز شب های جاوا گرم کنند. علاوه بر درخشش کهکشان راه شیری در آسمان، دو کوه آتشفشان مونت برومو (سمت چپ) و مونت باتوک زیبایی چشم نوازی به آسمانمنطقه بخشیده اند.

بال های کیهانی

همچون بال های غول آسای کیهانی، درخشش شفق سبز رنگ قطبی نمای زیبایی به آسمان منطقه آنچوریج آلاسکا بخشیده است.
این نور افشانی زیبا در اثر برخورد فوران تاج خورشید با میدان مغناطیسی زمین ایجاد شده است.
فوران تاج خورشید (CME) ابری از گاز فوق داغ و ذرات باردار است که توسط خورشید در فضا پراکنده می شود.
زمانی که این فوران ها با زمین برخورد می کند، اندرکنش ذرات خورشیدی با ذرات باردار گرفتار شده در میدان مغناطیسی زمین باعث ایجاد این نورهای رنگارنگ در قطب های زمین می شود.

منبع : خبر آنلاین