فرارسیــدن ماه محـــرم بر عاشــــقان حسیــــنی تسلیت باد

[روابط عمومی سایت]

« بســــــــــــــــم الـــــــــــرحمـــن الــــــــــــرحيــــم»

الســـلام عليــــك يا ابا عبــــدالله الحسيــــــن (ع)



محرم ماه خون و قیام وعاشورای عاشقان ، روز قيام عليه نا برابری ها و بی عدالتی های همه ستمگران و ظالمان عالم است و حضرت امام حسين (ع) سردمدار و منادي آزادي و آزادگي، مبشر پيام دين جد بزرگوارشان حضرت رسول الله (ص) به نا اهلان و كوردلان و زياده خواهان زمان خويش و همه زمانهاي حال و آینده است.
آنكه فرمود اگر دين نداريد ،لااقل در دنياي خويش آزاده باشيد .




پيشاپيش شهادت جانگداز سرور و سالار شهيدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و برادر راست قامت و باوفايش حضرت قمر بني هاشم (س) و هفتاد و دو تن از ياران مخلص و جان بر كفشان را در صحراي كربلا تسليت و تعزيت عرض نموده و عزت و سربلندي اسلام و مسلمين ، سلامت و سرافرازي همه دوستا داران و عاشقان آن حضرت و کلیه اعضای سایت علمی نخبگان جوان را از ايزد منان مسئلت مي نمايم.



باز این چه شورش است که در خلق عالم است

باز این چه نوحه و چه عزا و چه ماتم است

باز این چه رستخیز عظیم است کز زمین

بی نفخ صور خاسته تا عرش اعظم است

این صبح تیره باز دمید از کجا کزو

کار جهان و خلق جهان جمله درهم است

گویا طلوع میکند از مغرب آفتاب

کاشوب در تمامی ذرات عالم است

گرخوانمش قیامت دنیا بعید نیست

این رستخیز عام که نامش محرم است

در بارگاه قدس که جای ملال نیست

سرهای قدسیان همه بر زانوی غم است

جن و ملک بر آدمیان نوحه می کنند

گویا عزای اشرف اولاد آدم است

خورشید آسمان و زمین، نور مشرقین

پرورده ی کنار رسول خدا، حسین

کشتی شکست خورده ی طوفان کربلا

در خاک و خون طپیده میدان کربلا

گر چشم روزگار به رو زار می گریست

خون می گذشت از سر ایوان کربلا



« جنگ با دشمن برهمه مردم واجب است.اگر به جنگ تن در ندهند عذابي براي آنان پيش آيد كه همه مردم گرفتارخواهند شد.»

حضرت امام حسين (ع)




يادتان باشد لباس مشكي‌ام را تا كنيد

گوشه‌اي از قبر من اين جامه را هم جا كنيد

كاش من در شام تاسوعا بميرم تا شما

خرجي‌ام را خرج نذر ظهر عاشورا كنيد

[aty.a]

محرم می آید؛ مثل پرنده ای غریب،
از التهاب خاکستری آسمان.

ماه سرخ بلوغ؛ ماهی که در آن، عشق آفریده شد
و مردانگی و شرف در عطش معنا گرفت.

ماهی که هیچ واژه ای گنجایش اندوه بی کرانه ی آن را ندارد؛
ماهی که هر ساله، خون خدا را بر آسمان دنیا می پاشد
تا ابرهای روزمره، سرخی آفتاب را نپوشاند.

محرم، ماه فریاد، ماه بیداری و پایداری است؛
ماهی که تمام تاریخ، وام دار یک نیم روز آن است.

ماهی که خاک و خون، آتش و عطش
و مشک و تیر، رازهای سر به مهر آنند.

ماهی که هفتاد و دو آیه ی سرخ، بر صحیفه ی دل ها نازل شد
و هفتاد و دو کهکشان، در مدار هستی قرار گرفت.
ماهی که دست می افتاد و پر و بال می رویید.
ماهی که هر ساله انتظار من و تو را می کشد.

محرّم، فصل مَحرم شدن با خوبی هاست؛ فصل فشردن
دست هایی که در کنار فرات، رویید؛ فصل عاشقی کردن.

سال هاست که محرم سیاه پوش است
و سینه ها از سوگ، در جوش و خروش.
سال هاست که کربلا، روزهای سردمان را گرما می دهد
و بر شب های سیاه مان نور می پاشد.

کیست که آزاده باشد و محرم را به سوگ ننشیند؟
کیست که سوار بر راهوار اشک،
به مهمانی عاشوراییان برود و شیفته برنگردد؟

کیست که در سفینه ی نجات وارد شود
و در موج های هوس غرق گردد؟

کیست که حسین را چراغ راهش کند
و در بیراهه های پر پیچ و خم، گم شود؟

کیست که گوش جان بسپارد
و نام تو را در هیاهوی فرات نشنود؟

نمی دانم این چه رازی است
که محرم، ماه آغازین سال است،

شاید سرّ آن در این باشد که عزت،
در گرو قیام و جهاد است
و حیات، در سایه ی خون.
منبع

[Almas Parsi]

​

[sarvan313]

ارباب ! صدای قدمت می آید

هنگامه اوج ماتمت می آید

ما در تب و تاب غم تو می سوزیم

چند روز دگر محرمت می آید

[Sa.n]