مثنوي شاه و درويش يا قصه شاه و گدا

[م.محسن]

حيله کردن رقيب و خبردار نمودن شاه گدا را

روز ديگر که وقت ميدان شد / باز شه را هواي جولان شد

آمد و کرد هم عناني او / شد مشرف بهم زباني او

گفت: شاها، رسيد فصل بهار / معتدل شد براي ليل و نهار

همه روي زمين گلستان شد / موسم باغ و وقت بستان شد

سبزه از برف شد عيان امروز / عالم پير شد جوان امروز

ابر نيسان بکوهسار آمد / باز آبي بروي کار آمد

هيچ داني که سيل چون شده است؟ / از سر کوه سرنگون شده است

سبزه بر هر طرف فگنده بساط / بر زمين پا نميرسد ز نشاط

از گهرهاي شبنم و ژاله / شد مرصع پياله لاله