مشاعره

[نارون1]

دلم از دست غمت دامن صحرا بگرفت

غمت از سر ننهم گر دلت از ما بگرفت

[zoh_reh]

تن آدمی شریف است به جان آدمیت
نه همی لباس زیباست نشان آدمیت

[محمد نظری گندشمین]

توانا بود هر که دانا بود
ز دانش دل پیر برنا بود

[سیدپویا]

دیروز گل هایی چو حافظ داشت میهن

فردا از این گل ها باز خواهد کاشت میهن

[nhh]

نشاط جوانی ز پیران مجوی

که آب رفته نیاید به جوی

[مهندس نوجوان]

یار مرا غار مرا عشــــــق جگر خار مرا
یار تویی غار تویی خواجه نگه دار مرا

[omitis]

آن که مست آمد و دستی به دل ما زدو رفت
در این خانه ندانم به چه سودا زدو رفت

[مهندس نوجوان]

تویی بهانه آن ابر ها که می گریند
بیا که صاف شود این هوای بارانی

[nhh]

یا رب،نگاه کس به کسی آشنا مکن

گر می کنی،کرم کن واز هم جدامکن

[سیدپویا]

نشان ز عالم آوارگی نبود هنوز
که ساخت عشق تو آواره‌ی جهان ما را