چگونه یک راننده حرفه ای مسابقات شویم

[Almas Parsi]

چگونه یک راننده حرفه ای مسابقات شویم


متخصصین و خوره های فراوانی در دنیای اتومبیل حضور دارند؛ کسانی که شب و روزشان را با اطلاعات در مورد خودروهای دنیا سپری می کنند.

برخی به رشته مکانیک روی می آورند و برخی مشترک مجلات خودرویی می شوند.

برخی نیز به نمایشگاه های اتومبیلی که در نزدیکی محل زندگی شان برپا می شود می روند یا دست به بهینه سازی هایی هر چند اندک در خودروی خودشان می زنند. بعضی نیز به خواندن مجلات اینترنتی اکتفا می کنند. اما برای برخی افراد، چنین چیزهایی کافی نیست.


برخی عاشق این هستند که پشت فرمان نشسته و منتظر سبز شدن چراغ باشند تا پدال را رها کنند. البته نه در خیابان، بلکه در پیست مسابقه. این افراد حتی وقتی در دفتر کار خود نشسته اند، نیز به این احساس خوشایند فکر می کنند.

با این حال، کسی که می خواهد در میدان مسابقه با دیگر رانندگان مسابقه، باید در عین حال که متوجه خطرات مسابقه است، برای رسیدن به پیروزی، ترس های خود را کنار بگذارد.






تفاوت بسیار زیادی بین داشتن یک 911 و رفتن به یک سری مسابقات دریفت وجود دارد. بنابراین، می بایست بین علاقه مندان و هواداران صنعت خودرو با رانندگان مسابقه یک مرزبندی قائل شد.

مسابقهرانندگی چیزی بیشتر از داشتن یک خودروی سریع و رانندگی با آن در پیست مسابقه است.

هر کسی که پول کافی داشته باشد، می تواند یک خودروی اسپورت گران قیمت تهیه کند و آن را به پیست نوربرگرینگ ببرد.







یک راننده مسابقه به اندازه ای که می تواند، سرعت نمی گیرد؛ تا سر حد توانایی اش، فشار نمی آورد؛ و برای خودش حد و مرزی قائل نمی شود. یک راننده مسابقه واقعی به اندازه ای سرعت می گیرد که اتومبیل زیر پای او می تواند سرعت بگیرد و تنها محدودیت پیش رویش، همین سرعت اتومبیل است.


اما برای این منظور چه کار باید کرد؟ برای اینکه این کار را به صورت حرفه ای دنبال کنیم، چه کارهایی باید انجام داد؟لوک ادواردز که از رانندگان مسابقه کارتینگ است، در این باره تجربیاتش را به اشتراک گذاشته است.

وی روند کاری اش به سه بخش عمده تقسیم کرده و اشاره می کند که همه این مراحل هزینه بر بوده و در نهایت سود مالی کمی عایدش شده است. در ادامه این سه بخش را از زبان لوک ادواردز مرور می کنیم.




1- دوره آموزشی مسابقات سرعت

این یکی از راه های بدیهی برای رسیدن به رانندگی مسابقات است و من از دبیرستان فکر می کردم که این تنها راه من در ادامه مسیر خواهد بود. درباره مدارس مربوط کمی جستجو و تحقیق کردم و پیشنهادهای زیادی از افراد مختلف در این عرصه دریافت کردم.

این دوره های آموزش واقعاً هزینه زیادی دارند و در همین حال، انتخاب های زیادی در دسترس نخواهد بود. به عنوان مثال، یک فصل کامل با پیش پرداخت شامل موارد زیر است:

• 7 دور پایان هفته، شامل 14 مسابقه و 14 دور انتخابی
  
• 7 روز برای تمرین.
  
• هزینه کلی: 38150 دلار

البته برای دورها و تمرین های اضافی می توان هزینه هایی جداگانه پرداخت.






در نظر بگیرید که آن ها برای هر مسابقه، هر خودرویی را خودشان دلشان بخواهد، در اختیارتان قرار می دهد و از امکانات کامل برای مسابقه برخوردار نخواهید بود. بنابراین باید بگویم که هر میزان هزینه ای که برای این دور مسابقات صرف می کنید، در واقع پول آتش زدن است! می توانید اسپانسر هم داشته باشید که برای رانندگان با سابقه و روابط زیاد نیز کار مشکلی است.





2- سازماندهی در باشگاه مسابقات

اول از همه باید گفت که به هیچ وجه از ماشینی که تمام پول آن را پرداخت نکرده اید، در مسابقه استفاده نکنید. دلیل آن را کاملاً نمی توانم توضیح دهم، ولی کاملاً واضح است که در یک رقابت جدی در پیست مسابقه نباید با اتومبیلی قرضی رانندگی کرد.

یک رقابت با دور تمرینی متفاوت است. اتومبیل شما قرار نیست که تنها یک بار مورد استفاده قرار بگیرد. شما قرار است که هر هفته تا نهایت توانش از آن استفاده کنید؛ ممکن است برخوردهایی داشته باشید و به قسمت هایی از آن ضربه وارد شود و بشکند. در نتیجه باید همیشه برای آماده سازی آن تلاش کنید.






اولین کاری که باید بکنید، این است که گواهینامه شرکت در مسابقات اتومبیلرانی بگیرید؛ به این منظور می بایست دو دور مدرسه مسابقه را به پایان برسانید.

اگر خودروی مسابقه می خواهید، می توانید یکی را کرایه کنید؛ البته این که خودروی مسابقه ندارید و می خواهید گواهینامه رانندگی مسابقه بگیرید، خودش جای سؤال است! با این حال، کرایه چنین ماشینی، هزینه ای حدود 2 هزار دلار برای شما خواهد داشت.

همچنین هنوز هم سر حرف قبلی ام هستم و می گویم که این ماشین کرایه ای شما را به جایی نخواهد رساند.





3- کارتینگ

نهایتاً به کارتینگ می رسیم. البته بعضی ها با شنیدن اسم کارتینگ، چنین تصویری از آن در ذهن داشته باشند. ولی قبل از هر چیز به یاد داشته باشید که کارتینگ خالص ترین شکل از ورزشاتومبیلرانی است.

این گفته از دن ولدون است. آیرتون سنا نیز هنگامی که در مورد راضی کننده ترین رقابت های دوران ورزشی اش از وی سؤال شد، گفت:

من می بایست به سال 78، 79 و دهه 80 میلادی برگردم … وقتی که به رانندگی کارتینگ می رفتم. این رقابت ها یک رانندگی و مسابقه خالص بود. هیچ سیاستی در آن دخالت نداشت… پولی در کار نبود. یک مسابقه واقعی بود.

در هر حال، اگر صدها هزار دلار در سال نمی توانید هزینه کنید، بهتر است دور مسابقات کارتینگ را خط بکشید. اگر ماشین خود را کرایه می کنید که شرایط فرق می کند؛ ولی اگر می خواهید رقابت خوبی داشته باشید، باید خرج کنید. باید بتوانید یک شاسی مناسب و مدل بالا با قیمتی بین 5 تا 10 هزار دلار بسته به برند و سال تولید، تهیه کنید. موتور نیز کاملاً به بودجه ای که صرف می کنید، وابسته است.


به خاطر داشته باشید که یک کارت (Kart) کرایه ای سرعتی حدود 30 مایل بر ساعت خواهد داشت. یکی از بهترین موتورهای موجود در بازار که سرعتی بیش از 70 مایل بر ساعت ایجاد می کند، قیمتی برابر 1800 دلار خواهد داشت. موتور TaG با بیش از 80 مایل بر ساعت، بین 2500 تا 3 هزار دلار برایتان هزینه خواهد داشت. موتور moto نیز بین 5 تا 6 هزار دلار وجود دارد که سرعت کارت را به 100 تا 120 مایل بر ساعت می رساند. البته شما نمی خواهید که یک موتور جدید خریداری کنید و می توانید از دست دوم های حدود 700 دلار نیز استفاده کنید.






در اولین سال حضورم در مسابقات، به صورت کلی، بین 4 تا 5 هزار دلار هزینه کردم. این مبلغ شامل تمام مواردی است که من نیاز داشتم تا از صفر شروع کنم.

هزینه های موتور، کارت، کرایه پارکینگ در پیست، ورودی مسابقات و تعمیرات. البته با هر تجهیزات استانداردی می توانید به پیست رفته و در مسابقات شرکت کنید و شانس رقابت با رانندگان حرفه ای را داشته باشید؛ رانندگانی که از مسابقات معتبری چون IndyCar، F3،GP ,GP3 و … می آیند. حتی یک رقابت محلی قهرمانی باشگاهی بسیار جدی گرفته می شود.



خلاصه و نتیجه گیری

اگر یک راننده مسابقه هستید، بخش منطقی مغز را کنار گذاشته و به نتایج منطقی فکر نمی کنید و از لحاظ ذهنی هیچ حد و مرزی برای خود قائل نمی شوید.

اگر از عهده هزینه ها می توانید برآیید، پس بهتر است به اولین باشگاه کارتینگ دم دستتان رجوع کنید و یاد بگیرید که چگونه سرعت بروید.

سپس در یک سری مسابقات سطح پایین به عنوان تست شرکت کنید. بعد از آن به فکر اسپانسر باشید تا بتوانید به صورت حرفه ای این رشته ورزشی را دنبال کنید.

منبع : پدال