باورهائی مانده از دوران کودکی

[مدیر تالار سایر موضوعات اختراعات]

«باورهای کودکی» در زندگی انسان نقش مهمی دارد، به ویژه اگر محیط پیرامونی سنت گرا باشد و سن پختگی عقلی هم دیرتر فرا برسد. ما به جای دانسته ها و آگاهیها، تعداد زیادی باور را در کودکی دریافت می کنیم و با همان عقل کودکی هم تجزیه و تحلیل می کنیم و احساس می کنیم درست هستند. در همین مرحله تقریبا کار تمام است و این ذهنیتهای بی ریشه به جای واقعیات اصیل در اعماق ذهن کودک رسوب کرده و سفت و سخت ماندگار می شوند.
ذهن ما عادت دارد وقتی نمی تواند تفکر خود را بر دانسته ها بنا کند، آن را بر پایه باورها شکل می دهد. از این دیدگاه، آیین های مقدس در واکنش های اجتماعی، بر انگاشتهای دیرین درباره واقعیت استوارند. نظم زیر بنا و انگاشت هایی که درباره واقعیت داریم، ما را به نقاط مهم و آنچه باید بر آن تمرکز نمود رهنمون می گردند. انگاشت ها هستند که نشان می دهند در یک نظم معین، چه چیزهایی پذیرفتنی و چه چیزهایی ناپذیرفتنی می باشند.
آئینهایی که زیربنای انگاره ها (فرضیه ها) قرار می گیرند، تاثیری در جهان طبیعی ندارند، چنانچه آئینی بپندارد که خورشید به گرد زمین می چرخد و دیگری بگوید که زمین به گرد خورشید می چرخد، در حرکت های طبیعی زمین و خورشید خللی بوجود نمی آید. قانون های طبیعت بسیار ثابت هستند و دست کم در یک سده و یا یک دهه تغییر نمی کنند.
این سطح تفکر تنها قادر است در باره ی "شناخته شده ها" بیندیشد، شناخته ها همواره کهنه اند، لذا این نوع فکر هرگز اصیل نیست.
اساسا نظام فکری که بر پایه باورهای موجود گذشته بنا می شود، به جهت ماهیت ایستای خود، به تدریج در مقابل دگرسانی و مدرن شدن حالت تدافعی به خود می گیرد، متکبر و خودخواه شده و مدافع دیروز می گردد.
بر همین اساس؛ گاه مثلا شاهد هستیم که یک خانم لیسانسیه می گوید:
شنبه دکتر نروید چون ممکن است تا پایان هفته چند بار دکتر بروید، به گربه آب نپاشید چون دچار زگیل می شوید، اگر پیش از راهی شدن به جائی عطسه کردید، دست نگه دارید و صلوات بفرستید و یا روز عید غدیر سر کار نروید چون ...
مبارزه با این خرافه ها و رهائی ضمیر ناخودآگاه ذهن از کمند این گونه القائات هیپنوتیزم گونه، معمولا بی نهایت مشکل است. واکنش شخص به روشنگریهای افراد خردورز در این زمینه، معمولا انکار و یا نادیده گرفتن عمدی، ولی غیر ارادی حقایق است.
بنابراین بهترین کاری که می توان در مورد یک انحصار فکری قدیمی و شرطی شده انجام داد، واپاشی و تجزیه آن و سپس جهش، از یک سطح تفکر متعارف وابسته به جغرافیای انسانی محیط پیرامونی، به یک سطح تفکر نوبنیاد و متعالی آگاهی محور است. یعنی نوع اندیشه و نگرش هم مثل ژنها می تواند جهش پیدا کرده و کارآئی اش را به یکباره ده ها برابر کند.