پاسخ : زنان شاعر ايران؛ از آغاز تا كنون
گل پونه های وحشی دشت امیدم
وقت سحر شد
خاموشی شب رفت فردایی دگر شد
من مانده ام تنهای تنها
من مانده ام تنها میان سیل غمها
حبیبم سیل غمهاگل پونه ها نا مهربانی آتشم زد آتشم زد
گل پونه ها بی همزبانی آتشم زد
می خواهم اکنون تا سحر گاهان بخوانم
افسرده ام دیوانه ام آزرده جانمگل پونه های وحشی دشت امیدم
وقت سحر شد
خاموشی شب رفت فردایی دگر شد
من مانده ام تنهای تنها
من مانده ام تنها میان سیل غمها
حبیبم سیل غمها
خوشا خون خوردن از پیمانه ی دل
پریشان گشتن از افسانه ی دل
خوشا هستی به پای می نهادن
بکنج عزلت خمخانه ی دل
خوشا نور خدا دیدن به مستی
درون خانه ی ویرانه دل
خوشا در نیمه شبها بوی یاری
شنیدن از گل پیمانه ی دل
خوشا رسوا کند ما را به مستی
طپیدن های مشتاقانه ی دل
خاموشی پا تا به سر گوش
براه ناله ی مستانه ی دل
خوشا زنجیر آغوشی که باشد
دلم دیوانه من دیوانه ی دل
خوشا سوزاندن از بیم جدایی
بگرد شمع غم پروانه ی دل
خوشا بیگانگی با نا رفیقانجدا ماندن ز هر بیگانه ی دل ..
بی تو طوفان زده دشت جنونم
صید افتاده به خونم
تو چه‌سان می‌گذری غافل از اندوه درونم ؟
بی من از کوچه گذر کردی و رفتی
بی من از شهر سفر کردی و رفتی
قطره‌ای اشک درخشید به چشمان سیاهم
تا خم کوچه به دنبال تو لغزید نگاهم
تو ندیدی ...
نگهت هیچ نیفتاد به راهی که گذشتی
چون در خانه ببستم،
دگر از پا نشستم
گوئیا زلزله آمد،
گوئیا خانه فروریخت سر من
بی تو من در همه شهر غریبم
بی تو، کس نشنود از این دل بشکسته صدائی
بر نخیزد دگر از مرغک پر بسته نوائی
تو همه بود و نبودی
تو همه شعر و سرودی
چه گریزی ز بر من
که ز کوی‌ات نگریزم
گر بمیرم ز غم دل
به تو هرگز نستیزم
من و یک لحظه جدایی ؟!
نتوانم، نتوانم
بی تو من زنده نمانم ..
دوست عزیز، به سایت علمی نخبگان جوان خوش آمدید
مشاهده این پیام به این معنی است که شما در سایت عضو نیستید، لطفا در صورت تمایل جهت عضویت در سایت علمی نخبگان جوان اینجا کلیک کنید.
توجه داشته باشید، در صورتی که عضو سایت نباشید نمی توانید از تمامی امکانات و خدمات سایت استفاده کنید.
پاسخ با نقل قول
علاقه مندی ها (Bookmarks)