از سیاه‌ زخم چه می‌دانید؟

[سروه74]

به گزارش جهان، «علیرضا رفیعی‌پور» در گفت‌وگو با ایسنا، گفت: بیماری سیاه‌ زخم به نام‌های دیگری از جمله ادم بدخیم، پوستول بدخیم، بیماری پشم ریسان، تب طحالی نیز شناخته می‌شود.

وی ادامه داد: عامل این بیماری باکتری است، میله‌ای شکل به نام «باسیلوس آنتراسیس» که وقتی در مجاورت اکسیژن هوا قرار می‌گیرد تشکیل‌ هاگ(اسپور) داده تا خود را در برابر عوامل فیزیکی و شیمیایی حفظ کند. انتشار میکروب شاربن به صورت جهانی بوده و در برخی مناطق (کشورهای در حال توسعه) و افرادی که به‌نحوی با حیوانات و پشم و چرم آن‌ها سر و کار دارند آنزئوتیک خود را نشان می‌دهد و در برخی مناطق به‌صورت اسپورادیک بیماری به وقوع می‌پیوندد.

مدیرکل دامپزشکی خراسان‌جنوبی گفت: دوره‌ی کمون بیماری در حیوانات بین ۲ تا ۵ روز بوده و در انسان بین ۳ تا ۱۰ روز از طریق جلدی و یک تا ۵ روز از طریق تنفس و ۲ تا ۵ روز از طریق گوارشی است.

علائم بیماری در انسان

رفیعی‌پور در خصوص علائم این بیماری در انسان گفت: به سه فرم دیده می‌شود که عبارتند از فرم جلدی یا پوستی، فرم تنفسی و فرم گوارشی که از میان آن‌ها فرم جلدی بیش از ۹۰ درصد شاربن انسانی را شامل می‌شود.

وی افزود: در فرم جلدی بیماری از طریق تماس با حیوانات آلوده، پشم، پوست و چرم به انسان انتقال یافته و در محل ورود میکروب در پوست ابتدا به‌صورت تاول و سپس به زخم گود و سیاه رنگ پیشرفت می‌کند.

مدیرکل دامپزشکی خراسان‌جنوبی اظهارکرد: عموماً این جراحت‌های پوستی بدون درد و یا با درد کم همراه بوده که ممکن است فرد بیمار به‌موقع به پزشک مراجعه نکرده و چنانچه به موقع تحت درمان قرار نگیرد و ممکن است عفونت پیشرفت کرده و به سپتی‌سمی و نهایتاً مرگ منجر شود.

رفیعی‌پور افزود: در فرم تنفسی، بیمار از طریق استشناق‌ها گاهاً میکروب ایجاد شود که در مراحل اولیه علائم خفیف و مشابه عفونت‌های بخش فوقانی دستگاه تنفس بوده پس از سپری شدن ۳ تا ۵ روز علائم شدیدتر شده با تب و شوک و نهایتاً مرگ نمایان می‌شود.

وی اظهار کرد: در فرم گوارشی، بیماری بر اثر مصرف گوشت آلوده ایجاد شده و بیماری با «گاستروآنتریت» شدید توأم با استفراغ و خون در مدفوع ظاهر شده و نهایتاً به مرگ بیمار منجر می‌شود.

علائم بیماری در حیوانات

مدیرکل دامپزشکی خراسان‌جنوبی در خصوص علائم بیماری در حیوانات تصریح کرد: این بیماری در حیوانات به شکل فوق حاد، حاد و تحت حاد، مزمن تظاهر می‌کند. در فرم فوق حاد، بیماری به‌طور ناگهانی در گاو، گوسفند و بز آغاز شده و به سرعت به مرگ حیوان منجر می‌شود.

رفیعی‌پور اظهار کرد: در فرم مزمن، بیماری در خوک و ندرتاً در گاو، اسب و سگ دیده می‌شود علائم این فرم از بیماری عبارت است از ادم‌ گلو، حنجره و ترشحات کف‌دار و خونابه از دهان جاری شده که نهایتاً به خفگی دام و ایجاد مرگ منجر می‌شود.

برای جلوگیری از انتقال این بیماری چه کنیم؟

وی خاطرنشان کرد: جلوگیری از تماس انسان با حیوانات آلوده و فرآورده‌های آن، رعایت اصول بهداشت در مکان‌هایی که با محصولات دامی سرو کار دارند، درمان و مراقبت‌های لازم در خصوص زخم‌های پوستی، ضدعفونی مو و پشم و چرم با مواد مناسب، واکسیناسیون دام، دفن بهداشتی لاشه‌های مظنون و آلوده به شاربن از راه‌های کنترل و پیشگیری از این بیماری است.