به نام یزدان پاک
نمیدونم چرا آدما همه دوست داشتنشونو جمع میکنن برای وقتیکه اون آدم برای همیشه از پیششون رفت...
شروع میکنن به اعتصاب از دنیا...
بیاید تا پدرومادر و همه عزیزانمون کنارمون هستند هرثانیه از بودنشون لذت ببریم...
هربار که نگاهشون میکنیم تو دلمون بگیم ممکنه یه ثانیه بعد خودمون نباشیم پس خوب نگاهشون کنیم ...
مث غذایی که دوست داریم و اونقدر میخوریم تا سیر شیم نگاشون کنیمو هرچی هرکاری که ازمون میخوان تا جایی که هم راستا با خواست خداست بگیم چشم ...
بعد ته دلمون بگیم آخ جون خدایا ممنون که قدر ثانیه هارو میدونم...
کاش ادما اونقدرکه به ازدست رفته ها اهمیت میدن به کسایی که کنارشون هستن هم اهمیت بدن و ببیننشون
اما هروقت که کلی کاش تو دلم ردیف میشه با خودم میگم شاید ما ادما عاقلیم و مختار ...
اما همه اینا تحت اراده خداست پس انقدر گله نکن ... مث همون برگی که وقتی از شاخه درخت میفته تو آب رودخونه خودشو به آب میسپره...
ناتانائیل
تو
خودتو
به خدا
بسپر/.
علاقه مندی ها (Bookmarks)