اعتياد به حشيش
گياه شاهدانه هندي كه بوته شاهدانه ناميده ميشود، از چهارهزار سال پيش در آسياي مركزي و چين شناخته شده است. شاهدانه هندي، گياهي مقاوم و معطر با رشد ساليانه است.مواد فعال زيستي مشتق از آن روي هم رفته، حشيش ناميده ميشوند. طبق بيشتر برآوردها حشیش رايجترين ماده غيرقانوني مصرفي در جهان است.
قويترين انواع حشيش از سرشاخههاي گلدار گياه از ترشح رزيني قهوهاي مايل به سياه خشكشده برگهاي آن بهدست ميآيد. بوته شاهدانه را معمولا ميبرند، خشك و خرد كرده، داخل سيگار (كه به آن سيگاري ميگويند) ريخته و آن را ميكشند. اسامي رايج حشيش عبارتند از: علف، ماري جوانا و البته بسياري اسامي ديگر كه در كشور ما كمتر بهكار ميرود.طبق آخرين آماري كه كشورهاي غربي منتشر كردهاند، ميزان شيوع سوء مصرف حشيش يا وابستگي به آن در طول عمر پنج درصد است. مطالعات نشان داده است كه تا سن 34سالگي و با افزايش سن، شيوع مصرف ماريجوانا يا حشيش افزايش نشان ميدهد و پس از آن، به تدريج كاهش مييابد. تجربيات ناشي از مصرف حشيش با تدخين حشيش، اثرات نشئهآور آن ظرف چند دقيقه ظاهر ميشود. حدود نيم ساعت بعد از مصرف، اين اثرات به اوج ميرسد و حداكثر چهار ساعت دوام مييابد. البته بهخاطر داشته باشيم كه برخي از اثرهاي حركتي و شناختي ناشي از مصرف حشيش پنج تا دوازده ساعت بهطول ميانجامد. مصرفكنندگان حشيش بهدنبال تدخين اين ماده، به اتساع در عروق خوني چشم دچار ميشوند و به همين دليل ميتوان قرمزي چشم را در آنها مشاهده كرد. در عين حال ضربان قلب افزايش مييابد و بيماران دچار افت فشارخون نيز ميشوند. خشكي دهان و افزايش اشتها از
علايم ديگري است كه بهخصوص طي مسموميت با حشيش ديده ميشوند. خوشبختانه اين ماده روي مركز تنفسي اثر چنداني ندارد و به همين
دليل تا به حال مرگ مستند ناشي از سركوبشدن مركز تنفسي بهدنبال مصرف حشيش گزارش نشده است. مصرفكنندگان حشيش خود را در چنگال سرطان گرفتار ميكنند! جديدترين يافتههاي پژوهشگران نشان مي دهد كه برخي از عوارض احتمالي حشيش ناشي از مواد سرطانزايي است كه در آن وجود دارد. در اصل مصرفكنندگان در معرض خطر بيماريهاي مزمن تنفسي و سرطان ريه قرار دارند. داستان به همين جا ختم نميشود... بسياري از گزارشها حاكي است كه مصرف درازمدت حشيش باعث افزايش استعداد تشنج، تحليل رفتن مغز، آسيبهاي ژنتيكي،اختلال در فعاليت سيستم ايمني بدن، تغيير در ميزان هورمون مردانه و بينظمي دورههاي قاعدگي در خانمها هم ميشود. و حالا دنيا عجيب ميشود...
مسموميت با حشيش اغلب حساسيت مصرفكننده را نسبت به محركهاي بيروني بالا ميبرد، بهطور مثال جزئيات تازهاي را آشكار ميكند، رنگها را غنيتر و عميقتر از گذشته مينماياند و درك ذهني فرد را كند ميكند. مصرفكنندگان در مقادير بالا، به حالتي كه مسخ شخصيت ومسخ واقعيت ناميده ميشود مبتلا ميشوند. اين به آن معناست كه آنها دچار احساس ذهني غيرواقعي و نيز بيگانه و ناآشنا بودن ميشوند و اين احساس را هم نسبت به خود و هم نسبت به محيط اطراف پيدا ميكنند. مهارتهاي حركتي با مصرف حشيش مختل ميشود و اختلال مهارتهاي حركتي تا پس از رفع اثرات ذهني و نشئهآور ادامه مييابد. هشت تا دوازده ساعت پس از مصرف حشيش، اختلال مهارتهاي حركتي در رانندگي وسايل نقليه و ساير ماشينآلات ايجاد ميشود. حتي مقادير اندك حشيش ميتواند موجب تخريب حافظه، كاهش سرعت واكنش نشان دادن، اختلال در ادراك وحتي اختلال درتوجه و هماهنگي حركتي شود. با مصرف مقادير بالا سطح هوشياري بيمار تخريب ميشود.
ادامه دردسرها...
بهدنبال مصرف افراطي و طولانيمدت حشيش، حالتي بروز ميكند كه به آن بيماري "فقدان انگيزش" ميگويند. همانطور كه از نام اين بيماري مشخص است، فرد دچار بيميلي در استمرار كارهايش ميشود (در مدرسه، محيط كار و يا هر زمينهاي كه توجه يا پافشاري طولاني را ايجاب ميكند.) بيمار فاقد نيرو و بيحال، اغلب فربه و در ظاهر تنبل بهنظر ميرسد. در مصرفكنندگان حشيش، بروز اختلالات اضطرابي نيز شايع است. ممكن است در آنها نشانههاي افسردگي، اختلالات خواب و اختلالات جنسي بروز ميكند. از ديگر نتايج مصرف حشيش، آشكارشدن علايمي از جنون است. هرچند كه اين حالت شايع نيست ولي بسيار مهم است. فرد در چنين وضعيتي به شك و سوءظن دچار ميشود كه خوشبختانه اين حالات و افكار در بيشتر موارد گذرا هستند ولي گاه داستان به همين جا ختم نميشود و فرد تا مراحل شديدتري از جنون نيز پيش ميرود كه حتي ممكن است تا پايان زندگي نيز بهبود نيابد و موجب افت جدي و قابل توجه عملكرد در همه جنبههاي زندگي شود.
راه برگشت... درمان مصرف حشيش بر دو اصل كلي استوار است: اول، پرهيز از مصرف و كنارگذاشتن حشيش و دوم، حمايت اطرافيان و پزشك. پرهيز را ميتوان از طريق مداخله مستقيم مثل بستريكردن يا كنترل دقيق بهطور سرپايي صورت داد. حمايت نيز از طريق رواندرماني فردي، خانوادگي و گروهدرماني انجام ميشود. آموزش بايد پايه و اساس برنامههاي پرهيز و حمايت باشد. چون كسي كه دلايل عقلاني پرداختن به مشكل سوء مصرف مواد را درك نميكند، انگيزه چنداني براي ترك نشان نميدهد. براي برخي از افراد ممكن است نياز به تجويز داروهايي باشد تا نشانههاي كوتاهمدت ناشي از ترك را رفع كند. تجويز اين داروها بايد تحت نظر مستقيم پزشكي صورت گيرد كه با اصول ترك اعتياد آشنايي كامل دارد.
با توجه به اينكه امروزه ترك مواد اعتيادآور ازجمله حشيش راههاي متنوع و موثري دارد، با آگاهي از اثرات مضر اين مواد، بهتر است فرصت را از دست نداد و هرچه زودتر اولين گام را براي زندگي بهتر برداشت.
علاقه مندی ها (Bookmarks)