استعمال دخانيات سبب افزايش ضربان قلب و در نتيجه کار قلب مي شود و فشار خون را هم بالا مي برد . همچنين سيگار با اثر روي عوامل انعقادي و نيز تغليظ خون ، احتمال تشکيل لخته و بسته شدن سرخرگها را افزايش مي دهد . افزون بر اين ، سيگار با اثر بر روي رگهاي کوچک ،خونرساني به بخشهاي انتهايي اندام ها را مختل مي کند و اين عارضه در افراد ديابتي که گرفتاري اعصاب محيطي نيز دارند ، بسيار مهم است و خطر قطع عضو را باز هم افزايش مي دهد اين آثار جدي از آثار سرطان زايي سيگار است .که موجب ناتواني و مرگ خواهد شد . امروزه سيگار مهمترين علت قابل پيشگيري سرطان بشمار مي رود .
يگاريها در دهه سوم و چهارم زندگي خود 5 برابر ديگران احتمال ابتلا به حمله قلبي دارند يكسال پس از ترك سيگار خطر بيماري عروق قلب نصف ميشود و 15 سال پس از ترك ، خطر نسبي مرگ ناشي از بماري قلبي به حد افراد غيرسيگاري مي رسد تنگي نفس ، تپش قلب و افزايش فشارخون از اثرات قلبي زودرس استعمال دخانيات است
استعمال سيگار به تنهايي خطر بيماري عروق قلبي را بطور متوسط 2 برابر مي كند سيگار عامل 21 درصد بيماريهاي قلبي كشنده است دود سيگار مرگ و مير ناشي از بيماريهاي قلبي را براي همسران و فرزندان افراد سيگاري 3/1 برابر مي كند اضطراب خطر سكته قلبي مجدد را دو برابر و مزگ را 3 برابر مي كند افسردگي در 25 درصد بيماران دچار ناراحتي قلبي حاد ديده مي شود و مرگ ومير آنان را 4 برابر مي كند
سيكار كشيدن از راههاي مختلفي بر قلب تأثير مي گذارد . دود سيگار محتوي نيكوتين كه يك ماده شديداً اعتياد آور است ، مي باشد.نيكوتين سه اثر فوري در بدن دارد . ضربان در حال استراحت قلب را افزايش مي دهد، فشار خون را موقتاً بالا مي برد و رگهاي خوني را منقبض مي كند .برخلاف افزايش ضربان قلب ناشي از فعاليت بدني ، افزايش ضربان قلب به دليل نيكوتين ، حتي زماني كه فرد در حال استراحت است ادامه مي يابد. دود سيگار محتوي مونو كسيد كربن است كه زماني كه استنشاق مي شود ، منجر به كاهش توزيع اكسيژن به مغز ، قلب و ساير قسمتهاي بدن مي شود .به علاوه سيگار كشيدن مي تواند با كاهش خونرساني و اكسيژن رساني به جنين منجر به عوارضي در حاملگي مي شود. مونو كسيد كربن ميزان اكسيژن در دسترس قلب را كاهش مي دهد . و به افزايش چربي در لايه داخلي شريان ، وضعيتي كه معروف به تصلب شرايين است كمك مي كند .
در نهايت ،رگهاي خوني ، سفت تر و باريك تر مي شود و جريان خون كاهش مي يابد . گاهي يك لخته تشكيل مي شود و جريان خون را مي بندد .اين انسداد علت عمده سكته قلبي و مغزي است . سيگاريها مشكلات مزمن بهداشتي زيادي مانند سرفه ، كوتاهي نفس و عفونتهاي مكرر تنفسي را تجربه مي كنند .به علاوه سيگار كشيدن ، منجر به مشكلات جدي دراز مدت مانند بيماري قلبي ، بيماريهاي ريوي مثل آمفيزم و سرطانهاي دهان و ريه مي شود. آمار نشان مي دهد افرادي سيگاري تصميم به سيگار كشيدن را از اوايل زندگي مي گيرند. تقريباً 80 % كل افراد سيگاري ، سيگار كشيدن را از سن زير 18 سال آغاز كرده اند .بسياري از آنها در آن سن تبديل به سيگاريهاي دائمي شده اند.متوسط سن اولين سيگار كشيدن 5/14 سالگي است ( در آمريكا ). بچه ها از بالغيني كه در اطراف آنها سيگار مي كشند ، افراد هم تراز شان و محيط ، مانند تبليغات و فيلمهاي سينمايي، براي استفاده از تنباكو تأثير مي گيرند . به دليل اينكه نيكوتين موجود در سيگار اعتياد آور است ،نيمي از افرادي كه سيگار را تجربه مي كنند تبديل به سيگاريهاي دائم مي شوند
سيگار: كشيدن سيگار احتمال ابتلا به بيمارى قلبى را ۲ يا ۳ برابر مى كند. در واقع فردى كه كمتر از ۵۰ سال دارد و سيگار مى كشد، نسبت به يك فرد غير سيگارى احتمال ابتلا به بيمارى عروق كرونرى قلب در او ۵ برابر مى شود. اين امر دلايل مختلفى دارد. نيكوتين موجود در دود سيگار با آزاد كردن هورمون استرس آدرنالين سبب زياد شدن ضربان قلب و فشار خون و افزايش نياز قلب به اكسيژن مى شود. مونواكسيد كربن موجود در توتون با خارج كردن اكسيژن از جريان خون مانع رسيدن اكسيژن به قلب مى شود. ساير مواد شيميايى موجود در سيگار سبب آزاد شدن راديكال هاى آزاد مى شوند. همان طور كه قبلاً گفته شد اين راديكال هاى آزاد مولكول هاى مضرى هستند كه سبب پيشرفت عارضه آترواسكروز مى شوند.
دود سيگار به ويژه نيكوتين آن اثر بسيار زيانآور بر دستگاه عروق خونى دارند وباعث انقباض عروق به ويژه سرخرگهاى موئين مىشوند و در نتيجه جريان خون درانتهاى اندامها بسيار ضعيف مىگردد. دستها، به ويژه پاها خصوصا در هواى سرد بهسرعت كرخت و حتى كبود «سيانوزه» مىشوند اما چند هفته پس از ترك سيگار اينعوارض نيز برطرف مىشوند و در دست و پا گرمى طبيعى احساس مىگردد كه اين امرنتيجه بهبود جريان خون در اندامهاست.
شگفتآور اين كه ترك سيگار در بارورى مردان نيز موثر است. اين بهبود در عرض يكماه مشاهده مىشود ظرفيت ريهها نيز در ظرف شش ماه پس از ترك سيگار بهبود مىيابد.
به طورى كه ذكر شد، سيگار اثر نامطلوب بر عروق قلب و مغز دارد و در نتيجهحملههاى قلبى و سكتههاى مغزى در سيگاريها بيش از ساير افراد است.
(فراموش نشود كه در اين مقاله سيگار نماينده تمام اقسام دخانيات است از قبيلغليان، چپق، پيپ، جويدن توتون و غيره) اما پس از ترك سيگار اين نابرابرى از بينمىرود. سكتههاى مغزى، حمله قلبى و عوارض عروقى تقريبا به اندازه غير سيگاريهامىگردد.
بنابر پژوهشهاى گسترده در اروپا و آمريكا، اين امر به ثبوت رسيده است كهعوارض نامطلوب سيگار بر قلب پس از ترك سيگار از بين مىروند بنابراين سيگاريهانبايد نااميد گشته و ناراحتيهاى قلبى و عروقى خود را غير قابل درمان بدانندبلكه بايد مطمئن باشند كه پس از ترك سيگار وضع قلبى و مزاجىشان بهبود كلى خواهديافت و به احتمال قريب به يقين به حالت نخستبر خواهد گشت. آمار نشان مىدهدكسانى كه سيگار را ترك مىكنند، صرفنظر از مدت و شدت اعتياد، خيلى كمتر ازافرادى كه هنوز به كشيدن سيگار ادامه مىدهند، دچار سكتههاى قلبى و مغزى و ديگرعوارض مىگردند.
علاقه مندی ها (Bookmarks)