زیبا سلام

[uody]

شتاب مكن

كه ابر بر خانه ات ببارد

و عشق در تكه اي نان گم شود

هرگــز نتــوان

آدمـي را به خانه آورد

آدمي در سقـوط كلمات

سقــوط مي كند

و هنگام كه از زمين برخيزد

كلمات نـارس را

به عابران تعـارف مي كند

آدمي را توانايـي عشق نيـست

در عشق مي شكنــد و مي ميــرد


(احمدرضا احمدی)

[uody]

وقتي در تنهايي خودم قدم ميزنم . . .

خاطرات با تو بودن

آرامشم را بر هم ميزند

چه پريشاني لذت بخشي است دلتنگ تو بودن

دلم براي شنيدن صدايت تنگ شده

براي ديدنت . . .

ديشب در خواب هم منتظر آمدنت بودم

اما به خوابم هم نيامدي

و من

درد انتظار را

در خواب هم حس كردم . . .

[uody]

[mohammad.persia]

مجنون غریب دل شکسته دریای ز جوش نانشسته

یاری دو سه داشت دل رمیده چون او همه واقعه رسیده

با آن دو سه یار هر سحرگاه رفتی به طواف کوی آن ماه

بیرون ز حساب نام لیلی با هیچ سخن نداشت میلی

هرکس که جز این سخن گشادی نشنودی و پاسخش ندادی

آن کوه که نجد بود نامش لیلی به قبیله هم مقامش

از آتش عشق و دود اندوه ساکن نشدی مگر بر آن کوه

بر کوه شدی و میزدی دست افتان خیزان چو مردم مست

آواز نشید برکشیدی بیخود شده سو به سو دویدی

وانگه مژه را پر آبکردی با باد صبا خطاب کردی

کی باد صبا به صبح برخیز در دامن زلف لیلی آویز

بادی بفرستش از دیارت خاکیش بده به یادگارت

هر کو نه چو باد بر تو لرزد نه باد که خاک هم نیرزد

وانکس که نه جان به تو سپارد آن به که ز غصه جان برآرد

گر آتش عشق تو نبودی سیلاب غمت مرا ربودی

ور آب دو دیده نیستی یار دل سوختی آتش غمت زار

خورشید که او جهان فروزست از آه پرآتشم بسوزست

ای شمع نهان خانه جان پروانه خویش را مرنجان

جادو چشم تو بست خوابم تا گشت چنین جگر کبابم

ای درد و غم تو راحت دل هم مرهم و هم جراحت دل

قند است لب تو گر توانی از وی قدری به من رسانی

هم چشم بدی رسید ناگاه کز چشم تو اوفتادم ای ماه

مجنون رمیده دل چو سیماب با آن دو سه یار ناز برتاب

آمد به دیار یار پویان لبیک زنان و بیت گویان

میشد سوی یار دل رمیده پیراهن صابری دریده

میگشت به گرد خرمن دل میدوخت دریده دامن دل

[uody]

همه


لرزش دست و دلم


از آن بود


که عشق


پناهی گردد


پروازی نه


گریزگاهی گردد



آی عشق آی عشق


چهره ی آبیت پیدا نیست



و خنکای مرهمی


بر شعله ی زخمی


نه شور شعله


بر سرمای درون



آی عشق آی عشق


چهره ی سرخت پیدا نیست



غبار تیره ی تسکینی


بر حضور وَهن


و دنجِ رهایی


بر گریز حضور


سیاهی


بر آرامش آبی


و سبزه ی برگچه


بر ارغوان



آی عشق آی عشق


رنگ آشنایت


پیدا نیست



"احمد شاملو"

[*alien*]

به گمانم صفت عشق هویدا شده است
می و معشوقه و من ،میکده معنا شده است

این چه سرّیست ندارد دلم آرام و قرار
به گمانم به ره عشق تو شیدا شده است

مرهم زخم دلم شعر و غزلهای تو بود
مطلعی گو که بگویم سوژه پیدا شده است

این نه آن عشق قدیم است که سرگردان بود
چشمه ای بود که با یاد تو دریا شده است

ترسم از چشم رقیبم که بود تنگ نظر
دل به اندیشه این کار به صحرا شده است

گر چه گاهی به نگاهی هردو دنیا شده است
گاه گاهی به نگاهت قفل دل وا شده است

تو و عشق و من و می رونق هر میکده ایم
کار نقد است که دل در پی دنیا شده است

[uody]

دنیای این روزای من هم قد تن پوشم شده

انقدر دورم از تو که دنیا فراموشم شده

دنیای این روزای من درگیر تنهاییم شده

تنها مدارا می کنیم دنیا عجب جایی شده

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می کنم

آینده ی این خونه رو با شمع روشن می کنم

در حسرت فردای تو تقویممو پر می کنم

هر روز این تنهاییو فردا تصور می کنم

هم سنگ این روزای من حتی شبم تاریک نیست

اینجا به جز دوری تو چیزی به من نزدیک نیست

هر شب تو رویای خودم آغوشتو تن می کنم

آینده ی این خونه رو با شمع روشن می کنم

[mohammad.persia]

عشق از من دورو پایم لنگ بود قیمتش بسیار و دستم تنگ بود

گر نرفتم هر دو پایم خسته بود تیشه گر افتاد دستم بسته بود

هیچ کس دست مرا وا کرد؟ نه! فکر دست تنگ مارا کرد؟ نه!

هیچ کس از حال ما پرسید؟ نه! هیچ کس اندوه مارا دید؟ نه!

هیچ کس اشکی برای ما نریخت هر که با ما بود از ما می گریخت

چند روزی هست حالم دیدنیست حال من از این و آن پرسیدنیست

گاه بر روی زمین زل می زنم گاه بر حافظ تفاءل می زنم

حافظ دیوانه فالم را گرفت یک غزل آمد که حالم را گرفت:

" ما زیاران چشم یاری داشتیم خود غلط بود آنچه می پنداشتیم

[mohammad.persia]

محبوبم............
اگر برای آن سوی تو می آیم
که مرا از شعله های دوزخت نجات بخشی
بگذار که در آنجا بسوزم
و اگر برای آن سوی تو می آیم
که لذت بهشت را به من ببخشی
بگذار که درهای بهشت به رویم بسته شود
اما اگر برای خاطر تو به سویت می آیم
محبوبم!مرا از خویش مران!
متبرکم کن!
تا در کنار زیبایی جاودانه ات
تا ابد لانه کنم!

[mohammad.persia]

خیال میکردم همیشه فرصتی هست ،همیشه من هستم و تو،همیشه تو هستی و من.اما این روزها تازه دارم میفهمم همیشه زود دیر میشه .
تو ،بودن من رو باور نداشتی نداری و نخواهی داشت ، در آسمون دیگری به دنبال ستاره ات میگشتی ،چشمک زدن من دیگه فایده ای نداره ،تو حالا ستاره ات رو پیدا کردی و اون ،من نیستم.اما تو ،ستاره من ،تو،سهیل شدی ؛ازبین همه ستاره ها تو برای من سهیل شدی.چند روز پیش گفتم داره کمی دیر میشه اما....امروز فهمیدم دیر شد،خیلی زود دیر شد.