پرندگان

[*FATIMA*]

نام علمی : Shelduck
نام انگلیسی : Tadorna tadorna
نام فارسی : تنجه

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 63 سانتیمتر طول دارد . پرنده ای بزرگ و تقریباً سفیدرنگ است و در واقع اردکی شبیه به غاز است . سرش سیاه رنگ با درخشش سبز براق است . نوار بلوطی رنگی روی سینه و نوار طولی سیاه رنگی در سطح شکمی اش مشاهده میشود . شاهپرهای اولیه و سرشانه ها سیاه رنگ و آینه بالی سبزرنگ است . پاها و منقار صورتی رنگ است و در پرنده نر ، قاعده منقار برآمدگی صورتی مایل به قرمز دارد که قسمتی از منثار را فرا میگیرد . زیرتنه ، به جز نوار سینه ای بلوطی و خط تیره شکمی ، سفید است . جوان ها فاقد نوار سینه ای بلوطی و برآمدگی قاعده منقارند و رنگ پر و بالشان عموماً خاکستری قهوه ای و شکمشان سفیدرنگ است . در پرنده نابالغ ، منقار و پاها خاکستری یا صورتی مایل به قرمز کمرنگ است . پروازش شبیه غازها و بال زدنش آرام است .
پرریزی : در فصل پرریزی ، پرهای این پرنده به یکباره میریزد و پرنده در این حالت قدرت پرواز ندارد .
تولیدمثل : در فصل بهار و اردیبهشت ماه و سالی یک بار تنجه ها جوجه آوری میکنند و ما میتوانیم آشیانه های این پرنده را که از 8 تا 12 تخم در آن دارد در تالاب های ایران زیر شکاف های طبیعی و تخته سنگ ها مشاهده کرد . بعد از گذشت حدود یک ماه ، جوجه های خودکفایی که به دنبال مادرشان در آب شنا میکنند سر از تخم بیرون می آورند .
صدا : صدای این پرنده در فصل تولیدمثل شنیده میشود که در پرنده نر ، بوق مانند ، شبیه "سیس - سیس - سیس ، ciss - ciss - ciss" و پاسخ ماده ، که شبیه "که هه - هه - هه ، chehe - he - he" و از بینی شبیه "اَه - هانگ" شنیده میشود .
زیستگاه : این پرنده در سواحل دریاچه ها و مناطق تالابی به سر برده و آشیانه اش را در سوراخ های درون سنگ ها میسازد .
حفاظت : ضروری است شکار این پرنده کنترل شود .
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

نام علمی : Wigeon
نام انگلیسی : Anas penelope
نام فارسی : گیلار

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 46 سانتیمتر طول دارد . سر گرد و منقار کوچکش خاکستری رنگ است و به نظر کرکی میرسد . در پرنده نر ، سر و گردن بلوطی رنگ و پیشانی و تارکش زرد مایل به نخودی است . زیر تنه سفید و روتنه اش خاکستری رنگ است . دم اندکی باریک و انتهی بدنش سیاه است . شانه های سفید و شاهپرهای اولیه و ثانویه اش خاکستری مایل به قهوه ای است . آینه بالی ، در پرنده نر ، به رنگ سبز و اندکی ناپیدا است . در پرنده ماده و نابالغ پیش بال به رنگ خاکستری مایل به قهوه ای و آینه بالی به رنگ سیاه است .
تغذیه : از گیاهان شناور در روی آب تغذیه مینماید .
پر ریزان :نرو ماده شبیه یکدیگرند،ولی سفیدی شانه های نر وسیله ،خوبی برای شناسایی است ،هر چند نباید این نشانه سبب اشتباه با پرنده ،نر نابالغ شود. پروبال زمستانی بعد از تولک رفتن در شهریرورماه می شود.
تولید مثل :در نیمکره جنوبی اواخر اردیبهشت و در نیمکره ،شمالی اوایل تیر جوجه آوری شروع می شود.تعداد تخمها معمولاً 7 تا 8 به رنگ کرم به اندازه 3/ 38. 9/53 میلیمتر است.فقط ماده مدت 22 تا 25 روز روی تخمها می خوابد.جوجه هاخودکفا بوده ،شبیه جوجه های سرسبز و کمی قهوه ای ترند .خط چشمی مشخصی دارند . صورت آنها نیز قرمز از جوجه سرسبز است . قسمتهای تحتانی بدن صورتی آمیخته با قهوه ای رنگ و قسمتهای فوقانی بدن قهوه ای است. جوجه ها پس از 6 هفته قادر به پرواز می شوند،در این مدت مادر از آنها نگهداری و مراقبت می کند.
آشیانه :آشیانه کاسه ای شکل است و از مواد گیاهی ساخته می شود. پوشش داخلی آشیانه را علف با پر نرم تشکیل می دهد. رنگ پوشش داخلی آشیانه قهوه ای و قسمت مرکزی آن کمرنگ است.

صدا : پرنده نر ، صدای سوت مانندی شبیه "وی - یوو ، whee - ooo" دارد .
زیستگاه : این پرنده در مناطق تالابی ، مصب ها ، دریاچه ها و سواحل کم عمق به سر برده و غالباً در مزارع به صورت گله میچرد . در ایران ، زمستان ها فراوان اند و تا مناطق جنوب شرقی نیز دیده میشوند .
حفاظت : در حال حاضر جمعیت این پرنده نگران کننده نیست اما باید کنترل های ضروری در شکار آن اعمال شود .
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

نام علمی : Gadwall
نام انگلیسی : Anas strepera
نام فارسی : اردک ارده ای

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 51 سانتیمتر طول دارد و اندازه اش متوسط است ، اما بزرگترین اردک روی آب چر است . بال ها نوک تیز و شبیه گیلار و پروازش با بال زدن سریع همراه است و معمولاً با اردک های سرسبز به سر میبرد . آینه بالی در هر دو جنس سفیدرنگ و در هنگام پرواز ، به وضوح نمایان است . پرنده نر عمدتاً خاکستری تیره و اطراف دمش سیاه و شکمش سفیدرنگ است . هنگام پرواز ، پوشپرهای بلوطی رنگ بال و شاهپرهای اولیه و ثانویه اش خاکستری مایل به قهوه ای دیده میشود . در پرنده ماده ، زیرتنه سفید و روتنه خاکستری مایل به قهوه ای است . منقار به رنگ خاکستری است ، که در پرنده ماده ، حاشیه منقار زرد نارنجی و پاها به رنگ زرد نارنجی است . هنگامی که روی آب قرار دارد ، انتهای سیاه رنگ بدن در مقابل پر و بال خاکستری بهترین نشانه تشخیص این پرنده است . در پرنده جوان ، رنگ منقار ، زرد است . 1300-600 گرم وزن دارد .
تولید مثل: این پرنده در ماههای مرداد تا مهر 12- 8 تخم می گذارد، و بین 27-25 روز روی تخم می خوابد، دوران بلوغ جوجه اش 7 هفته به طول می انجامد
غذا: گیاهان آبزی و دانه های گیاهان، جانوران کوچک ، دانه ی غلات
صدا : صدای پرنده نر به صورت کشیده و تودماغی شبیه "رِ رِ پ ، rerep" و در هنگام نمایش های جنسی به صورت "پی ای ، pyee" به گوش میرسد . صدای پرنده ماده ، شبیه صدای ماده سرسبز است ، با این تفاوت که اندکی بلندتر است .
زیستگاه : این پرنده ، عمدتاً در مناطق تالابی ، باتلاق ها و آب های شور و به میزان کمتر در سواحل دریا به سر میبرد . در ایران ، زمستان ها فراوان است .
حفاظت : ضروری است میزان شکار این پرنده کنترل شود .
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

نام علمی : Teal
نام انگلیسی : Anas crecca
نام فارسی : خوتکا

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 36 سانتیمتر طول دارد و از سایر اردک ها کوچکتر است . بسیار اجتماعی است و به سرعت و تیز به پرواز درمی آید . در پرنده نر ، سر تیره و بدنش خاکستری به نظر می آید . ولی سر به رنگ بلوطی است و دو نوار پهن چشمی به رنگ سبز دارد . در دو طرف زیر دمگاه ، دو لکه زرد نخودی و در دو طرف حاشیه بدن و شانه ، دو نوار افقی سفیدرنگ دیده میشود . ماده ها ، لکه لکه ای و قهوه ای مایل به نخودی اند . هر دو جنس ، آینه بالی تیره و سبز براق دارند . زیرتنه سفید و شاهپرهای بال سیاه مایل به قهوه ای است . روتنه و شانه ها خاکستری و گردنش لکه لکه خاکستری است که نقطه نقطه های قهوه ای در آن مشاهده میشود . مانند خوتکای ابروسفید است ، با این تفاوت که فاقد طرح مشخص صورت است . در ارتفاع پایین و به صورت گله های انبوه و نامنظم پرواز میکند . 350-250 گرم وزن دارد .
خوتکا ها جثه کوچکی دارند . به همین دلیل سرعت بال زدنشان از مرغابی های دیگر بسیار بیشتر است . آن ها میتوانند در یک چشم به هم زدن ، به صورت کاملا عمودی ، از سطح آب بلند شوند و به پرواز در بیایند. طول دو بال آن کمی بیشتر از 50 سانتیمتر است .
غذا: لارو حشرات ، حلزون ها ، حشرات آبزی ، دانه
تولید مثل: این پرنده در ماه های خرداد و تیر 11-8 عدد تخم می گذارد ، و بین 23 روز بر روی تخمها می خوابد ، دوران بلوغ جوجه اش 6-5 هفته به طول می انجامد. این تخم ها کوچک و نخودی رنگ اند . آن ها چند روز بعد تولد شنا یاد میگیرند و یک و نیم ماه طول میکشد تا بتوانند پرواز کنند .
صدا : صدای پرنده نر ، شیپورمانند و شبیه "کریک - کریک ، kriik - kriik" و صدای پرنده ماده ، شبیه صدای ماده سرسبز "غار غار" است .
زیستگاه : این پرنده در مناطق تالابی ، برکه ها ، باتلاق ها ، مصب ها ، دریاچه ها و سواحل دریا به سر میبرد . در ایران ، زمستان ها ، به صورت مهاجر و به وفور دیده میشود و به ندرت در تالاب های جنوبی دریاچه ارومیه تولیدمثل میکند .
حفاظت : علاوه بر حفاظت از زیستگاه های تالابی این پرنده در سرتاسر ایران ، کنترل میزان شکار این پرنده و همچنین حفاظت از مناطق تولیدمثل در جنوب دریاچه ارومیه به توجه خاصی نیاز دارد .
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

نام علمی : Mallard
نام انگلیسی : Anas platyrhynchos
نام فارسی : اردک سر سبز

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 57 سانتیمتر طول دارد و از اردک های نسبتاً بزرگ روی آب چر است . پرنده نر ، به واسطه سر سبز براق و منقار زرد روشن مایل به قهوه ای ، به آسانی از پرنده ماده و سایر اردک ها ، تمیز داده میشود . بدن ، خاکستری رنگ و سینه قهوه ای بلوطی است . پرنده ماده ، به طور کامل ، قهوه ای مایل به خاکستری لکه لکه ای است ، اما زیرتنه نر سفید است و طوق سفیدرنگی در گردنش دیده میشود . آینه بالی ، در هر دو جنس ، بنفش با حاشیه سفید است . در فصل تولیدمثل ، پرنده نر به ماده شباهت می یابد ، با این تفاوت ، که منقارش سبز مایل به زرد است . این پرنده ، ناگهانی و به طور عمودی از سطح آب به پرواز درمی آید .
پرریزی :در زمان پرريزی شباهت نر و ماده به يكديگر زياد می شود. پرريزی در مهرماه تمام شده و پروبال جوجه آوری ظاهر مي شود.
تولیدمثل :تعداد تخم ها 10 تا 12 عدد است . جوجه های اردك كله سبز يا همان سر سبز خودكفا بوده و به محض خروج از تخم امكان فعاليت دارند. بدنشان قهوه ای پررنگ است. جوجه ها بعد از۷ تا 8 هفته قادر به پروازند اما طی اين مدت مادر از آنها نگه داری می كند.جمعيت های مختلف در مكان های متفاوت در زمان های مختلف جوجه آوری می كنند، ولی كلاً زمان جوجه آوری ممكن است از فروردين تا اواخر پاييز طول بكشد. اين پرنده معمولاً يك بار در سال جوجه آوری می كند.
آشیانه سازی :در شرايط زيستگاهی مختلف در كنار آب های شيرين آشيانه سازی می كند. آشيانه معمولاً در روی زمين در ميان علف های بلند يا بين بوته ها مخفی است . لانه كاسه ای شكل است و از مواد گياهی و علفی با پوشش داخلی همراه با مقداری پر نرم تشكيل می شود.
تغذیه : از علف ها ، جلبکها یا نرم تنان آبهای کم عمق تغذیه میکنند .
صدا : این پرنده ، عمدتاً ساکت است ، اما پرنده نر ، صدای آرامی دارد که از بینی و به صورت "غاب ،qhab" شنیده میشود و هنگام نمایش های جنسی صدای ضعیف و کشیده و سوت مانندی ، شبیه "پیو ، piu" به گوش میرسد . صدای پرنده ماده شبیه "غار غار" شنیده میشود .
زیستگاه : این پرنده ، عمدتاً در مناطق تالابی ، نیزارها ، سواحل دریا و مصب ها به سر برده و روی زمین ، لابه لای علف ها یا در میان درختان آشیانه میسازد . در ایران ، زمستان ها ، به وفور دیده میشود ، اما به تعداد اندک ، تولیدمثل میکند .
حفاظت : به سبب علاقه بیش از حد شکارچیان به شکار سرسبز ، به واسطه گوشت مطبوعش ، باید با جدیت از شکار بی رویه این پرنده جلوگیری به عمل آید .
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

نام علمی : Pintail
نام انگلیسی : Anas acuta
نام فارسی : فیلوش

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 56 سانتیمتر (بدون محاسبه پرهای مرکزی دم) طول دارد . در پرنده نر ، پرهای مرکزی دم ، بلند و باریک و در حدود 10 سانتیمتر است . گردن کشیده ، منقار بلند ، بدن لاغر و دم بلند این پرنده در پرواز به خوبی نمایان است . در پرنده نر ، سر و گردن قهوه ای شکلاتی ، سینه و شکم سفید ، پهلوها خاکستری ، منقار آبی تیره و روتنه خاکستری رنگ است ، که شاهپرهای بالش خاکستری مایل به قهوه ای است . پرنده ماده ، شبیه ماده سایر اردک هاست ، با این تفاوت که منقارش تیره ، پر و بالش خاکستری تر و بدنش کشیده تر است . هر دو جنس ، در پرواز ، در مقایسه با سایر اردک ها ، گردن و دم بلندتر و بال های نوک تیزتری دارند . در پرنده نر ، آینه بالی سبز است که حاشیه سفیدی دارد ، اما دیده نمیشود . پرنده ای تیز پرواز است .
لانه سازی : لانه اين پرنده به صورت حفره كم عمقي است كه روي زمين كنده مي شود و روي آن با گياهان پوشانيده مي شود. اين پرنده لانه خود را در نواحي خشك و دور از آب درست مي كند.
تغذیه : اين پرنده از حشرات آبي، حلزون ها و سخت پوستان تغذيه مي كند.
تولید مثل : در دوره جفت يابي، اغلب تعدادي پرنده نر ديده مي شود كه در تعقيب يك پرنده ماده در پرواز هستند. 7 تا 9 عدد تخم میگذارد .
صدا : پرنده نر ، صدای سوت مانند و آرامی دارد ، اما پرنده ماده ، با حالت شیهه مانندی "غار غار" میکند .
زیستگاه : این پرنده ، در آب های شیرین و لب شور ، باتلاق ها ، برکه ها ، سواحل دریاها و مصب های باتلاقی به سر میبرد . در ایران ، زمستان ها ، به صورت مهاجر و اغلب در نواحی باتلاقی دیده میشود .
حفاظت : میزان شکار این پرنده ، باید مورد توجه جدی قرار گیرد .
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

نام علمی : Garganey
نام انگلیسی : Anas querquedula
نام فارسی : خوتکای ابروسفید

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 38 سانتیمتر طول دارد و اردکی روی آب چر و کوچک است . رنگ پرنده نر ، با سایر خوتکاها تفاوت دارد ، در بالای چشم و ابرو ، نوار سفیدرنگی دارد که به وضوح دیده میشود و تا پس سر امتداد دارد و نیز منقار تیره و پیش بال خاکستری مایل به آبی دارد ، که در پرواز به خوبی نمایان است . همچنین آینه بالی سبز ، اما نامشخص ، شکم و پهلوها خاکستری و سر ، گلو و سینه بلوطی مایل به قهوه ای نقطه نقطه ای است . پرنده ماده ، شبیه خوتکای ماده است ، با این تفاوت ، که منقاری کوچکتر و خاکستری رنگ و نوارهای تیره و روشنی روی سر و گردنی روشن تر از آن دارد . هنگام پرواز ، پیش بال ، روشن تر از پروبال است و در طول شاهپرهای ثانویه اش گسترده شده و نوار سفیدرنگی ، در حاشیه آنها به چشم میخورد . در فصل تولیدمثل ، چارچوب پر و بال پرنده نر ، شبیه ماده است . جوان ها ، شبیه پرنده ماده اند ، اما در پرنده نر ، پیش بال روشن تر است .
جوجه آوری :در ايران جوجه آوري آن در نواحي شمال غربي و اطراف درياچه اروميه صورت مي گيرد.این پرنده در دوران جوجه آوري خود را به علفزارهاي آبي و نيزارهاي تالابي و جاهاي مشابه كه مي توانند خود را در آن پنهان كنند نزديك كرده و در چنين جاهايي لانه مي سازند . زاد و ولد این پرنده در میان علفزارهای نزدیک مرداب های کم عمق و دریاچه ها انجام میشود .
تغذیه :این پرنده از گیاهان و حشرات تغذیه میکند . همچنین از مواد روی آب نیز تغذیه میکند
صدا : پرنده نر ، صدایی خشک و خش خش مانند ، شبیه "کنررک ، knerreck" و پرنده ماده ، صدای کوتاه و غار غار تیزی دارد .
زیستگاه : زیستگاه این پرنده همانند خوتکاست و در ایران ، جزو اولین گروه هایی از پرندگان مهاجرند که در پاییز وارد میشوند و اواخر اسفندماه باز میگردند .
حفاظت : میزان شکار این پرنده ، باید مورد توجه جدی قرار گرفته و از شکار بی رویه اش جلوگیری شود .
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

نام علمی : Osprey
نام انگلیسی : Pandion haliaetus
نام فارسی : عقاب ماهیگیر

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 51 تا 58 سانتیمتر طول دارد و به واسطه بال های بلند ، کشیده و زاویه دارش هنگام سر خوردن در هوا و نیز قاعده باریک دمش به آسانی شناخته میشود . زیرتنه سفید ، شانه ها و انتهای شاهپرهای اولیه اش سیاه است و در انتهای دمش نوار تیره رنگی مشاهده میشود . زیر بال هایش دالبری پررنگ و رگه های قهوه ای مایل به سیاه دیده میشود . سرش سفید مایل به خاکستری و تاج مانند است که در نوار پهن چشمی سیاه ماسک مانند به چشم میخورد که تا گردن و پشت بدن امتداد دارد . روتنه و بال ها قهوه ای مایل به سیاه و سینه اش به صورت لکه ای نقطه نقطه ای قهوه ای و سیاه دیده میشود . نر و ماده همشکل اند . این پرنده هنگام شکار از مهارت خود در ، درجابال زنی و سر خوردن روی جبهه هوا بهره میبرد و با شیرجه به درون آب ، ماهی را شکار کرده و در حالی که آن را با یک پا گرفته ، از آب خارج میشود . غالباً برای استراحت ، روی درخت های خشک ، پایه های برق و صخره های نزدیک آب مینشیند .
تغذیه :عقاب ماهی‌گیر معمولاً ماهی‌هایی که حدود ۱۵۰ تا ۳۰۰ گرم وزن و ۲۵ تا ۳۵ سانتی‌متر طول داشته باشند را صید می‌کند، البته اندازهٔ ماهی‌ها می‌تواند از ۵۰ گرم تا ۲ کیلوگرم متغیر باشد. گه‌گاه و به طور استثنائی ممکن است جوندگان، خرگوش، دوزیستان، پرندگان کوچک و خزندگان را هم شکار کند.
لانه سازی :عقاب ماهيگير در نوک صخره‌ها و مکان‌هايى که دور از دسترس جانوران گوشت‌خوار است لانه مى‌سازد. لانه اين عقاب بسيار بزرگ است و از سر شاخه درختان و درختچه‌ها ساخته مى‌شود. قطر لانه عقاب اغلب بيشتر از يک متر است .
تولیدمثل :گاهى سه و به ندرت چهار جوجه در يک لانه مشاهده شده‌اند ولى اغلب يک يا دو جوجه در هر لانه بزرگ مى‌شوند. اشتها و رشد جوجه‌ها بسيار زياد است.
صدا : صدای این پرنده غرغر مانند و شبیه "یی لپ - یی لپ ، yeelp - yeelp" یا سوت مانند و بلند شبیه "پی ای پ ، pyip" شنیده میشود .
زیستگاه : این پرنده در مناطق نزدیک دریاچه ها ، رودخانه های بزرگ ، تالاپ ها و سواحل دریا به سر برده و روی درختان ، صخره های پرتگاهی ، خرابه ها و گاهی نیز در زمین های شنی یا سنگلاخی آشیانه میسازد . در ایران به وفور دیده میشود و در بیشتر نقاط سواحل جنوبی و جزایر خلیج فارس تولیدمثل میکند . به صورت اتفاقی در دشت شورک خراسان دیده شده است .
حفاظت : با توجه به اینکه این پرنده از ناحیه شکارچیان تهدید نمیشود ، تنها حفاظت از مناطق تولیدمثل ، برای بقای آن کافی است .

تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

نام علمی : Eurasian Honey Buzzard
نام انگلیسی : Pernis apivorus
نام فارسی : سارگپه جنگلی

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 51 تا 58 سانتیمتر طول دارد و شبیه سارگپه معمولی است با این تفاوت که دمش باریکتر و بلندتر است که در انتها گردتر دیده میشود و نیز سر و گردنش باریکتر است و در قاعده دم دو نوار سیاه دارد که سارگپه ها فاقد این نوارهایند . در توک انتهایی شاهپرهای دم این پرنده ، نوار سیاهی شبیه بعضی از سارگپه ها دیده میشود . بال ها اندکی خمیده و باریکتر از سارگپه و به طور کلی شبیه کبوتر مینماید . رنگ پر و بالش بسیار متنوع و روتنه و سطح پشتی بال ها قهوه ای پررنگ ، سرخاکستری و زیرتنه اش پر از نقش و نگارهای دالبری تیره است . در پرنده ماده ، زیر سطح شکمی قهوه ای تر و رنگ سفید زیر تنه و زیر بال ها بیشتر است و نیز انتهای شاهپرهای اولیه و ثانوی سیاه رنگ است . پرنده نابالغ عمدتاً قهوه ای تیره است . این پرنده در هنگام بالبازروی ، بال هایش را اندکی آویخته نگه میدارد . طول بال ها در حالت باز 135 تا 150 سانتیمتر است .
آشیانه سازی : در حاشيه جنگلها ،نواحي باز بيشه زارها و بخصوص جنگلهاي برگ ريز به سر مي برد و آشيانه سازي ميكند .پرنده نر شديداً حافظ قلمرو است .در اواخر ارديبهشت اين پرندگان آشيانه خود را در جنگلها روي درخت بزرگي مي سازند يا از آشيانه قبلي و قديمي سارگپه يا قوش استفاده مي كنند.
تغذیه : از لارو زنبورها و گاهی نیز از پرندگان کوچک ، تخم پرندگان و موش تغذیه میکند .
تولید مثل :پرنده ماده 2 تخم با علامتهاي شكلاتي رنگ و يا قرمز ارغواني در آشيانه مي گذارد.بعد از 30 تا 35 روز آنها سر از تخم بيرون مي آورند .هر دو پرنده با هم درپرورش تخمها و جوجه هاي خود شركت مي كنند .پرنده نر براي مادر و جوجه ها غذا به آشيانه مي برد.

صدا : صدای این پرنده آهنگین است و در پرنده نر ، در پرواز معمولی ، صدایی شبیه "پوی هو ، puihu" و در ماده "پیاه ، piah" شنیده میشود .
زیستگاه : این پرنده اغلب در حاشیه جنگل ها یا نواحی باز وسط جنگل ها ، بخصوص درختان برگ ریز به سر میبرد . در ایران اغلب به صورت مهاجر عبوری در شمال و در غرب ایران به وفور دیده میشود .
حفاظت : در وهله اول باید بررسی دقیقتری از مناطق پراکندگی این پرنده در ایران انجام شود ، سپس اقدام مناسبی برای حفاظت از آن صورت گیرد .
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان

[*FATIMA*]

نام علمی : Haliaeetus albicilla
نام انگلیسی : White-tailed Eagle
نام فارسی : عقاب دریایی دم سفید

مشخصات ظاهری : این پرنده ، 80 تا 90 سانتیمتر طول دارد و جثه اش بزرگ و حجیم است . دمش کوتاه و سفیدرنگ که انتهای سه گوش مانندی دارد و بال هایش بسیار بزرگ و پهن است . سر و بالای گردن قهوه ای مایل به سفید ، منقار زرد و بزرگ و گردنش بلند است . پروبال پرنده نابالغ یکدست قهوه ای تیره و شاهپرها قهوه ای تیره مایل به سیاه و دمش سیاه قهوه ای با رگه های خاکستری تیره است . نر و ماده همشکل اند . فاصلهٔ میان بال‌هایش ۱۸۲ تا ۲۴۴ سانتی‌متر است. ماده‌ها با ۴ تا ۶٫۹ کیلوگرم وزن قدری از نرها که ۳٫۱ تا ۵٫۴ کیلو وزن دارند بزرگترند.
تغذیه : پرنده ای شکارچی و آشغال خور است و از ماهی ، پرندگان آبزی ، پستانداران و کلاغ سیاه تغذیه میکند . هنگام شکار از روش های مختلف انفرادی و جمعی بهره میگیرد .غذای مورد نیاز عقاب دم سفید حدود ۵۰۰ تا ۶۰۰ گرم در روز است.

آشیانه سازی : مکان آشیانه این پرنده متغیر است، اما اغلب در لبه صخره ها و یا در دامنه های پرشیب آشیانه سازی می کنند که در این صورت ممکن است آشیانه بر روی تخته سنگ یا درخت کوچکی بنا شده باشد. این پرنده در ارتفاع 5 تا 200 متری از سطح دریا و یا حتی بیشتر و تا ارتفاع 75 متر بالاتر از سطح زمین آشیانه می سازد.
زادآوری :عموماً یک جفت در تمام طول عمر با هم زندگی کرده و در انجام تمامی وظایف شکار، روی تخم خوابیدن و غذا دادن به جوجه ها شریک هستند. تخم این نوع پرنده پهن و کم صیقلی بوده و تعداد تخم ها 1 تا 3 عدد است و با فاصله 2 تا 5 روز گذارده می شوند و به رنگ سفید خال خالی یا زرد نخودی هستند.
جفت ها و جوجه های این پرنده در 55 روزگی یا دیرتر قادر به ترک آشیانه هستند و در 70 تا 75 روزگی قادر به پروازند

صدا : صدای این پرنده متنوع و نرها پر سروصدا ترند . صدایش در صحرا شبیه "کوی-که لی-کی ، kvee-klee-kee" شنیده میشود و صدای ماده کوتاه و جیغ مانند است .
زیستگاه : این پرنده در مناطق ساحلی رودخانه های عریض ، جزایر ، تالاب ها و مناطقی که ماهی با دیگر حیوانات آبزی فراوان است به سر میبرد . در ایران بیشتر در تالاب ها جنوبی خزر و تالاب های فارس و خوزستان دیده میشود .
حفاظت : در وهله اول باید بررسی دقیقی از جمعیت و پراکندگی این پرنده صورت می گیرد و سپس از مناطق زیستگاهی مسیر مهاجرتش حفاظت به عمل آید .
تهیه و تنظیم : سایت علمی نخبگان جوان